Mijmering 74 Weer baby'tjes geboren, snoeigemak, belegjes truuk, bij strooien en een verhaaltje...

Beste mensen,

Veel mensen kijken over het kleine dagelijkse geluk heen

terwijl ze met grote wazige ogen

naar het grote geluk zitten uit te kijken.....

 Annemiek

Mijmering 74 2024.

Tip…De aardbeiplanten stekjes in de waterkom hebben worteltjes en kregen een plekje in een krat met potgrond. 

De kom werd schoongemaakt en met water gevuld voor de volgende ronde… De stekjes van de reuze aardbeiplant kunnen ook in de aarde en zet ik apart om te zien of er verschil zal zijn…in groei en oogst.

De uitgebloeide verregende geranium blommen werden uitgeplukt en doet de plant goed.

Hoe prachtig bloeit het huislooktafeltje in volle glorie…

De wilde wingerd groeit als een gek en heb ik teruggesnoeid tot hekhoogte. 

Ik weet dat buurman niet weg is van overgroeien en doe ik mijn best.

Een echte aanrader is de bigshopper die ik voor dit doel gebruik. 

Een handvat werd doorgeknipt en verlengt met een stuk band zodat de ik met de bigshopper als schoudertas in de border klim. 

Alle afgeknipt spul gaat direct in de tas en hoef ik na de knipbeurt geen groen te verzamelen…

Een bijbehorend voordeel is dat je zo kan stoppen bij een bui en de andere dag weer verder gaan…

Zaad verzamelen… De eenjarige bloemen in de bak op de tuintafel krijgen dezelfde soort pluizenbollen als paardenbloemen. 

De uitgebloeide bloemen komen in een bakje om na te drogen en volgend jaar weer uit te
zaaien. 

Dus als je dezelfde bloemen hebt…zo leuk om te proberen.

Vorig jaar heb ik dat zaad verzamelen van deze eenjarige plant al uitgevonden en kwamen na het zaaien (het jaar erop in april) massaal plantjes op. 

Helaas werden de stakkerds heel jong door slakken opgevreten. 

De volgende keer zal ik binnenshuis voor/zaaien…

Koesteren…en duurzaam. De closetborstelhouder (met bijbehorende spiegel) is al 55 jaar oud, 

stond heel lang voor de show op het toilet en wordt de laatste jaren pas gebruikt. 

Het is een zelf gekocht stukje van mijn uitzet, toen ik 18 was. 

Een setje dat werd gekoesterd en meeverhuisde van plee naar plee in vele woningen tientallen jaren lang en nog steeds dienst doet.

Er was wat kalk aanzet in de borstelhouder en werden stukjes closetpapier doordrenkt met
azijn op de plek gelegd. 

Na twee uurtjes was de kalk opgelost…

Dwars door de groentelade… van de koelkast en werden alle restjes tot een gezond schoteltje verwerkt. Nog wat paprika uit de vriezer erbij en werd het een bont gezelschap…

Afgieten op de drempel… Bij rijst of pasta afgieten neem ik elke keer een ander stukje stoep om het vergiet op te zetten. 

Afgieten op de drempel van de keukendeur en voilà weer wat onkruid weggebrand…

Tip 2… Vervelend beleg. Een ongevoerd jasje of hes heeft een beleg dat steeds op zijn plaats gelegd moet worden

 bij aandoen of als je beweegt. Bij losse schoudervullingen idem.

Het beleg met kleine steekjes op verschillende plaatsen aan de binnenkant vastzetten

 lost alle ergernis op en zit je jasje perfect. 

Je kan zelfs een paar lange steken leggen,(zie foto) zodat er ruimte zit en het beleg niet gaat trekken. 

Met schoudervulling hetzelfde en hoef je die dingen nooit meer recht te leggen…

Tip 4…De AOW is binnen en wat krijgen we toch veel he… 

Ik hoor je al zeggen “maar alles is ook duurder.” 

Dat klopt al is het een uitdaging door bijvoorbeeld 200 euro eerst maar eens  op je spaarrekening te zetten… 

De dapperen onder ons 300. 

Vergeet dat geld en kom met het overige uit, dat is nog heel veel…

Tip 5…Bij strooien. Als tijdmanagement stond deze week de hof vegen en bij strooien. 

Het ideale weer heb ik afgewacht… af en toe een buitje en niet te warm. 

Na een bui is het gemakkelijker vegen en trek je meteen het onkruid uit. 

Hoe langer je hiermee wacht hoe groter de wortelkluit die je daardoor niet meer in het geheel kan verwijderen.  

Misschien wel honderden keer bukken als ik de bezem vasthoud en benen spreid om mijn evenwicht te bewaren, 

dan lukt dat wel en doe ik therapie… 

Mijn rechterhand heeft nog kracht in duim en wijsvinger om onkruid uit te trekken dus doen wat je kan Annemiek.

Je ziet vanzelf waar het meeste onkruid pleegt op te komen en strooi alleen op die plekken wat wegenzout bij… 

Je kan dit werk in etappes doen en net als bij therapie ga je nog een graadje hoger dan je eigenlijk aankan.  

Ik nam rondom de schuur erbij en het stukje brandgang achter de schuur. 

Buurman houd netjes zijn deel van achterkant schuur bij dus kan ik niet achterblijven…

Tip 6… Afdekkantje… Er past geen deksel op mijn waterkan en bleef een tip van Petra in mijn hoofd hangen. 

Had ze eens gezien bij iemand… een lapje verzwaard met kraaltjes over een kan. Tja, welk lapje en hoe?

Viel me opeens in dat het lapje ook een kanten kleedje kan zijn nogal dicht gehaakt zodat geen kleine vliegjes in de kan vallen.

 Kraaltjes had ik ook nog en werden aan de uiteinden van het kleedje genaaid. Perfect…

Inmiddels kan ik de kan niet meer missen die dagelijks wordt gevuld met schijven citroen en water. 

De enige echte “bitter lemon” die heerlijk wegdrinkt op kamertemperatuur. 

De kan is gemakkelijk schoon te maken. 

Ik kom met mijn hand tot onderin…

Mijn leventje… Als je goed kijkt zijn de werkschoenen aan het line dansen en zijn de kleine slippertjes gevoerd. 

Een beetje fantasie moet de mens hebben…

De aardbeiplantjes zijn aangegaan en krijgen nog een tijdje dagelijks water.

Vandaag kreeg ik mijn vaste hulp in de huishouding. Hij heet Jeffrey en hij werkt op een manier zoals ik graag zou willen.

 Per direct is hij in “opleiding” bij mij gegaan en weet nu alles over schoonmaken met behulp van de cirkel van Sinner. 

Er ging een wereld voor hem open toen we de vloer met die methode schoonmaakten. 

Veel resultaat met heel weinig moeite en schrobschoon terwijl er geen schrobber aan te pas kwam. 

Ergonomisch werken want ook een man heeft maar een rug.

Hij rukt geen stofzuiger langs de deurstijlen en komt in hoekjes en gaatjes tussen buizen en op plinten 

en ik zou zo een potje kunnen janken van puur geluk… 

Hij is heel blij met mij en ik met hem…”Hij die de sla laat groeien, ”kreeg medelijden en stuurde Jeffrey op mijn pad… Ik tel alweer mijn zegeningen…

Annemiek

Een verhaaltje uit boek: Heimwee naar Heusden. 

De zaterdag.

Zaterdag, de laatste werkdag van de week, was bij de bakker tevens de drukste dag. Dan werd  niet alleen brood maar ook gebak verkocht. Vlaai voor het weekend, volgens Limburgse traditie. Dan bracht ik vaak brood van de bakkerij naar de winkel en stofzuigde de beneden boel nog wat bij.

Als de bakker de lege pan van de room bracht om af te wassen, wist ik dat de tompoezen in de maak waren.

Het opspuiten van taart en vlaai met slagroom was ook boeiend. Het zag er zo feestelijk uit. Nog meer feest was het als Frits het brood ging “uitbrengen”, zoals dat heet. Met een motorbakfiets ging hij bij de vaste klanten de bestellingen afleveren. Tussendoor kwam hij de bakfiets bijvullen. Dan probeerde ik bij hem in de buurt te zijn. Wat ik bij hem moest, dat wist ik niet. Dat liet ik aan het toeval over.

Ik wist wel dat ik me niet kon meten met de meisjes waar hij mee omging. Hij ging al jaren uit, ook naar de Alfa Bar, drie huizen verder in de straat. Daar mocht ik niet naar toe.

Ik was nog te jong en zou niet weten hoe ik van mijn verknipte melkboerenhondenhaar een modern kapsel moest maken. Als Frits gewoon wat aardigs zei, was mijn dag al goed.

Hij kende mijn verdriet omdat ik niet mocht doorleren. Hij nam het voor me op, als de oudste zoon van de bakker me commandeerde, omdat ik het sloofje was.

Als op zaterdagmiddag de bakkerij opgeruimd was en alle apparatuur schoon in de rekken stond, werd het ook wat rustiger in de winkel.

Dan ging de bakker in bad, gingen de laarzen aan en werd de bakkerij mijn wereld.

De bakfiets werd in de garage gezet en Frits kreeg zijn geld. Hij kwam wel eens even bij me kijken, zittend op de schone werkbank... De grote klus begon met het vegen van de vloeren.

Te beginnen achter in de gang bij de meelzolder, langs de oven en onder de werkbanken. Dan moesten de blikken van de vloer en werd er heet sop overheen gegooid.

Er zat een dikke laag aangekoekt vuil van de hele week op de vloertegels. Dat moest een tijdje weken.

De kasten onder de oven waar de broodblikken en vlaaiplaten werden bewaard, werden ondertussen schoongemaakt. Daar leefden honderden kakkerlakken, die ik met kokend water probeerde te verzuipen. Dat lukte nooit helemaal. Want elke week waren er weer honderden nieuwe, die ik met een vloertrekker de put in schoof.

De vloer werd met een harde bezem geschrobd. Waar het vuil niet losliet, werd een plamuurmes of de

steekschop gebruikt. Het vuile water werd de put ingetrokken. Daarna met emmers schoon water naspoelen en met de dweil om de trekker alles drogen. Dan was ik uren verder hoor en zag je weer hoe mooi de tegelvloer was.

Vaak werd het laat op zaterdag. Dan hoorde ik de muziek van de Alfa Bar. Dat waren in die tijd  The Beatles en de Rolling Stones. Daar werd ik altijd een beetje verdrietig van, omdat het niet bij mijn wereld hoorde.

Als mijn loon betaald was en wat gebak ingepakt, was het vaak al avond. Ik kroop dan op mijn fiets en ging naar huis.

Daar verheugde ik me op een boek om in weg te dromen. Dan werd ik gered, door een prins op een wit paard en leefde nog lang en gelukkig…

Puur vluchtgedrag uit de harde wereld die ik niet aankon weet ik nu...

Annemiek.

Weekend verhaaltje...

 Beste mensen,

Geniet van het extra weekendverhaaltje

Annemiek.

Mijn werkweek.

Elke morgen om acht uur zat ik op de fiets naar mijn eerste werkgever, nou ja werkgever… Officieel zat ik nog op school, de VGLO die ik zo had verfoeid omdat ik niet naar de ULO of HBS mocht. Toch was ik graag nog een half jaartje op de VGLO gebleven.

Alles beter dan koelie bij de bakker, kinderarbeid, zwart werk, nou de bakker zou het weten hoor, dat had ik me voorgenomen.

Ik zat vol woede in die tijd, wat na verloop van tijd overging, en ik de voordelen zag van mijn baantje.

Voorlopig moesten ze allemaal wennen aan de zus van Gerrie, die zo anders was geweest. Tegenpolen qua uiterlijk en karakter meende mevrouw. “Niet zo vriendelijk als je zus,” meende de bakker. “Niet zo volgzaam”, volgens mij.

We wenden aan elkaar en ik ging houden van de bakkerij.

In de vroege morgen als het wit- en bruinbrood lagen af te koelen op de rekken, de geur en de warmte van de oven. Dan moest ik altijd even door de bakkerij lopen voor een of ander klusje achter de oven of zo.

Wat had ik graag als knecht in die bakkerij gewerkt, het wonder van rijzen en kneden. Die prachtige rijen peperkoekenmannen die tegen Sinterklaas uit een machientje rolden. Mooi plat deeg, dat op bakplaten de oven inging.  Daar gingen ze groeien en groeien, de geur ervan vergeet ik nooit meer. Het inpakken in cellofaan van die “peperkoekmannen”, zelfs dat mocht ik niet, ik was voor het huishouden.

Dat was mooi werk geweest voor mijn zus, ik hoorde liever bij de mannenwereld. Het fijne werk……daar was ik niet zo goed in. Ik was het ook niet gewend. Omdat mijn linkeroog vanaf mijn geboorte niet goed functioneert heb ik nogal problemen met afstanden inschatten.

Er zijn wat beeldjes van de kast gevlogen in die tijd. Wel was ik veel sterker dan mijn zus, en vooral niet bang voor de ratten en muizen op de meelzolder.

Brood sjouwen van de bakkerij naar de winkel, was ook een van mijn taken. Al dat werk was voor mijn zus gewoon te zwaar geweest, vooral die bakkerij schrobben op zaterdag, waar je met de platschop de ingetrapte zooi moest afsteken, nadat de vloer een half uur met sop had ingeweekt.

Elke dag had zo zijn eigen werkzaamheden, op maandag de was, net als thuis. Er was een betere wasmachine en zelfs een centrifuge, heel wat anders dan een wringer. De was op de lijn achterin de tuin, was een van de leukere klusjes, dan bleef ik treuzelen, blij even buiten te zijn.

Om twaalf uur werd er warm gegeten, dat zou ik moeten gaan klaar maken en was mijn zus zo goed in geweest. Mevrouw is daar nog aan te pas moeten komen, ik kon alleen maar stamppotten met te weinig groente maken, en spek en braadworst bakken. Wist ik veel hoelang een kotelet of stoofvlees moest! Ik kende dat soort vlees niet. Ik heb eens biefstukken een half uur op het fornuis gezet, je kon er je schoenen mee verzolen.

Elke dag was er een toetje, meestal yoghurt met gebroken koekjes erin, dat vond de bakker lekker. Nou ik toevallig ook!!

Er was koffie op z’n tijd en rond sinterklaas waren daar altijd gebroken speculaaspoppen bij, Aan dat “breken” deed ik driftig mee, dat koste me helemaal geen moeite. Het was de hemel op aarde; ik, die het thuis zo karig gewend was, voelde me in Luilekkerland.

Op dinsdag werd de strijk gedaan; ik herinner me de vredigheid van de warme keuken en de radio aan, Dave Berry die zong: “You’ve got this strange effect on me”, de geur van koffie en de stapeltjes was, de kinderen naar school.

Woensdag was een vreselijke dag, de slaapkamers een goede beurt, de rotzooi van de kinderen opruimen, onder de bedden met de zwabber, en me vergapen aan de studieboeken van de oudste zoon, die me regelmatig op zijn vrije woensdagmiddag kwam pesten. Waarom mocht hij wel studeren en ik niet?

Het huis was oud en bewerkelijk, met veel bij- en opkamertjes, vreemde gangetjes, een beetje muf. Ik zat boven wel eens een tijdje op een bed te dagdromen. Donderdag, dat was alweer wat beter, dan werden de woonkamer en de keuken gedaan, dan was het zo vrijdag, met de buitenboel.

De ramen wassen rondom het huis en de vaart vegen, soms bladeren harken onder de boom, dat hoorde meer bij mij.

De melkboer kwam tien liter melk brengen, daar kookte ik rijstepap van, op de kolenkachel in een grote edelstalen pan. Dat was precies werk hoor, steeds weer roeren, en opletten of het niet te hard ging, aanbranden was zo gebeurd. Ik leerde dat de rijst altijd nog wat dikker werd als hij afkoelde, dus op tijd van het vuur.

De roompudding voor de kruimelvlaaien koken was ook mijn werk, en de appels natuurlijk. Bergen appels heb ik er geschild voor de appeltaarten, dat voelde altijd wat feestelijk. Op mijn gemakje aan de keukentafel, terwijl de rijstepap sudderde, dan was ik echt belangrijk en al die rijkdom heb ik daar allemaal geleerd.

Soms kwam Frits, een student, om op vrijdagmiddag te helpen met vlaaien bakken. Dat waren feestdagen. De geur trok door het hele huis, daar moest ik soms wel naar gaan kijken, dat was sterker dan mezelf. “Let je op de rijst?” vroeg mevrouw dan wel eens in het voorbijgaan als ze me weer in de bakkerij trof.

 Dan lagen ook de prachtige lappen bladerdeeg af te koelen, dat werden de tompoezen op zaterdag. De uiteindjes mocht ik opeten als de tompoezen gesneden werden. Bijna zaterdag, de zwaarste dag van de week, dan moest de bakkerij geschrobd worden. Dan liep de werkdag wel eens uit tot 19.00 of 20.00 uur voor alles schoon was maar ook betaaldag, dan kreeg ik wel eens wat mee, van gebak dat over was gebleven.

 Mijn zus Petra kwam me soms afhalen van mijn werk, dan fietsten we via een landweggetje naar huis en aten een deel van het gebak lekker zelf op, in de zomer liggend in het gras, of gewoon naast de fiets. Als we thuis kwamen was voor de zusjes en broertjes wat minder waar ik me dan weer vreselijk schuldig over voelde. Van dat gevoel werd ik misselijk zodat ik niets meer hoefde…

 Annemiek.

Mijmering 73 B Groente/rijst "salade," vakkundig schoonmaken en een verhaaltje...

 

Beste mensen

Om wijs te zijn hoef je niet veel te weten

Wijs is hij die zijn kennis hoe gering die ook is,

weet te gebruiken....

 Annemiek

Mijmering 73 2024.

Tip…Afgelopen week zou ik geen huishoudelijke hulp krijgen. Te weinig personeel. 

Daar plan ik mijn week naar en kwam toch nog onverwacht onaangekondigd een meneer. 

Ik had afspraken en heb meneer weggestuurd. Meneer komt volgende week terug en blijft voor vast…elke woensdagmiddag. Godzijdank! 

Nu meneer nog met zachte hand leren zoals het moet gaan, zonder zijn ego te schaden… Geen enkele huishoudelijke hulp van de thuiszorg waarvan ik hulp kreeg is gediplomeerd. 

Ze doen zoals hun moeders en hebben thuis vaak niet hoeven mee te helpen… of ze doen maar wat…

Gisteren ben ik dus zelf aan de slag gegaan en mag je meekijken als je wil…

Vochtig stof afnemen doe je met een natte goed uitgewrongen doek en een kwart emmer lauw water met een druppel afwasmiddel. 

Deze manier is de beste en kan alleen als je heel goed kan uitwringen. Hulpen die niet kunnen wringen kunnen beter droog stof afnemen maar wel de doek zeer regelmatig uitkloppen.

Dat hoeft niet met een vezeldoek hoor ik je denken of met die wappers wippers swiffers die het stof vast houden. Nou die moeten ook na elke stofbeurt in de was om de stof weer kwijt te raken. Of tegen de muur slaan buiten? 

Dat stof vasthouden (beperkt) is dus het enigste voordeel en daar betaal je veel teveel geld voor… De commercie kan het mooi brengen moet ik zeggen, hopelijk kijk jij daar doorheen…

Stof afnemen (tot reikhoogte) start bij de deur op horizontale randen, richels en oppervlakten. Werk zo rond langs alle spul dat langs de murenstaat... De doek in vieren vouwen en elke keer een schone kant gebruiken, tot de doek vuil is en goed uitspoelen in de emmer… Zo verplaats je geen stof maar haalt het weg.

Zoals je ziet hebben mijn laatste hulpen daar geen kaas van gegeten of waren ze kleiner dan ik. Laten we het daar maar op houden…

Weer bij de deur aangekomen stof je het midden van de ruimte tafels en stoelen. Op deze manier kan je niets overslaan.

Spreitjes en tafelkleedjes gran foulards en kussens worden buiten uitgeklopt en niet omheen gestoft. Met stof beklede stoelen met een hulpstuk van de stofzuiger gestofzuigd. 

De beste manier van stofzuigen… Kijk of de zak leeg moet en start bij de deur. Aan de achter of bovenkant van een stofzuiger blaast altijd lucht naar buiten die alle stof die op de vloer ligt rond blaast als je het ding middenin de kamer zet, heb je voor niets gestoft…

Als je bij de deur begint met stofzuigen laat je schone stofvrije vloer achter je….. heel logisch allemaal. Wel rustig baantjes stofzuigen en geen overslagen maken 

Eventueel de vloeren dweilen. Verder is sanitair niet uitstelbaar in onderhoud en zal je elke dag de plee en badkamer moeten bijhouden en het keukenblok… Ik doe de plee na de afwas en kan het nooit worden vergeten. 

De badkamer werk ik bij… direct na het verzorgen… dat is automatisme en zit er zo in gebakken dat ik in het ziekenhuis en het revalidatie centrum ook de wasbak schoonmaakte en de spiegel en kranen droogde.

Stoffen kan eenmaal per week en stofzuiger meerdere keren naar gelang nodig. Tussendoor bij tippen kan ook.

Koelkast en diepvries, keukenkastjes van binnen en oven schoonmaken zijn extra klussen die je regelmatig ter hand moet nemen evenals ramen wassen… 

Veel keukenklussen kan je in delen aansluitend aan de afwas doen… dat werkt minder zwaar dan de hele keuken een grote beurt geven, waar je wel een dag over doet…

Tip 2… Groente/rijst/salade… “In den beginne “was het gerecht een groente/rijst gerecht dat voor een deel lauw warm werd gegeten maar hoeft niet. 

De resterende helft werd de rijst door de groente geschept en tot kamertemperatuur afgekoeld. Tip: Laat de groente tot beetgaar stoven dat is het lekkerste. 

Op opengesneden stokbrood of harde broodjes een delicatesse…

Ingrediënten groente/rijst/salade:

1 ui

Enkele tenen knoflook

Twee tomaten

Rode paprika

Enkele champignons

1 dikke venkelknol als je hebt

Kleine courget of aubergine

1 meiknolletje of glaskoolrabi als je hebt

1 dessertlepel sweet chilisaus en een theelepel ketjap.

Half bekertje volkoren rijst

1 stokbrood of harde broodjes.

Werkwijze:

De gesnipperde ui en tenen knoflook aanfruiten in zonnebloemolie en de gewassen, gesneden groente toevoegen. De chilisaus en ketjap toevoegen en de groente tot beetgaar stoven terwijl de rijst
wordt gekookt.

Een deel van het gerecht kan lauw/warm gegeten worden waarna je de overige rijst met de groente mengt en in de pan af laat koelen tot kamertemperatuur. 

De rijst neemt het eventuele vocht op en maakt de “vulling” compact. Vlak voor het serveren
de groente op het opengesneden stokbrood of hard broodje scheppen.

Een geweldig picknick gerecht dat ik leerde van mijn schoonfamilie in Tunesië. We namen een pan groente/rijst in een doek geknoopt mee naar zee/strand en een dikke watermeloen. 

Onderweg kochten we een stokbrood… De watermeloen werd ingegraven in vochtig zand om
te koelen…

Tip 3… Van een rest van het vliegengordijn heb ik een brede strook geknipt die werd dichtgevouwen. 

Met naald en draad werd de strook dicht genaaid en om de radiatorbuis gelegd. 

Als de achterdeur gesloten is kan het vliegengordijn opengeschoven en met de strook vastgebonden…

Mijn leventje… De sering/hortensia snijblommen hebben twee weken in de vaas gestaan en staat nog genoeg in voorraad in de tuin. 

De “knoopjes” takjes met besjes kunnen zelfs nog twee weken mee nadat het blad van de stengels is gerist… Een flinke bos blommen ging mee met Manuela die op koffie uurtje kwam…

De zomer met afwisselend weer bevalt me prima. Op dagen rond de 20 graden is het heerlijk fietsen en bij regendagen doe ik klussen binnen. 

Tijdens hete dagen worden grote was klussen gedaan, gordijnen en grote lappen of vloerkleden gesopt, of lekker knutselen in de schaduw van het hofje…

Door de vele regen heb ik afgelopen seizoen veel minder vaak de potplanten op het hofje hoeven te gieten en dat was merkbaar bij de jaarafrekening WML.

Het waterverbruik WML van een jaar was 35 m3 en blijft het maandvoorschot op 14 euro staan. Ik kreeg 4,94 euro terug wat met het maandvoorschot in augustus wordt verrekend.  Binnenkort de jaarafrekening van
ESSENT.

Een tijdje geleden ben ik bij Kom Bij Ons Sun gegaan. Een vereniging die zonder winstbejag leuke evenementen voor de ouder wordende inwoners organiseert. Petra is daar penningmeester van en de contributie is 10 euro per jaar en bij elk evenement (waar je niet verplicht aan mee hoeft te doen) wordt een bijdrage gevraagd die ongeveer kosten dekkend is.  Natuurlijk zijn de drankjes voor eigen rekening met meestal toch een gratis muntje voor een drankje.

Afgelopen woensdag was een zomerfeest georganiseerd in een zaaltje “An d’r Put.” Ik had er een hard hoofd in want de eerste bijeenkomst heb ik ervaren als een te grote generatiekloof (niet in leeftijd) tussen mezelf en de overige aanwezigen. Dat viel toen erg op moet ik zeggen…

Het thema was indertijd een presentatie over dementie en tevens kwam in het voorprogramma WMO uitleggen hoe hun werkwijze was (waar ik alles al van weet). Daarna was het pauze met koffie/thee met gebak. Aansluitend de presentatie  “Omgang met dementie.”

We moesten wel erg lang wachten, misschien zat de spreekster in een file? Er werd wat heen en weer gebeld en de spreekster was de presentatie vergeten… Misschien beginnende dementie? Het zegt iets over die spreekster die nooit meer wordt uitgenodigd…

De laksheid van mensen tegenwoordig noopt tot een herinneringsmail bij afspraken. De vereniging bleef zitten met een schadepost die nergens op verhaalt kan worden. De betreffende spreekster gaf aan dat daar geen budget voor was…

Terug naar het zomerfeest waar ik afgelopen woensdag was aangemeld en aan de late kant arriveerde. Er was muziek en niet van een soort holdzhakker buben die alleen tirolmuziek spelen (wat ik vreesde) maar een meneer met een pracht stem en een mevrouw.  Ze brachten evergreens met een enkel tirolnummer en het was zo gezellig dat ik het drie uur met plezier heb volgehouden… Buiten stond een frituurwagen waar je gratis bestellen kon waar je zin in had en zelfs aan de vegetariër was gedacht… Een dikke pluim voor KBO SUN en bij het oktober feest zal ik me weer aanmelden als ik geen tiroler blouse aan hoef met de borsten half eruit… Daar hou ik niet van… Tja en die buben er niet zijn… We zullen zien… Mensen wonende in Landgraaf mogen zich aanmelden.

Een verhaal uit mijn boek: Heimwee naar Heusden…

Mijn eerste baantje.

Dertien jaar was ik, toen mijn moeder besloot dat ik lang genoeg naar school was gegaan. Gerrie, mijn zus, was al een jaar aan het werk bij een bakker in Beek. Daar moest ze weg omdat ze eczeem kreeg. Misschien wel bakkerseczeem, wie zal het zeggen.

Het werk bij de bakker was vooral te zwaar voor haar. Dat bleek uit een gesprek van moeder met de bakkersvrouw.

Mijn zus was tot haar grote blijdschap aangenomen bij de Gruyter, een levensmiddelenzaak. Ze was inmiddels 14 en kon officieel in loondienst.

Mevrouw van Deursen had nog een dochter die aan het werk kon. Middenin het schooljaar werd ik van school gehaald.

De directrice werd een verhaal op de mouw gespeld, ik was thuis dringend nodig. En zo fietste ik in Beek voortaan linksaf richting bakkerij in plaats van rechtsaf richting school. “Tijd om te gaan werken, terug verdienen wat ik had gekost,” vertelde moeder.

Vijftien gulden per week was mijn salaris. Zes dagen in de week, van half negen tot zes uur. ’s Middags en ’s avonds mocht ik mee-eten. Dan nog even de afwas en naar huis. Voortaan kreeg ik 2,50 gulden zakgeld per week van moeder maar moest wel mijn nylons zelf kopen.

Op zaterdag fietste ik daarvoor naar de “mert” in Geleen. Daar kosten de goedkoopste nylons een gulden per paar. Ze waren altijd te kort en gaandeweg de week met steeds meer ladders. Die moest je dan met naald en dun draadje dichttrekken. Nou daar begon ik niet aan…

Wat er aan zakgeld over was besteedde ik aan de bieb, tampons (die waren net uitgevonden) en  soms tandpasta omdat moeder dat steeds "vergat" te kopen.

Een nylon jasschort werd aangeschaft, kobaltblauw met donkerblauwe streepjes. Die ging zaterdagavond in de was om maandag weer schoon te zijn. Te kleine kleren van moeder kon ik daaronder afdragen. Ik herinner me een  B.H. met maagband waar moeder zich aan had verkocht. Als ik mijn armen boven mijn hoofd strekte, zaten de cups in mijn hals en de maagband op mijn borstjes. Dus gooide ik dat kreng binnen de kortste keren ook weer uit. Het paste van geen kant.

Winkelmeisje zou ik worden… had mevrouw gezegd, als ik goed mijn best deed. Voorlopig zag ik de winkel alleen ’s morgens vroeg om de vloer te schrobben, nadat ik het jongste kind naar de kleuterschool had gebracht.

Mevrouw zag ik niet veel, die was meestal in de zaak en in het aangrenzende kantoortje. Te druk om elkaar echt te leren kennen. Ik heb nooit geweten hoe ze over me dacht. Wel vertelde ze me eens dat ik niets op mijn zusje leek. Nou dat wist ik ook wel.

Drie kinderen had de bakker. De oudste zoon was net een jaar jonger dan ik. Die vond het geweldig dat ik zijn troep moest opruimen. “

Dan was er nog de bakker. Een meneer met angst voor de tandarts… grijze baardstoppels en aambeien, dat was duidelijk…

Op zaterdag ging meneer in bad terwijl ik de bakkerij schrobde. Dan ging de bakkersbroek in de was en na heel lange tijd kwam er een vreemde meneer in driedelig pak eens kijken.

Die meneer had het hoofd van de bakker, geschoren en in het pak, met een sigaar. Winkelmeisje ben ik nooit geworden, wel duvelstoejager hitje in het huishouden, helpen in de bakkerij en de dementerende oma helpen die op de 1^e verdieping haar kamers had. Soms, als we aan tafel zaten en de winkelbel ging, mocht ik naar voren.

Ik deed dan mijn uiterste best de klant goed van dienst te zijn. Toen ik een mevrouw de tip gaf niet direct om negen uur brood te halen, en de reden daarvoor vertelde. De eerste warme broden waren van gisteren even opgepiept in de oven. De verse kwamen erna en waren niet zo donker van kleur.

Ook heb ik eens een zwerver, die wat oud brood kwam vragen, uit medelijden, voor nop een vers brood en een linzenstukje gegeven. Dat was eigenlijk stelen, besefte ik te laat. Daar hield ik wel buikpijn van over, waarna ik het mevrouw eerlijk heb verteld en betaald van mijn zakgeld. Daarna bleef de winkel voor mij taboe…

Ik had me mijn leven heel anders voorgesteld na de 6^e klas lagere school. Al hoorde ik bij de besten van de klas, doorleren was bij van Deursen niet aan de orde…De buurmeisjes mochten wel doorleren en Nelleke ging ook al naar de mulo… Voor mij werd het VGLO tot mijn 13^e jaar. Meisjes moesten het huishouden leren en aan het werk, volgens moeder. Dat werd me wel aan het verstand gebracht…

 Annemiek

Mijmering 72 Meiraapjes in mosterdsaus, jassen oppimpen, vliegengordijn met de hand maken en uit eten met hindernissen...

 Beste mensen,

Deel je brood en het smaakt beter

deel je geluk en het wordt groter

 Annemiek

 Mijmering 72 2024.

Tip…Meiraapjes in de oven met mosterd/olijfolie en basilicum.

Ingrediënten:

De nodige meiraapjes

2 eetlepels mosterd

Peper/zout

De nodige olijfolie

Basilicum

Werkwijze: De meiraapjes wassen en vierendelen. In een vuurvaste schaal leggen. 

De mosterd mengen met wat peper/zout en de nodige olijfolie tot een vloeibaar sausje.

 Verdeel dit over de meiraapjes en zet in de oven op 200 graden tot de raapjes gaar zijn.

Bij mij kwamen daar verse sperzieboontjes bij en de laatste vegaburgers die nog in de vriezer lagen. 

Een grof gesneden ui fruiten die bij de beetgare boontjes kwam met een klontje boter en nootmuskaat. 

Een zondag menu op de zaterdag…

Tip 2… Op pimp beurt voor jasjes. Van Christel kreeg ik o.a. twee kleine maat herenjassen die Akram en Ali zullen passen.

Ze werden in de zon gehangen en afgeborsteld met een vochtige borstel gedoopt in water met een flinke scheut azijn.

Op deze manier verdwijnt stof samen met de iets muffe geur en de kleur werd opgehaald…

De jassen zijn als nieuw…alleen de leren lussen aan de grijze

jas zijn sleets. 

Daar heb ik wel een oplossing voor…

Zwarte permanent marker waarmee de lussen werden ingekleurd. 

De inkt trok diep in het leer van de lussen. 

De permanent marker geeft niet af. 

De jas is als nieuw en als de goede gever hem zag zou hij hem misschien wel terug willen… 

Mooi niet.

Zwarte permanent marker kan gebruikt voor zwarte leren tasjes met kale plekjes of een riem, 

voor leren bankstellen of stoelen met kale plekjes of een leren jasje…

Tip 3… Sinds mijn naaimachine van de trap is gevallen zal ik me wat moeten laten invallen als naaiwerk aan de orde is. Of…

Hoe maak je met de hand een vliegengordijn?

Van de moeder van Christel kwam een grof weefsel glasgordijn mee, 

waarnaar ik al een tijd op zoek ben. 

Waarom net dit soort mijn voorkeur heeft?

1 Je ziet geen vuil erop en ik wil het gordijn gebruiken als vliegengordijn.

2. Het laat veel licht door, door de grove structuur.

3. Met een dikke katoenen draad kan ik met de hand de zomen erin rijgen en zie je de steken niet.

4. Het gordijn is niet hoog genoeg maar wel heel breed. 

Het gordijn werd in de breedte middendoor geknipt en de haakjes kunnen in de zoompjes van de zijkanten gestoken worden. 

Geen gordijn band nodig (zie foto.)

De zomen heb ik driedubbel erin gevouwen om het gordijn zwaarte te geven zodat het niet open waait en de vliegen toch naar binnen glippen.

De twee banen heb ik zo opgehangen dat het loodkoord tegen elkaar midden voor de
deuropening valt. 

Als ik daar doorheen loop valt de opening (door dat loodkoord) direct dicht…

Ik had een pracht inbetween vliegengordijn van witte vitrage waar je elke vingervlek op ziet. 

Dat hangt een week na het wassen al voor schandaal vol vlekken in de deur. 

Dat moeten we niet hebben…Het gordijn wordt gewassen en doorgegeven… 

Ik ben heel blij met mijn nieuw vliegengordijn. Dankjewel mam van Christel...

Tip 4… Zondag zag ik in de berm massa’s boerenwormkruid staan. 

Ik weet dat de bermen gemaaid worden en op dinsdag ben ik gaan oogsten in de hoop dat ze er nog stonden. 

Fietstassen vol bloemkoppen gingen mee naar huis waarmee een bewaarde hartvormige krans werd bekleed. 

Vanaf het kuiltje van het hart rechts naar beneden wikkelen tot de punt. 

Daarna vanaf het kuiltje van het hart links naar beneden, 

zo wikkel je het mooiste… Een ronde krans kan natuurlijk ook.

De Gulden Roede in de tuin leverde weer enkele bloemen in volle bloei. 

Bij de grond afgeknipt, de bladeren eraf rissen en werden de bloemen opgehangen in de
woonkamer om te drogen.

Mijn leventje… Samira is terug van sabbatical time en hebben we meteen afgesproken dezelfde dag nog. 

Kan je nagaan hoe we elkaar gemist hebben. 

Om 18.00 uur bij Snackpoint het Loo. Gesloten helaas en besloten we door te fietsen naar de Hereweg… Gesloten.

Door een stortbui overvallen hebben we nog geschuild onder een boom… Ergens iets eten was inmiddels een fietstocht met hindernissen geworden...

Op naar het winkelcentrum Op De Kamp waar twee restaurantjes liggen… Vanaf 18.00 uur gesloten… We geven het niet op…

Op de Pasweg ligt een Griek Mykonos. Ha… daar branden alle lampjes. 

Of we gereserveerd hadden? Nee dus… Tja tjokvol en geen plaats. 

Liep ik tegen Willeke met haar prachtige oudste zoon aan die iets kwam afhalen… Ze raden ons aan dat ook zo te doen… 

Nee dus… we wilden gewoon ergens uit eten... terwijl we bij praten… 

Op naar Schaesberg waar de deur van een Grieks restaurant open stond.

Ha… dat werd ons stekje aan een tafeltje bij het raam in alle rust en hebben we wat besteld… 

Ik tonijnsalade met frietjes en Samira zalm met frietjes… Het was een heerlijke avond uit, al was het eten matig…

Op de menukaart stond echte dame blanche met warme chocoladesaus… 

Tja die hebben ze bijna nergens meer dus hebben we nog besteld als nagerechtje… 

Het was nep…want de chocoladesaus was geen chocolade maar cacao fantasie dus toch uit een flesje of tube en gewoon warm gemaakt… 

Nee we hebben geen fooi gegeven…maar zo blij dat we ons klankbord weer hadden...

Annemiek...

Ps Laat me weten als je de verhaaltjes uit mijn boeken als fijn ervaart. Dan stuur ik ze weer mee met de mijmeringen.