Mijmering 15 Pastinaaksoep, benen in een kastje en een vergeten slipje...

Beste mensen,

Wie het leven kan zien als een leerproces

krijgt oog voor zijn bewustwordingen en leerprestaties.
  

Annemiek.

Mijmering 15 2024

De laatste injectie voor de nacht is gezet en blij dat ik er vanaf ben. Omdat ik zo weinig mogelijk professionele hulp in mijn huis wil heb ik zelf geleerd spuiten te zetten.

Om de dag komt nog iemand van Meander mijn voeten wassen, crèmen plus schone sokken aandoen, al kan ik dat met de rechtse voet al zelf. 

Ondertussen zijn daarvoor wel acht verschillende mensen in mijn huis geweest variërend van gehaast tot met de vraag of ze nog iets voor me konden doen. De mens in de zorg in alle schakeringen…

In de ochtend even bijslapen in mijn sta-op-stoel was aan de orde vandaag. 

Daarna de pastinaken buiten grof schoongemaakt met een handveger. Daarna geschild en het kind in mij  heeft de grootste eruit gezocht. Toch wel kil buiten… 

zijn we naar binnen verhuisd Floor en ikke…

Al een tijd geleden heb ik de kastplanken uit twee aanrechtkastjes gehaald. Daar kan ik nu met mijn benen in, zittend op de trippelstoel. 

Dat kan ook met een gewone bureaustoel die meestal ook in hoogte
verstelbaar is…

Op mijn gemakje heb ik de pastinaken klein gesneden en werd een gesnipperde ui in de soeppan gefruit met even later de rest knoflook tenen die nog goed waren.

Alle pastinaak erbij en tweeëneenhalve liter water. Daar kwamen per liter twee groentebouillonblokken bij dus 5 en een voor de joeks. 

Alles aan de kook brengen en bedacht ik dat de twee eetlepels kerriepoeder met de ui mee gebakken had moeten worden, dan geeft de kerrie zijn smaak beter vrij.

Dat doe jij dus maar als je pastinakensoep maakt… Ik heb de kerrie dus met het water in de soep gedaan…(foutje)

Op kookpunt brengen en op laag pitje laten garen tot de pastinaken zacht zijn. 

De staafmixer erdoor en afmaken met zwarte gemalen peper en een scheut room. Voor mijn hoeveelheid soep werd een heel pakje room toegevoegd.

De soep niet meer op kookpunt brengen maar opwarmen. 

Een dag erna is de soep veel dikker,

en kan je verdunnen met een halve liter kokend water met een groentebouillonblok of naar
verhouding minder…

Er kwam nog post van de Plataan met kaarten die nagekomen waren en een slipje…

De kaarten zijn prachtig… vol liefde en dankjewel alweer! En tja het moet meer dan een halve eeuw geleden zijn dat ik ergens een slipje achterliet want ik ben ook jong geweest...

Gelukkig was dit exemplaar van formaat forse onderbroek en zal wel in de badkamer van kamer 12... zesde etage zijn achtergebleven vrees ik. 

Het ding was netjes gewassen en in een plastic zakje meegestuurd…Ach ja… maar zo snel mogelijk vergeten…

Annemiek

Mijmering 14 partir c'est mourir un peu en de laatste oogst van het Laand...

 

Beste mensen,

partir c'est mourir un peu,

zelf doen maar wederom niet alleen…

 Annemiek.

Mijmering 14 2024…

Een appel in plaats van appelsap, geen frisdrank maar water, in drie thermossen bij de hand. 

Eentje naast mijn bed, eentje bij de sta-op-stoel en eentje in het tasje van de rollator…

Elke ochtend opnieuw gevuld voorzien ze in de dagelijkse behoefte van kleine slokjes. 

Het “spraakwater” omdat spreken zonder die slokjes moeilijk wordt…

Nog een tip is wel het mooie leren tasje dat ik in mijn geboortestadje Heusden aan de Maas
kocht. 

Hangend aan de rollator of om mijn hals en onder handbereik in bed. Een opgeladen telefoon
erin en een schaartje plus zakdoekjes…

De droger wordt nu gebruikt in plaats van was buiten ophangen… en ik veroorloof me die luxe.

Wel in daluren en de verwarming staat overdag op 17 graden waarvan de binnen schijnende zon ook aan meewerkt…

Wat een geluk bij een ongeluk was… zijn de “ziekenhuis” nachtponnen die nieuw, gewassen en gestreken klaarlagen voor geval dat…Thuis gebruik ik oude T-shirts en de mooie ponnen gaan weer verzorgt in hun bergplaats. Hopelijk tot nooit weer…

Het verzorgingskoffertje was wel de meest gouden tip. Alle verzorgingsspullen zo op een rij voor het grijpen en ja de voorraad verzorgingsspullen in de voorraadkast. Goede vrienden die huissleutels hebben… als je al goede vrienden hebt, al hebben de meeste mensen familie die dichtbij wonen.

Twee hergebruik groente zakjes van nylon hangen aan de beugel tussen douche en wasbak. In eentje hangt een fles shampoo en in de andere een stuk zeep dat niet weg kan… Ik gebruik de zeep met netje en al.

Omdat ik zo wapper met mijn handen heb ik grotere maat kleding en had onlangs bij de zeeman zes paar dikke werksokken maat 46 gekocht. Die krijg ik gemakkelijk uit door met mijn voeten over vloerbedekking te wrijven.

Niet te vergeten de Ulla Popken grote onderbroeken die nu bijna ballonbroeken zijn. Ze zijn gemakkelijk aan en uit te trekken…Ja en rekbare gemakkelijke kleding die warm en comfortabel zit.

Gerdie (kapster) heeft mijn haren in een (tussen) model geknipt waar geen foam in hoeft en geen dagelijkse
föhn aan te pas komt. We gaan even voor gemakkelijk…

Het heeft allemaal meegeholpen en misschien haal jij daar ook weer tips uit…

De schuur moest leeg op het Laand en hebben de vrienden wederom paraat gestaan. De pastinaken en topinamboer geoogst en alle gereedschap bamboe en troep geruimd. Morgen ga ik een mega pan pastinakensoep maken en kan de vriendenkring met pannetjes en bakjes komen halen… Voor wat hoort wat…

Annemiek

Mijmering 13 Resultaat krachttraining, tuinwerk in de zon en bietjes uit de inkuil...

Beste mensen,

Dankwoorden kunnen kort zijn en gemakkelijk uitgesproken,

maar hun echo duurt eindeloos voort.....

Annemiek

Mijmering 13 2023.

Inmiddels is het resultaat van de krachttraining merkbaar en kan ik gemakkelijker naar het toilet. De urine zak wordt alleen nog tijdens de nacht aan mijn buik gekoppeld. Staande bij de toiletpot gebruik ik het (niet van oorsprong aanwezig zijnde) piemeltje…eh slangetje.

Douchen in de rolstoel hoeft ook niet meer en doe ik staande evenals mijn verzorging. Het is me zelfs gelukt de teennagels van mijn rechtervoet te knippen. Links lukt nog niet… Mijn benen en oksels ontharen staat morgen op het programma.

Mevrouw van Deursen herstelt zich langzaam naar de status van voor de val…

Vanmorgen heb ik de moestuin (het Laand) opgezegd tijdens een heel begripvol telefoongesprek met de heer C. Moestuinieren rondom mijn huis blijft aan de orde…

De reden opzegging moestuin is dat de sluipmoordenaar adca de uitval duizeligheid aan zijn repertoire heeft toegevoegd. Dat is ook de reden waarom ik van het stoepje ben gevallen bij die lieve mevrouw…

Er blijft genoeg over om blij mee te zijn… Carpe Diem! Tijd om
eens te kijken hoe de knolletjes in de inkuil het maken. De chioggiaatjes zien er prachtig uit en werd direct een “kook” uitgegraven. Bietjes stamppot op het menu!

Ik merk dat je met een rollator ook bloempotten kan vervoeren en werd de pottenkast direct ingeruimd… Wat een weelde die kast op de hof. Het huislook tafeltje en de stoel werden verzet. Mijn “snijblad” (glazen tafel) afgeveegd en zal ik straks een sopje over gieten.

Niet overdrijven Annemiek want ik heb Samira beloofd geen fratsen uit te halen als ze niet in de buurt is, al heb ik de snoeischaar met lange stelen mee naar beneden genomen.

Een pannetje aardappels werd
geschild en is het weer rusttijd voor dit mens…

De bietjes werden van aarde ontdaan en met schil opgezet. Vijf  minuut aan de kook op de kookplaat kan de kookmuts erover om verder gratis te garen in eigen warmte…

Na mijn dutje vielen de schillen zo van de bietjes en werden ze
in blokjes gesneden...

Wat aardappeltjes geschild en tot puree verwerkt. Twee uien gesnipperd en gefruit komen twee geschilde en tot blokjes gesneden appel daarbij. Lekker mee fruiten en werden puree met bietjes, ui en appel met elkaar verenigd…

Heel bijzondere stamppot waar ik gek op ben…Stond ondertussen een meneer van de apotheek door de brievenbus te gillen. 

Hij werd helemaal “naar” van die sprekende deurbel bleek wel...

Uiteindelijk begreep hij het woord “achterom” en kon ik de pilletjes bij de achterdeur in ontvangst nemen… Alles went behalve…

Annemiek

Mijmering 12 Thuis komen in eigen huis....

 

Beste mensen,

Waar mensen in vriendschap voor elkaar

weer energie krijgen....

groeit de hemel over de aarde....

 

Annemiek.

 

Mijmering 12 2024

Robbe de fysiotherapeut heeft me vrijdag zo heftig aan het oefenen gezet dat de spierpijn zaterdag hels was. Tja… door pijn te lijden wordt dit mens beter… De was draait en wacht ik even tot de pijnbestrijding werkt voordat de soep wordt opgezet…

Wat me diep raakt is de vele reacties van de lezers op mijn FB pagina… De ervaringen die ze met me delen over o.a. hun heup operaties, “raketjes” en e.e.a. brengen me ook weer tips. De liefdevolle aanmoedigingen…

De vele kaarten die ik kreeg waren ook al zo ontroerend en het sleept me erdoor… Het brengt lentegevoel in de winter van mijn leven. Zo dankbaar ben ik daarvoor…

De metamorfose van mijn woonkamer gisteren heeft me zo geraakt dat alle emoties me overdonderden. Na een nachtje slapen en de film meermaals afgedraaid te hebben weet ik dat de drie vrienden me mijn  thuis hebben terug gegeven in mijn eigen huisje…

Mijn woonkamer was behoorlijk onttakelt met een tafel tegen een kast geschoven en een rolstoel midden in “den hert.” Er moest immers plaats zijn om met de rollator naar mijn sta-op-stoel te kunnen en en…

Robbe de fysiotherapeut gaf de tip misschien wat reorganiseren? Daarover ben ik aan het denken geslagen en kwam tot de oplossing dat de grote TV kast buiten kon. Een mooie kast voor opslag bloempotten. Doorgeven leek me geen optie want wie wil er nu nog een TV kast…

Vrienden vragen of ze dit wilden verwezenlijken was al gemakkelijker want oefening baart kunst. Een hele reorganisatie want achter de deurtjes van de antieke ladekast moest de geluidsinstallatie en bovenop de TV. Meterslange kabels met stukjes panty bij elkaar gebonden kwamen tevoorschijn en Hub de techneut boog zich over die hoop spaghetti.

Ik lag in mijn stoel met een bang hart toe te kijken hoe hij al die stekkertjes lostrok van de apparaten en bedacht dat de hele installatie altijd nog in de RD4 zak kon. De installatie paste niet onderin de kast maar van boven schuin naar beneden gehouden, drie op elkaar met alle pluggen ingestoken wel… Heilige Maria ik had geen idee wat ik wel niet had gevraagd!!

Hub bleef kalm en geduldig, maakte wat grappen… zelfs toen driemaal een schroef viel en voor de vierde maal de kast van de muur moest. Was dit verbijsterende geduld echt? Of stond hij zich te verbijten? Zijn gezicht was niet te lezen…

Dat zoveel hulp zomaar werd geschonken… en emoties stormden door me heen… terwijl Pascal bergen bladeren ruimde op mijn hofje en snoeiafval dat al acht weken op een hoop op het hofje lag.

Petra ondersteunde nam af en toe ongemerkt de leiding en deed de catering. Toen ik niet beslissen kon waar de boeken naar toe moesten die uit het ladekastje kwamen, wist zij het wel…

De linzensoep was een groot succes en mijn eerste tegenprestatie zou zijn regelmatig voor de drie te koken…Dat leek me echt leuk…Pascal had niet eens in de gaten dat de soep vegetarisch was…

Zondag in het Zuiden… de zon schijnt en ben ik eindelijk helemaal thuis gekomen in mijn huis en hofje…

Dankjewel Petra Pascal en Hub…

Annemiek

 

Beste mensen,

Geluk is weten dat het binnenkort zonniger zal worden,

waardoor zorgen minder zwaar wegen

en daarin durven geloven....

Annemiek

Mijmering 11 2023…

Hulp vragen gaat me beter af. Ik heb Jos de over buurman gevraagd mijn restafval container aan de straat te zetten. Het ding is loeizwaar van alle catzand met keuteltjes van Floor.

Aan Sonja heb ik gevraagd of ze mijn frambozenstruiken wilde snoeien en was tegelijk mijn

  

eerste stappen op het hofje… Sonja had overschoenen gekregen met Kerst en het is echt een uitvinding als je even in de tuin wil stappen. Dan moet je wel een slangenmens zijn als Sonja…

Ik kom voorlopig nog
steeds niet aan mijn voeten… De sfeer tussen Sonja en mij knettert van zussengevoel en daarom heen zweefde al een beetje lentegevoel… daar aan de zijkant van mijn huis. Ook hierdoor weer emoties…. Zo wat liefs…die Sonja.

Sonja bracht bergen groente mee omdat ze weet dat ik daar verzot op ben… Dat werd gestoofde witlof op het menu met ietsje zout en honing… Net op de rand van karamelliseren (door die honing) is dat het lekkerste… begon die stomme brandmelder te loeien… Gelukkig hield hij vanzelf op voordat de buurt bij me binnen viel met brandslangen…(Wat is die zot op de hoek weer aan het doen!)

Omdat mijn blaas fratsen vertoond heb ik een telefonisch consult met een uroloog aangevraagd. Het was een meneer en omdat hij nooit ongesteld is geweest of word, moest ik hem het “uitgehangen” gevoel proberen uit te leggen wat sinds kort aan de orde is.

Meneer begreep helemaal waarover ik het had en mijn blaas ligt nu volgens hem zo laag dat weefsel daarvan vaginaal naar buiten dreigt te komen. Het helpt tijdelijk als er dagelijks een grote maat tampon opgestoken wordt, om de zaak op z’n plaats te houden.

Petra die toch naar de PLUS moest zou een doosje tampons meebrengen…Nou die moet je ook maar erin krijgen met bibberende (steriele)handen en die barricade van die uitpuilende blaas opkrikken met een tampon..… Geen optie en over twee weken heb ik een afspraak met meneer dokter om te kijken hoe die blaas voor de derde keer omhoog kan worden getakeld… Of daar de gynaecoloog ook nog aan te pas moet komen? En ja ik ben nogal openhartig en al 100 jaar de schaamte voorbij. De lezer kan daar van leren nietwaar…

Simone heeft een brievenbus pakje gestuurd met tulpjes. Wat allemaal al niet kan… Dankjewel Simone en de tulpjes moeten even op verhaal komen van de reis maar komt goed… Ze steunen tegen de rand van de vaas en groeien elke dag weet ik…

Verder vind ik van alles uit en de camera deurbel is geweldig… Manuela die een nieuw koffiemolentje voor me bestelde bij BOL (zij hoeft geen verzendkosten te betalen) kan gerust zijn… Het is gearriveerd samen met een doos urinezakken.

De pakjes meneer schrok zich rot toen mijn voordeur opeens een stem kreeg… Meestal kijken ze dan om zich heen waar die stem vandaan komt. Vanuit mijn stoel kon ik meneer loodsen naar de plek waar de pakjes moesten komen. Het moet maar even zo al ben ik niet van pakjes bestellen… Meneer Hub zorgt dat al die technische snufjes in mijn huis aan de gang blijven en werd een volle batterij in de deurbel gezet.

Verder maakte Hub boven de voordeur een lichtje dat overdag wordt opgeladen en in de
nacht de deur beschijnt… Voor als ik te zijner tijd met mijn schele ogen in het donker het sleutelgat moet zoeken. Alleen kom ik nooit door de voordeur maar Hub was zo enthousiast dat ik hem maar zijn gang liet gaan…met licht brengen in mijn leven.

Die lamp in de gang vond hij ook niks en hij had nog zo’n plastic geval met ingebouwde led en in een handomdraai was mijn nostalgische plafonniere vervangen door dat plastic gewrocht…

Vervolgens kwam de dag erna de vraag of dat felle licht niet GEWEEEEELDIG was. Ik moet het nog zien want ik doe in de gang nooit het licht aan… “Voor het bezoek dan?” Ik ontvang geen bezoek door de voordeur via de gang…

Inmiddels heb ik aan Hub gevraagd of mijn oude lamp weer opgehangen kan worden… Hub moet af en toe beschermd worden voor zichzelf… Een dood goeie man waarvan de rem van “goed zijn” soms hapert…

Morgen gaan ze een kast uit mijn woonkamer gooien…Tip van Robbe de fysiotherapeut… Ontspullen en wat meubels verplaatsen om meer plek te krijgen voor rolstoel en rollator. Ik dacht al zoveel eruit gegooid te hebben al zette zijn tip me aan het denken… Ik wordt er natuurlijk niet beter op… De kast komt op de hof tegen de zijgevel om bloempotten in op te slaan… Hub leeft op sterke koffie van het teergehalte dus die koffiemolen kwam op tijd… Als het me lukt daar een mega pan soep bij te maken zal het een heel gezellige bedoening worden…

Annemiek

Mijmering 10 Noodzakelijke fysiotherapie en het helen van trauma door liefdevolle mensen...

 

 Beste mensen,

Elke gedachte die we denken en elk woord dat we spreken bouwt mee aan de toekomst....

van jou en de medemens....

 Annemiek.

 Mijmering 10 2024.

De fysiotherapeut belde niet terug, ook niet na drie dagen blijven bellen. Na een tip van Hub heb ik contact gezocht met Fysiotherapie van Pamelen in Landgraaf. Daar werd ik hartelijk te woord gestaan wat me diep ontroerde. God wat zitten de tranen nog hoog…als iets niet direct lukt.

Per direct werd een afspraak gemaakt voor de dag erna en kwam Robbe de fysiotherapeut aan huis.

Van maandag thuiskomst tot woensdag was er geen vooruitgang geweest en dat baarde me zorgen. Robbe bracht direct duidelijkheid. Hij gaf oefeningen op die ik maandag woensdag en vrijdag moest doen, met tussendoor een dag rust. Hoe lang zou het op deze manier wel niet duren voor ik weer mobiel zou zijn vroeg ik me af…

De oefeningen waren als volgt: krachttraining voor benen en bovenlichaam. Driemaal 15 keer achter elkaar opstaan uit een stoel…. rechtstaan en weer zitten.

Vervolgens staande tweemaal 15 keer om de beurt mijn benen optillen wat bij het rechtste been heel pijnlijk was. Wat is adca en wat is heupbreuk??

Mijn doel weer fietsen zou een zware klus worden vertelde Robbe tussendoor, maar gezien mijn karakter niet onmogelijk…

Verder maar weer…Twee flessen met water gevuld dienden voor de krachttraining bovenlichaam…Boven mijn hoofd driemaal tien keer en zijwaarts driemaal tien keer.

Achter de rollator lopen en opletten dat ik rechtop stond en niet leunde. De handvaten waren om in noodgeval vast te kunnen grijpen. Mijn orthese aan het linkerbeen kon ik weer aan en had daar steun aan omdat onderbeen enkel en voet krachteloos zijn.  

Bij aankleden en in en uit bed begreep ik direct waarom bovenstaande oefeningen waren. Ik werd handiger… al kon ik nog steeds niet zelf mijn voeten verzorgen en sokken aan doen, daar kwam iemand van Meander voor, om de andere dag in de ochtend. Waste mijn voeten, zette ze in de crème en deed schone sokken aan. Ik lag  met sokken aan in bed en als het te warm werd stak ik mijn voeten onder het dekbed uit…

Tijdens de wekelijkse zelfreflectie merkte ik dat psychisch herstellen van al het gebeurde misschien wel zwaarder was dan lichamelijk. Door mijn mondig zijn, waren veel miskleuners in het ziekenhuis voorkomen, maar hoe zou dat zijn met mensen die al een beetje te weg kwijt waren? De zorg onder druk… ik had er middenin gezeten en het was een gruwel geweest… De Plataan was daarbij de hemel op aarde…De liefdevolle zorg van vrienden verzachten veel…

Mijn haren werden weer geknipt en in model gebracht door een geliefde mevrouw (kapster) die deze keer aan huis kwam. Ze vertelde over haar moeder die in de ouderenzorg verbleef en niet naar de juiste afdeling kon omdat er geen plaats was.

Samira

Daardoor was het menske 15 kilo afgevallen in zeer korte tijd. Door een sterfgeval kon ze doorgeschoven worden en de juiste zorg krijgen… Mevrouw mag blij zijn dat ze zo’n pracht dochter heeft die wegen effent al kan dochter ook geen ijzer met handen breken…

De bonus familie kwam op bezoek en Arig had een pracht cake gebakken. Hij was nog warm en al die geliefde mensen weer te zien was geweldig… Maantje (Qammar)  en Suaad waren zo gegroeid. Ibtisam de oudste dochter van Ahmed had ronde wangetjes gekregen…Ze brachten met z’n allen zoveel liefde in mijn huis.

 Ze stofzuigden de vloer zetten thee en vertelden waar ze mee bezig waren…Haneen en Arig werken naast hun studie en spaarden voor het rijbewijs. Haneen heeft al examen theorie binnenkort en kan daarna op rijlessen want ze heeft het bedrag bij elkaar en zelf verdiend met werken na school…Ik ben zo trots op hoe ze het allemaal doen en ben heel blij dat Ibtisam komende week start bij Mens Ontwikkel Bedrijf…Sociale contacten die haar sneller Nederlands leren… Nu Akram nog…

Samira heeft tussendoor ook nog mijn huis gepoetst en boodschappen gedaan voor een week. Ze moest weer naar Marokko zaken afsluiten betreft haar overleden vader en zijn graf bouwen zoals ze dat daar noemen… Mijn hart gaat met haar mee en nog even volhouden en sterk blijven lieverd. In elke winter zit een lente…

Annemiek.

Mijmering 9 De kop eraf van de weg naar beterschap met in de berm volle aanmoediging...

 

Beste mensen,

Als je gelukkig wilt zijn denk dan aan gelukkige momenten.

Dan kom je vanzelf op je zegeningen tellen

En is je glas weer halfvol…

 

Annemiek.

 

Mijmering 9 2024…

Voorafgaand aan mijn thuiskomst is ontzettend veel werk verzet door vrienden. Om te beginnen de zorg voor Floortje die vanaf dag een werd opgepakt door Manuela… Ze deed het afwasje dat was blijven staan en draaide een was.

Wat een geluk dat ik altijd mijn verzorgingskoffertje heb klaarstaan op de ladekast. In de kleerkast een plastic hergebruik (gordijnenverpakking) met ziekenhuis nachtponnen en zo blij met die extra grote onderbroeken (gekocht toen ik de ingreep suprapubbische katheter kreeg) kwamen heel goed van pas. De voorraad verzorgende producten waren ook een zegen en kon zo gepakt worden wat nodig was…

Tegen Kerst vond ik dat Manuela afgelost moest worden want ze werkte zich kapot…Ze is fulltime kostwinner, heeft een gezin en de weersomstandigheden… 

Toen heb ik Gerda gevraagd zich over Floor te ontfermen, Gerda had toen even vrij van haar vrijwilligerswerk. Gerda woont in ons straatje en het was een kattensprong… Helaas werd Gerda flink ziek en heeft Manuela de zorg weer overgenomen… 

Floor heeft niets geleden en werd verwend en onze dank is groot…

De zondag voor mijn thuiskomst hebben Siham en Petra mijn huis schoongemaakt aangepast en werd het senioren bed in de logeerkamer opgemaakt. 

Een nachtkastje ernaast en een rollator bij de traplift. Die extra rollator (hergebruik) had Petra via via op de kop kunnen tikken... Toen hoefde ik al geen “papagaai” meer en kwam met behulp van de sjaal in bed.

Onderaan de traplift stond mijn eigen rollator en had ik nog de trippelstoel bij mijn bureau. Die kan omhoog en omlaag alleen wist ik niet hoe het ding opgeladen moest worden en waar de kabels waren gebleven… 

Dat vond Pascal weer uit. Ik zou zelf koken en de benodigde pannen werden op mijn aanrecht gezet plus een mandje met aardappels en uien uit de schuur. In de koelkast waren nog wortels en veel appels dus kon ik vooruit.

Ik zou starten met linzensoep maken en Petra deed de nodige boodschappen en zorgde voor vers brood een blok kaas yoghurt en een mega vlaai…Dat hadden ze wel verdiend… Op dinsdag zou Siham komen… huishoudelijke hulp vanuit Meander. Enne Manuela zou langs komen en wat had ik haar gemist…Veel om bij te praten…

Ik vroeg bij WMO direct telefonisch tijdelijk verlenging huishoudelijke hulp uren aan. Na een week zou de bevestiging van de aanvraag komen en zou ik daarna worden gebeld… Verder belde ik de fysiotherapeut Joris Wijn om fysio aan huis te regelen…

De start was gemaakt en de telefoon steeds bij de hand startte de weg naar beterschap… Heftig… maar te doen… met vallen en opstaan en misschien nam je al wat tipjes mee uit mijn verhaal…

Annemiek

Mijmering 8 Aan mijn kraag het tuinpad opgesleept...eindelijk thuis!!

 

Beste mensen,

Juist als je alle controle loslaat...

En eindelijk weer in handen van vrienden durft te leggen
toont het leven zich in alle omvang en schoonheid...

Annemiek.

Mijmering 8 2024

Half januari naderde evenals de vaardigheidstesten of ik wel naar huis kon op de 15e. Spannend…Ergotherapie stond op de planning, koffie maken aan een keukenblok en eten koken… Jawel staande en me langs het aanrecht bewegende.

Het moest zoals thuis gaan en ik vertelde aan Daan dat ik koffie maak op de consumindermanier. Een beker water aan de kook brengen in een pannetje, filter erop met een filterzakje en een schepje koffie erin. Kokend water opgieten en voilà…

Zoiets had hij nog nooit gezien en kreeg hij en passant een lesje consuminderen. De dag erna zou ik linzensoep maken en werd een boodschappenlijstje gemaakt.

Groente voorsnijden doe ik altijd zittend aan tafel, meestal buiten, heb ik hem vertelt. Door adca fladderen mijn handen en vliegen schillen alle kanten op wat buiten geen probleem is…

Daan had nergens gedroogde linzen kunnen vinden en kwam met zo’n zak kant en klaar veel te dure zooi aanzetten… Verder een paprika in krimpfolie nou ja we deden het ermee…

De soep was natuurlijk amper gebonden door die pret linzen en vroeg ik een aardappel. Die hadden ze nog ergens en werd geschild en geraspt om de soep te binden. Even op hoge pit en kwam het goed.

De soep mocht op de plaat blijven staan om verder in te dikken en werd een handdoek over de pan gelegd als kookmuts. De dag erna hebben de “peuten” er heerlijk van gesmuld… en eigenlijk had ik de soep voor Mariska gemaakt…

Uiteindelijk kwam het groene licht van de arts na een bespreking van de kopstukken. De fysio en ergo en werden al wat spullen met Petra meegegeven naar huis… De nacht van zondag op maandag 15 januari heb ik geen oog dicht gedaan… Het was gelukt!! De 15^e december gevallen, de 16^e geopereerd, de 22^e december naar revalidatiecentrum en 15 januari naar huis…Hallejua…

Tijdens het ontbijt heb ik afscheid genomen en al eerder van Annelies. Mariska kwam nog even afscheid nemen met de overdracht voor de fysiotherapeut thuis. Petra en Pascal kwamen me ophalen en het was stervenskoud met hopen sneeuw. Ik was tot tranen geroerd toen we wegreden…Zo onwerkelijk dat ik naar huis zou gaan… naar Floor, het hofje en hoe het verder zou gaan…

In de Coonenlaan voor mijn huis lagen bergen sneeuw op het pad naar de voordeur waar Pascal ruwweg met een bezem een paadje maakte. Petra ging achterom om Floor vast te zetten en moest ik uit de auto zien te komen aan die verrekte rollator…

Mijn schoenen vonden amper grip half op de spekgladde trottoirband en de goot. “Pak mijn hoofd,” riep ik naar Pascal die me in de kraag greep en achter de rollator trok. Jankend ben ik het tuinpad op gelopen met Pascal direct achter me. Hij moedigde me aan en dacht dat ik huilde van de pijn… Dat was van geluk lieve Pascal… eindelijk thuis dankzij vrienden waarvoor ik hen eeuwig dankbaar zal zijn…

Annemiek

Mijmering 7 Echte liefde en een boerderij van twee eeuwen oud...

 Beste mensen,

Geluk is een zonovergoten winterdag.

Vooruitgang zien

en je zegeningen tellen....

Annemiek.

 

Mijmering 7 2024

Wat een blijdschap met mijn nieuwe kamerbewoonster. Mevrouw woont in een 200 jaar oude boerderij in Klein-Genout en ik weet waar die boerderij is. Mevrouw kent zelfs de familie van de woensdagvriend en ze schelen dan ook maar 7 jaar of zo. Johan kent de familie ook… en in zijn jeugd heeft hij daar met zijn broer de fanfare versterkt tijdens de processies. Die gingen vooraf aan de kermis en bleven de jongens natuurlijk hangen… Misschien hebben ze wel met elkaar gedanst…Annelies en Johan…

De fanfare van Klein Genhout was te klein daarom die tijdelijke versterkingen. Gerard Senden (Sjir) de echtgenoot van Annelies is inmiddels 95 en kwam elke dag in de Plataan zijn lief even knuffelen… Het liefst in de middag want hij moest zijn vijf koeien nog voeren voor de avond viel. 

Vroeg in de ochtend was hij daar ook al mee aan de slag na een vroeg ontbijt van gebakken eieren door de boerin gemaakt. Dat zal nu zijn dochter wel moeten doen die daar tegenover woont…

“Een boer wordt niet gemaakt maar geboren” vertelde Annelies en hij doet niets in huis. Dat is het terrein van de boerin… Tja, dat was nu een boerin met een gebroken heup en inmiddels een kindermaatje zo klein en frêle. Ze droeg zachte fluwelen pakjes en zwarte pantykousjes met schoentjes met een lakpunt en ik nam haar direct onder mijn hoede om het “alles zelfdoen” een beetje te verzachten.

Als ze de bel niet vond belde ik voor haar en ik leerde haar met de rolstoel rijden van de kamer naar de eetzaal. Ik reed dan achter haar en gaf af en toe een duw met mijn voet… als de verzorging het niet zag…Haar man vroeg me steeds “onder vier ogen” of ze wel genoeg at en we probeerden van alles om net nog dat extra hapje erin te krijgen. 

Een huwelijk van 65 jaar en zoveel zorg voor elkaar...Dat is ECHTE LIEFDE en ik heb geweldig genoten dit te mogen aanschouwen...

In de eetzaal waren we tafelgenoten Annelies, een mevrouw uit Schaesberg, meneer J en ikke…

Annelies was zeer bedreven in af en toe “de zielige uithangen” en dat mag ook op die leeftijd. Ze sloeg dan een hand voor haar ogen en “huilde” een beetje waardoor mensen om haar heen voor haar afruimden en verpleegkundigen haar naar haar kamer brachten als ze dat aangaf… Dan wist ik: Ze heeft het weer voor elkaar…

Ik heb haar hele pracht familie leren kennen en het bezoek was perfect geregeld… Een zoon en twee dochters plus vele kleinkinderen die eerst opa ophaalden voordat ze richting Plataan kwamen. Allemaal harde werkers die gestudeerd hadden bedrijven hadden en vooral paarden. Ergens hadden ze de boerderij niet echt losgelaten begreep ik.

Ik vroeg natuurlijk veel over de oude boerderij en het leven van 75 jaar terug… de

schanseroven, het fruit en het vee…De tijd toen met paarden de grond werd bewerkt en wanneer de eerste tractor kwam.

Op een gegeven moment werd ik door de verpleging op de vingers getikt omdat ik  Annelies teveel hielp. 

Ze moest alles zelf uitvinden…Daarop ondernam ik een poging  na het ontbijt me van haar los te maken zodat ze zelf haar weg moest zoeken. 

Aan Bas (verpleegkundige)vertelde ik het volgende” Een tip… als je haar nu hier houdt vlucht ik naar beneden.”

Waarop hij me antwoorde: “Een tip… laat dat aan ons over!” Lik op stuk en heb ik me kapot gelachen om zijn antwoord… Natuurlijk bleef ik een oogje op mijn geliefde boerinneke houden en als de lente komt, ga ik de boerderij bekijken… Dat hebben we afgesproken…

"Ze komme dich hoale," heeft ze onder (echte tranen) beloofd...

Annemiek.