Tweede Kerstverhaal: Carolien... en vervolg van een gezin in crisis...

Carolien…

Op haar manier is ze een heel mooie vrouw, volslank en haar leeftijd is niet te schatten…

Als ik aan haar denk hoor ik haar schallende lach als we het over mannen hebben, in het bijzonder over haar ex die toch haar valkuil blijft… Ik heb meneer eenmaal gezien en het is zo’n meneer die je op een witte leren bank zet als decoratie… je hebt er geen flikker aan (sorry) en dat zeg ik ook steeds zo tegen haar. Ze neemt me dat niet kwalijk en ze weet hoe ik het bedoel…Ze houd nog van hem, hij is immers de vader van haar kinderen en hij heeft een bepaalde charme…heel begrijpelijk!

Hij is nog van het klassieke rollenpatroon. Voor de vrouw is het huishouden en het koken plus de opvoeding van de kinderen. Dat Carolien daarnaast een fulltime baan heeft in de zorg maakt voor hem geen verschil. Jawel… Carolien is ook nog kostwinner…

Carolien kreeg in haar huwelijk vier kinderen. Drie dochters en een zoon. De oudste dochter heeft een studie hoofd… studeert en werkt in Maastricht. Ze is al een tijdje op zichzelf. De tweede dochter is ook al een tijd uit huis, vanaf ze ging samenwonen. De relatie liep spaak o.a. omdat het meisje borderline heeft. Ze wordt daarin nu begeleid en woont momenteel alleen en maakt vorderingen…

Het derde kind is de zoon die autistisch is en niet zo’n beetje. Hij heeft voor heel veel spanningen in het huwelijk gezorgd en speelde de ouders behoorlijk tegen elkaar uit. Het heeft hun relatie ontwricht…al bleven Carolien en haar man wel in contact met elkaar.  Dan is er nog een nakomertje een dochter van 12.

Carolien had nooit een uitkering, geen huurtoeslag geen kwijtschelding BSGW omdat haar salaris net op het randje is om dat te krijgen. Dat noemen ze de armoede val… Carolien zit als alle vaste lasten betaald zijn onder de streep van de bijstand norm… De bijstandtrekker heeft het beter… 

Bijstandtrekkers krijgen vergoedingen voor sport en langdurigheidstoeslag van de gemeente. Ze krijgen bijzondere bijstand voor budgetbeheer en wat nog meer hangt af van de gemeente waarin ze wonen…Bijstandtrekkers hebben vooral tijd…

Tijd om moestuinen op te zetten of de een of andere te helpen met een klus… met gesloten beurzen of zo. Tijd om de koopjes na te jagen… Carolien heeft daar allemaal geen tijd voor en terwijl ze dapper overeind blijft sloopt ze grondig haar lijf en in haar hoofd ontwikkelden vreemde eigenschappen die me niet verbazen…

Ze is altijd doodmoe en is heel hard voor zichzelf…alsof ze zichzelf afstraft?? Schuldgevoel misschien omdat enkele van haar kinderen zorgenkinderen zijn? Moeders voelen zich altijd schuldig… misschien omdat ze haar huis moeilijk kan onderhouden?  Waar zou ze ook de tijd en energie vandaan moeten halen om schoon te maken na haar werk tussen de nachtdiensten, de verantwoording en het zware werk aan de bedden. De werkdruk… en daarna: Eten maken boodschappen doen en de was is al heel veel… Carolien heeft al een tijd een hernia en steeds meer tijd nodig om op te staan en recht te komen. Niet zeuren…Carolien is altijd present…

Daarbij al de zorgen over de kinderen vooral de zoon…die uiteindelijk in observatie werd geplaatst nadat ramen sneuvelden in huis en Carolien de controle verloor over de inmiddels forse jongeman  met een aandoening in het autistisch spectrum.

In die tijd dacht ik vaak:  “Hoe houdt ze het in Godsnaam vol.” Carolien liep inmiddels schulden op want in de armoede/val is die kans hoog. Altijd op de rand onder de armoedegrens leven nekt je…

Carolien doet me denken aan een eekhoorn die spul verzamelt voor slechte tijden (de winter). Carolien signaleert in haar onderbewustzijn wellicht de gevolgen van de roofbouw op haar lijf. Ze wil grip houden en ontwikkelde wellicht daardoor verzameldwang?…. Uit angst?… Daarbij gooit ze natuurlijk nooit iets weg…

Al die zooi die iemand over heeft en ze mee naar huis sleept…Haar huis groeide dicht… Heel wat werk aan de winkel bij Carolien…en ik brak mijn hoofd waar te beginnen.

Ik weet niet meer wanneer… maar ze was in het consuminderhuis gekomen kort nadat ze de beslissing nam een budgetbeheerder te nemen. Die meneer zijn honorarium moest ze ook zelf betalen maar ze zag wel in dat het moest want inmiddels waren de schulden (dus maandelijkse afbetalingen) opgelopen en bleef weinig geld over om te leven…

Carolien vond het consuminderhuis en nam indertijd halve dagen verlof om de consuminderkring te kunnen volgen. Ze had toch geen geld voor vakantie en waren de vakantie dagen goed besteed. Ze kreeg enorme energie van die kringmiddagen… en leerde veel. Ik hoop ook over zichzelf…al zal dit verhaal haar pas een totaal overzicht geven denk ik…  Ze wilde in de kring grip op geld en leven leren. Ik zette haar op de voedsellijn waar ze heel lang zal moeten blijven want er is weinig ruimte voor afbetalingen schulden maar het helpt.…

Carolien leerde grip op haar leven door haar huis te ontspullen tijdens kring thema tijdmanagement. Ze zag in dat spullen verzamelen niet helpt tegen de angst en haar kids die bewaarde “erfenis” zooi toch niet willen…

Ik herinner me vele weken, nee maanden dat Carolien als “huiswerk” elke week drie bananendozen vol moest maken met overtollig spul. (druk of niet) Onze logistiek bracht elke vrijdag drie lege dozen er heen en drie volle mee terug…Ze was heel trots als ze vijf dozen kon vullen. Ik keek ook of de dozen wel helemaal vol waren…en lachten we ons kapot samen met Carolien als ze weer slim bezig was geweest…door een schaal en heel veel kleren als ze moe was geweest en de klus snel wilde klaren. Door het ontspullen kwam ruimte in haar hoofd…en we zorgden voor meer rust…

Ze kreeg een goed bankstel eethoek en bedden. Representatieve kleding voor op haar werk en voor de jongste dochter. Een hergebruikte wasmachine toen het oudje stuk was en pannen als de oude op waren… Iemand heeft behangen en er is wat nieuws op de vloer gekomen…We hebben haar zorgen vermindert door de zoon  zijn verblijf in te richten en haar dochter een kastje of zo gebracht….

Carolines zolder kwam leeg inclusief een “lege” kamer die tot de nok vol bleek te liggen…Carolien kreeg een goed bed…jawel tweepersoons want wie zijn wij… en wie volmaakt is werpe de eerste steen…

Dat ze toch maar als kapitein op het schip alles draaiende hield vond ze schijnbaar heel gewoon… De steeds grotere slijtage door te zwaar werk op de barricaden zou haar uiteindelijk slopen wist ze… Carolien heeft leidinggevende capaciteiten, helikopter view en is heel intelligent. De enigste redding om haar werk te verlichten zou een interne HBO studie moeten zijn waardoor ze minder of niet meer “aan de bedden” zou werken… Door meer ruimte in haar hoofd, de kring en daardoor bewustwordingen begon het kwartje bij Carolien voorzichtig aan te vallen…

En het viel…toen haar consuminderkring stopte was ze al aangemeld voor een HBO studie in de verzorging… bekostigd door haar werkgever die uiteraard toekomst in Caroline zag…anders had ze die super kans nooit gekregen….

Ik heb Carolien altijd ondersteunt en wist hoe zwaar en hoelang de weg zou zijn die ze moest gaan… Ze heeft het zelf allemaal gedaan … en die studie erbij was de druppel die de emmer deed overlopen… al heeft ze het heel lang volgehouden. Tijdens een van de eindexamens kon ze opeens niet meer opstaan. Geen truukjes hielpen en kon Carolien niet eens meer zitten… De hernia was niet meer te omzeilen en moest Carolien zich voor het eerst in 22 jaar ziekmelden…

Ze belt me bij elke “ramp” om mee te denken en ik vond dat “Hij die de sla laat groeien” ingegrepen had… Rust houden voor haar lijf en de PC bij de hand om meer zorg aan de leerstof te kunnen geven… Ze heeft nu een neuroloog en onderzoeken en in februari is haar laatste examen dat ze beslist zal halen en als we elkaar zien en glimlachend in elkaars ogen kijken weten alleen wij hoe zwaar het was… en nog… maar dat het goed zal komen! Ze wordt weer gezond en een HBO diploma in de “pocket.”

Er rust immers een zegening op doorzetters die nog nooit voor werken zijn weggelopen. Carolien weet nu ook dat we onze kinderen te leen hebben en alles hebben gedaan wat in onze macht lag om ze goed op te voeden en we ze los moeten laten… ook als ze een psychische stoornis hebben…

 We zijn moeder en geen psycholoog of psychiater en hebben evenmin capaciteiten  voor 24 uur begeleiding van vastgelopen jonge mensen… Misschien is het aller grootste verdriet wel… dat kinderen met dergelijke storingen niet inzien wat je allemaal doet en voor ze hebt gedaan. Ze hebben door hun stoornis geen zicht daarop… ze geven je zelfs de schuld van alles wat misliep (omdat de dichtstbijzijnde altijd de grootste klappen krijgt). Ze vertellen hun versie tegen hulpverleners… Het is hun waarheid die ver van jouw waarheid ligt…en ook dat komt me bekend voor…

Dat was mijn tweede succesvolle verhaal… nou ja nog niet helemaal af maar het komt goed met Carolien… wellicht komend jaar…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

En vertel ik nog een beetje over het gevluchte gezin waar we mee bezig zijn…De wasmachine werd afgelopen donderdag nog gehaald en aangesloten. Mevrouw is direct gaan wassen tot middernacht en hing alles te drogen op droogrekken. Ze waste servies en keukenspul af en borg het op in de kastjes die te klein zijn voor acht mensen.… Een oven zou wenselijk zijn op een “dressoir” met opbergmogelijkheid. 

Er was geen passend dressoir en brachten onze mannen een tafelmodel diepvries waarop een inbouw oven werd gezet die we nog hadden. Die oven doet het perfect maar de vriezer was stuk. Wisten wij veel… niet uitgeprobeerd voor we hem brachten. Hadden we ons door "de goede gever" in de handen laten stoppen. Tja... stom... 

De mannen brachten een kerstboom en spul voor erin...die oma met de kids zou optuigen.  Onze mannen hebben lampen opgehangen en de bedden in elkaar gezet waarvan schroeven ontbraken. Een traphekje werd geplaatst en mooie schilderijen werden door mevrouw zelf opgehangen.

Het gezin mist nog gordijnen en die komen ook wel… Eerst rust voor iedereen vooral de kinderen. Er gebeurde veel teveel in hun kinderleven en afgelopen vrijdagavond zaten ze allemaal gezellig bij elkaar…vertelde mevrouw. Er was voedsel, gezelligheid en veiligheid om hen heen en ieder had een bed om in te schuilen…al of niet dichtbij elkaar…

En zie…. Zaterdagmiddag bracht een pracht dressoir bij het consuminderhuis. Precies de maat en ik zoek nog een glasplaat voor bovenop…. Dat lijkt me beter in die veel gebruikte keuken en misschien bij Song in de tuin? die mist dan zijn afdek glasplaten voor de koude kas...Oh jee... 

Het dressoir zal afwerkplek worden voor veel… en vormt met glazen snijplanken daarop een extra aanrechtblad…

We houden dit gezin en dat van Carolien en velen als zij wel boven water...daar sta ik persoonlijk voor in... Tegen de feestdagen willen we al deze mensen wat extra levensmiddelen geven en een envelopje met inhoud voor de verse groente en wat nog ontbreekt. Help je ons mee?

Op bankrekening: IBAN NL14 RABO 0173 6589 03 van Consuminderhuis Parkstad. Zet er maar Kerstactie bij….

Annemiek.

Makkelijk betalen via deze betaallink ("Tikkie" van de BunqBank).

Mijmering 93 Sterren en harten bakken plus pindakoeken van zandtaartdeeg en meekijken in crisis oplossen...en blij zijn.

Beste mensen,

Waar mensen elkaar de hand reiken

groeit de hemel over de aarde...

 

Annemiek.

 

Mijmering 93 2020.

 

Tip

De aanloop naar de feestmaand is begonnen en dan heb ik het over de gezelligheid in huis. 

Lekker aan de slag met sterren en harten
koekjes bakken van zandtaartdeeg. 

Oh zo gemakkelijk en samen met je kids of wie dan ook de zalige geur opsnuiven. 

Nog warme koekjes eten met een glimlach... dat heet gelukkig zijn...

 

Ik maakte sterren met (ongezouten) pinda en kleine hartjes...
de hartjes en sterren met koekjes stekers uitgestoken. 

Later toen mijn handen het niet meer deden heb ik grote ronde koeken vol pinda uit de rest van het deeg gemaakt. 

De ronde vorm met de deksel van een pot uitgestoken...

 

Je kan gaatjes in de sterren maken met een stokje voordat ze de oven in gaan en nog een beetje na steken als ze de oven
uitkomen. 

Koekjes in de kerstboom met een rood lint of zo... Met of zonder glazuur of welke versiering dan ook... Het receptje?

 

Zandtaartdeeg:

ruim een pond bloem

1 zakje bakpoeder

1 ei

150 gram suiker

250 gram boter of

blue band

of halfom

snuf zout

Scheut melk

zakje ongezouten pinda's

Werkwijze:

De oven voorverwarmen op 175 graden. De boter op kamertemperatuur. 

In een kom ongeveer de helft van de bloem met suiker zout ei en bakpoeder. 

Zet de boter daar middenin en snij met twee messen de boter
aan dobbelsteentjes. 

Een scheut melk erbij en met je handen kneden. Steeds bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.

 

De bol deeg uitrollen tot een heel dunne plak (de koekjes rijzen nog) en koekjes steken met de uitsteek vormpjes. 

Leg de ze op bakpapier op een bakblik. Mijn ervaring leert dat
je het papier meerdere malen kan gebruiken dus wordt bewaart. 

De koekjes worden met de vingers met losgeklopt ei bestreken en komen wat pinda’s erop.

Over de pinda’s nog wat losgeklopt ei. 

In de oven zetten en bakken tot lichtbruin. 

Je kan de koekjes in een blik of kom met deksel bewaren...

 

Tip 2

Het is niet te geloven maar 24 november plukte ik de laatste snijbonen uit de tuin. 

De bonen waren te dik voor de gaten in het molentje en heb ik ze gewoon in de lengte doorgeknipt voor ze de
bonenmolen ingingen.  

Het bonenmolentje op de tuintafel en de goede gave door het molentje gehaald, want we gooien geen goei eten weg. 

De planten werden van het klimrek gehaald en in de compost bak gedaan. 

De aardappels geschild met de vork en de dunschiller gaat steeds sneller.

 

De aardappels gewassen en in kleine stukken opgezet met een beker water met wat zout. 

De bonen direct erop en was ik benieuwd of die taaie rakkers nog wel smaakten. 

Tegen einde kooktijd was het kookvocht bijna verdwenen en heb ik de deksel van de wolkjes/pan nog even schuin gezet. 

Een klontje boter en nootmuskaat erbij en grof stampen met de stamper. Volmaakt!! 

Een vega burger werd tijdens het stamppot koken gebakken en omdat ik deze keer de balletjes maar eenmaal met paneermeel behandelde voor ze de vriezer ingingen, vallen ze een beetje uit elkaar. 

Dat gebeurd pas tegen einde baktijd dus na 7 minuten vanaf de vriezer in een scheut zonnebloemolie in een pannetje met de deksel erop. 

Eerst een minuut hoog gas en daarna laag pitje. Wel even omdraaien halverwege... 

Laat ik nou dat uit elkaar vallen van de bal net heerlijk vinden... 

Stamppot op je bord of in een schaaltje en de vega grove kruimels erop... 

Heeeeeeeeeeeerlijk. De stamppot was voldoende voor twee dagen en heb ik de tweede dag ook weer een vega “bal” gemaakt... 

Yoghurt na en jawel weer met frambozen die ook eind november nog vruchtjes geven...

 

Tip 3

Jamila zet meestal op vrijdagen een pannetje soep of andere maaltijd in mijn fietstas. 

Deze keer met Turks brood erbij wat echt teveel was. 

Ze weet wel dat ik het altijd verwerk en ik heb het brood op de radiator gelegd in de woonkamer. 

Als het brood door en door droog is komt het in een plastic zak waar ik een dansje op
doe. 

Pracht paneermeel en niets mis mee. Je wil echt fijn paneermeel? Giet het dan door een vergiet en dans nog een eindje verder op de rest stukjes in de plastic zak...

 

Mijn leventje...

Ik ben gisterenmiddag nog boodschappen gaan doen met de mevrouw van het crisisgezin. Ze krijgt in januari pas haar eerste geld, want een uitkeringsaanvraag in behandeling nemen doet de gemeente zes tot acht weken over. 

Omdat de feestdagen in die tijd vallen kon dat wel eens tien weken worden. 

Twee weken zijn voorbij en omdat mevrouw particulier huurt kwam bij de huur nog de borg. Dat is zo hoog als de huur dus
tweemaal 720 euro. 

Ze zal het wel van de kinderbijslag van oktober hebben betaald en wat moeizaam gespaard. Dan de reis door het land met al die kids in een busje dat tweemaal heeft gereden. 

Vrienden hebben dat gehuurd en hoefde ze "alleen" de benzine te betalen. Al die huisjesmelkers verhuren net onder 730 euro zodat de huurders huurtoeslag krijgen. 

Bij een hogere huur krijg je dat niet meer. Het uitgewoonde pand is heel duur in stookkosten weet ik en worden deze panden amper onderhouden door de eigenaar. Ze moeten veel opbrengen en de eigenaars worden rijk over de ruggen van mensen in crisis... 

Maar het zij zo... mevrouw en haar kids zijn veilig allemaal met een dak boven hun hoofd en bij elkaar... Terug naar gisteren...

We hadden afgesproken bij haar thuis en kon ik direct zien wat allemaal nog moest gebeuren. Wat ik ook voor minpunten heb... organisatietalent heb ik en twee van onze klussers gaan er heen...en ik zorg verder...

De lampen die we brachten waren nog niet aangesloten. Er was geen ladder en mevrouw durfde niet met stroom te werken. Als de avond valt brand alleen op de badkamer een peertje aan het plafon. Een TV had ze gekregen maar die doet het niet... De “goede” gever uit de buurt vertelde dat er een kleinigheid aan was, een handige man kon dat zo maken. Ja ja... hoe ruim je rotzooi op!

Mevrouw heeft getracht de bedden in elkaar te zetten en zonder gereedschap lukt dat niet zo...er waren ook wat schroeven weg. De was op de hand voor zes mensen is ook heel zwaar en kleddernatte jeans op de radiator en laminaat op de vloer schiet ook niet op. Ze wast voorlopig alleen sokken en ondergoed. Zelf droeg ze geen sokken zag ik alleen een legging en een hemdje en de kleintjes liepen ook in hemdjes en luiers. Dat is natuurlijk om het goede goed te sparen...Vrijdag komen ze kleding uitzoeken en warme jassen en zo...

 

Omdat gelukkig al giften binnenkomen van mijn kerstactie kon ik vanmorgen een wasmachine bestellen die morgen door onze logistiek wordt opgehaald en bij mevrouw wordt gebracht en aangesloten. 

Ze gilde van blijdschap toen ik haar belde... Inmiddels is haar moeder gearriveerd die enige tijd blijft om mee te helpen en dat doet me zo goed. Het zijn bomen van mensen en de moeder en dochter zijn groter dan ik en dat zegt iets...

Moeder loopt constant in een flanellen nachtpon met een grijs vlechtje in haar haar en is echt de commandant op het schip... Ik heb weer die vreselijke gezegden rond gestrooid die de spanning breken...”Je zal een man moeten zien binnen te halen die iets van elektriciteit weet...””Daarna gooi je hem zo weer buiten,” en werd flink gelachen...

Breng me terug... oh ja... dat shoppen bij de LIDL... wist zij veel. “Pak maar drie karren want ieder moest een kar en de mevrouw die ons reed was samen drie... Ik heb dit al meer gedaan en kan aan het gedrag van mevrouw  zien of ze kan koken en zuinig is met geld. Gewoon door naar haar “koopgedrag” te kijken...

 

We zijn gestart bij het fruit. Mandarijnen bananen (appels komen nog van de boer) en veel verse groente... daar wist ze alles van... 10 kilo aardappels rijst en pasta en van pakjes hield ze niet. Ze wist dat bonen in potten vervangers van vlees zijn en veel bloem werd ingeslagen en eieren alles in grote aantallen. Gewone broden en een zak puntjes en kuipjes margarine en zonnebloemolie en frituurolie en fritetsaus en curry. 

Ze wist dat een blok kaas beter was dan plakjes en goedkoper en een doos melk. Tandpasta en borstels maandverband en toiletpapier, doucheschuim en ze nam uit gewoonte de grote eigen merk flacons. We wisselden van kar en dramde ik door wetende dat zij het niet meer had. Natuurlijk wat chipjes voor de jongens en wat snoepjes voor de kids. 

 Dat hoort erbij en toen ik voorstelde toch een paar flessen cola te nemen voor de jongens wilde ze dat niet... Daar was ze geen voorstander van en twee flessen limonade was beter en genoeg... voor ieder een glaasje en twee flessen limonadesiroop daar hadden ze langer van. 

Omdat ik al snode plannen was aan het smeden heb ik nog een reuze flacon wasmiddel erbij gedaan... Waar we dozen leeg maakten werd in de derde kar de dozen verzameld en kwam aan het einde de lijkjes oftewel het vlees. Kiloverpakking gehakt en schouderkarbonade en boterhamvlees en hergebruik plastic zakjes  met ritsjes voor de schoolboterhammen. De jongens nemen thermosflessen mee met water en siroop vertelde ze...

 

De auto puilde uit en toen we over een bobbel gingen raakte de auto het wegdek. We kwamen weer bij de flat van het gezin en na een schreeuw naar boven kwamen de drie jongens direct op rij naar beneden en droegen alles binnen... Toen ik vanmorgen belde naar mevrouw vertelde ze dat ze gebeden hadden dat alle goeds die mensen doen drievoudig terug komt... Je merkt ik ben jullie geld al uit aan het geven dat drie keer terug komt en het is zoooo goed besteed...

 

Annemiek

Eerste Kerstverhaal 2020... een verwond kind op drift... Soren

Soren (gefingeerde naam)

Zijn uiterlijk doet Scandinavisch aan, blond lang met een lichte huid… Rond de 30 zal hij zijn geweest toen hij bij ons consuminderhuis terecht kwam. 

Broodmager met behoorlijk ondergewicht en altijd waakzaam. Soren werd aangemeld via M.O.B. oftewel “Mens ontwikkelbedrijf,” sociale dienst Landgraaf waar mensen worden begeleid naar het arbeidsproces.

Ieder krijgt een persoonlijke begeleider en na enige tijd in observatie tijdens interne werkzaamheden wordt een tijdelijke passende werkplek gezocht dichterbij betaald werk….

Soms zijn dat schoonmaakwerkzaamheden of alle voorkomende werkzaamheden bij een garage of auto spuiterij. Ook wel wordt direct gesolliciteerd bij een baas. M.O.B. betekend zoveel mogelijk maatwerk en natuurlijk wordt geluisterd naar wat men zou willen en eventueel een opleiding betaald. Het doel betaald werk wordt meestal binnen korte tijd bereikt… denk ik wel.

Bij het consuminderhuis komen degenen die ver van het arbeidsproces staan… Het zogenaamde “granieten” bestand, degenen die o.a. de hakken in het zand zetten, niet weten wat ze willen, of waar je niet achter komt wat ze willen, heb ik gemerkt. De o.a. introverte mensen of misschien wel iets teveel getraumatiseerd en ze komen onder mijn persoonlijke begeleiding.

We starten met een kennismakingsgesprek, afspraken worden gemaakt o.a. op tijd aanwezig zijn. Geen drugs of alcohol op de werkplek en wordt het werk besproken en een contract ondertekend. “Een makkie”… zie ik ze vaak denken...Weten zij veel…

Soren werd op de logistiek gezet en las ik zijn lichaamstaal die me meer vertelde dan hij besefte denk ik wel. 

Soren was duidelijk een beschadigd mens. Hij zocht tussen de ritten door altijd rugdekking, in een hoek of tegen een pilaar met ogen die constant rond gingen en werkelijk alles opmerkten in het consuminderhuis. Niets ontging hem… een eenling die geen aansluiting zocht, constant bezig met controle te krijgen en te houden…Wat moet dat vermoeiend zijn geweest…

Soren wilde graag een vrachtwagen rijbewijs halen op kosten van de gemeente want zelf had hij daar voorlopig geen geld voor. Via MOB had hij zijn eerste negatieve ervaring in de transportwereld al opgedaan. Als bijrijder bij biertransport waar hij vaten van 50 kilo moest slepen en de dag erna plat lag. Lange mensen hebben vaak rug problemen… Soren ook, daarbij zijn te iel lijf…Ik zie het zo voor me hoe dat vat met Soren op de loop moet zijn gegaan…  Bij het consuminderhuis hadden we een bestelbus en binnenkort een klein vrachtwagentje hoopten we…dat zou iets voor hem zijn.

Soren werd bijrijder en misschien wel te snel chauffeur bij onze logistiek wellicht uit noodzaak?  Een van zijn eerste ritten was samen met mij gordijnen ophalen in een flat die leeg moest. Nou ja… hij moest nog wennen aan de bestelbus zullen we maar zeggen en ik was na lange tijd weer eens wagenziek…

Collegialiteit… daar was hij niet zo mee bezig… Hij was te druk met controle houden en hij dekte zich in, toen bij laden en lossen een flinke kras (door een collega) op een kast werd gemaakt. Daar maakte hij een foto van en die liet hij me alvast zien, met de naam van de dader erbij, voor als er “gezeik” van zou komen. Hij liet bij dit gebeuren heel veel van zichzelf zien. Zoals het meestal gaat bij dergelijke gebeurtenissen werd hij niet begrepen, werd uitgekotst en werd zijn werk bij de logistiek onmogelijk…

Hij meldde zich vaak ziek, migraine en rugklachten wat ik vertaalde als spanningshoofdpijn en niet gemotiveerd zijn omdat het niet ging zoals hij had gehoopt en verwacht. Hij scheen nooit te slapen. 

Soren had duidelijk geen kijk op hoe hij overkwam…En nee… hij werd door mij niet eruit gegooid, ik zag ondertussen het gedrag van een diep gewond mens die behoorlijk om zich heen sloeg…Wat moet hij veel hebben meegemaakt…Ik wilde het waarom, de oorzaak weten… en had zo mijn gedachten daarover.

Eerst maar eens op de voedsellijn proberen wat kilootjes aan dat lange dunne lijf te krijgen want zijn leefgeld was bijzonder laag. Door een fout bij de kredietbank zat hij onterecht jaren te lang in de schuldsanering en liep daarover nog een rechtszaak in hoger beroep. Ik zal je het verhaal besparen. Het is ongelofelijk wat door een administratieve slordigheidsfout bij de kredietbank een mens wordt aangedaan…  Soren zat volgens mij al zeer lange tijd in de verdomhoek en dat moet al zijn begonnen in zijn vroegste jeugd bedacht ik zo…gezien zijn lichaamstaal.

Ik besloot Soren niet meer in een groep te zetten waar hij steeds onder te grote druk zou komen te staan. Hij mocht eenling zijn en blijven bedenkend wat hem allemaal “was aangedaan” (gezien zijn beschadigingen) wilde ik hem verheffen en werd hij assistent coördinator. Oh ja… een consuminderkring behoorde hij daarnaast te volgen want coördinators van consuminderhuizen behoren meer te weten over minderen... Dat deed hij er wel bij. Wist hij veel…

Eenling zijn is prima… als je assistent coördinator of manager bent en het is een eenzame plek die bij Soren paste. Hij was in de wolken. Hij verscheen netjes  “in het pak” en was de vriendelijkheid zelf tegen mensen die spullen kwamen afgeven. Een mooie man in onze entree en een groot succes. 

De mannen van de logistiek begrepen er niets van en hadden verwacht dat Soren eruit werd gepeerd en zeker niet dat hij “promotie” zou maken. Je kent het wel een groep grijze mussen die de ene met het lichte randje aldoor pikken en uit de groep stoten.… Ik zie het steeds weer waar groepen mensen samen werken… Soren werd gejend maar dit mens was waakzaam en Soren liet zich niet uitlokken. Delegeren mocht Soren nog niet en was hij het helemaal mee eens.  Daar moest hij naar toe groeien…

Even stabiliseren en mettertijd gaf ik hem wat meer verantwoordelijkheid en binnenkort zou de consuminderkring starten met een kennismakingsmiddag en budgetteren leren. Vele thema’s worden in een kring behandeld om na een half jaar over te gaan van grip op geld, naar grip op leven… Vooral in de tweede helft hoopte ik wat openheid te krijgen bij Soren en die openheid kwam eerder dan verwacht…

Gezien de extra lading startte ik deze keer de kring met een kleine groep mensen die elkaar al kenden vanuit het vrijwilligerswerk. De eerste bijeenkomst is vaak emotioneel omdat we elkaar vertellen waarom we in het consuminderhuis zijn terecht gekomen… 

Openhartigheid lokt openhartigheid uit en daarom startte ikzelf door te beschrijven hoe mijn leven is verlopen. Ik vertelde hoe ik een angststoornis opliep op latere leeftijd en wat de levenslange gevolgen waren van een gewelddadige verkrachting op dertienjarige leeftijd…

Het gebeurde tijdens een muziekconcours in België waaraan ik deelnam als lid van fanfare De Maasgalm. Heel beeldend beschreef ik wat er gebeurde met het kind Annemiek…. Het meest nadruk leggende op het feit dat niemand van de vereniging ingreep toen de aangeschoten oudere meneer met het kind verdween. (zie mijn eerste boek Heimwee naar Heusden) 

Het drama werd door mijn moeder als niet belangrijk afgedaan…. Nu na een leven van inzichten verzamelen denk ik dat ze er geen raad mee wist. Mijn vader is direct de meneer “op gaan zoeken”. De gevolgen voor mij waren dat ik heel lang me alleen maar veilig kon voelen in de stilte en de natuur en tussen mensen altijd controle wilde hebben… zeer zeker in relaties…

Ik zag Soren meegaan in mijn verhaal en moest hij wel gevoelens herkennen. Ik keek hem meermalen recht aan, zijn blik als het ware “gevangen” en eindigde mijn verhaal met de woorden: “Nu jouw verhaal!”….. “Ehh…ik ben als kind door mijn opa misbruikt.” God… het was eruit!!

Soren werd gemotiveerd om verder te vertellen en iedereen hield zijn adem in. Een warm bad van medeleven kwam hem tegemoet van de mede kringleden. 

Ik liet hem  vertellen wat hij kwijt wilde… en de stroom was niet te stuiten... de beerput was open. Aan het einde vertelde ieder in een rondje hoe trots Soren mocht zijn, dat hij dit vertellen kon en hoeveel mededogen ieder had. 

We hebben nog even nagepraat hij en ikke en hij vertelde dat het voelde of hij dit nu aan de hele wereld had vertelt en niet op deze “smet” was afgerekend wat ik natuurlijk herkende…  Soren is twee dagen van streek en ziek geweest… Begrijpelijk en linke soep zal je denken wat ik daar losbrak…

Mijn ervaring is dat in deze liefdevolle familiare sfeer mensen opengaan terwijl vaak een eerdere sessie bij een psycholoog geen resultaat bracht. Noem het maar amateur psychologie op de juiste plek en ik heb velen daarmee kunnen helpen… Het is nog nooit mis gegaan al heb ik wel altijd een korte lijn met maatschappelijk werk waar ik zeer gedreven mensen ken waar we dezelfde dag nog terecht kunnen. 

Daar heb ik wel eens gebruik van moeten maken toen een meisje van zes misbruikt werd en een broer en zusje door een vader… Bij een mishandeling van een mevrouw… Bij deze “moeke” hebben velen al hun hart kunnen luchten…omdat ik bekend ben met veel shit die een mens kan overkomen. Soren wilde nog even niet dat zijn begeleider van M.O.B. het wist. Hij zou dit later vertellen in mijn aanwezigheid toen hij eraan toe was.

Om een lang verhaal kort te maken: Soren vertelde verder met tussenpozen van weken hoe zijn jeugd was verlopen en ik gaf hem de tijd… Zijn ouders waren niet van het soort dat bij dwars gedrag van hun kinderen de reden daarvan opspoorden. Misschien interesseerde hen dat niet. Of onkunde… wie zal het zeggen… Het was geen hecht gezin waar je vertelde wat je dwarszat.

Soren gesloten als een oester werd steeds moeilijker… altijd gespannen en alert alsof ieder moment gevaar dreigde. Hij liep vast…op school en thuis, raakte misschien wel in depressie die niet werd gezien. “Dan maar aan het werk” moeten de ouders hebben gedacht en door zijn gedrag kwam daar ook niet veel goeds van… Hij had een vriendin in die tijd en was veel bij haar en weinig thuis…Het zal een vlucht zijn geweest dezelfde vlucht die ik nam bij mijn “verkering” met Hans indertijd…  Tijdens een van de vele ruzies thuis is Soren veel te jong het ouderlijk huis uit geschopt…

Waar ga je dan heen? Met alleen de kleren die je aanhebt… De weg van de minste weerstand volgend trok hij in bij zijn vriendin. Een keuze die hij wellicht uit nood maakte. De relatie liep dan ook stuk…

Soren… zonder afgemaakte opleiding niet wetende waar hij goed in zou kunnen zijn belandde in de schuldsanering door in de relatie ontstane schulden. 

Hij wilde nooit meer een relatie, heb ik hem meermalen horen zeggen! Hij moest eerst alles op orde hebben…en zeker geen vriendin meer met een gat in de hand…Daar schijnt hij toch de controle te hebben verloren.

Soren… in de bijstand bij M.O.B. en in de consuminderkring bij Annemiek. Assistent coördinator in het Consuminderhuis waar hij nooit meer te laat kwam en door een ringetje te halen. Hij bloeide op en we zagen hem veranderen in een blij mens. Hem ontging niets en hij greep op de juiste manier in… indien nodig. 

De mensen van M.O.B. herkenden hem haast niet meer… De migraine aanvallen werden minder en zijn slaapstoornis misschien ook wel. In ieder geval was hij altijd op tijd… en moest ik hem zelfs tijdens een flinke verkoudheid naar huis sturen… Hij wist nog steeds niet welk beroep iets voor hem zou zijn (ik wel) en liet ik hem nog even verder stabiliseren…We hebben de tijd…

Via een thema in de consuminderkring kwam reflecteren (spiegelen) aan de orde. Kritisch naar jezelf kijken en inzicht krijgen hoe je in situaties handelde en welke gevolgen die beslissingen hebben gehad. Ik beschreef het “helicopteren” van Soren. Altijd overzicht houden en iedereen in de gaten hebben en zelfs vanuit een ooghoek zien wie binnen kwam…

Enige tijd later gaf ik hem de hint in welk beroep hij opgelopen “kwaliteiten” zou kunnen inzetten. Hij kwam er niet op en gaf ik uiteindelijk aan of hij iets zag in de beveiliging/bewaking.

Het kwam binnen… Soren raakte helemaal gedreven en ging op onderzoek en inlichtingen uit. Korte tijd later vertelde hij een bedrijf gevonden te hebben waar hij stage kon lopen tijdens een opleiding die wel een jaar of zo kon duren. 

Hij deed de opleiding in zeer korte tijd en nooit vergeet ik de dag dat hij zijn bewakingspak kwam showen. Hij had inmiddels zelfs ronde billetjes zag ik en moest geplaagd worden. 

Wat een mooie bewaker…met die stralende lach en die blonde schoonheid… Hij heeft onze kring op mijn advies verlaten want hij was dagen en nachten stage aan het lopen en leren voor zijn baan…daar ook nog de kring bij… Hij vond dat al zoveel jaren waren verkwanseld… Hij was niet meer te remmen en heb ik hem voortijdig laten gaan…Kinderen moet je loslaten en dat doet pijn… Soren heeft voor altijd een plekje in mijn hart….

Nu komt er een glimlach en altijd weer ontroering als ik hem zie werken in zijn beroep. Bij supermarkten ziekenhuizen en evenementen zijn lange gestalte te zien met de steeds ronddwalende ogen. Ik heb eens nagevraagd “hoe hij het deed”, bij een mij bekende eigenaar van een bedrijf waar ik Soren zag… “Die lange?” Dat is een van de beste die we ooit hebben gehad…” En moest ik snel naar buiten om een potje te janken van geluk!

Ik heb jullie verhalen beloofd met een happy end en bij deze het eerste… Ondertussen hebben we alweer nieuwe mensen en gezinnen en helpen door ze op sleeptouw te nemen. 

Afgelopen week… een alleenstaande moeder op de vlucht (gewelddadige relatie) Ze vluchtte van noord naar zuid het land door en bivakkeert al enige weken met vijf kinderen in een leeg huis op twee bedden en een aftandse bank. 

We hebben vrijdag een vrachtwagen vol inboedel gebracht en omdat een uitkering aanvragen zes weken duurt hebben ze voorlopig geen geld voor voedsel tot na de feestdagen. Zeker weten want in december lopen de instanties altijd achterstand op door de feestdagen.

De voedselbank heeft wachttijden en het consuminderhuis is de enige organisatie die binnen een uur twee bigshoppers voedsel kan regelen en binnen een halve dag een inboedel. Helaas zit onze voedsellijn op dit moment vol en ga ik maandagmorgen met mevrouw boodschappen doen…Gewoon uit de pot van het consuminderhuis… 

We houden ze wel boven water...daar sta ik persoonlijk voor... Tegen de feestdagen willen we al die mensen zoals dit gezin wat extra levensmiddelen geven en een envelopje met inhoud voor de verse groente en wat nog ontbreekt. Help je ons mee? Ik start met 50 euro…

Op bankrekening: IBAN NL14 RABO 0173 6589 03 van Consuminderhuis Parkstad. Zet er maar Kerstactie bij….

Annemiek.

Makkelijk betalen via deze betaallink ("Tikkie" van de BunqBank).

Mijmering 92 Sinterklaas bestaat echt, feestpudding decoreren en nieuw recept reifkoekjes...

Beste mensen,

Onze doelgroep weet dat je niet moet gaan piekeren,

als Sinterklaas niet bij je kinderen komt...

Je stopt het verdriet diep weg.

Als de goedheiligman incognito toch blijkt te bestaan,

Komt heel veel emotie los...

Daar getuige van zijn geeft voldoening...

 

Annemiek

 

Mijmering 92 2020

Tip.

De Kerstpudding van mijmering 91 is goed gelukt en bij deze de decoratie. 

Schud de pudding los in de vorm (zie foto) door de vorm schuin te houden. 

De pudding op een schaal storten eventueel op voet) maakt alles nog feestelijker. 

Mijn schaal heeft een frambozendecor. Met nog steeds de framboosjes in de tuin een mooie combinatie...

 

Klop echte slagroom uit een bekertje met een schepje suiker en eventueel klopfix om de room iets meer stijf te krijgen en te houden. 

Om op te spuiten gebruik ik puntzakken van drop van het KRUITVAT. Ik ben daardoor genoodzaakt eh... 

Puntje eraf knippen en een spuitmondje erin. Zet de zak in een hoge smalle beker... dat is bij mij de litermaat (zie foto)

en sla de randen om. 

Schep de slagroom in de zak en spuit wat toefjes rondom de pudding. 

In de midden holte werd een toef slagroom gespoten en de
pudding afgewerkt met framboosjes uit de tuin. 

Dat kan ook diepvries fruit zijn of alleen slagroom wat je maar wil...

In de koekjes zit natuurlijk de smaakstof die je toevoegde en in elk stukje pudding zit wel een koekje... Feest ten top....

 

Tip 2

Ik had nog drie viooltjes over die in een gaas mand kunnen.

De omgekeerde potten in de mand werden weer mooi naast elkaar gezet met daarop onder bakjes waar drie plastic potten op kwamen te staan. 

In de potten kwam wat potgrond en de drie viooltjes. Zoals je ziet moest flink wat mos aangevuld rondom de potten tot bovenaan. 

De hele potterij is daardoor niet meer zichtbaar, alleen de viooltjes piepen eruit. 

Omdat de mand al een oudje is en door het jaar heen uitzakt heb ik aan de bovenrand met dubbel wikkeldraad de voorkant

aan de achterkant vastgezet. 

Uitzakken is er niet meer bij.... dat ik daar niet eerder op kwam...

 

Tip 3

Al tijden geen reifkoekjes gemaakt omdat we dit jaar geen pompoenen hebben kreeg ik opeens zin in een experiment. 

Reifkoekjes kan je van van alles maken. 

Van aardappel, topinamboer, pompoen, courget, bloemkool en deze keer van aardappel en chioggia oftewel Italiaanse bietjes die nog in de inkuil liggen. 

Evenveel van elk schillen, raspen en met een halve gesnipperde ui mengen. 

Een ei peper/zout en de nodige bloem om samenhangende “koekjes” van te kunnen maken in wok of koekenpan. 

Ik had nog havermeel en heb die gebruikt in plaats van bloem. 

Best lekkere reifkoekjes en wat fruit erbij toch weer een maaltijd...

 

Mijn leventje...

In consuminderhuis Molenberg zijn de hulp Sinterklazen aan het werk. 

In de entree staat een tafel met heel mooi speelgoed dat we bewaarden en eens kregen van een kinderdagverblijf dat ophield.

Sinterklaas doet ook aan hergebruik dus mag het speelgoed mee naar gezinnen die geen cent hebben te makken. 

Onze hulp Sinterklazen zorgen dat de aanvoer blijft stromen...

Misschien hier en daar wat opwrijven zodat het nieuw lijkt... 

In het halletje tussen voordeur en tochtdeuren en buiten
staan rekken met Kerstartikelen. Gratis voor de wijk... 

Staat erop en een slimme oplossing als we geen kerstmarkt mogen houden (corona) en we wel aan voorbijgangers spullen mee willen geven. 

We letten streng op...dat niet meer dan twee mensen buiten bij het rek staan, kort kiezen en doorlopen. 

Geen buurpraatjes bij het rek... geen warme chocomel met kerstbrood, 

geen vuurmand met rondom kinderen die marshmallows aan een stokje roosteren zoals op de kerstmarkt van vorig jaar... 

Maar wel blijven geven, zodat ze het thuis gezellig kunnen maken. Eens komt het weer goed...

 

In een hoek van de entree liggen stapels nieuwe sierkussenhoezen gesorteerd en een zak in kleine stukjes geknipte matrassen erbij. 

Het middenstuk van de matrassen waar de konten lagen moet wel eens weg...

Riad verknipt die matrassen al jaren (voor nieuwe hoofdkussens).

Voor het eerst kan hij het niet bijhouden en vragen we of hij een dagdeel meer kan werken. 

De kerstman brengt dit jaar nieuwe posters en boeken en doosjes (drie in een) allemaal van een anonieme sponsor. 

Als de vrijwilligers maar even tijd over hebben vullen we zelf de kussens. 

Vrolijke kussens is heerlijk om te krijgen voor Kerst, een opfrisser voor je oude bank of op je bed...

Om als kerstcadeau te geven aan de mensen die je altijd helpen in je armoei. Je buurvrouw of je moeder... De mensen weten niet wat hen overkomt... 

We zijn allemaal doooodmoe als de vrijdagnamiddag nadert maar zo voldaan...

Al die hulp Sinterklazen drinken even een kop koffie en praten na enne door wat anders/beter kan want ons huis is steeds in beweging.... zoals wij... inclusief dit mens.

 

Annemiek