woensdag 28 mei 2014

Catharine een waargebeurd verhaal....

Beste mensen,
 
Mensen hebben de onontbeerlijke warmte
van een grote liefde nodig
om door te kunnen gaan....
De liefde van de medemens....
 
Annemiek
 
Vandaag het verhaal van Catharine en Andy...en ja ik schrijf morgen gewoon nog een vrolijke mijmering zoals jullie van mij gewend zijn omdat ik er viermaal per week eentje wil schrijven... Maar vandaag een waargebeurd verhaal...
 
Catharine.....Ik vond haar in een hoekje van de hal van het gerechtsgebouw. Timide bleek gezichtje naast haar radeloze man Andy en ik heb haar omarmt...
“kind toch....” en begint het verhaal over hoe het zomaar kan gaan in een mensenleven....
 
Gelukkig echtpaar, hardwerkende mensen die aan een toekomst bouwen. Huis gekocht en de planning om kindjes te krijgen zoals vele jonge mensen dromen hebben..... tot het noodlot voor de eerste keer toesloeg.
Het bedrijf waar Andy werkzaam was ( gevelreiniging) betaalde opeens onregelmatig uit en ging uiteindelijk failliet. De laatste salarissen zijn nooit volledig uitbetaald.  Cat die geen verlenging contract kreeg ( manager restaurantjes) omdat er minder klandizie was? Het zijn aanpakkers Andy en Cat... van alles wat maar werk is en het kwam ook weer goed met nieuwe banen maar net iets te laat want de hypotheek was te lang blijven liggen wat een sneeuwbaleffect bracht. Het ene gat met het ander gevuld, moeder die bijsprong en er werd geleend om de achterstallige hypotheek af te kunnen lossen want de bank (de hypotheekverstrekker)begon vragen te stellen en verwees naar de kredietbank die een particulier budgetbeheerkantoor adviseerde dat orde op zaken kon stellen en een advocaat moest er komen die achter de achterstallige salarissen aanging van Andy. Cat en Andy vertrouwden erop..en lieten met een gerust hart alles over aan het budgetbeheerkantoor en de advocaat.... Ze waren veilig....Hoe naïef kan een mens zijn....

 
Budgetbeheerder zijn is een vrij beroep in dit land en Cat en Andy waren in handen gevallen van een schuinsmarcheerder die wel de maandelijkse kosten van zijn werk  inde doch verzuimde  regelmatig de vaste lasten te betalen. Het gevolg was chaos, gewoon gekluns en in eerste instantie was er niet eens geld weg maar wel boete op boete door achterstand betalingen. Gelukkig werd dit op tijd gemerkt en werd gekozen voor een stabiel christelijk budgetbeheerkantoor met een goede naam. Christelijk zou toch wel goed zijn nietwaar....
 
De achterstanden konden weggewerkt worden met betalingsregelingen en dat alles goed kwam bleek wel uit de maandelijkse afschriften van het budgetbeheerbedrijf. Het huis zou behouden blijven. Andy en Cat konden starten met gezinsuitbreiding. Het eerste kindje werd geboren en oma zou oppassen samen met een oppas ouder als Cat na het zwangerschapsverlof weer aan het werk zou gaan om toch een reservepot te creëren want die was er nog niet.... en er moest wat opgeknapt worden aan het huis.
 
Rose wolkjes en kindje geluk.....tot het noodlot wederom toesloeg. De afschriften van het budgetbeheerkantoor klopten niet met de werkelijkheid en de meneer van het Christelijk budgetbeheer kantoor was er met de centen vandoor en maandenlang was geen enkel vaste last betaald.........Geen hypotheek en geen energiebedrijf geen waterschaps en gemeentelijke belastingen. Niets van alles. De ramp was compleet....
 
We slaan een stukje over.... het huis werd onder de prijs verkocht door de bank en het gezin moest particulier gaan huren want dat was de enigste mogelijkheid om snel aan een huurhuis te komen en de huurprijs was schandelijk hoog voor die vochtige brak waarin ze woonden....Wat bleef was een restschuld...
 
Maatschappelijk werk en de kredietbank kon nu pas iets gaan doen nu het huis verkocht was en duidelijk werd om hoeveel schuld het ging. Afbetalen zonder hulp bleek niet mogelijk.
 
Het minnelijk traject schuldsanering werd aangevraagd en afgewezen na maanden omdat de schuldeisers niet mee werkten. Op naar de WSNP en waren we weer anderhalf jaar verder. De WSNP werd toegekend en kon de drie jaar starten van traject afwerken en aan de verplichtingen voldoen. 60 euro leefgeld per week en beiden mensen fulltime aan het werk om zoveel mogelijk schulden af te kunnen lossen. Het dure huurhuis werd verwisselt voor een goedkoper flatje driehoog achter. Er werd gewikt en gewogen door Cat en Andy nu er een karige stabiliteit was en het einde van de tunnel naar het licht in zicht kwam. Nog langer wachten met het tweede kindje (dat het gezin compleet zou maken) zou te groot leeftijdsverschil brengen met de eerste. Het werd wederom een zoontje en de spulletjes waren er allemaal nog. Er hoefde niets gekocht te worden van babyspul en liefde voor de kindjes was er volop. De kinderen hoefde niets te merken van de WSNP.....
Als ze de kleuterschool leeftijd hadden zou de ramp voorbij zijn....
 
Cat volgde een consuminderkring... meer doen met minder en er was hergebruik kleding en speelgoed voldoende in het consminderhuis. Dan doe je wonderen met 60 euro per week........
Happy end in zicht zou je zeggen....en ze telden af....De kinderen waren blij met eenvoudige dingen en een dag speeltuintje was al heel veel plezier.
 
En weer sloeg het noodlot toe:
Het oudste kind werd ziek en bleek een snelgroeiend weefsel het evenwichtsorgaan te bedreigen en werd het kind geopereerd in België. Aan een kant is het jongetje doof en daardoor is er een achterstand in zijn ontwikkeling ontstaan van dit prachtig ernstig jongetje...Hij krijgt niet alles mee op school.  Een tweede operatie staat voor de deur....
 
Andy raakte even in de WW en weer eruit waardoor iets lagere inkomsten binnen kwamen. Er waren tijden dat er geen leefgeld werd uitbetaald ( zeker zes weken lang) en er werden ongewild foute berekeningen gemaakt door de WSNP bewindvoerder. Ze leefden uit de voorraadkast en de bedeling en soms ga je dan naar je werk zonder broodtrommeltje.......
 
En Cat sjouwde gewoon door elke morgen om zeven uur met die kindjes op de fiets naar de opvang/ouder en daarna te voet door naar het station om in Maastricht te gaan werken. Reistijd bijna vier uur per dag.
 
Er werd kinderopvangtoeslag vergoed door de belastingdienst en door de wisselende werktijden van Cat ( soms in het weekend en meestal door de week) was niet duidelijk om welke bedragen het ging en kwamen er weer foutieve berekeningen. In het weekend hoefde er immers geen oppas te zijn want Andy was thuis. 
 
Er moest terug betaald worden en dat werd gezien als een nieuwe schuld en je mag geen nieuwe schulden maken....
 
Er  werd tijdens de korte WW tijd door de WSNP bewindvoerder verzuimt het vrij te laten bedrag aan te passen en dat duurde maanden........
Snap jij er nog iets van?

 
Het noodlot sloeg weer toe en er werd ingebroken in het flatje op klaarlichte dag en dat kon want de ouders waren werken en de kindjes naar de oppas. De oude TV en o.a. het spelcomputertje van de kinderen verdwenen en er was veel verdriet in het gezin om de vernieling van spullen die geen geldwaarde maar emotionele waarde hebben. Dan breng je als consuminderhuis een TV en wat spulletjes en probeert te doen wat kan. De verzekering betaalde uit en dat geld moest volgens de regels van de WSNP naar de schuldeisers en kregen Cat en Andy daar geen cent van met uitzondering van de paar eurootjes in de spaarpotten van de kinderen die door grootouders was geschonken tijdens verjaardagen.
 
Het einde van de WSNP kwam in zicht....De eindberekening werd gedaan door de bewindvoerder en in eerste instantie bleek er wel en opeens geen achterstand te zijn en was volgens de regels afgedragen aan de de pot voor  de schuldeisers.
 
De rechtbank ging het werk van de bewindvoerder controleren en er werden fouten ontdekt.
De achterstand moest betaald worden anders kon er geen afsluiting WSNP met goed gevolg plaatsvinden.....Zo gelden de regels.
 
Verslag van de rechtszaak 27 mei 2014.
Cat en Andy kregen te horen alles naar goed vermogen volgens de verplichtingen te hebben voldaan. Hoe het kwam dat er toch een achterstand was kwam niemand achter. De zaak was behoorlijk gecompliceerd geweest en daardoor wellicht onduidelijkheden. Er waren ongewild foute berekeningen gemaakt helaas en er werden verontschuldigingen aangeboden. Er kon door de achterstand, hoe dan ook opgelopen geen “schone lei”worden toegekend en werd de WSNP met TWEE JAAR VERLENGD!
 
Terwijl Cat en Andy in tranen waren, gingen er beelden door mijn hoofd....
Cat in België twee dagen bij haar zoontje bij het ziekenhuisbed zonder eten en geen cent op zak want de reiskosten gingen voor en ziekenhuizen geven alleen voedsel aan patiënten. Ze kon niet eens een blikje chocolademelk voor het mannetje kopen waar hij om vroeg. Murw geslagen en niet alweer geld van moeder vragen. Niet meer vragen, nooit meer willen vragen en smaller en smaller worden de sneetjes brood tellen en macaroni met groenten uit een zakje...
 
Er kwam een herinnering in mijn hoofd hoe dankbaar Cat was met die fiets die ik haar kon geven met een stoeltje erop om de kinderen veilig naar de oppas te kunnen brengen. In die stoeltjes waren ze veiliger en kon Cat flink de pas erin zetten...want ze liep naast die fiets met kostbare lading. Fietsen met twee kinderen op een oudje was te gevaarlijk en durfde ze niet....
 
Ik zag Cat voor me met het gedichtje vol dankbaarheid toen ze met Kerst een voedselpakket van ons kreeg.
 
Ze vragen niet deze mensen.... ze creperen in stilte en kruipen verder naar de eind lijn die geen eind lijn bleek te zijn.....
 
Tja....toen ging er iets in me op tilt.... toen heb ik het woord gevraagd aan de rechter maar het kan ook zijn dat ik het woord gewoon genomen heb. Er moest iemand iets zeggen toch? Cat en Andy konden geen woord meer uitbrengen. Ik heb vertelt hoe ik deze mensen heb ervaren tijdens hun moeizame weg en dat goed zichtbaar was hoe ze aan het eind waren..... Dat het toch niet de bedoeling van de rechtbank kon zijn mensen zo aan het einde van hun krachten de doodschop te geven. Toen werd me verzocht me te matigen in mijn uitspraken en heb ik mijn verontschuldiging aangeboden.
 
“Was er wellicht een mogelijkheid die achterstand af te betalen maar wel uit de WSNP te zijn?”Was mijn vraag..... Dat was niet mogelijk!
Maar ik beet me vast gebruik makend van elke seconde dat ik aan het woord was... “Was er een mogelijkheid om als het bedrag betaald was direct de WSNP te beëindigen? “
 
Na enige aarzeling werd dit goed gekeurd en per vonnis vastgelegd......En nu moet deze trut 4665,00 euro en 65 cent winnen in de staatsloterij......om deze diep verslagen mensen te kunnen helpen en dat winnen gebeurd natuurlijk niet.
 
Je voelt de bui al hangen......als alle mijmeringfans nu eens een piepklein stukje van hun vakantiegeld offeren? Twee euro of zo of vijf? wat je hart je ingeeft....Ik  heb 250 euro ingezet en dat is een derde van mijn vakantiegeld... en  naar mijn gevoel goed..... Elke euro is een beetje dichter naar het einde van deze onmenselijke ellende.......Ik durf te dromen te hopen en te verlangen dat deze mensen binnen twee maanden eruit zijn. Dan begint het allemaal pas...de operatie van het kind. De extra begeleiding....de psycholoog om het posttraumatisch stress syndroom dat Cat heeft opgelopen weg te werken. Natrillen van de ellende en wellicht een pracht dankbrief schrijven voor jullie in de mijmeringen.....Wie zal het zeggen...zo zou het kunen gaan als hier en daar lichtjes worden aangestoken.
 
Mijn ingrijpen tijdens de rechtszitting betekende een lichtpuntje voor Cat en Andy en heb ik het huilende wicht omarmd en nee het zijn geen fake namen en ja ik geef open overzicht wat er binnen komt.......Deze mensen hebben zo verdiend gedragen te worden en mee te mogen maken dat de mede mens mee draagt.... om te blijven geloven in het goede enne ze houden nog van elkaar ondanks alle misère.... Catharine en Andy....

 
Er is nog zomer en genoeg
hoe zou het loodzwaar tillen zijn wat een gezwoeg
als iedereen niet iedereen terwille was
en iedereen niet iedereen op handen droeg....
 
Draag je mee? Op bankrekening: IBAN NL14RABO0173658903 consuminderhuis PARKSTAD en erbij vermelden: Cat en Andy.
Onze penningmeester zorgt ervoor dat elke euro naar de rekening gaat waarvoor bedoeld.
 
Annemiek.