De gelukkigste mensen hebben niet het beste van alles,
maar ze maken van alles het beste…
Annemiek.
Mijmering 37 2025.
Voortgang tassen maken van hergebruik vloerkleed.
Ze is nog onbekend met het verwerken van het snel rafelend vloerkleed.
Ze denkt nog in lappen kleed aan elkaar zetten
Na verloop van tijd werkt ze fijner dan ik…
Ze ziet de tasjes al met bloemen gevuld aan de muur.
Ze hoeft geen hengsels eraan zegt ze, en misschien grijpen de tasjes zichzelf vast? Of komen ze op een rekje?
me heen…
Vervolg tasjes tips… De tasjes die opgehangen worden,
met of zonder hengsel worden met licht gewicht materiaal gevuld…
Petra
wil een staande tas met aan de zijkanten stukken volière gaas ingenaaid.
De tas wordt onderin gevuld met zwaar materiaal om vanzelf te blijven staan.
Maar wat?? Ik probeer de lieverds te leiden zonder dat ze het door hebben en weet al een oplossing.
De plankjes daarvan worden onderin de tas gelegd en aan de
zijkanten geklemd.
Het past precies.
Daarop twee terracotta potten waarin grind kan komen.
Tegen het gaas komt aan de binnenkant mos, dat zal mooi worden.
Tijdens het naaien in de zon besluit Petra dat stroken stof tegen het gaas ook mooi kan zijn!
Zonnesteek? Ik zeg niets…
ik ben nog steeds niet tevreden, er zit een bult onderin.
Een tafel plankje trekt de tasbodem recht en worden plastic bloempotten gestapeld met plastic bakjes ertussen.
Om en om… tot bijna de bovenrand en eindigt de toren met een bakje.
Gerdie mijn
kapster was de koning te rijk en hangt de tas aan haar schutting…
Vijf tassen verder blijft een klein lapje vloerkleed over en ook dat zal wel hergebruikt worden…
Wat een heerlijke workshop waarbij heel veel gelachen werd…
Wordt vervolgt en hopelijk kunnen jullie iets met de werkbeschrijving.
Als iemand een dergelijk vloerkleed weg
wil gooien?
Denk aan hoeveel vreugde een vloerkleed brengen kan...
Tip 2…Bij supers wordt groente aan het einde van de dag heftig afgeprijsd.
Doen met wat er is…werd een gesnipperd uitje gefruit, daarbij gekregen tomaatjes (van Petra),
meegebakken... en wat knoflookstengels uit de tuin.
De stengels die
over waren gingen in de soepzak in de vriezer.
Een ei werd door de groente geroerd en met iets zout en
ras el hanout werd het maaltje op smaak gebracht…
Tip
3…Maaltijdsalade met een bruine boterham.
De helft van een kropje sla met kluit waarvan de rest in een kommetje water werd gezet.
De sla afgespoeld en grof gesneden.
Enkele tomaten in stukken.
Stukjes komkommer.
Peper, iets zout, scheut azijn, olijfolie en alles
voorzichtig mengen.
Een deel van een klein blikje of potje kidneybonen.
In de tweede mand komt spoelwater en hangen even later
op kleerhangers de shirtjes uit te druppen.
De stofzuiger door de hut en kan een deel van het sop in de mop emmer.
voor ranzige klusjes en het spoelwater van de wasjes wordt eerlijk verdeeld tussen de oude seringenboom en de blauwe regen.
Ik fiets nog een eindje naar een dierbare vriendin die me in een goed gesprek veel bewustwording aanreikt.
Tot slot een verhaaltje…
Maandag. Vandaag doe ik het wat rustiger aan. Boodschappen in het dorp.
Winkeltjes kijken. Vroeg in de morgen als het nog niet druk is.
De boodschappen opgeborgen ga ik fietsen door de “duunen.” Van Renesse naar Haamstede via een smal schelpenpad. Even langs de vuurtoren. Koffie op een terras in de dorpskern.
Ik was nog even op het naturisten strand gelegen langs het schelp pad. Het was warm genoeg om
bloot op mijn handdoek in de zonneschijn te soezen...
Het brede strand en de duinen bieden beschutting. Geen mooier strand dan deze verlatenheid.
Een enkele naturist die vriendelijk groet. Naturisten gaan met respect met elkaar en de natuur om. Dat kan je niet altijd zeggen van het ,,aangeklede’’ strand. Op het naturistenstrand zijn geen ijsco karren of strandstoelen. Geen dikke Duitsers die kuilen graven (Sorry) of gluurders. Ik val zomaar in slaap, wordt wakker van een fris briesje en fiets weer verder...
Later eet ik een boterham aan de voet van een duin. Even krachten verzamelen voor een extreem hoge helling iets verderop.
Een meneer komt aangewandeld en groet. Meneer is toe aan een praatje en heet
Henk. Hij loopt elke dag wel dertig kilometer deelt hij trots mede. Hij wandelde het
Pieterpad en zwierf samen met zijn vrouw in een camper door Europa.
Toen was hij net in de fut… Hij loopt tegenwoordig alleen zegt hij en zijn
vrouw staat ,gestald’ in de camper voor de T.V. bij de koffiepot. Ze zijn op elkaar uitgekeken. “Je hebt er
niets aan", vertelt hij. Met mij zou hij wel wat kunnen vertelt zijn blik.
Ja ja! Ik vertel hem dat veel mannen in verlate midlifecrisis vertellen dat hun vrouw hen niet
begrijpt. Het jagersinstinct blijft. Ook als mannen ouder worden.
En in de fut ,,heb je er niets aan?’’ ‘Houd haar maar in ere Henk. “Je zou raar opkijken als ze niet meer voor de T.V zit in de camper als je thuis komt.” Hij lacht…zwijgt een poosje en helpt me overeind als ik vertrekken wil. “Pas op Henk, ik ben zwaar hoor!” Dat had hij wel gezien daar houd hij wel van,’ vertelt hij.
“Dat was mijn avontuur van vandaag,” vertelt hij nog. Een “lekkere vrouw” die
hij overeind mag helpen.
Hoe ik heet? Marieke van Vlijmen…
Lachend stapt deze vrouw weer op de fiets. Ach…..een man blijft een jager. Daar
heb ik wel begrip voor. Daar hoeft niet eens een prooi of buit bij.
Alleen een vrouw die naar hem luistert, geeft hem het gevoel dat hij (nog) meetelt.
De ziel…..
Later zit ik langs een dijk met de Oosterschelde in zicht. Burghsluis.
Bij de visboer koop ik een mega stuk vis.
Later zit ik op mijn terras en lees mijn boek over een boeren gezin. Dat past in deze vakantie. Het is best warm. Ik ga in bad…mijn wasje doen en in de crème. Welterusten.
Annemiek
