Mijmering 93 Luxe nagerechtje, lidcactussen komen binnen, welkom voor nieuwe buren, boerenwormkruid kransje, "appelbeignets" en een verhaaltje...

 Beste mensen,

Een hart dat uiteindelijk durft te vertrouwen

Kan gerust zijn…

Annemiek.

Mijmering 93 2024.

Tip…Eerst denken dan doen… De lidcactussen moeten naar binnen om in december in bloei te zijn.

Ze hebben een zomerlang wat staan zeumeren onder de oude seringenboom. 

Wat hadden ze het goed daar op dat plekje.

Elk jaar voor ze naar binnen mogen worden ze eerst schandalig verwend. 

Ze krijgen  een grotere pot, 

meer potgrond en koemestkorrels die verborgen in de potgrond zitten. 

Dat verbergen is nodig…om te voorkomen dat mijn woonkamer naar stalmest ruikt.

Als ik de grootste lidcactus in een grotere pot zet schuiven de twee kleinere door, 

maar waar vind ik nog een groter dan grootste pot?

Ja… eerst denken dan pas kopen en valt mijn oog op de mega wolkjes/pan die wel in mijn interieur past 

als hij maar niet op tafel wordt gezet.

Een plastic binnen/pot zaag ik met het broodmes wel op maat al was deze heftig dik.

De pan op de vloer zetten is te laag, het licht moet bij de plant kunnen. 

Een verhoging is zo gevonden in de vorm van een stevige terracotta pot..

De volgende twee lidcactussen verhuisden naar de grotere potten van hun zussen 

en kregen ook mest en meer potgrond. 

Ze staan nu alle drie binnen en kregen water zodat de mest kan gaan werken 

samen met het licht en de binnen schijnende zon.

Nu is het wachten op de eerste bloemknoppen…. 

schrijven we 26 september…

ik  geef ze zes weken en zijn de bloemknoppen zichtbaar.

Tip 2…Nieuwe overburen in het straatje en bak ik een roomboter linzentaart met pompoen/sinaasappel vulling. 

Die breng ik direct uit de oven naar de overkant waar meneer aan het werk is. 

Arbeidsvitaminen! 

Door de geur van roombotergebak houden ze de moed erin. 

Er is een kaart bij met de wensen dat het nieuwe huis een thuis zal worden… 

Zoiets vergeten ze nooit meer…

Verder loop ik de deur niet plat bij buren… 

Als ik ze buiten zie maak ik wel eens een praatje met deze of gene… 

en heb daardoor nooit ruzie. Alles is bespreekbaar…

Tip 2A ingrediënten roomboter pompoen/sinaasappeltaart.

250 gram roomboter of half margarine

150 gram suiker

1 zakje bakpoeder

Snuf zout

Zeker anderhalf pond bloem

Scheut melk

1 ei

Werkwijze: Meng de suiker, ongeveer een pond bloem, zout en de bakpoeder met een houten lepel. 

Leg de boter (op kamertemperatuur) het ei en een scheut melk in de deeg/kom 

en snij met twee messen de boter in stukjes.

Kneed met de hand het deeg en voeg bloem toe. 

Mijn truuk is na wat losjes kneden al snel ruim twee derde scheiden van de rest deeg… 

Het grootste stuk kneden met toevoeging van bloem tot het deeg loslaat van je handen.

De bol deeg uitrollen tot een dunne ronde deeg/lap. 

Bakpapier in een vlaaivorm leggen en de plak deeg erop.

Dit deeg kan je gemakkelijk oplappen en aan elkaar “metselen.”

 Aan de randen afrollen en de vulling erop. 

Dat kan abrikozenpulp zijn of geblancheerde appelstukjes met kaneel en rozijnen. 

Ik nam een grote pot pompoen sinaasappel confituur.

Zet de oven aan op 180 graden voorverwarmen.

De rest van het deeg leek me niet genoeg voor kruimels en heb ik een half handje suiker, scheut melk en wat bloem toegevoegd.

Omdat dit deel deeg nog niet goed was door gekneed kon dat gemakkelijk en werd met losse vingers kruimels gemaakt. 

Als je dat niet lukt dan met twee messen het deeg in kruimels snijden…

In de oven tot de kruimels lichtbruin kleuren… 

In de vorm af laten koelen en dan pas uit de vorm tillen…

Tip 3…Regendagen en de hang naar griesmeel met vers fruit. 

Hoe mooi zijn de paar bramen die ik oogstte in mijn tuin samen met de vele frambozen. 

De aardbeien pluk ik half rijp om te voorkomen dat ze door de vele regen rotten. 

Ze rijpen na in een kommetje op de vensterbank.

Van wat melk en de benodigde griesmeel naturel (Zie achterkant pak maar ietsje meer) werd griesmeel gemaakt. 

Even doorkoken en in glazen kommetjes overdoen is het leukste. 

Daar komt direct een dun laagje frambozenconfituur op om velvorming te voorkomen. 

Iets later het fruit met een tipje confituur.

Tip 4… Het kransje van besjes is niet meer mooi en werd afgewikkeld. 

Het wikkeldraad werd hergebruikt bij een boerenwormkruid kransje. 

Waar openingen vielen tussen stolp en krans werden bloemetjes gestoken of gelegd. 

Geen mens die het ziet…

Tip 5…Op de markt hoefde ik alleen maar appels en peren.

Je kan verschillende soorten appels door elkaar mengen want
allen kosten 3 kilo voor 3,50 en dan geven ze ruim.

Sinaasappels dezelfde prijs. 

Ik wil geen A1 kwaliteit bij de super die zijn allemaal even groot mooi….en duurder. 

De B kwaliteit van de markt zijn veel interessanter…

Tip 6…Een dikke appel werd van klokhuis ontdaan, geschild en werd in vijf schijven gesneden. De kop en onderkant heb ik zo opgegeten.

De schijven werden door dik beslag gerold en in zonnebloemolie gebakken in de stoofpan.

Het beslag maak je van bloem

1 ei

Snuf zout

Theelepeltje bakpoeder (was ik vergeten)

Melk.

Mijn leventje… Zaterdagochtenden krijgen de meisjes van gezin Ahmed Fatima brei
les/haken of punniken. 

Suaad leert vinger haken. Elk meisje heeft een handwerktasje met haar naam erop. 

Ze maken allemaal oefenlapjes die pannenlappen worden. 

Gerda is een grote hulp daarbij want alleen red ik dat niet met al die beginners.

We leren de karakters kennen en ook wie getraumatiseerd is. 

Dat zijn toch de oudste drie waarvan twee daar wel overheen zullen groeien. 

De oudste zoon baart me zorgen. Hij krijgt van mij ook extra aandacht en heeft fietsen geleerd, 

kreeg een fiets, leert de Nederlandse taal en is sinds kort bijna dagelijks in een fitness centrum. 

Meer kan ik even niet doen… De jongen is heel introvert, zal nooit iets vragen en zoekt altijd rugdekking. 

Hij kleed zich alleen in zwart/wit. Hij is heel zachtaardig en gevoelig en zal wel het meeste hebben geleden waarvan wij maar heel weinig weten…

De jongste vier kinderen die uit Somalië kwamen hebben geen idee hoe zwaar het is geweest om hen hier in Nederland te krijgen. 

Als ik de kinderen die van ver kwamen en degenen die hier geboren zijn, naast elkaar zie, voel ik een wereld van verschil.

 Alsof de kinderen van verre uit de duisternis komen gekropen en proberen te begrijpen waar al dat licht vandaan komt… Nog steeds zijn ze daar niet over uit… al begint het te dagen…

Een verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek Onderweg naar vrijheid.  De bruid in het wit.

Het huwelijk werd aangekondigd in het kerkblaadje. Was het maar voorbij! Wat zag ik ertegenop. 
Hans en ik wilden het zo sober mogelijk houden. Voor ons had het kerkelijk huwelijk niet gehoeven. Alsof ons toneelstukje daardoor minder erg zou lijken. Het ging met ons op de loop. Het liep totaal uit de hand. We hadden er niets meer over te zeggen. Iedereen bemoeide zich ermee.

Mijn moeder die weer eens de “rijke moeder van de bruid” wilde uithangen, had een tweedehands bruidsjurk op de kop getikt. Hij paste van geen kant. Het was een rot jurk! Glanzend wit satijn met veel grove kant en weer eens was de boven wijdte te groot Een jurk in A-lijn zou me beter hebben gestaan. Er zou een paar sokken in het bovenlijfje moeten. Het leek te veel op een echte bruiloft… Het was een echte bruiloft. Ik werd er doodzenuwachtig van.

Mijn schoonmoeder was het helemaal met de keus van de jurk eens. Die wilde een maagdelijke bruid in het wit voor haar oudste zoon. Nou maagd… dat was ik als kind al niet meer na die verkrachting. Moest ik dat zeggen soms? Daarbij was de bruid  ook nog vreemd gegaan…en de bruidegom was ook niet helemaal zuiver. Wat voelde ik me gemeen. Ik werd er beroerd van. Dat kwam er nu van als je niet op kamers wonen mocht en meende een toneelspel op te moeten voeren.

Tijdens de huwelijksmis speelde mijn vriendin Nelleke op haar gitaar mijn lievelingsmelodie “What a wonderfull world”. Toen was het me allemaal even teveel geweest en vielen wat tranen. De bruid die huilde van “geluk”. Ze moesten eens weten.

Na afloop van de huwelijksmis werd rijst gestrooid bij de kerkdeur terwijl de gedachte door me heen ging: “Dit is zonde”. Doodzonde! In het aangezicht van God trouwen met mijn beste vriend die voelt als een broertje en denken aan een ander.

Hans had er helemaal geen moeite mee. Die lachte zich kapot. Al die enveloppen met geld. En nooit meer zijn kamer hoeven te delen met die vervelende broer van hem.

Het flatje en de inrichting. Hans was er helemaal weg van geweest toen hij het resultaat zag. We gingen er komende nacht voor het eerst slapen. Wat verheugde ik me daarop. Eindelijk de vrijheid!!

Maar eerst het bruiloftsfeest nog nadat er een fotoreportage was gemaakt in het kasteelpark in Elsloo. In de feestzaal werd de bruidstaart aangesneden en de receptie begon met aan kop alle collega’s van Hans van het confectieatelier. 

Het bedrijf waarnaar hij terug zou gaan als zijn diensttijd voorbij zou zijn. Dat was zeer binnenkort. Hans verheugde zich op de flauwekul met zijn collega’s. Wat was hij nog een kind. Wie wilde nou zijn leven slijten als broekenperser in een confectieatelier?

Nou ja, het was zijn zaak. Als hij maar gelukkig was… mijn klein broertje.

Ook mijn collega’s uit Eindhoven de koks waren gekomen met de nieuwe chef-kok Jan M. Deze dag zou ook voorbijgaan. Het was de rekening die we moesten betalen. Vanavond zouden we vrij zijn! Nooit meer de ellende van het ouderlijk huis hoeven te verdragen. Gewoon uren aftellen naar de vrijheid…

Mijn sollicitaties van de afgelopen weken waren succesvol geweest. Komende week zou mijn nieuwe baan beginnen in het hoofdkantoor van Chas Mackintosh. Met mijn diploma werd ik serveerster bij de directie. Hetzelfde bedrijf waar Hans op de productieafdeling aan de haven broeken perste.

Er was al een rondleiding geweest toen ik aangenomen was.. Vanuit de pantry werd koffie en thee rondgebracht langs de kantoren. Heel klein en amateuristisch allemaal.

Er was geen keuken waar gekookt kon worden. Als gasten van buitenaf bleven lunchen werden gerechten besteld bij Rotisserie De Lijster van Sjo Feron in Geleen. Er werkten al twee serveersters, ik zou de derde worden. Degene met de vakopleiding. Volgens mijn toekomstige baas kon het veel professioneler. 

Dat had ik wel gezien tijdens de rondleiding en de kennismaking. Bedrijfskleding was er niet. Iedereen had zijn eigen stijl van kleding. Daar was niets mis mee. Wel zou het een verbetering zijn als iedereen een serveersterschortje zou dragen volgens mij, of een naamplaatje met catering erop. Ik verheugde me op de reorganisatie…

Suaad haalde haar zwemdiploma.

Maar eerst een paar dagen vrij en genieten van het flatje. De huwelijksnacht brachten we door met enveloppen openen en geld tellen. Gezellig samen in pyjama op het grote bed in de echtelijke slaapkamer. Doodmoe zijn we naast elkaar in slaap gevallen, uiteraard zonder echte huwelijksnacht. Dat deed je als broer en zus niet. De dag na het huwelijk is de bruidsjurk in een hoekje achterin de kast verdwenen. Die zou naar Loon op Zand gaan. Een nichtje van me ging trouwen en er was haast bij begreep ik.  

Ook een reden voor een huwelijk. Nou, ze mocht die rot jurk houden, helemaal voor niets. Ik hoefde hem niet terug. Volgens mijn schoonmoeder was het prachtige stof voor een doopjurkje, als er een baby zou komen. Nou er kwam geen baby! Ik moest er niet aan
denken. Weg met die jurk!

Ik ging boodschappen doen. Biefstuk halen, verse groente en bergen fruit. Een goed kookboek was ook op zijn plaats. Wat hadden we het goed! Een fles witte wijn in de koelkast en een fles vieux in de bar van de kamerkast voor de “cola tic”. En Hans zijn kratje bier… Leve ons “studentenhuis.”

Komend weekend zou ik de oven eens uitproberen. Een mokkataart leek me zalig en een goed boek vol romantiek over een prins op een wit paard, “ waar ik bij weg kon dromen. En ze leefden nog lang en gelukkig”…..

Annemiek

Mijmering 92 De wonderbaarlijke rode kool vermenigvuldiging, snoeien met beleid, ondersokjes en een verhaaltje...

Beste mensen, 

Dankbaarheid is de kortste weg naar geluk.

Annemiek.

Mijmering 92 2024.

Tip…Op de markt kocht ik wollen sokken met 85% wol voor 5 euro per paar. 

Dat is heel goedkoop voor die kwaliteit en niets mis mee. Ik heb nog geen steek los ontdekt…

Heerlijk voor mijn ouwe kouwe voeten.

Wol betekend voorzichtig met wassen dus op 30 graden en nooit in de droger. 

Onder wollen truien draag ik een T-shirt met mouwtjes. Onder wollen sokken kan een zomer enkelsokje 

en kan je de wolletjes langer dragen voordat ze de was in moeten. 

Natuurlijk wel de ondersokken en het T-shirt dagelijks verschonen. Enne... de veters van je schoenen wat losser maken.

Door mijn terugkerende latexallergie kan ik geen onderbroekjes met elastiek in de lies meer verdragen. Dat werden elastisch katoenen boxershorts. Bij ULLA kosten die 3 stuks voor 29,95.

Ze gingen snel stuk wat zeker aan mijn ruk bewegingen zal liggen. Op de markt bij BEEREN
ondergoed kosten hetzelfde soort boxershorts 2 voor 16,95.

Niet veel verschil in prijs zal je zeggen…De BEEREN zijn wel veel beter van kwaliteit. Van stof en naaiwerk.

Tip 2... Doordacht snoeien… De sering/hortensia heeft afgelopen zomer in overvloed gebloeid. 

Twee maanden lang bloemen in een vaas omdat ze elkaar verdrongen aan de struik en ik
moest “uitdunnen.” Bovendien door de vele regen gigantische stengels die steeds opgebonden moesten worden.

Dit in gedachten werd bij het snoeien  in het hart van de struik ruimte gemaakt door enkele takken tot de grond af te snoeien.

 Enkele buitenste lage takken werden eveneens weggehaald. De rest werd niet te diep weggesnoeid. (zie foto) 

Je wil immers volgend jaar weer bloei en die komt niet als je te rigoureus snoeit.

De zomers zullen wel zo blijven en komt aan de achterkant van de struik een paal in de grond waar ik in de zomer de takken aan vast kan binden… 

Bij gewone hortensia kan je beter in het voorjaar snoeien eh…de bloemen verwijderen.

Tip 3… Nog soep over van gisteren werden twee sneetjes bruinbrood geroosterd in de stoofpan 

en even later veel champignonnekes met iets zout en veel kerrie. 

Alweer een volledige maaltijd bij elkaar met als nagerecht yoghurt met aardbeien en frambozen

 die nog steeds in overvloed rijpen in de tuin. Wat de tip is?

Nu bij het tuincentrum frambozenstruikjes kopen en planten. Vermenigvuldigen doen ze verder zelf wel… 

Enne een deel van de aardbeienplanten zijn doordragers die twee keer per jaar oogst geven.

Tip 4…Menu rode kool, aardappelpuree en een “kotelet” van een halve schijf knolselderij. 

Voor 1,50 euro kocht ik op de markt een mega rode kool en was het begin van de wonderbaarlijke rode kool vermenigvuldiging.

De kool werd middendoor gesneden en een helft in een plastic zak in de koelkast gelegd voor volgende week. 

De overige halve rode kool werd even afgespoeld, het buitenste blad verwijdert en heel fijn gesneden. 

Nou ja zo fijn mogelijk…. Tot ik de dikke nerven tegen kwam.

 Die nerven heb ik eruit gehaald en de kool daartussen ook fijn gesneden. Daar was niets mis mee.

De stroom kool was gigantisch en werd een deel rauw ingevroren voor de volgende stamppot. 

De nodige aardappels voor twee dagen geschild en aardappelpuree van gemaakt. 

Daar ging halverwege gaar/tijd een handvol voorgekookte witte bonen bij maar hoeft niet.
(plantaardig eiwit)

De rode kool werd opgezet met een beker water, een handvol rijst, (dat maakt de kool smeuïg) 

twee kruidnagel, (voor de smaak)iets zout en een geschilde appel in stukjes (voor de zoet.)

Aan de kook brengen en op lage pit smoren. Af en toe omscheppen en eventueel een
scheutje water toevoegen als het te droog wordt. 

De kool beetgaar koken (nee niet tot snot) en een klontje boter en scheutje azijn toevoegen. 

Eventueel schepje suiker. Voilà volmaakte rode kool uit grootmoeders tijd.

Natuurlijk had ik teveel en ook puree over… De nodige rode kool bij de puree gevoegd en heb je rode kool stamppot voor morgen of… in de vriezer. 

Ik had beiden en heb de pan voor morgen aan Petra meegegeven dan hoefde ze niet te koken.

Tip 5… De matrassen werden verwisselt en gekeerd. Jeffrey mijn huishoudelijke hulp en ik vormen een geweldig team. 

Mijn bed werd uit elkaar gehaald en de berg stof onder de spiraal verwijderd. Samen is dat
peanuts en Floor heeft het matras vastgehouden. 

Gelijk het bed weer verschoond en kon Floor gaan “diepzee duiken” onder de bedsprei.

Tip 6… De toiletpot  plus wc bril kreeg weer een grote beurt met het speciale plee borsteltje en een oude tandenborstel rond moeren en in hoekjes. 

Toch bleef een klein hoekje waar alleen een doekje rond een schilmes bij kon. 

Rond de wasbakkraan met de tandenborstel en is alles weer bliezenblank…

Mijn leventje… De laatste uitgebloeide blommen vol zaad werden op het bordje bijgevoegd.

Op de hoge kast brengen ze de winter door, daar komt nog wat stof bij en wordt de hele mikmak eind maart gezaaid.

 Binnenshuis in een bakje op de vensterbank.

De salie in het trappenhuis is droog genoeg en werd verdeeld in hersluitbare zakjes. 

Eentje gaat naar de kinderen van Fatima/Achmed om thee van te maken bij luchtweg infecties. 

Uit een zakje kunnen wel vijf potten thee gemaakt. Ik hoor het wel als de salie op is…

Een verhaal uit mijn herschreven manuscript van: Onderweg naar Vrijheid.

Het spel dat “huwelijk” heet...
Als ik maar even vrij kon krijgen was ik bij het woningbureau. Mijn doel was zien dat we op de urgentielijst kwamen. Na een “dramatisch” gesprek met een wethouder lukte het een flatje toegewezen te krijgen in de Stadhouderlaan in Stein. Gelukt! Eindelijk de vrijheid in zicht.

De inrichting werd besproken en het geld geteld. De gezamenlijke pot was ongeveer achtduizend gulden. Jan van zijn kostwinnersvergoeding en ik van mijn bijbaan. Genoeg om meubels te kopen, vloerbedekking, een gasfornuis en een koelkast. Er waren al wat pannen en serviesgoed. Ook was er een sobere linnenuitzet. Daar zaten wat zelf gehaakte washandjes bij en een setje voor op de plee.

Van tante Mien uit Loon 12 badhanddoeken die ze gespaard had van de zegeltjes. Alleen heb

Rode kool en puree over.

ik tante Mien nooit kunnen bedanken omdat moeder had gedaan of de handdoeken van haar waren. Veel later ben ik daar nog achter gekomen.

Hans bezat een stereo-installatie en een hoop platen. Zijn bed mocht hij ook meenemen. Wat een mazzel, het was een twijfelaar. Die paste  mooi op mijn kamer.

Hans gaf al zijn geld aan mij. Hij moest weer aan boord. Ik moest maar kopen wat me goed leek. Naar zijn mening hoefde hij daar niet bij te zijn.

Het was aan me toevertrouwd! Al die winkels aflopen om te kijken wat er in mijn huis, eh… ons huis zou komen. De prijzen vergelijken en onderhandelen. Alle meubels werden in een en dezelfde zaak in Sittard gekocht. Ik hoefde niet het nieuwste van het nieuwste. De aanbiedingen deden het ook. Alles bij een zaak kopen wist ik; dan kreeg je de hoogste korting.

Gingen samen een huwelijk aan.

Een donkere eikenhouten eethoek en eenzelfde soort bankstel met groene stoffen bekleding is het geworden. In die tijd waren er megagrote wandmeubels. Supergrote kasten van spaanplaat (gefineerd eiken) die een hele wand innamen. De verkoper deed er gratis een persje bij voor op tafel en een minisetje van eikenhout. Ik rekende als een meikever en kocht goedkope “slaapkamerkwaliteit” vloerbedekking voor de hele flat, met uitzondering van de keuken.

Daar lag een restje novilon. Dat heb ik zelf nog gelegd met een veel te scherp stanleymes. Er was zelfs geld voor een TV. Die kreeg ik met korting met mijn personeelskaart van Philips.

Er kon zelfs een “echtelijke” slaapkamer af. Daar zou Hans in slapen. Het bed van Hans thuis werd in de logeerkamer gezet. De logeerkamer zou mijn domein worden. Helemaal voor mij alleen! Geen zus meer naast me. Hoera! Nooit meer panty’s en toiletspullen hoeven te verstoppen, omdat alles werd “gejat” uit pure nood.

Ik kocht een beeldig kastje met enkele open vakken voor in mijn slaapkamer, waar mijn potjes en flaconnetjes werden uitgestald. Een mooie sprei op het bed, hetzelfde stofje als de gordijnen, ik had ze zelf gemaakt.  Geborduurde Chinese muiltjes onder de stoel, gewoon voor de sier. Met mijn lompe voeten kon ik daar niet eens in.

Rode kool stamppot

Ergens onderin de muurkast lagen mijn “oma pantoffels” met bontkraag en pompoen voor koude dagen. In de muurkast kwamen mijn kleren en er kwam een nachtkastje met een lampje erop met een eigen gehaakt kapje. Tot diep in de nacht zou ik boeken kunnen lezen met een doos bonbons erbij als ik wilde. Of een berg chocoladerepen.

Niemand die zou roepen dat het licht uit moest. Een pot koffie erbij en de verwarming hoog. De bonte overgordijntjes met een wazig romantisch dessin sloten zo veilig voor de deur naar een piepklein balkonnetje. Het was mijn eigen paradijsje. Een verlate meisjes- en studentenkamer tegelijk. Zoals ik me altijd al wenste. Ha, ik had het eindelijk voor elkaar. De vrijheid in zicht!

Steeds weer maakte ik nieuwe kussentjes van restlapjes in bijpassende kleuren. Het hele bed lag er vol mee. De rest van de flat zou ik er nog door vergeten. De meeste tijd zat ik maar op dat bed van mijn meisjeskamer te dromen. Geen moment erbij stilstaande dat de “logeerkamer” wel erg veel aandacht kreeg in de ogen van de familie.

En de keuken? Mijn schoonmoeder was van mening dat de keuken voor een huisvrouw tot in de puntjes moest zijn. Oké, de keuken. Er kwam een knalrood tafeltje met twee stoelen. Voor het raam een rood-wit geblokt gordijn met opneembanden met koperen ringen en haken aan de muur. Van dezelfde stof een tafelkleedje.

Ondersok

Een Keulse bloempot met een cyclaam op de vensterbank.
 Uren en dagen was ik op pad om “gezelligheid” te kopen. Woekerend met mijn beperkt budget. Absoluut onmisbaar was volgens mij een plastic nagelborsteltje in de vorm van een varken. Ik kocht een viskom met visjes die nog namen moesten krijgen. “Jut en Jul” leek me wel aardig.

Een fruitmand op tafel met opgewreven rode appels. Gewoon “zonde” om die op te eten. Mijn blinkende BK pannen op het pannenrek. Plakhaakjes in de vorm van beestjes op de tegels voor de handdoek en de theedoek. De pannenlappen die ik nooit zou gebruiken naast een ovenwant. Wat een weelde!

Oversok

Ik zou er Hans nog door vergeten….. Zijn slaapkamer was maar een sobere bedoening. Een tweepersoonsbed met een ombouw en een vierdeurs kleerkast in groen/beige. Daar gingen zijn kleren in en de linnenuitzet. Zijn eigen kamer kon hij beter zelf “aankleden.” Hij moest daar maar wat eigen persoonlijke spulletjes bijzetten als hij weer aan wal kwam.

Wanneer kwam hij eigenlijk weer aan wal?

Annemiek.