Mijmering 88 2024. Cadeautjes maken, vele tipjes en truukjes en een verhaaltje...

Beste mensen,

De beste manier om de toekomst te voorspellen,

Is door voorzorg haar zelf te creëren.

Annemiek.

Mijmering 88 2024.

Tip…Tijdens de laatste hete dagen heb ik zoveel mogelijk overgordijnen gewassen.

Wellicht komen nog enkele mooie herfstdagen voor de rest.

Zoals je ziet leg ik geen plooien in de overgordijnen en gebruik steekhaken. 

Daardoor kan ik zelf de meeste plooien (lees gordijn) schuiven voor de deur waar de tocht vandaan komt. 

Hoe meer gordijn hoe minder tocht.

Hergebruik…Oude schuimrubber matrassen kan je goed hergebruiken. 

Het middenstuk kan eventueel weg als daar vlekken opzitten van ongelukjes van kinderen. 

De kop en voeteinden kunnen met een elektrisch mes in plakken worden gezaagd en de plakken in repen. 

Bij een saai TV programma of zo kunnen de repen met een grove keukenschaar in blokjes geknipt.

De blokjes schuim in een kussensloop die je met de hand kan dichtnaaien. 

Eenmaal per half jaar gooi ik de kussens in de wasmachine en laat ze grondig buiten drogen tijdens tropische
dagen…

Met een beetje geluk krijgen we nog een paar “zondagen” in september. Mijn kussens gaan jaaaaren mee en worden amper dun.

Tip 2…Met mijn trillende handen lukt het niet meer kleine dopjes van pakjes open te maken.

Vroeger hoefde je alleen maar een klein stukje van de verpakking af te knippen. Nou…dat kan nog steeds.

Tip 3…Van mijn hulp Jeffrey kreeg ik de tip hoe je gemakkelijk schilderijen met een lusje op kan hangen. 

Zie foto’s…een vorkje op de schroef of haak en de lus over het handvat vorkje schuiven. 

Vorkje wegnemen…

Tip 4… Frambozen sparen in de vriezer bracht 991 gram op. Daar plukte ik nog 372 gram bij en liggen in de pan 1363 gram frambozen te ontdooien. 

Ontdooit kost het minder stroom om ze aan kookpunt te krijgen dus geef ik ze de tijd.

Tip 5… Pracht cadeautjes van eigen maaksel zijn de potjes pompoen/sinaasappelmarmelade. 

Ton sur ton komen stoffen dekjes op de potjes en op de foto’s zie je hoe zuinig ik met de stof en de touwtjes omga. 

Geen cm gaat verloren als je eerst het dekseltje met stof bedekt. 

Een elastiekje erom en een touwtje of lintje. Knopen en dan een strikje erop. 

Dan het elastiekje met een haaknaald van het potje af en hergebruiken bij de volgende pot. 

Als laatste het stof afknippen met een schaar(kartel). Met het touwtje net zo…

Mijn leventje…Van Sonja kreeg ik tijdens een bezoek aan haar, zelf geteelde tomaten. 

Vreemde modellen die natuurlijk veel lekkerder zijn dan op de markt of in de super. 

Je ziet het al bij het opensnijden hoe lekker ze zijn. 

Enkele werden in stukken gesneden en gebakken met een gefruit uitje. 

Een ei erdoor en weer een dag gezond gegeten…

Jeffrey en ik vorderen prima met mijn huis leegmaken. 

Na de klus rommelkamer opruimen bleef een klein hoekje spullen over die ik voorlopig nog wil bewaren… 

Daar ging een laken overheen tegen stof en kloppen we af en toe uit... 

Met z’n twee sorteren en keuzes maken werkt veel beter dan alleen. 

Er komt immers emotie bij…Van sommige dingen die
weggingen maakte ik een foto.

Achterop spullen en kastjes die naar vrienden gaan staat hun naam en mijn handtekening. 

Duidelijker kan het niet… Binnenkort heb ik met enkele vriendinnen beraad en wordt beschreven wat te doen bij onverwacht overlijden… 

Sonja's tomaten

Dat zou iedereen moeten doen. 

In ieder geval beschrijven hoe je het hebben wil. 

Het hoeft maar ergens bij de hand te liggen.

Dat betekend niet dat ik al naar de eeuwige kamperfoelie velden wil gaan want ik leef en schrijf nog te graag…

Een verhaal uit het herschreven manuscript van boek Onderweg naar Vrijheid. 

Verstand en gevoel! 

Wat was allemaal met me gebeurd?  Voor het eerst verliefd, terwijl ik nooit had begrepen hoe dat zou kunnen voelen. Ik was altijd van mening dat “verliefd zijn” een opgeklopt gevoel was uit boeken en de film. Gedramatiseerd om de spanning in het verhaal te houden en de verkoop van boeken te stimuleren. Inmiddels wist ik wel beter.

Verliefdheid en passie bestond dus echt! Wat ik voor mijn verloofde voelde was in ieder geval geen verliefdheid maar had meer met liefde van een grote zus voor een jonger broertje te maken. Hoeveel kan een mens niet van een broertje houden.

Hans en ik, hadden er schijnbaar genoeg aan. Anders was het allang “uit” geweest. Het gebrek aan passie daar maakte Hans zich wel eens zorgen over. Nou, daar moest hij maar zelf achter zien te komen, dat kon ik niet voor hem. Dat er geen seks in onze relatie was kwam mij wel goed uit, daar had ik slechte ervaring mee. En ook geen behoefte aan (dacht ik.)

Ik wilde nooit (meer) emotioneel of financieel afhankelijk zijn van wie dan ook. Niet meer van een moeder en zeker niet van een echtgenoot. IK zou de baas zijn en de broek aanhebben. Het was de enige manier om me veilig te voelen. Dat ik mezelf daarmee ontiegelijk tekort deed, had ik niet door, evenmin wat mijn partner te kort kwam. Het was toen geen bewuste keuze, er kwam geen greintje berekening aan te pas. Ik brak er mijn hoofd niet over!

Tientallen jaren later zou ik pas inzicht krijgen waarom het zo was gegaan.

De meeste gordijn voor de
buitendeur plooien.

Mijn leven stond op z’n kop toen Fred op het toneel was verschenen.

Hij was getrouwd en had een dochtertje. Het kon en mocht niets worden.  Hij was niet van mij en ik niet van hem. Er was toch niets gebeurd?

Alleen een arm om me heen, tijdens een huilbui in een zwak moment. Een keer een lichte streling. Er was niet eens een zoen geweest, ik moest me niet zo druk maken, die vlinders werd ik zo de baas. Mijn verstand had het nog steeds gewonnen, ik was niet dom, sprong niet in zeven sloten tegelijk. Er zat geen toekomst in vertelde mij mijn verstand.

Te lange gordijnen in
ophang lus. In de avond
de stof voor de drempel leggen tegen tocht.

Maar toch…de gevoelens als hij naast me stond. Zijn strelende ogen, de schok die door me heen ging als zijn hand me tijdens het werk miniem raakte.

Hoe zou het voelen als hij me zoenen zou? Hoe zou het zijn als we vrij waren, om te doen wat we wilden? Zou hij dat willen? 

Een man als hij, zo iemand zou heel wat ervaring hebben, nam ik aan. Eigenlijk verlangde ik ernaar, een keer in mijn leven te ervaren wat passie was, een gevoel dat ik sinds kort kende. 

Bij Fred voelde ik me mooi en vrouwelijk. Ik wilde onderdanig aan hem zijn, totaal overgeleverd aan zijn dominantie. Aan zijn voeten liggen en bekoren. Hoe kwam ik daar opeens bij? 

Rol touw in panty kousje.

Met zo iemand leven dat kon en wilde ik toch niet? IK wilde toch de baas zijn? De regie in eigen handen houden om veilig te zijn.

Zo was het geweest. Zo moest het altijd blijven. Waarom bestond ik opeens uit tegenstrijdigheden? Ik kon er toch geen twee totaal verschillende mannen op na houden? 

Met de ene trouwen en leven als broer en zus omdat het veilig voelde en een minnaar erbij die aan me gewaagd was. Daarmee onze lichamelijke verlangens bevredigen en verder geen
verplichtingen…

 Verder een derde persoon waar ik mee kon filosoferen op mijn denk niveau. Dat zou ook een  vriendin kunnen zijn. Ik kon beter in een commune gaan wonen.

Was dit normaal? Hoe was ik zo gegroeid? Kwam het door die verkrachting op dertienjarige
leeftijd? Was ik daardoor beschadigd in denken en doen?

Later heb ik begrepen dat dit inderdaad zo was.

Wat was mijn wereld verward. Proberen wijs te worden uit de warwinkel van verstand en
gevoel die om de beurt wonnen. Als onze blikken elkaar kruisten leek het wel of Fred gedachten kon lezen.

Hij kon me met een bepaalde glimlach aankijken, alsof hij wist van de storm in mij die zich opbouwde… Hij hoefde alleen maar te wachten.

Annemiek