Het leven is als het zingen van een lied,
Dat je niet gerepeteerd hebt…
Annemiek
Mijmering 89 2024.
Tip… Van de gespaarde frambozen in de vriezer werd weer confituur gemaakt.
Dat spaart stroom met aan de kook
brengen.
De hergebruik diepvrieszakjes werden direct uitgespoeld en opgehangen om te drogen.
Dat kan buiten maar kan ook in de keuken boven het aanrecht aan een kastje.
De frambozen waren samen 1363 gram.
Een pond pak geleisuiker 2:1 op 1 kilo betekend ongeveer 750 gram geleisuiker.
Dat is aan de ruime kant en wordt de confituur dikker en niets mis mee als taartvulling.
Dan weet ik dat daar de dikkere soort staat.
Ondertussen werd alweer verder geplukt en in de vriezer
gespaart. Wat een weelde…
Direct tegen de deur een (te) lang gordijn waarvan de
ruime lengte
bij avond tegen de drempel wordt gelegd en overdag hoog opgebonden.
waarachter
het hele circus is verstopt…
Tip 3… Na het luchten vroeg in de ochtend sluit ik bij zonnige herfstdagen het dubbele gordijn middenin de woonkamer.
Het gordijn verdeeld de kamer in twee.
Aan de voorkant(zonkant) verwarmd de zon via groot voor en
zijraam mijn verkleinde voorkamertje tot wel 19.5 graden.
 |
| Dutje in mijn sta-op-stoel in de verkleinde voorkamer. |
Tip 4…Vergissen is menselijk dus controleer altijd de kassabon bij de super.
Vanmorgen werd weer eens iets voor de volle prijs aangeslagen terwijl de korting 1,39 euro moest zijn.
Daarvoor ga ik echt naar de service balie. Ook als iets in mijn
voordeel fout is gegaan. Ieder het zijne…
Geweldig voor de consumindermens.
Twee kilo tarwebloem 1,49 en een kilo havervlokken 1,29.
Ik koop alleen producten die ik normaal gebruik en geen
lekkertjes omdat ze goedkoper zijn.
zwaarste/grootste/mooiste.
Ingrediënten:
1 flinke bloemkool
1 ui
3 groentebouillonblokken
Snuf nootmuskaat
1 liter water
Halve liter melk (ik naam 4 dl)
Werkwijze: De gesnipperde ui fruiten en niet bruinen!
Afblussen met een liter water en de klein gesneden bloemkool toevoegen
(inclusief stronk) plus de klein gesneden aardappel.
Garen met een houten lepel tussen pan en deksel om overkoken te voorkomen.
Als de bloemkool gaar is de staafmixer erdoor…
Snufje nootmuskaat kan ook nog.
Eventueel in de soepkop wat room of koffiemelk toevoegen.
Tip… Zoals je ziet maak ik tegenwoordig soep in (te) grote pannen.
Door de vertraagde informatieverwerking (adca) zou de soep al overgekookt zijn voordat mijn armen/handen in beweging kwamen.
Veiligheid voor alles!
Mijn leventje… Vele aardbeien rijpen aan de planten in de najaar oogst.
Ze kunnen eventueel narijpen op de vensterbank…
Op de rugleuning van de sta-op-stoel de worteldoek, dat voelt knusser dan het koude leer.
De heerlijke wollen omslagdoek bij de hand die Ria Jager me een keertje stuurde.
Wol van eigen schapen, zelf gekleurd en gehaakt
en dat voel je.
 |
| Weinig melkgebruik heeft me doen besluiten kleinere pakjes te kopen. |
De kussenslopen worden in de herfst open opgehangen aan de lijn.
Dat zou je bij alle was kunnen doen.
Dan droogt het goede goed sneller.
Net voor de bui kon ik de was binnen halen en werd even op de
drooglijntjes boven opgehangen om nog iets na te drogen.
Naar Nonke Buuske tegen de 30 km heen en weer en moesten paracetamollekes aan te pas komen.
De beloning was een soepeler voelend lijf en daar gaat het om.
Hoe heerlijk was bij thuiskomst het dutje in de sta-op-stoel
in mijn zon/verwarmd kamertje. Floor riep nog net niet Bravo!
Een
verhaaltje uit het bewerkte manuscript van boek Onderweg naar
Wolletje van Ria Jager.
Vrijheid.
Misschien kon hij dat wel, al was het meer lichaamstaal
lezen. Fred vertelde me eens, dat het over duidelijk was als ik “geil” was,
zoals hij het grof noemde…
Alleen maakte hij een denkfout als hij dacht dat het was
omdat ik Hans miste die ergens op een schip zat.
De spanning steeg en moest wel een keer tot ontlading komen. Op een dag stonden we samen in de lift, verdrinkend in elkaars ogen.
 |
| Muziek op de deel van Nonke Buuske. |
Opeens smeet hij me zonder woorden met geweld tegen de liftwand. Hij zoende me
hard op mijn mond en drukte me tegen de wand. Om me meteen weer los te laten… omdat
de eerste verdieping was bereikt waar we beiden in een bespreking werden
verwacht…
De trein van de passie was toen geen stoptrein meer en
daverde door. Die zoen was veel geweest maar niet genoeg. Het leek alsof Fred de
controle had overgenomen en me bespeelde als een instrument.
Het vervolg kwam tijdens een personeelsfeestje, er werd
gedanst en gedronken. Fred danste niet, maar zijn broeierige blikken volgden me
zwijgend de hele avond lang. Voor het eerst was iedereen in eigen kleding. Ik
had mijn best gedaan om er sexy en aantrekkelijk uit te zien. Zelfs mijn
lingerie was mooi, een duur setje passend bij het bloesje dat ik droeg.
Stralend witte broderie met kant op gebruinde huid.
Aan het eind van de avond, toen velen aangeschoten waren en er nog een laatste plaat werd gedraaid, vroeg Fred me pas ten dans. Dat deed hij met een knikje van zijn hoofd.
Er werd niet gesproken, hij raakte me nauwelijks aan.
Kortaf deelde hij me mee dat hij me naar huis zou brengen. Het was een
kennisgeving, een bevel leek het wel. Op een toon waar ik niets tegenin kon en
wilde brengen. Zwijgend ben ik hem gevolgd de trap af naar het parkeerterrein.
De meester en zijn slavin.
Nu weet ik dat het een liefde uit horigheid was en zeer gevaarlijk.
 |
| Dubbel overgordijn. |
Ik herinner me nog de autorit. Welk merk auto hij had, ik
zou het niet meer weten. Het was in ieder geval een sportief model waar hij te
hard in reed. Van verlegenheid en spanning kon ik niet veel zeggen. We naderden
weldra mijn ouderlijk huis. Hoe wist hij eigenlijk waar ik woonde? Fred remde iets af. Zou het nu voorbij zijn? Nee…..hij
reed een stukje door. Het straatje uit, de hoek om waar het wat stiller was
onder de bomen aan de bosrand. Een smal weggetje in, dat zelfs ik niet kende.
Daar parkeerde hij zijn auto en hoorden we een poosje
alleen maar de geluiden van het bos in de late avond. Ik herinner me de geur
van zijn sigaren die in zijn auto hing en de kleur van zijn coltrui in de
schemering.
 |
| verstopt achter gordijn twee. |
Hoe mooi hij mijn behaatje vond. Die avond in de stilte op dat bosweggetje beleefde ik mijn eerste orgasme onder zijn vaardige handen.
Bijna negentien zal ik zijn geweest. Er was geen schaamte omdat zijn ogen me vertelden hoe mooi hij me vond. Ik had daar uren willen blijven, bloot in het bos tussen de bomen waar ik me altijd al thuis had gevoeld, dichtbij mijn moeder de natuur.
Leunend tegen zijn auto en
zijn armen en handen die me omvatten en bleven opwinden, steeds opnieuw. En nee
ik was geen maagd meer, na de gewelddadige verkrachting die ik als kind had
ondergaan… Dat was voor altijd opgeborgen ergens diep in mij…
Fred liet me voelen hoe een echte man zou kunnen zijn, al
bleven al zijn kleren aan en “het” niet heeft plaatsgevonden. Later thuis in
mijn bed deed ik geen oog dicht en beleefde keer op keer de avond opnieuw als
in een film…
Enkele dagen later vertelde Fred dat zijn vermoeden was
bevestigd. Ik was zeer temperamentvol. Hij wilde het zo, op de manier hoe het
was gegaan. Me “helpen” omdat mijn verloofde op zee zat, de spanning eraf
halen. Zoals hij het vertelde klonk het als een goede daad. Zijn verhaal was
een klap in mijn gezicht. Voor mij was het echte pure verliefdheid en zeker
geen “in plaats van Hans,” dat was een heel ander soort liefde.
Verder vertelde Fred nog dat hij zelf niet vreemd wilde
gaan. Daarom had hij al zijn kleren aangehouden. De eigenlijke daad had niet
plaatsgevonden. “Je mag bij een ander wel honger krijgen als je thuis maar gaat
eten”, vertelde hij nog. Was ik dan degene die wel vreemd was gegaan, omdat ik
een orgasme kreeg? Ook nog de eerste keer in mijn leven.
Ik was geschokt!
Wat kunnen mannen de waarheid toch geweld aan doen. Ik liet het maar zo, eerst
maar eens nadenken over wat hij me allemaal op de mouw had gespeld. Als Hans weer
aan wal zou zijn, moesten we maar eens praten….. De verloving verbreken…
Annemiek.
