Zijn uiterlijk doet Scandinavisch aan, blond lang met een lichte huid… Rond de 30 zal hij zijn geweest toen hij bij ons consuminderhuis terecht kwam.
Broodmager met behoorlijk ondergewicht en altijd waakzaam. Soren werd aangemeld via M.O.B. oftewel “Mens ontwikkelbedrijf,” sociale dienst Landgraaf waar mensen worden begeleid naar het arbeidsproces.
Ieder krijgt een persoonlijke begeleider
en na enige tijd in observatie tijdens interne werkzaamheden wordt een tijdelijke
passende werkplek gezocht dichterbij betaald werk….
Soms zijn dat schoonmaakwerkzaamheden of alle voorkomende
werkzaamheden bij een garage of auto spuiterij. Ook wel wordt direct
gesolliciteerd bij een baas. M.O.B. betekend zoveel mogelijk maatwerk en
natuurlijk wordt geluisterd naar wat men zou willen en eventueel een opleiding
betaald. Het doel betaald werk wordt meestal binnen korte tijd bereikt… denk ik
wel.
Bij het consuminderhuis komen degenen die ver van het
arbeidsproces staan… Het zogenaamde “granieten” bestand, degenen die o.a. de
hakken in het zand zetten, niet weten wat ze willen, of waar je niet achter
komt wat ze willen, heb ik gemerkt. De o.a. introverte mensen of misschien wel iets
teveel getraumatiseerd en ze komen onder mijn persoonlijke begeleiding.
Soren werd op de logistiek gezet en las ik zijn lichaamstaal die me meer vertelde dan hij besefte denk ik wel.
Soren was duidelijk een beschadigd mens. Hij zocht tussen de ritten door altijd rugdekking, in een hoek of tegen een pilaar met ogen die constant rond gingen en werkelijk alles opmerkten in het consuminderhuis. Niets ontging hem… een eenling die geen aansluiting zocht, constant bezig met controle te krijgen en te houden…Wat moet dat vermoeiend zijn geweest…
Soren wilde graag een vrachtwagen rijbewijs halen op
kosten van de gemeente want zelf had hij daar voorlopig geen geld voor. Via MOB
had hij zijn eerste negatieve ervaring in de transportwereld al opgedaan. Als
bijrijder bij biertransport waar hij vaten van 50 kilo moest slepen en de dag
erna plat lag. Lange mensen hebben vaak rug problemen… Soren ook, daarbij zijn
te iel lijf…Ik zie het zo voor me hoe dat vat met Soren op de loop moet zijn
gegaan… Bij het consuminderhuis hadden
we een bestelbus en binnenkort een klein vrachtwagentje hoopten we…dat zou iets
voor hem zijn.
Soren werd bijrijder en misschien wel te snel chauffeur
bij onze logistiek wellicht uit noodzaak?
Een van zijn eerste ritten was samen met mij gordijnen ophalen in een
flat die leeg moest. Nou ja… hij moest nog wennen aan de bestelbus zullen we
maar zeggen en ik was na lange tijd weer eens wagenziek…
Collegialiteit… daar was hij niet zo mee bezig… Hij was te druk met controle houden en hij dekte zich in, toen bij laden en lossen een flinke kras (door een collega) op een kast werd gemaakt. Daar maakte hij een foto van en die liet hij me alvast zien, met de naam van de dader erbij, voor als er “gezeik” van zou komen. Hij liet bij dit gebeuren heel veel van zichzelf zien. Zoals het meestal gaat bij dergelijke gebeurtenissen werd hij niet begrepen, werd uitgekotst en werd zijn werk bij de logistiek onmogelijk…
Hij meldde zich vaak ziek, migraine en rugklachten wat ik vertaalde als spanningshoofdpijn en niet gemotiveerd zijn omdat het niet ging zoals hij had gehoopt en verwacht. Hij scheen nooit te slapen.
Soren had
duidelijk geen kijk op hoe hij overkwam…En nee… hij werd door mij niet eruit
gegooid, ik zag ondertussen het gedrag van een diep gewond mens die behoorlijk
om zich heen sloeg…Wat moet hij veel hebben meegemaakt…Ik wilde het waarom, de oorzaak weten… en had zo
mijn gedachten daarover.
Eerst maar eens op de voedsellijn proberen wat kilootjes
aan dat lange dunne lijf te krijgen want zijn leefgeld was bijzonder laag. Door
een fout bij de kredietbank zat hij onterecht jaren te lang in de
schuldsanering en liep daarover nog een rechtszaak in hoger beroep. Ik zal je
het verhaal besparen. Het is ongelofelijk wat door een administratieve slordigheidsfout bij de kredietbank een mens
wordt aangedaan… Soren zat volgens mij al
zeer lange tijd in de verdomhoek en dat moet al zijn begonnen in zijn vroegste
jeugd bedacht ik zo…gezien zijn lichaamstaal.
Ik besloot Soren niet meer in een groep te zetten waar
hij steeds onder te grote druk zou komen te staan. Hij mocht eenling zijn en
blijven bedenkend wat hem allemaal “was aangedaan” (gezien zijn beschadigingen)
wilde ik hem verheffen en werd hij assistent coördinator. Oh ja… een
consuminderkring behoorde hij daarnaast te volgen want coördinators van
consuminderhuizen behoren meer te weten over minderen... Dat deed hij er wel
bij. Wist hij veel…
Eenling zijn is prima… als je assistent coördinator of manager bent en het is een eenzame plek die bij Soren paste. Hij was in de wolken. Hij verscheen netjes “in het pak” en was de vriendelijkheid zelf tegen mensen die spullen kwamen afgeven. Een mooie man in onze entree en een groot succes.
De mannen van de logistiek begrepen er niets van en hadden verwacht dat Soren eruit werd gepeerd en zeker niet dat hij “promotie” zou maken. Je kent het wel een groep grijze mussen die de ene met het lichte randje aldoor pikken en uit de groep stoten.… Ik zie het steeds weer waar groepen mensen samen werken… Soren werd gejend maar dit mens was waakzaam en Soren liet zich niet uitlokken. Delegeren mocht Soren nog niet en was hij het helemaal mee eens. Daar moest hij naar toe groeien…
Gezien de extra lading startte ik deze keer de kring met een kleine groep mensen die elkaar al kenden vanuit het vrijwilligerswerk. De eerste bijeenkomst is vaak emotioneel omdat we elkaar vertellen waarom we in het consuminderhuis zijn terecht gekomen…
Openhartigheid lokt openhartigheid
uit en daarom startte ikzelf door te beschrijven hoe mijn leven is verlopen. Ik
vertelde hoe ik een angststoornis opliep op latere leeftijd en wat de
levenslange gevolgen waren van een gewelddadige verkrachting op dertienjarige
leeftijd…
Het gebeurde tijdens een muziekconcours in België waaraan ik deelnam als lid van fanfare De Maasgalm. Heel beeldend beschreef ik wat er gebeurde met het kind Annemiek…. Het meest nadruk leggende op het feit dat niemand van de vereniging ingreep toen de aangeschoten oudere meneer met het kind verdween. (zie mijn eerste boek Heimwee naar Heusden)
Het drama werd door mijn moeder als
niet belangrijk afgedaan…. Nu na een leven van inzichten verzamelen denk ik dat
ze er geen raad mee wist. Mijn vader is direct de meneer “op gaan zoeken”. De
gevolgen voor mij waren dat ik heel lang me alleen maar veilig kon voelen in de
stilte en de natuur en tussen mensen altijd controle wilde hebben… zeer zeker
in relaties…
Ik zag Soren meegaan in mijn verhaal en moest hij wel gevoelens herkennen. Ik keek hem meermalen recht aan, zijn blik als het ware “gevangen” en eindigde mijn verhaal met de woorden: “Nu jouw verhaal!”….. “Ehh…ik ben als kind door mijn opa misbruikt.” God… het was eruit!!
Soren werd gemotiveerd om verder te vertellen en iedereen hield zijn adem in. Een warm bad van medeleven kwam hem tegemoet van de mede kringleden.
Ik liet hem vertellen wat hij kwijt wilde… en de stroom was niet te stuiten... de beerput was open. Aan het einde vertelde ieder in een rondje hoe trots Soren mocht zijn, dat hij dit vertellen kon en hoeveel mededogen ieder had.
We hebben nog even nagepraat hij
en ikke en hij vertelde dat het voelde of hij dit nu aan de hele wereld had
vertelt en niet op deze “smet” was afgerekend wat ik natuurlijk herkende… Soren is twee dagen van streek en ziek
geweest… Begrijpelijk en linke soep zal je denken wat ik daar losbrak…
Mijn ervaring is dat in deze liefdevolle familiare sfeer mensen opengaan terwijl vaak een eerdere sessie bij een psycholoog geen resultaat bracht. Noem het maar amateur psychologie op de juiste plek en ik heb velen daarmee kunnen helpen… Het is nog nooit mis gegaan al heb ik wel altijd een korte lijn met maatschappelijk werk waar ik zeer gedreven mensen ken waar we dezelfde dag nog terecht kunnen.
Daar heb ik wel eens gebruik van moeten maken
toen een meisje van zes misbruikt werd en een broer en zusje door een vader… Bij
een mishandeling van een mevrouw… Bij deze “moeke” hebben velen al hun hart
kunnen luchten…omdat ik bekend ben met veel shit die een mens kan overkomen.
Soren wilde nog even niet dat zijn begeleider van M.O.B. het wist. Hij zou dit
later vertellen in mijn aanwezigheid toen hij eraan toe was.
Om een lang verhaal kort te maken: Soren vertelde verder
met tussenpozen van weken hoe zijn jeugd was verlopen en ik gaf hem de tijd…
Zijn ouders waren niet van het soort dat bij dwars gedrag van hun kinderen de
reden daarvan opspoorden. Misschien interesseerde hen dat niet. Of onkunde… wie
zal het zeggen… Het was geen hecht gezin waar je vertelde wat je dwarszat.
Soren gesloten als een oester werd steeds moeilijker… altijd gespannen en alert alsof ieder moment gevaar dreigde. Hij liep vast…op school en thuis, raakte misschien wel in depressie die niet werd gezien. “Dan maar aan het werk” moeten de ouders hebben gedacht en door zijn gedrag kwam daar ook niet veel goeds van… Hij had een vriendin in die tijd en was veel bij haar en weinig thuis…Het zal een vlucht zijn geweest dezelfde vlucht die ik nam bij mijn “verkering” met Hans indertijd… Tijdens een van de vele ruzies thuis is Soren veel te jong het ouderlijk huis uit geschopt…
Waar ga je dan heen? Met alleen de kleren die je aanhebt…
De weg van de minste weerstand volgend trok hij in bij zijn vriendin. Een keuze
die hij wellicht uit nood maakte. De relatie liep dan ook stuk…
Soren… zonder afgemaakte opleiding niet wetende waar hij goed in zou kunnen zijn belandde in de schuldsanering door in de relatie ontstane schulden.
Hij wilde nooit meer een relatie, heb ik hem meermalen horen
zeggen! Hij moest eerst alles op orde hebben…en zeker geen vriendin meer met
een gat in de hand…Daar schijnt hij toch de controle te hebben verloren.
Soren… in de bijstand bij M.O.B. en in de consuminderkring bij Annemiek. Assistent coördinator in het Consuminderhuis waar hij nooit meer te laat kwam en door een ringetje te halen. Hij bloeide op en we zagen hem veranderen in een blij mens. Hem ontging niets en hij greep op de juiste manier in… indien nodig.
De mensen van M.O.B. herkenden hem haast
niet meer… De migraine aanvallen werden minder en zijn slaapstoornis misschien
ook wel. In ieder geval was hij altijd op tijd… en moest ik hem zelfs tijdens
een flinke verkoudheid naar huis sturen… Hij wist nog steeds niet welk beroep
iets voor hem zou zijn (ik wel) en liet ik hem nog even verder stabiliseren…We
hebben de tijd…
Via een thema in de consuminderkring kwam reflecteren (spiegelen)
aan de orde. Kritisch naar jezelf kijken en inzicht krijgen hoe je in situaties
handelde en welke gevolgen die beslissingen hebben gehad. Ik beschreef het
“helicopteren” van Soren. Altijd overzicht houden en iedereen in de gaten
hebben en zelfs vanuit een ooghoek zien wie binnen kwam…
Enige tijd later gaf ik hem de hint in welk beroep hij opgelopen “kwaliteiten” zou kunnen inzetten. Hij kwam er niet op en gaf ik uiteindelijk aan of hij iets zag in de beveiliging/bewaking.
Het kwam binnen… Soren raakte helemaal gedreven en ging op onderzoek en inlichtingen uit. Korte tijd later vertelde hij een bedrijf gevonden te hebben waar hij stage kon lopen tijdens een opleiding die wel een jaar of zo kon duren.
Hij deed de opleiding in zeer korte tijd en nooit vergeet ik de dag dat hij zijn bewakingspak kwam showen. Hij had inmiddels zelfs ronde billetjes zag ik en moest geplaagd worden.
Wat een mooie bewaker…met die
stralende lach en die blonde schoonheid… Hij heeft onze kring op mijn advies
verlaten want hij was dagen en nachten stage aan het lopen en leren voor zijn
baan…daar ook nog de kring bij… Hij vond dat al zoveel jaren waren verkwanseld…
Hij was niet meer te remmen en heb ik hem voortijdig laten gaan…Kinderen moet
je loslaten en dat doet pijn… Soren heeft voor altijd een plekje in mijn hart….
Nu komt er een glimlach en altijd weer ontroering als ik
hem zie werken in zijn beroep. Bij supermarkten ziekenhuizen en evenementen
zijn lange gestalte te zien met de steeds ronddwalende ogen. Ik heb eens nagevraagd
“hoe hij het deed”, bij een mij bekende eigenaar van een bedrijf waar ik Soren
zag… “Die lange?” Dat is een van de beste die we ooit hebben gehad…” En moest
ik snel naar buiten om een potje te janken van geluk!
Afgelopen week… een alleenstaande moeder op de vlucht (gewelddadige relatie) Ze vluchtte van noord naar zuid het land door en bivakkeert al enige weken met vijf kinderen in een leeg huis op twee bedden en een aftandse bank.
We hebben vrijdag een vrachtwagen vol inboedel gebracht en omdat een uitkering aanvragen zes weken duurt hebben ze voorlopig geen geld voor voedsel tot na de feestdagen. Zeker weten want in december lopen de instanties altijd achterstand op door de feestdagen.
De voedselbank heeft wachttijden en het consuminderhuis is de enige organisatie die binnen een uur twee bigshoppers voedsel kan regelen en binnen een halve dag een inboedel. Helaas zit onze voedsellijn op dit moment vol en ga ik maandagmorgen met mevrouw boodschappen doen…Gewoon uit de pot van het consuminderhuis…
We houden ze wel boven water...daar sta ik persoonlijk voor... Tegen de
feestdagen willen we al die mensen zoals dit gezin wat extra levensmiddelen
geven en een envelopje met inhoud voor de verse groente en wat nog ontbreekt.
Help je ons mee? Ik start met 50 euro…
Op
bankrekening: IBAN NL14 RABO 0173 6589 03 van Consuminderhuis Parkstad. Zet er
maar Kerstactie bij….
Annemiek.
Makkelijk betalen via deze betaallink ("Tikkie" van de BunqBank).
