Wie met een bij of een sla plantje kan
praten
hoeft niet naar de psychiater
al denken de meeste mensen het tegenovergestelde.
Annemiek
Mijmering 29 2024
Tip…Spruitjes/aardappel/ovenschotel.
500 gram spruitjes
Enkele aardappels
1 doosje of bekertje slagroom van 200 ml
Enkele takjes tijm of gedroogde tijm
Geraspte kaas(ongeveer 150 gram)
Scheut appelazijn
Halve eetlepel mosterd
Peper/zout
De aardappels in kleinere stukken snijden.
Samen opzetten in een pannetje met een beker water en iets zout.
Vanaf kookpunt 8 minuut op lage pit tot beetgaar koken. Afgieten…In een ander pannetje de slagroom aan de kook brengen met de tijm en de fijn gesneden teentjes knoflook plus peper/zout.
Ik had geen tenen knoflook maar wel knoflookstengels uit de border en heb die in julienne geknipt.
De geraspte kaas toevoegen en op laag pitje laten smelten.
In een vuurvaste schaal de spruitjes/aardappels verdelen en de room over de ovenschaal gieten.
Een scheut appelazijn en de mosterd
losroeren in een bekertje en ook over de ovenschaal verdelen…
Plaats de ovenschotel in de oven op 200 graden tot een bruin korstje op de spruitjes/ aardappels komt. (ongeveer 15 minuut)
Een heerlijke maaltijd schotel waar champignons ook goed bij passen en in plaats van de mosterd/azijn kan geraspte sinaasappelschil en sap.
Proberen maar…wat bij jou smaak past.
Het gerecht is ruim voor twee personen of in twee keer van eten en ik eet zo’n schotel de tweede keer koud…
Tip 2… Een sok aan mijn linkervoet krijgen blijft moeilijk en Petra vond op internet een eenvoudige oplossing.
Al vanaf 7,95 euro.
De mijne was 19,95 omdat ik weet in
de toekomst steviger materiaal nodig te hebben.
en restjes touw of
gehaakt koord…
Kijk maar naar de foto… en
spaar die 19,95 uit…
De bekleding in teveel stukken en de vuilniszakken te dun.
Potgrondzakken zijn een stuk steviger en zijn bij de hand,
omdat de nodige potgrond daarin zit.
Ik moest alleen een beginzak hebben en die lag in de schuur.De lege zak werd aan een zijkant opengeknipt en van onder.
De lap paste ruim in de krat alleen de kop kanten waren nog vrij.
Nu niet gaan stukkeren Annemiek maar een lege
potgrondzak aan beide zijkanten opengeknipt paste als een loper in de krat.
Dat betekende een dubbele bodembekleding en ruim overlapt aan de zijkanten.
Onderin werden wat gaten in de dubbele plastic geknipt om teveel aan giet en hemelwater te laten wegstromen.
Dit om zure grond te
voorkomen.
Met een
plastic pot werd potgrond overgeheveld van zak naar krat.
Bij de vierde krat ben ik blijven steken omdat ik geen potgrondzakken meer had.
Ik weet dat Ahmed en Fatima straks langskomen en kan Ahmed
de kratten in de rij zetten waar ik ze had gedacht...
dienen…en heb ik alweer een zak.
Mijn leventje…Woensdag sportdag en 60 keer opstaan uit een stoel met een fles met 1 liter water hoog boven mijn hoofd met beide armen gestrekt.
Na
elke 20 keer mag je twee minuut pauzeren. Inademen door je neus, uitademen door
je mond…
Het resultaat heb ik nog eventjes geheim
gehouden…maar nu niet meer.
Hoeraaaaa!!
Annemiek zit weer op de fiets!!
De eerste keer heel voorzichtig onder begeleiding de linker trapper laag waarop mijn linkervoet werd gezet.
Een moment kwam mijn hele gewicht op mijn linkerbeen terwijl ik opstapte en de snelle
opstapbeweging zat nog in mijn lijf. Het ging haast automatisch terwijl de pijn scheurde door mijn linkerbeen.
Het pad af en de parkeerplaats over… de straat op langs
mijn huis het pleintje rond en weer terug, terwijl het jubelde in mijn hoofd. Afstappen
ging gemakkelijker.
Twee dagen later ben ik onder digitale begeleiding naar
de PLUS gefietst. De begeleiding als volgt: Of Petra of Samira een app sturen
wanneer ik vertrek.
Aangekomen bel ik even dat ik achter een winkelwagentje hang (rollator) terwijl de fiets afgesloten, vlakbij de rij winkelwagentjes staat.
Ik check steeds mijn energie en wist dat ik hooguit twee gangen kon lopen en heb wat kleinigheden gekocht.
Weer een app toen ik buiten was en op de fiets stapte… Thuis kon ik zo de hof
oprijden en stond de stok klaar. Natuurlijk was ik op en natuurlijk trilden
hoofd en handen maar nooit zo erg
als de keer toen ik in het ziekenhuis werd mishandeld..
Hij die de sla laat groeien was voelbaar aanwezig tijdens
mijn tocht…en mijn dankbaarheid is groot. Nu elke keer een stukje verder
of…langer of… meer boodschappen.
Annemiek