Dankbaarheid is de kortste weg naar geluk.
Annemiek.
Mijmering 92 2024.
Tip…Op de markt kocht ik wollen sokken met 85% wol voor 5 euro per paar.
Dat is heel goedkoop voor die kwaliteit en niets mis mee. Ik heb nog geen steek los ontdekt…
Wol betekend voorzichtig met wassen dus op 30 graden en nooit in de droger.
Onder wollen truien draag ik een T-shirt met mouwtjes. Onder wollen sokken kan een zomer enkelsokje
Natuurlijk
wel de ondersokken en het T-shirt dagelijks verschonen. Enne... de veters van je schoenen wat losser maken.
Door mijn terugkerende latexallergie kan ik geen onderbroekjes met elastiek in de lies meer verdragen. Dat werden elastisch katoenen boxershorts. Bij ULLA kosten die 3 stuks voor 29,95.
ondergoed kosten hetzelfde soort boxershorts 2 voor 16,95.
Niet veel verschil
in prijs zal je zeggen…De BEEREN zijn wel veel beter van kwaliteit. Van stof en
naaiwerk.
Tip 2... Doordacht snoeien… De sering/hortensia heeft afgelopen zomer in overvloed gebloeid.
moest “uitdunnen.” Bovendien door de vele regen gigantische stengels die steeds opgebonden moesten worden.
Dit in gedachten werd bij het snoeien in het hart van de struik ruimte gemaakt door enkele takken tot de grond af te snoeien.
Je wil
immers volgend jaar weer bloei en die komt niet als je te rigoureus snoeit.
De zomers zullen wel zo blijven en komt aan de achterkant van de struik een paal in de grond waar ik in de zomer de takken aan vast kan binden…
Tip 3… Nog soep over van gisteren werden twee sneetjes bruinbrood geroosterd in de stoofpan
en even later veel champignonnekes met iets zout en veel kerrie.
die nog steeds in overvloed rijpen in de tuin. Wat de tip is?
Nu bij het tuincentrum frambozenstruikjes kopen en planten. Vermenigvuldigen doen ze verder zelf wel…
Tip 4…Menu rode kool, aardappelpuree en een “kotelet” van een halve schijf knolselderij.
Voor 1,50 euro kocht ik op de markt een mega
rode kool en was het begin van de wonderbaarlijke rode kool vermenigvuldiging.
De overige halve rode kool werd even afgespoeld, het buitenste blad verwijdert en heel fijn gesneden.
Nou ja zo fijn mogelijk…. Tot ik de dikke nerven tegen kwam.
De stroom kool was gigantisch en werd een deel rauw ingevroren voor de volgende stamppot.
De nodige aardappels voor twee dagen geschild en aardappelpuree van gemaakt.
(plantaardig eiwit)
De rode kool werd opgezet met een beker water, een handvol rijst, (dat maakt de kool smeuïg)
twee kruidnagel, (voor de smaak)iets
zout en een geschilde appel in stukjes (voor de zoet.)
scheutje water toevoegen als het te droog wordt.
De kool beetgaar koken (nee niet tot snot) en een klontje boter en scheutje azijn toevoegen.
Eventueel schepje suiker. Voilà
volmaakte rode kool uit grootmoeders tijd.
Ik had beiden en heb de pan voor morgen aan Petra meegegeven dan
hoefde ze niet te koken.
Tip 5… De matrassen werden verwisselt en gekeerd. Jeffrey mijn huishoudelijke hulp en ik vormen een geweldig team.
peanuts en Floor heeft het matras vastgehouden.
Gelijk het bed weer verschoond
en kon Floor gaan “diepzee duiken” onder de bedsprei.
Toch bleef een klein hoekje waar alleen een doekje rond een schilmes bij kon.
Mijn leventje… De laatste uitgebloeide blommen vol zaad werden op het bordje bijgevoegd.
Op de hoge kast brengen ze de winter door, daar komt nog wat
stof bij en wordt de hele mikmak eind maart gezaaid.
De salie in het trappenhuis is droog genoeg en werd verdeeld in hersluitbare zakjes.
Eentje gaat naar de kinderen van Fatima/Achmed om thee van te maken bij luchtweg infecties.
Uit een zakje kunnen wel vijf
potten thee gemaakt. Ik hoor het wel als de salie op is…
Als ik maar even vrij kon krijgen was ik bij het
woningbureau. Mijn doel was zien dat we op de urgentielijst kwamen. Na een
“dramatisch” gesprek met een wethouder lukte het een flatje toegewezen te krijgen
in de Stadhouderlaan in Stein. Gelukt! Eindelijk de vrijheid in zicht.
De inrichting werd besproken en het geld geteld. De
gezamenlijke pot was ongeveer achtduizend gulden. Jan van zijn
kostwinnersvergoeding en ik van mijn bijbaan. Genoeg om meubels te kopen,
vloerbedekking, een gasfornuis en een koelkast. Er waren al wat pannen en
serviesgoed. Ook was er een sobere linnenuitzet. Daar zaten wat zelf gehaakte
washandjes bij en een setje voor op de plee.
Van tante Mien uit Loon 12 badhanddoeken die ze gespaard
had van de zegeltjes. Alleen heb
Rode kool en puree over.
ik tante Mien nooit kunnen bedanken omdat
moeder had gedaan of de handdoeken van haar waren. Veel later ben ik daar nog
achter gekomen.
Hans bezat een stereo-installatie en een hoop platen.
Zijn bed mocht hij ook meenemen. Wat een mazzel, het was een twijfelaar. Die
paste mooi op mijn kamer.
Hans gaf al zijn geld aan mij. Hij moest weer aan boord.
Ik moest maar kopen wat me goed leek. Naar zijn mening hoefde hij daar niet bij
te zijn.
Het was aan me toevertrouwd! Al die winkels aflopen om te
kijken wat er in mijn huis, eh… ons huis zou komen. De prijzen vergelijken en
onderhandelen. Alle meubels werden in een en dezelfde zaak in Sittard gekocht.
Ik hoefde niet het nieuwste van het nieuwste. De aanbiedingen deden het ook.
Alles bij een zaak kopen wist ik; dan kreeg je de hoogste korting.
Gingen samen een huwelijk aan.
Een donkere eikenhouten eethoek en eenzelfde soort
bankstel met groene stoffen bekleding is het geworden. In die tijd waren er
megagrote wandmeubels. Supergrote kasten van spaanplaat (gefineerd eiken) die
een hele wand innamen. De verkoper deed er gratis een persje bij voor op tafel
en een minisetje van eikenhout. Ik rekende als een meikever en kocht goedkope
“slaapkamerkwaliteit” vloerbedekking voor de hele flat, met uitzondering van de
keuken.
Daar lag een restje novilon. Dat heb ik zelf nog gelegd
met een veel te scherp stanleymes. Er was zelfs geld voor een TV. Die kreeg ik
met korting met mijn personeelskaart van Philips.
Er kon zelfs een “echtelijke” slaapkamer af. Daar zou
Hans in slapen. Het bed van Hans thuis werd in de logeerkamer gezet. De
logeerkamer zou mijn domein worden. Helemaal voor mij alleen! Geen zus meer
naast me. Hoera! Nooit meer panty’s en toiletspullen hoeven te verstoppen,
omdat alles werd “gejat” uit pure nood.
Ik kocht een beeldig kastje met enkele open vakken voor
in mijn slaapkamer, waar mijn potjes en flaconnetjes werden uitgestald. Een
mooie sprei op het bed, hetzelfde stofje als de gordijnen, ik had ze zelf
gemaakt. Geborduurde Chinese muiltjes
onder de stoel, gewoon voor de sier. Met mijn lompe voeten kon ik daar niet
eens in.
Rode kool stamppot
Ergens onderin de muurkast lagen mijn “oma pantoffels”
met bontkraag en pompoen voor koude dagen. In de muurkast kwamen mijn kleren en
er kwam een nachtkastje met een lampje erop met een eigen gehaakt kapje. Tot
diep in de nacht zou ik boeken kunnen lezen met een doos bonbons erbij als ik
wilde. Of een berg chocoladerepen.
Niemand die zou roepen dat het licht uit moest. Een pot
koffie erbij en de verwarming hoog. De bonte overgordijntjes met een wazig
romantisch dessin sloten zo veilig voor de deur naar een piepklein balkonnetje.
Het was mijn eigen paradijsje. Een verlate meisjes- en studentenkamer tegelijk.
Zoals ik me altijd al wenste. Ha, ik had het eindelijk voor elkaar. De vrijheid
in zicht!
En de keuken? Mijn schoonmoeder was van mening dat de
keuken voor een huisvrouw tot in de puntjes moest zijn. Oké, de keuken. Er kwam
een knalrood tafeltje met twee stoelen. Voor het raam een rood-wit geblokt
gordijn met opneembanden met koperen ringen en haken aan de muur. Van dezelfde
stof een tafelkleedje.
 |
| Ondersok |
Een Keulse bloempot met een cyclaam op de vensterbank.
Uren en dagen was ik op pad om “gezelligheid” te kopen. Woekerend met mijn
beperkt budget. Absoluut onmisbaar was volgens mij een plastic nagelborsteltje
in de vorm van een varken. Ik kocht een viskom met visjes die nog namen moesten
krijgen. “Jut en Jul” leek me wel aardig.
Een fruitmand op tafel met opgewreven rode appels. Gewoon
“zonde” om die op te eten. Mijn blinkende BK pannen op het pannenrek.
Plakhaakjes in de vorm van beestjes op de tegels voor de handdoek en de
theedoek. De pannenlappen die ik nooit zou gebruiken naast een ovenwant. Wat
een weelde!
Oversok
Ik zou er Hans nog door vergeten….. Zijn slaapkamer was
maar een sobere bedoening. Een tweepersoonsbed met een ombouw en een vierdeurs
kleerkast in groen/beige. Daar gingen zijn kleren in en de linnenuitzet. Zijn
eigen kamer kon hij beter zelf “aankleden.” Hij moest daar maar wat eigen persoonlijke
spulletjes bijzetten als hij weer aan wal kwam.
Wanneer kwam hij eigenlijk weer aan wal?
Annemiek.
