Mijmering 51 De energiezuinige pannendoorschuif truuk, het jaar toebak en gratis steunstokjes...

 Beste mensen,

Pluk de dag en laat komen wat komt…

Waarom zou je willen veranderen

wat een hogere macht voor je heeft ingevuld…

Annemiek

Mijmering 51 2024

Tip…Vragen staat vrij… Hij die de sla laat groeien heeft zeker gedacht: “Laat ik het wicht even een zetje geven bij het opruimen.” 

Net toen ik de poort naar de straat open deed kwam de ijzerboer langs met zijn aanhanger en kon ik zijn aandacht trekken…

Meneer heeft de wasketel inclusief oud ijzer meegenomen en vroeg ik of hij een handje hulp wilde geven. Zoiets als “voor wat, hoort wat.” Hij heeft de GFT container van de trapjes afgerold en weer neer gezet waar hij hoort. Ik heb meneer met een stralende lach bedankt…

Tip 2… Nog steeds te koud voor de kindjes pinda pompoen en courget. Ze zitten al in het derde blad en staan toch te donker in de gang. De stengels worden te lang en heb ik ze stuk voor stuk een steuntje gegeven.

Moeder natuur reikte me onlangs zelf steunstokjes aan in de vorm van verhouten irisstengels die ik steeds bewaar. 

Een heel dun panty reepje werd om elk stokje en plantjesstengeltje geknoopt en staan ze steviger.

In het jaar toebak legde je een krant op, of tussen planten en de ruitjes van het raam. 

De laaiende zon kon dan de sanseveria de geranium of de ficus niet verbranden. 

Je zette ze daarmee in de schaduw… Met een reep karton van dozen, met het broodmes afgezaagd gaat het nog gemakkelijker…

Ik zie dat het karton hoger moet zijn en komt goed… Ik heb nog hoge dozen in de schuur.

Tip … Je zou wel zot zijn als je door regen en hagel boodschappen gaat doen dus doe ik het wederom met wat er is… Verder heb ik weer nieuwe energiezuinige truukjes ontdekt… De pannen doorschuif methode en als volgt mijn werkwijze:

De dikke aardappel  op de foto is geraapt door een meneer die langs akkers loopt als de boer de aardappels heeft gerooid. 

De machines halen de bocht niet of zakken te diep weg en laten ze het hoekje oogst maar zitten. Je reinste voedselverspilling.

Meneer brengt wel eens een emmertje aardappels in opdracht van zijn vrouw. 

De dikkerd aardappel werd mijn avond maaltijd, geschild en in grove stukken gesneden werd hij samen met twee eieren en iets zout  in een pannetje water opgezet.

Vanaf kookpunt acht minuut. 

Ondertussen werd in de stoofpan de rest champignonnetjes gebakken die nog in de koelkast lagen. Beetje zout, beetje kerrie.

Na acht minuut werden de eieren tussen de aardappels uitgeplukt en de aardappels afgegoten door het vergiet dat op de melkkoker stond. 

Het kokend water met zout werd dus opgevangen.

Dit mens toog direct naar buiten om het kokend water op het stoepje over onkruid te gieten… De lelijkerds zullen het loodje leggen. 

De champignonnetjes werden vervolgens overgeheveld in het pannetje van de aardappels dat nog warm was op de pit die ook nog warm was maar wel uit. 

Deksel erop om gratis warm te blijven en werden de beetgaar gekookte aardappels gebakken in de wok/koekenpan die ook nog warm was op de pit enz… 

Kortom iets olie erbij en de aardappels gebakken met heel veel rozemarijn naaldjes uit de tuin.

De halve krop ijsbergsla werd gesneden en kwam in een kom met een scheutje olie kruidenazijn peper/zout en een handje witte rozijnen. 

Meer was er niet, oh ja een scheut vlierbloesemsiroop. Kan ook honing zijn. 

De eitjes werden decoratief op de sla gelegd en een pracht menu… 

Geen voedselverspilling alles wat er was opgemaakt  en kan ik boodschappen gaan doen als het droog is…

Mijn leventje… Trouwe lezers weten dat ik weinig mensen toelaat op mijn hofje. 

Afgelopen weken is een stoet van verpleegkundigen twee maal per dag in mijn huis geweest. 

Elke keer een andere en heb ik ondervonden dat ochtend en avond door eenieder anders geïnterpreteerd  kan worden. 

Avond is soms 19.00 uur of 21.00 uur en ik weet nooit wie er komt en in de ochtend is het eigenlijk net zo…

De door latexallergie ontstane wonden werden verzorgt die

door mijn trillende handen door mij zelf moeilijk verzorgt konden worden. 

Toen het leed was geleden heb ik direct de stoet verpleegkundigen gestopt. 

Ik ben heel dankbaar voor de verzorging maar heb grote moeite met de stoet mensen op de vreemdste tijden… 

Floor nieuwsgierig aagje wil steeds zoenen geven aan iemand die daar niet van gediend is of naait eruit
in de nacht… Krijg die dan nog maar eens binnen… De rust is Godzijdank wedergekeerd en binnenkort wordt het warmer…

Annemiek

Mijmering 50 Opkrabbelen, keerwandje voor nop, tijdmanagement en evaluatie van een droom die waar werd.

Beste mensen,

Er is nog zomer en genoeg

wat zou het loodzwaar tillen zijn wat een gezwoeg

als iedereen niet iedereen terwille was

en iedereen niet iedereen op handen droeg.

Judith Hertzberg

 

Mijmering 50 2024.

Tip… Tussen de buien door werk ik aan tijdmanagement. De stokken hoek in de tuin opruimen stond deze week op het programma. Door de vele regen kwam steeds uitstel maar
geen afstel.

Aan de muur tussen mijn tuin en achterburen heb ik al tientallen jaren een ladder hangen. De hedera heeft die ladder nog extra vast aan de muur bevestigd en leuk om te zien.

Aan die ladder kan ik rolletjes gaas ophangen voor de inkuil of voor over plantjes tegen duiven. 

Enkele zaai kragen hangen erbij om in de aarde te drukken en binnen de kraag te zaaien…Dat geeft toch enige beschutting.

Aan de muur van buur heb ik de stevigste bamboe stokken opgehangen door middel van een dikke panty. Op stahoogte kan zo een bamboe stok eruit of erin geschoven en meer heb ik
eigenlijk niet meer nodig.

De wasketel waar de stokken eerst in stonden, werd schoongemaakt en onderin heeft de woensdagvriend 25 jaar geleden of zo gaten geboord zodat regenwater eruit kan lopen.

Al kan weinig regen bij de ketel door het “natuurlijk afdakje” van een sering/hortensia die kwam buurten van buur Janssen.

In de ketel staan nu alle ijzeren palen die ik niet meer nodig heb. Misschien kan Ahmed er iets mee en zo niet moet ik de ijzerboer nog maar eens gaan verleiden…

Ik vond een grote tegel en die kan als keerwand (of hoe heet zoiets?) rechtop ingegraven langs het pad voor de rolstoel. De rij tegels voor het raam kan ook wel een tegel tussenuit…en wordt een paadje van aaneengesloten tegels… een lijntje  staptegels.

Bij de schutting aan de voortuin staat ook nog een zelfde soort gewassen grinttegel zag ik, en heb ik zonder iets te kopen een dunne keerwand langs het pad
waar eens een breed  stapelmuurtje stond…Ideeën genoeg en de mannen voeren het graag uit…

Tip 2…Bordje gezond. De bonkjes broodjes in de reclame (3 voor 1 euro) op zaterdag zijn gescoord en eentje werd onderdeel van een warm menu…

Nou ja gedeeltelijk warm. Een half bakje champignons met ietsje zout en kerriepoeder
gebakken in de stoofpan.

In het midden twee vegaburgertjes die een beetje plat waren gedrukt. (ik moet binnenkort weer nieuwe maken, want je kan er zo heel veel mee.)

Op een bordje een tomaat in stukken en schijfjes komkommer met iets zeezout. Het opengesneden bonkje besmeerd en kwamen de burgertjes op. Daarnaast de champignonnetjes en werd het een feestmaaltje…

Tip 3... Nog een bordje gezond door een salade van een stronkje witlof met uitgeknepen citroen, druiven scheut olijfolie kruidenazijn en tomaat. Ook daar kwamen twee vegaburgertjes bij...

Mijn leventje… Tussen de komst van de verpleegkundigen door kan heel wat gedaan worden. De “zielige” uithangen is er niet bij. Een zondag met hagel en regen kan besteed worden door de diepvries te ontdooien en trots zijn op mezelf brengt een goed humeur…Jawel dat stond op het tijdmanagement van afgelopen week en op de valreep gehaald.

 Voor komende week staat op het programma de tegelwanden van het toilet schrobben met SUNSODA. Vooral de voegen want daar zijn ongelukjes gebeurd met het slangetje van de katheter.

Komende week ook zorgen dat iemand mijn vliegengordijn even ophangt…

Ahmed en de kinderen… Petra heeft nog wat afgegeven bij het gezin en daar was ik natuurlijk bij. Ahmed was toevallig thuis en zag ons aankomen… Geen gelukkiger mens als hij en midden op het trottoir vlogen we in elkaars armen. Bij mij komen dan steevast tranen… ik jank me wat af de laatste tijd.

Al die blije kinderen... Zeyneb speelt met Maantje moedertje zag ik… met als huis een lege bananendoos. Ze kunnen elkaar niet verstaan maar kinderen kennen geen taalbarrière.

Ahmed en ik gingen terug in de tijd hoe het begon en hoeveel jaren geleden ik hun verhaal beschreef en de eerste crowdfunding werd gestart… 

In die tijd werd ik geraakt door het karakter van Ahmed, zijn hulpvaardigheid voor de medemens en respect voor vrouwen en ouderen. Zijn harde werken en willen leren naast zijn werk bij Arriva waar hij al drie jaar een vaste baan heeft als buschauffeur... 

Hij rookt niet, drinkt geen alcohol, en in zijn portemonnee zit al jaren een 20 euro biljet dat hij nooit uitgeeft. Fatima wil dat hij altijd geld bij zich heeft vandaar die portemonnee. Soms plaag ik hem ermee dat hij die 20 euro af en toe moet verwisselen want die verslijt in al die jaren…

Ik zag hoe goed (veel te goed) hij voor de kinderen uit het eerste huwelijk van Fatima was, terwijl zijn kinderen crepeerden in Somalië…

Ik zag het verdriet in zijn ogen en eigenlijk in zijn hele  lijf. Op een dag kon ik het niet meer aanzien en werd de procedure gestart om zijn kinderen naar Nederland te halen… We wisten niet waar we aan begonnen...

Hoeveel mensen ons daarbij hebben geholpen is ontelbaar. Hoeveel tegenslagen corruptie hoop en wanhoop ons is overkomen… Ik zou er een boek over kunnen schrijven maar laat het liever achter me…

Zijn jongste dochter heeft hij nooit gezien en de andere zes tien jaar niet. Hij geniet dan ook eindeloos mateloos...en zijn geluk brengt bij mij nog heel lang tranen…We laten het gezin nu met rust en zal ik af en toe over hen schrijven…

Elke dag denk ik nog vol dankbaarheid aan de velen die meehielpen deze droom van een vader waar te maken… Tussen de eerste crowdfunding en de laatste afgelopen maanden verliepen jaren. Er is totaal tegen de 25.000 euro voor nodig geweest...om zeven kinderen uit oorlogsgebied te halen om te herenigen met hun vader…

Annemiek.

Mijmering 49 Rolstoelvriendelijk tuinpad, hutspot, elastiekjes leed, latexvrije lingerie, en een verhaaltje...

Beste mensen,

Een dag niet gelachen…

 is een dag niet geleefd…

Annemiek.

Mijmering 49 2024.

Tip… ADCA sloopt verder en brengt smetplekken chronische blaasontstekingen  en de latex allergie is heftiger dan ooit. 

Het is wat het is en wordt een rolstoel noodzakelijk voor slechte dagen als ik niet op de fiets kan.

Latex zit in bijna alle lingerie en zoek ik weer een geitenpaadje dus experiment…De elastiek werd bij de “pijpjes” van een onderbroekje geknipt. 

De latex (elastiek) veroorzaakt blaren en wondjes in mijn liezen. Tja…de  elastiekjes eraf geknipt dan blijft er niet veel model of onderbroekje over…

Petra en ik gingen op internet zoeken naar katoenen onderbroekjes met iets pijpje zonder kant of elastieken randjes… 

Bij Sloggi heten ze boxers maar zijn niet in mijn maat. Bij Ulla Popken slagen we…en heten ze “panty,” Katoenen legging hebben ze daar ook en krijg ik weer nieuwe medicijnen van mijn goeie huisarts JP.

Lakens werden aan repen gescheurd als verbandmateriaal om in mijn lies te leggen en drie soorten crème. Voor de ochtend de avond en waar die derde voor was ben ik even kwijt…We zullen zien en zoekt dit mens afleiding…

Werk in uitvoering…oftewel rolstoelvriendelijk tuinpad. Mijn rotstuintje heeft teveel rots richting pad en kan ik alvast wat rotsjes omleggen en struiken snoeien.  

Ahmed komt met zijn zonen de zwaardere rotsjes verplaatsen. Dat zijn de zogenaamde kinderkopjes…Maar ja vrouwe ongeduld.

Toen ik de rotstuin aanlegde heb ik een stapelmuurtje gemaakt dat heb ik vandaag gesloopt. De zogenaamde “bandjes” van het pad had ik indertijd bedekt met rotsjes, dat leek me toen zo aardig.

Nou die bandjes moeten vrijkomen en leg ik op het worteldoek bodembedekkers (vetplantjes) langs de bandjes. Het is heerlijk werk en Floor houd me gezelschap…

Genoeg werk voor een dag en al veel meer ruimte voor de rolstoel zie ik. De andere kant komt nog…

Tip 2… Doen met wat er is en koud genoeg om hutspot te maken. Ik heb nog wortels uien en aardappels… 

Voor twee dagen koken en hoef ik morgen maar op de warmen… Een vegaburgertje erbij en klaar. Yoghurt is er ook nog…

Mijn leventje… Elke week komt Manuela wel een keertje bij me lunchen. Ze appt wanneer ze
pauze heeft en eraan komt… 

De koffie is niet klaar maar wordt vers voor haar gezet… want ik hou heel veel van haar. Ze heeft haar boterhammen altijd in haar tas en probeer ik steeds wat lekkers daaraan toe te voegen. 

We lachen en huilen bij elkaar en nemen de week door. Haar hobby de vogeltjes wordt steevast besproken, vreugde over verliefde dochter en bij mij de
slakken of de tuin… 

Vandaag lag de tuin zowat in de keuken en de pan hutspot  stond in de kookmuts. We hebben vreselijk gelachen over het verhaal van de rolstoel meneer en bij deze…

Ik dacht nog bij Medipoint doen ze aan werkverschaffing voor
de mindervalide, terwijl een mooie meneer in een rolstoel mijn hofje op kwam rijden. 

Die heeft natuurlijk rolstoel ervaring… Natuurlijk laat je zo’n meneer met vuile banden en al binnen. Ik riep nog, “rij maar de keuken en kamer in.”

Tot mijn verbazing stond meneer op uit de rolstoel en merkte deze oen op: “Oh u kunt ook lopen?” “Of bent u onderweg naar Lourdes geweest?” 

Meneer was gewoon al met zijn werk bezig om te kijken of een elektrische rolstoel het hofje op kon en zijn naam is Klaas. 

Wel een mooie Klaas moet ik zeggen…

De mevrouw van WMO met de naam Jacqueline had al geprobeerd toegang te krijgen via de voordeur maar die was geblokkeerd door een regime courgetplanten. “Kom maar achterom,” had ik al geschreeuwd en dat had mevrouw
begrepen…

Er gebeurden hilarische dingen afgelopen week en zat ik op een keer vast met de slang van de urinezak in de scharnieren van de sta-op-stoel. 

De meneer van het oud ijzer was aan de deur en volgens mij zijn we beiden bijna doof want het was een geschreeuw en geklop aan en rond mijn huis.

Uiteindelijk lukte het me om een gemeenschappelijke kennis van meneer op te bellen die telefonisch aan meneer aangaf dat hij gewoon even moest wachten. Er zou wel iets zijn...

Gemakkelijker was geweest als meneer ijzerboer mijn telefoonnummer had. Meneer  was zo’n aardige morsige man en ik was dolblij dat hij de zooi meenam. Weer wat opgeruimd!

Terug naar de rolstoel: Het was liefde op het eerste gezicht… die rolstoel en ikke. Stevige grote banden en vier zwenkwieltjes zodat hij ter plekke om zijn as kon draaien. Ik moest huilen van blijdschap toen ik de kamer uit, via de keukendeur op het hofje kwam.

Alleen dat mini pookje zou een flinke knuppel moeten worden met mijn grote handen. 

Dat kon… en een stokhouder  eraan en een tas achterop voor mooie takjes die ik zou vinden in het bos.

Ik jankte de hof af en koos het hazenpad met meneer Klaas in mijn kielzog…die in Lourdes was geweest… 

Helaas was de rolstoel een proefmodel en moest ik hem weer inleveren… Over zes tot acht weken komt de mijne…

Annemiek.

Mijmering 48 De boom in, snel en gezond, restjes soepje, filosofietje, blije kinders en dankbaarheid...

Beste mensen,

Het geluk vermenigvuldigt zich slechts

als je het met iemand deelt...die hetzelfde geluk ervaart.

Annemiek.

Mijmering 48 2024.

Tip… Met mijn ongecontroleerde bewegingen en slecht zicht zijn vliegen in huis een ramp.

Probeer ze maar eens naar buiten te krijgen. 

De plumeau bracht uitkomst.

Tip 2… De pompoen en courgetplantjes zijn toe aan verhuizen.

 Ze verdringen elkaar in het kleine bakje… 

Weer een leuk klusje in de zon…

In de plastic potten waarin pas nog de stekgeraniums stonden,

komen bovengenoemde plantjes. 

Onderin een velletje hergebruik filterzakje, 

dan valt de potgrond niet door de gaatjes van de pot.

Kouder weer voorspelt en kregen de plantjes een plek in de kasjes 

die nu in de gang tegen de voordeur staan. 

De zon door het glas warmt ze op 

en kan ik nog net mijn jas aan de kapstok hangen en de deur van het pleetje gaat ver genoeg open.

De voordeur wordt sowieso niet meer gebruikt 

en sta ik mensen te woord via de microfoon van de deurbel camera…

Tip 3… De gedroogde hergebruik filterzakjes raken op zag ik en worden weer “nieuwe” aangemaakt.

 

Na mijn kopje filter koffie wordt het zakje bij de naad opengescheurd 

en opgehangen aan de panty/lijntjes van de oude seringenboom.

Als ze droog zijn komen ze in een mand in de schuur want ik wil ze wel altijd bij de hand hebben. 

De koffieprut komt in een oud vergietje onder de boom te drogen gezet…

 Regelmatig wordt de prut verdeeld in de tuin want het bevat evenveel mest als kunstmest maar is wel organisch. Je trekt er de regenwormen mee aan die weer wormenmest produceren…

Tip 4… Tijd om sperziebonen voor te zaaien en werden twee zaaibakjes daarvoor ingericht. 

In elk een laagje potgrond en 22 closet rolletjes. In de rolletjes kwam potgrond en in elk
rolletje twee boontjes.

Daarop een laagje potgrond en een beker water over de rolletjes verdelen. Voilà 44 groene sperziebonen plantjes in de maak en evenveel gele. 

Of ze in de volle grond de slakken overleven zullen we zien… Voorlopig mogen ze
binnenshuis kiemen op de vensterbank aan de zonzijde…

Tip 5…Nog steeds doe ik aan tijdmanagement en evalueer elke zondagochtend. 

De schuur opruimen stond afgelopen week op het programma. 

Omdat daar ook al veel is ontspult was het een fluitje van een cent en zo gebeurd.

Komende week gaat de bamboestokkenhoek op de schop. Niet alles hoeft bewaard en ik heb ruimte in de GFT containers dus kunnen de slechte stokken afgevoerd. 

De vriezer moet ontdooid en de koelkast schoon… De zondag erop kijk ik terug en kan mezelf een pluim geven of een luie flodder noemen.

Tip 6… Genoeg groente bij elkaar om een voorjaarssoepje te maken. Om te beginnen de stronk van de broccoli en verder:

1 ui

restje diepvries erwtjes

2 wortels

2 stengels bleekselderij

Halve paprika uit de vriezer

Restjes knolselderij schijven uit de vriezer

2 groente bouillontabletten

Werkwijze… De gesnipperde ui fruiten in iets zonnebloemolie en met 1 liter water afblussen. De groente schoonmaken eventueel wassen en in de soep inclusief de bouillonblokken. De broccoli stronk alleen de dikste stam schillen en bij de smallere stengeltjes hoeft dat niet. Je ziet het vanzelf...

Truukje: Omdat mijn handen niet meer mee werkten heb ik later in de pan met de keukenschaar de grotere stukken groente kleiner geknipt. 

Ze waren op dat moment beetgaar…en gemakkelijk te knippen.  Hetzelfde truukje pas ik toe met boerenkool andijvie en snijbietblad. Niets mis mee…

Tip 7… Snel en toch gezond… Twee kleine vegaburgertjes verhuisden vroeg in de ochtend van de vriezer naar de koelkast. Ze werden gebakken in iets zonnebloemolie en kwamen op een bruine boterham.

Komkommerstukjes en tomaatjes erbij en een gouden maaltijdje…De keukenschaar deed
weer wonderen omdat kleinere stukjes brood beter richting mijn mond te krijgen zijn.

Mijn leventje…  We zijn nog steeds allemaal een beetje van slag over het feit dat het is gelukt de vijf kinderen van Ahmed uit oorlogsgebied te halen. Op de vreemdste momenten vallen we elkaar in de armen.

Ze zijn dolblij met wat voor velen normaal is…zoals dat iedereen een eigen bed heeft en een dekbed… een hoofdkussen en dat er voor iedereen onderbroekjes zijn. Dat is een groot bezit…

Brood krijgen als ze honger hebben en ze stikken van de kou. Hagel en regen kennen ze niet.  Ibtisaam (oudste dochter van Ahmed) heeft de organisatie van haar broers en zusjes zoals regelmaat en plichten bijbrengen.  Er wordt Nederlands gesproken Arabisch en Somalisch dialect maar vooral liefdevolle lichaamstaal… en ogen die elkaar steeds weer ontmoeten in ongeloof…

Zondag… Over het dorp klonken de kerkklokken en harmonie muziek. De kindjes van twee scholen doen de communie en dat is nog steeds een groot evenement in het dorp. Ze houden het droog en kunnen flaneren in hun communie pakskes. Het is net als kerst een feest van de commercie geworden.

Vaak is het opbieden tegen elkaar wie het grootste springkussen voor de deur heeft.

Net voor de kinderen naar voortgezet onderwijs gaan, komt het vormsel aan de orde dat is bedoeld als versterking en bevestiging  van het Katholieke geloof.

Mijn stiefzoon wilde dat indertijd graag doen, hij was van meelopen in de rij van “hoe het hoort” en ging voor feest en cadeautjes zoals zijn klasgenootjes. Het klassieke rollenpatroon van het oude Limburgse Katholicisme zat diep in hem verankerd.

Mijn zoon was tegen die tijd van mening dat hij voorlopig atheïst wilde zijn…Hij was nog zoekende en deed dan ook niet mee aan het  vormsel…

 Ikzelf heb tijdens mijn leven veel studie gedaan over godsdiensten en ben intussen van mening dat er een God is die vele namen heeft. Hij is vooral liefde…heb ik gemerkt.

Op momenten dat ik waanzinnig van de zorgen was, voelde ik me gedragen zodat ik op de een of andere manier verder kon. Daarvoor God danken kan een mens nooit genoeg.

Naar mijn persoonlijke mening hebben mensen steeds weer opnieuw godsdiensten uitgevonden om te gebruiken als wapen. Uit machtswellust moordlust, wreedheid en o.a. ongezonde regels voor priesters gelanceerd met als gevolg dat kinderen werden misbruikt.

Tja en moest ik weer eens een heilig huisje omver schoppen…Mea Culpa… en was het gevolg van  de communicantjes en de harmonie in het van oudsher katholiek Limburgs land…Het is wat het is…  Gooi mijn filosofie maar in de afvalcontainer achter je huis…

Annemiek