Mijmering 110 twaalf “appelbeignets” voor 1,50 euro, chocola verslaafd, soepje uit de diepvriestuin en de airco verwarming geplaatst…

Beste mensen,

Het geluk is geen mooie vlinder waar je achteraan moet zitten

Het geluk is als een schaduw die je volgt,

Als je een hand uitstrekt naar een medemens…

 Annemiek

Mijmering 110 2022…

Tip… Oliebollen kopen we niet. Ze zijn bij de
oliebollenkraam veel te duur en bij de super wel goedkoper maar minder van kwaliteit. 

Zelf oliebollen bakken kost teveel olie en de stank in huis als je geen schuurtje hebt… 

Het gedoe weerhoud mensen…

Bak “appelbeignets” op de consuminder manier. 

 Het is niet meer werk dan pannenkoeken bakken en met 1 klein kopje zonnebloemolie bak je wel 12 flinke beignets.

De feestvierders zien niet het verschil met appelbeignets gebakken in sloten olie. 

Poedersuiker erover en voilà… De ingrediënten kosten
verder voor twaalf beignets 1,50 euro… dus geen kneup.

Ingrediënten voor 12 flinke “appelbeignets.”

Zelfrijzend bakmeel (ongeveer halve kilo)

of…bloem met op elk pond bloem een zakje bakpoeder

1 ei (hoeft niet als je geen ei hebt)

snuf zout

melk

4 appels

zonnebloemolie (ongeveer 1 klein kopje olie heb je nodig voor 12 grote appelbeignets)

Werkwijze: kieper ongeveer een halve kilo bloem met 1 zakje bakpoeder of zelfrijzend bakmeel (zonder bakpoeder)  in een kom.

Snuf zout en ei erbij plus melk in beetjes erbij roeren met een garde.

 Zorg dat het een dik beslag wordt, ben je te royaal met de melk geweest dan wat bloem toevoegen…

Schil appeltjes en haal met een appelboor de klokhuizen eruit. 

Snij elke appel in vier (of meer) schijven. 

Ik snij me nogal eens in de vingers dus waren mijn appelschijven dik.

 Dunner kan natuurlijk ook. De zuinig afgesneden kontjes eet je ter plaatse op. 

De schijven appel door het beslag halen en in een wok met zonnebloemolie bakken. 

Probeer de eerste beignet of de appel van binnen wel gaar is… Ervaring heb je zo…

Tip 2… Ook de laatste twee weken van december worden de kassabonnetjes van boodschappen bewaard. 

In het speciale vakje van mijn portemonnee. De kas opgemaakt blijkt dat ik voor 75,85 in twee weken heb opgemaakt van de tweewekelijkse 80 euro leefgeld. 

Nog 4,15 euro over en dat had meer kunnen zijn als ik niet die zalmsalade bij de LIDL had gekocht.

Bijna vier euro vragen ze voor zo’n kreng, te zout en nou ja… niet mijn ding. 

Ik was zo moe en koken lukte niet meer en de eigen ingevroren maaltijden waren op. 

Toen heb ik me over laten halen…Een leerpunt nietwaar…

Nog zotter… Ik wilde pindarotsjes maken voor de mijmeringen maar energie ontbrak na de drukte van het verzorgen van de mens in nood…

De chocolade heb ik zo opgegeten bij een mooie oude omnibus van Jan Mens waarin de tijd voor de 2^e wereldoorlog in Amsterdam werd
beschreven. 

Een glaasje van de heerlijke fles port erbij, een cadeautje van een lieve familie. Met de jaarwisseling nog een glaasje en daarna alleen op winterzaterdagen. Dan geniet je elke zaterdag opnieuw nietwaar…een winter lang.

De chocolade gekregen van de bonusfamilie heb ik drie dagen over
gedaan en had langer kunnen zijn. Dan voel ik me heel slecht van zoveel verslaafdheid. 

In ieder geval heb ik de dag erna  een kilo spruitjes opgegeten verdeeld tussen lunch en avond eten. 

Zonder bijgerecht en kort gekookt zoals het moet. Dat voelt echt beter en Fatima heeft beloofd NOOIT meer chocolade voor me te kopen. Zelf koop ik het niet (inmiddels veel zelfkennis opgedaan…)

Met kerst heb ik boerenkoolstamppot uit eigen tuin gemaakt voor twee dagen met gepaneerde knolselderij en was heerlijk. 

Enkele dagen later champignonragout en pasteitjes met een paar dierbare gasten aan tafel. 

Dat was feest… Het allermooiste feest was de boodschappen kopen met de mensen die het zo nodig
hebben en daarna de bonnen met tegoed aan weer andere gezinnen geven of en in brievenbussen gooien.

 Met dank aan alle goede gevers en Jean en jan van maatschappelijk werk die ons nog meer adressen gaven dan die ik al kende.

Een pracht beleving was de 28^e lunchen met mijn “bonus kleindochters” van 17 en 16 in Heerlen bij
Goya. 

Met de jongedames kan je overal komen, ze zijn goed opgevoed en hebben tafelmanieren. 

De lunch was een Kerstcadeautje van de woensdagvriend.

Weer terug in het gareel werd een voedzaam soepje gemaakt en die ene net ontdooide knolselderij uit de tuin kon mee in de soep. 

De bovenste chioggia bietjes in de inkuil hadden toch wat meegekregen van de vorst en gingen ook in de soep voordat ze rot werden… 

Dieper in de inkuil is het vorstvrij gebleven.

Mijn leventje… Tonnie stuurde nog AH pasjes met tegoed en boekenbonnen die even in het potje gaan
voor de volgende crisis maar niet langer dan een maand.

Een kort foto verslag ter plaatse van de plaatsing van de airco verwarming bij de mevrouw met de twee jongetjes… 

De factuur heb ik met jullie goeie geld betaald.

Mevrouw zat heel stilletjes onder de airco verwarming en ging voor het eerst sinds maanden de temperatuur in huis van 12 graden naar ? wat voor haar aanvaardbaar is.

Het moet nog allemaal indalen het groot geluk van een verwarmde
woonkamer. 

Ze waren ondertussen ziek van de kou...

Het bedrijf AIRCO DIRECT dat samen met jullie dit wonder waar maakte heb ik heel hartelijk bedankt. 

Mevrouw zou in maart pas aan de beurt zijn en het werd 30 december. 

De grootste doos MERCI die ik maar vond met een kaart met lieve tekst voor de planner van het bedrijf,
ging mee met de mannen. 

Voor de twee mannen ieder een tientje fooi. 

Ze hadden extra lang moeten werken om de klus ertussen te krijgen.

Een mevrouw die een PLUS pasje met 100 euro tegoed had gekregen heeft de kassabonnen doorgestuurd. 

Ze schreef dat ze had kunnen kopen waar ze nooit geld voor had. 

Ze heeft wel zes keer bedankt en normaal jakkert ze in haar scootmobiel de supers af om 35% korting te scoren. 

Heel vroeg of laat op de dag. Naar haar gaat elke maand een AH pasje van Tonnie met een tegoed wat een verrassing is schreef Tonnie. 

Wat een blommen van blijheid hebben we allemaal samen kunnen uitdelen… 

Ik wens jullie allen een fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2023, maar vooral met een pluim op je hoed voor alle goeds wat je deed voor de medemens in 2022…

Annemiek

Mijmering 109 Kerststerren waar de ongeziene werd gezocht, gevonden en gezien…

Mijmering 109 2022…

Ik vier geen Kerst en toch was afgelopen week de mooiste kerstweek van mijn leven. Voor Samira denk ik ook wel en de 24^e was de kers op de kersttaart…

Na dagenlang boodschappen te hebben gedaan voor gezinnen in nood, hebben we de eurootjes geteld die overbleven. 

Tot de 24^e was nog geld binnen gekomen. Samen met Jean en Jan van maatschappelijk werk zijn adressen opgeduikeld waar de armoede heel hoog is.

Samira en ik hebben de 24^e nog voor 1000 euro tegoed pasjes van de PLUS (waar nodig) afgegeven, en soms heel stilletjes in de brievenbus gedaan… 

Ook nu weer kende ik de meeste gezinnen wel en wat was het
emotioneel… voor hen maar ook voor ons.

Je zag meestal wel aan de voordeur hoe de vlag erbij stond maar bij sommigen net niet om de ellende achter de voordeur te houden…De schaamte is groot.

Bij een oudere mevrouw zou je zo de tuin aan willen pakken en de deur een verfje geven en wie weet kan ik e.e.a. koppelen. 

Ze huilde zo omdat ze zomaar 100 euro op een pasje kreeg op een moment dat ze het niet
meer aankon... 

Ze gaf aan Samira een engeltje en dat zegt genoeg.

Bij een ander adres gaan al weken de overgordijnen niet meer open weet ik. 

Mensen verschuilen zich in hun holletje onder dekens en koken
niet eens meer…

Ze overleven de dag en de weken door. Mevrouw kwam toch aan de deur omdat ze gekeken had wie het was. Velen kennen me…Ze kreeg ook een pasje.

Een voordeur met een verroeste brievenbus waar je niet achter wil wonen. 

Een alleenstaande mevrouw woont daar, pas verhuisd voor huiselijk geweld… 

Een heel land
door gevlucht… Dergelijke boven woninkjes verhuurd door particulieren is een veel te duur, veilig home waar dan meestal de PTSS opsteekt. 

Hopelijk wordt mevrouw daarin begeleid…en werkt ze mee…

Vaak zijn mensen met trauma’s niet te helpen omdat ze zorgwekkende zorgmijders zijn zoals Song. 

Ik trof hem thuis en kreeg hem zover dat hij de deur open deed. Hij kent mijn bepaalde manier
van bonken op de deur. 

Als hij in een psychose zit maak ik hem alleen maar bang met mijn geroffel en deze keer was dat niet zo en deed hij open…

Hij had zich al heel lang niet meer verzorgt en zijn kamer ook niet… zo te ruiken. 

Binnen laat
hij je niet en ik heb hem op de drempel in mijn armen genomen waarin hij huilde als een kind. 

En nee hij gaat nog steeds niet naar de dokter…

Toen ik wegging bij het consuminderhuis hoopte ik dat men zich over hem zou ontfermen. Tevergeefs… en voor de vele mensen zoals hij was ik al te lang gebleven. 

Uiteindelijk moet de mens voor zichzelf kiezen en het was al vijf over twaalf voor me...  

Nu is mijn energie weer op peil en de hulp van Samira en mijn bonusfamilie plus de steun van Alcander Heerlen en Bob van Bergen vormen we een sterke groep. 

Mijn werk het gedachtegoed energiezuinig en consuminderen word voortgezet. 

De boodschappen en hulp
komen direct op de goede plek, hulp in korte lijnen.

Geen kosten van een locatie of verwarming of opslag van spullen. 

Daar is het de tijd niet meer voor. Te duur, te omslachtig, teveel mensen die belangrijk willen zijn en hun eigen koers willen varen.

Eigenlijk heb ik daar 16 jaar strijd mee moeten leveren.

Je komt het steeds weer tegen in vrijwilligersorganisaties…

Al schrijvende aan mijn vijfde boek zie ik duidelijk waar het mis ging…

Terug naar Song… Ik zal hem met een zoet lijntje weer in de moestuin proberen te krijgen waar drie gezinnen hun groente verbouwen komend jaar.

De stilte en zijn handen weer in de aarde… Hem laten zien dat mijn linkerarm het ook al niet meer doet en hulp vragen… Als het spitten weer start in maart… Daarin zal hij wel meegaan denk ik.

Terug naar de pasjes…Er was een gezin met een tweeling en nog meer kleintjes waar moeder in de verpleging werkt. De oudere kinderen passen op en bij de bel staat een tekst…Ze hebben het heel karig en ook daar kwam een pasje met tegoed.

Een alleenstaande mevrouw met een scootmobiel die op het einde van de dag of heel vroeg de supers afgaat voor de 35% kortingen. Ze heeft zo weinig dat ze alleen dat kopen kan en nog maar een deel want ze heeft een voedselallergie. 

Ook mevrouw kreeg een pasje met 100 euro erop.

In de middag waren Samira en ik uitgeput en ben ik in slaapgevallen met Floor op mijn buik.

De telefoon ging en de bel en ergens ben ik door wakker geraakt… Het was een warme invasie van de bonus familie…

Ze kwamen me fijne feestdagen wensen met hun armen vol cadeautjes… Suaad had van “eigen geld” uit haar tasje… oranje bloemen gekocht. 

Die vond ze het mooist voor oma Annemiek.

Qammar in een roze skipakje waar de beentjes alweer uitgroeiden en Haneen met lenzen zodat haar pracht gezichtje niet meer ontsierd werd door de vreselijke te grote bril.

Ze mochten het leven vieren van een mevrouw en dat was ook gedaan… jassen waar nodig en schoenen en laarsjes waar nodig en voor Ahmed eindelijk een winterjas… 

Vijf jaar had hij geen jas gewild omdat de kinderen voorgaan die in Nederland en Somalië. 

Hij wordt
daarin geholpen door het gezin dat elke maand 100 euro op zijn rekening stort. 

De 2^e december was het geld er alweer vertelde hij en
breng ik de dank over…

Ja en mevrouw Louisa die wilde dat het gezin het leven viert… 

Komen we weer terug op die jas voor Ahmed. 

Fatima kreeg het niet
voor elkaar maar ik dus wel want naar zijn “moeder” moet hij luisteren.

Ik heb hem afgelopen week in een kledingzaak gekregen waar ze jassen verkopen met mouwen die zijn lange armen WEL bedekken.

 Maat 48 met lange mouwen en een bijpassende sjaal. Ik had de verkoper helemaal op mijn hand, en de meneer liet  prijskaartjes
verdwijnen. 

Uiteindelijk kwam ook een broek erbij en nee niet die op de foto…

Daar heeft hij weer zijn oude jasje (hij had maar dat ene jasje) aan want de nieuwe hangt in de plastic evenals de nieuwe broek en de sjaal… 

Maar…

hij heeft de nieuwe jas al aangehad naar de cursus weet ik en dat is goed…

Komen we op de jaarafrekening energie die eindelijk bij Fatima en Ahmed binnenviel. Enkele mensen hebben daar twee maanden hun energietoeslag voor overgemaakt. 

Fatima durfde geen verwarming aan te maken omdat het gezin zich geen schulden kan veroorloven…wie wel… Minima inkomen en zoveel kosten van kinderen dertien in totaal. Zeven in Somalië en zes in Landgraaf.

Fatima heeft het zo goed gedaan en alle gezinsleden die in woonmantels kropen als ze thuis kwamen. De zon die warmte bracht door de ramen en kleiner wonen in eigen huis.

Wollen kleden op de keukenvloer en de kleine achterkamer waar ze hutje bij mutje huisden... De winter begint pas en natuurlijk wordt dit energiezuinig patroon doorgezet... Soms raakte Fatima in paniek en angstig als ze hoorde hoeveel medelanders moesten bij betalen en  in de schulden zijn beland…

De afrekening kwam uiteindelijk de 23^e december…. En ze kregen 200 euro terug!! Ze vind dat Ahmed haar moet belonen en ik heb al geopperd “Nog een kindje.” NEEEEEE! gilde ze… Dan een poesje of een hondje?… Ze is namelijk zwaar allergisch voor “huisdieren” zoals ze het zo netjes noemt.

Je begrijpt… veel geplaag en het nieuwe maandvoorschot is 520 euro en ja… dat is te zot voor woorden… Ze zet het voorschot terug op 300 euro en zoals ze leven en het prijzenplafon zal dat wel genoeg zijn denk ik wel… 

Heb het goed allemaal en de volgende mijmering komt rond de 29^e december en kort daarna een verslag van de mevrouw met de jongetjes die een aircoverwarming krijgt van jullie… Wat hebben jullie allemaal samen goed geholpen… Vooral de heren met de bedrijven waarvan ik de namen niet mag noemen… Het is een Kerst geworden zoals kerst is bedoeld!

Annemiek

Mijmering 108 Een verslag van een zee van sterretjes in de nacht...

Beste mensen,

Een lichtje in het diepste duister,

een luisterend oor van een echte vriend.

De eindjes weer even aan elkaar kunnen knopen,

en de nodige rust krijgen die je verdiend...

 Annemiek

 Mijmering 108 2022.

Sponsors die me al jaren kennen en me volgen weten dat bij Annemiek niets aan de strijkstok blijft hangen. Deze mensen gaven me de laatste week voor kerst een taak vol compassie en liefde voor de medemens. Een taak die tevens helend werkte voor mezelf…

Deze belangrijke taak had ik niet tot een goed einde gebracht zonder de hulp van Samira. 

De vrouw die mijn werk voortzet met cursussen geven zoals ze door mij zijn bedoeld zonder bewerkingen van derden.

Samira heeft een busje en menig keer is ze al met een busje vol moeders van gezinnen naar België gereden. 

Maasmechelen den Aldi waar de boodschappen veel goedkoper zijn en het loont de benzine als we voor rond de 500 euro kopen.

Afgelopen dagen hebben Samira ik eerst overleg gepleegd toen bleek dat sponsors ons bovenstaande taak toebedachten. 

Omdat ik velen in armoede ken en nog steeds hun groei van dichtbij meemaak was het vaak een blijde herkenning.

Een luisterend oor over wat ze hadden bereikt. Kinderen die weer een veilig thuis vonden en vader die aangepast werk deed maar zo karig het budget, omdat nog jaren schulden afbetaald moeten worden…

Ik weet waar vaders van heel weinig leefgeld (40 euro of minder) per week moeten leven en in het weekend drie of meer pubers in omgangsregelingen in huis hebben. Door de week wordt amper gegeten door die vaders.

Menige vader heb ik jaren begeleid om het vol te blijven houden… Daarbij geholpen door vrijwilligers die vaak niet begrepen waarom ik bepaalde keuzes maakte.

Het is zo geweldig dat sponsors me nog weten te vinden om elke euro die ze liefdevol afstaan op de plek uit te geven waar het zo nodig is. Samira en ik hebben daar onze uiterste best voor gedaan…

Eerst  de gezinnen die we kennen en daarna overleg met Jean en Jan maatschappelijk werkers, voor mij goede bekenden uit de hulpverlening. 

We kennen elkaar al heel lang. Ze gaven me adressen en telefoonnummers wetende dat ik heel discreet werk…

De vele moeders die de eindjes niet aan elkaar konden knopen en het was hen aan te zien… Samira had lest best de 22^e haar busje een dag lang op
de markt geparkeerd…

Enkele mensen mochten we fotograferen… die zijn de schaamte voorbij…We gingen heel discreet met de mensen om al kregen de kassières al snel in de gaten dat een warme stroom voor de medemens door hun super ging.

Een alleenstaande moeder met zes kinderen had ik gerustgesteld en aangegeven dat ze voor ongeveer 250 euro mocht uitzoeken. 

Ze had duidelijk een richtbedrag nodig. Ik leidde haar letterlijk en figuurlijk langs de boodschappen. Ze raakte de tel kwijt maar ik niet en het werd meer...

Al die mensen namen steeds zonder aarzelen de goedkoopste spullen en als ze twee potjes jam namen zei ik vier of zo. Soms werd gewone peperkoek luxe peperkoek en wat chipsjes. Luxe liepen ze langs...

Houdbaar spul werden van een paar pakken dozen vol en gaande weg wist ik hoe ze kookten en leefden. Ik kon mijn verstand op nul zetten toen ze kippenpoten namen. 

Daar kwam (door mij) kipfilet bij dat kan je in kleine stukjes snijden vertelde ik. 

En de mevrouw die verliefd naar de gourmetschotels keek droeg ik op 5 stuks te pakken (ze heeft zes kinderen)

Bij de spek en het gehakt kreeg deze vegetariër het moeilijk maar we gingen verder. Potten groente... tonijn voor de toastjes en mayonaise. 

Knoflooksaus en nog zoiets voor de gourmet. 

Wasmiddel en bakboter margarine en
pastasaus, daar hoeft niet echt vlees in. Witte bonen in tomatensaus als vleesvervanger wisten sommigen... Chilisaus afwasmiddel en en en…

De ene mevrouw werd heel stilletjes, de andere hield de tranen niet meer binnen. Een meneer begon te ratelen en door mijn overwicht en omdat ik hem al lang ken kwam ook dat goed. Er stond een hele rij klanten achter ons...

Later kocht hij een mandje hyacintjes voor me zo lief en me zo dierbaar...

Een mevrouw die ook klant was en ons volgde gaf me een zoen en zei: Dit is pas kerstfeest en stopte een bankbiljet in mijn zak...

De mannen hebben gesleept met de dozen die door de liefdevolle Samira met haar busje werden thuisbracht.

Vooral mannen hebben dit hulp bieden nodig voor wat ze kregen...

Sommige vrouwen kwamen met vrienden/kennissen omdat ze het een beetje vreemd vonden en hadden we meteen sjouwers, want ik zet die mannen gelijk in...

We maakten ons grote zorgen om de mannen die op drift leken te slaan door deze goedheid…  Of ze wel thuis zouden zijn als de boodschappen kwamen.

 Bij een meneer zijn we nog een keer terug moeten komen. Die was opeens spoorloos. Ik zag hem al ergens dwalen in de regen omdat we een snaartje hadden geraakt wat hem blokkeerde... Het kwam goed want we blijven nazorg verlenen...tot iemand weer boven water is...

Een mevrouw was te ziek (aan de telefoon) en hebben we toch boodschappen voor haar gekocht, maar ze maakte de deur niet open. Ingestort… 

De maatschappelijk werker kon haar later bereiken en ook dat is nog goed gekomen…

We hebben heel veel begrip en weten hoe trauma’s tegen Kerst doorwerken en mensen huilend in bed liggen en niet meer verder kunnen…

Als je ze weer ziet hebben ze het ergste verwerkt en zich weer bij elkaar gepakt. Dan komt het genieten...

Samira en ik hebben al die gouden sterretjes doorgegeven die geweldige sponsors mogelijk maakten…

Dankjewel geweldige mensen!!

Morgen gaan we nog cadeaubonnen van de plus in brievenbussen gooien of afgeven. 

Met die bonnen kunnen de mensen voor het bedrag dat we erop hebben gezet, boodschappen
halen…

Vandaag nemen we rust Samira en ik en genieten van de herinneringen… van afgelopen
week…

Fijne feestdagen van ons allebei…Heb het goed en neem elkander bij de hand en krijg en geef steun…

Samira en Annemiek