Mijmering 91 De rijkdom van een knolselderij van een euro, de vermenigvuldiging van sleutelbloemen, Salata Niçoise, groentesoepje en een verhaaltje.. ,

Beste mensen,

Je leven vereenvoudigen is het moeilijkste wat er is,

Ook jij kan het leren en je wordt er schatrijk van op meerdere vlakken…

Annemiek

Mijmering 91 2024.

Tip…Voor de mensen die denken dat het geranium stekken is mislukt... 

Ze zien er altijd even miserabel uit maar komt weer goed. 

De bruine blaadjes gewoon laten zitten maar wel de bloemknoppen afknippen. 

Alle kracht moet even naar het wortelen gaan.

Tip 2… Even geen houtvulmiddel en verf bij de hand? 

Tijdens een droge dag werden de schroefgaatjes 

in een houten deurstijl met witte nagellak bewerkt. 

De slagregen heeft geen vat meer…en zichtbaar beter.

Tip 3… Langzaam wandelen we de herfst in en werden de sleutelbloemen/primula’s met twee harten gesplitst. 

Drie sleutelbloemen werden negen sleutelbloemen. 

Ze verhuizen graag en kregen een border verderop een nieuw plekje. 

Enkele dagen goed gieten en wat koemestkorreltjes. 

Ze hebben de tijd nog voor de vorst zich te settelen en weldra komt meer blad en bloeien ze in het voorjaar alweer. 

Dan graaf ik enkele mooie uit om binnenshuis in mandjes het voorjaar
in te luiden. 

Uitgebloeid komen ze weer in hetzelfde pootgat terug om meer harten te gaan maken…

Tip 4… Salata Niçoise

 

Ingrediënten:

Enkele slabladeren

Eventueel bloedzuring (had ik in de tuin)

2 gekookte eieren

Half pondje sperzieboontjes

Blikje tonijn

1 tomaat of enkele snack tomaatje

Enkele olijven

olijfolie

Werkwijze: De sperzieboontjes schoonmaken, 

wassen breken en met de eieren aan de kook brengen. 

Vanaf kookpunt 8 minuut en onder koud water afspoelen.

De schotel opmaken zie voorbeeld en besprenkelen met iets zeezout en veel olijfolie…

 

Tip 5…volkoren pannenkoek

Ingrediënten:

Half bekertje bloem plus half volkorenmeel

Snuf zout

1 ei

Ongeveer 2 dl melk

zonnebloemolie

 

Mengen en eventueel bloem of melk toevoegen tot een net vloeibaar beslag. 

Bakken in de koekenpan…

 

Tip 6… Lelijke schroefgaten bleven achter toen een schilderijtje werd verhangen… 

Breng de natuur in huis door de gaten te verbergen onder bijvoorbeeld een bosje iris zaaddozen 

en een bosje pastinaakzaad… 

Lavendel of papaver kan natuurlijk ook.

 

Tip 7…Hoeveel brengt een knolselderij van een euro…

Ze waren per stuk en heb ik de mooiste dikke met ruim groen uitgezocht. 

Ze zijn op de markt zo goedkoop omdat het niet moeders mooiste zijn.

 

1.Het kopje werd eraf gesneden en het langste groenblad afgeknipt,

 gewassen in een hergebruik zak in de vriezer.

 

2. Het kopje werd in een terracotta pot met potgrond gezet, 

aangedrukt en met stokjes gesteund. 

De pot werd in de border op een beschut plekje gezet waar de “kop” 

gaat wortelen

 

en een winterlang selderijblad gaat geven. 

Bij nachtvorst gaat de plant binnenshuis op de vensterbank.

 

3. De knol werd middendoor en in schijven gesneden. 

Die halve schijven werden geschild en net onder water in een pan
aan de kook gebracht. 

Vijf minuut vanaf kookpunt met een schuimspaan uit het water nemen.(blancheren) 

afkoelen en per stuk verpakt in de vriezer leggen. 

Het waren negen stuks...

Het zijn je “koteletten” voor bij stampotjes of aardappel/groente gerechtjes. 

 worden indien nodig in bevroren toestand gepaneerd met bloem, paneermeel en ei en gebakken in iets zonnebloemolie.

 

4. Het vocht van de knolselderij schijven werd een groente soepje.

Tip 8 Groentesoepje.

 

Ingrediënten:

1 gesnipperde ui

2 gesnipperde tenen knoflook

1 winterwortel

Stukjes bonte paprika

Handje linzen

Restjes knolselderij van de schijven

Stengel bladselderij

Drie groentebouillonblokken

Anderhalve liter vocht van de knolselderijschijven.

 

Werkwijze: De ui fruiten en de knoflook toevoegen. 

Even later de verdere groente gewassen en gesneden toevoegen.

 

Tot beetgaar laten garen. Hoe meer linzen te toevoegde hoe dikker de soep worden zal.

 

Mijn leventje… De laatste aardbeiplant stekjes werden aan de aarde toevertrouwd. 

Na even druk te zijn geweest nam ik een rustdag in mijn sta-op-stoel.

 Zette de telefoon uit, las een boek dat speelde in 1850, sliep veel, bakte een pannenkoek, (zoettroost voedsel)

verorberde drie peren en at alle rijpe frambozen van de struiken.

De horeca heeft het zwaar en betekend wel eens dat een restaurant zijn goede naam te grabbel gooit door tegen hoge prijs opeens slechte kwaliteit te leveren. 

Daar ga je ook nooit meer naar toe en geef ik als troostprijs wel nog een fooi als afscheid…

De beste kwaliteit is nog altijd wat je zelf thuis maakt en als je bedenkt dat de Salata Niçoise die ik maakte aan ingrediënten ongeveer 3,50 euro kostte

De mooie hortensia die ik afgelopen zomer kocht had het zwaar in de volle zon. 

Ze werd weer uitgegraven en kreeg een plekje in half/zon/schaduw met wat koemestkorrels in het pootgat en veel water.

De Teunisbloemen werden aan de grond afgeknipt en op de kop in een ruime emmer gezet. 

Het zaad stroomt eruit en kan ik morgen in de cursus zaad uitdelen.

 Het zaad dat al in de aarde viel bracht al jonge plantjes die volgend jaar een weelde van groei en bloei worden voor bij en vlinders.

Het lukt me opeens niet meer winterwortels in de lengte door te snijden. 

Zaad winnen Teunisbloem

Het truukje is: Het mes op de wortel te zetten even drukken of met iets erop slaan. 

Als het mes in de wortel zit, sla je mes met wortel en al op het werkblad middendoor. 

Dit werkt natuurlijk ook met dikke aardappels knolselderij, koolrabi enz.

Een verhaal uit mijn herschreven manuscript Onderweg naar Vrijheid.

Met open kaart!

Bevoorradingsschip Hare Majesteit de Poolster was onderweg naar haar thuishaven in Den Helder. Aan boord mijn verloofde Hans M. Telefoongesprekken waren niet mogelijk. Alleen in noodgeval was hij te bereiken via het telefoonnummer van de marine.

We schreven brieven en de post kwam niet eens regelmatig. Die werd doorgestuurd vanaf een haven in Frankrijk of Denemarken, de landen waar ze meestal aanlegden. Per brief wilde ik Hansje niet inlichten
over mijn “vreemdgaan”. Zoiets doe je persoonlijk.

Toen hij eindelijk met verlof kwam ben ik op tijd naar zijn ouders in Limburg gereisd. We moesten maar eens praten!

Er heerste een vreemde stemming bij “huize M.” Er waren wat kaarten binnengekomen geadresseerd aan Hans van een zekere Ayleen uit Denemarken. Er stonden ook wat kruisjes op. De ouders van Hans vonden het schandalig! Hans was immers verloofd met mij. Ik zag er de humor wel van in. Hij “vreemd” en ik “vreemd”. Tijd voor een goed gesprek.

Hans vertelde dat hij het meisje Ayleen had leren kennen bij het “passagieren” in een haven in Denemarken. Er werd gedanst en later op de avond was er wat gezoend en gestreeld. Het stelde niet zoveel voor. Er waren nog wat afspraakjes geweest tot de reis weer verder was gegaan. 

Groentesoepje.

Het deed me niet veel, ik gunde hem zijn ontdekkingstocht.

Als een “grote zus” hoorde ik zijn verhaal aan waarna ik aan hem mijn verhaal heb vertelt. Hans werd daar ook niet warm of koud van en namen we onze relatie nog eens onder de loep. 

Je zou verwachten dat het nu wel uit zou raken. Maar dat was niet zo. Hans moest er niet aan denken weer alleen te zijn, hij had grote steun aan mij.

Wie niet sterk is heeft een truukje.

Na rijp beraad besloten we bij onze afspraak te blijven. Vrienden blijven en gaan samenwonen. Trouwen hoefde niet van ons. Desnoods maar doen alsof… 

omdat mijn ouders “samenwonen” of alleen op kamers wonen niet accepteerden. Ons doel was als studenten in een studentenhuis samen leven... Dat daar een huwelijkscontract bij hoorde moest dan maar en kozen we voor de weg van de minste weerstand.

Alle vaste lasten samen delen en ieder de helft van de huishoud pot. We verheugden ons op een eigen flatje met voor ieder een eigen slaapkamer. Dat leek ons het beste voor als er nieuwe partners aan de horizon verschenen.

De rest van de ruimte zou gemeenschappelijk zijn. Familie hoefde niet te weten op welke manier we samen leefden.

Van tijd tot tijd kwam bij mij de twijfel. Misschien was het beter te wachten tot ik meerderjarig zou zijn en alleen gaan wonen. Hans was het daar niet mee eens. 

Op de “ware” wachten duurde misschien nog jaren en hadden we ondertussen wel als vrienden een fijn leven samen. 

Beiden hadden we meer dan genoeg van het “ouderlijk huis.” Hij zeker nu hij in dienst was geweest.

Dus gingen we in ondertrouw. Hij voelde zo veilig als huisgenoot, door zijn gewilligheid en zijn gezelligheid. Hij was een echte goedzak, er zat geen greintje kwaad in.

Getrouwde mannen kregen maandelijks een kostwinnersvergoeding bij de marine. 

Dat liep lekker op dus trouwden we voor de wet in Eindhoven. 

Het leek wel om een ander stel te gaan. Alsof er een

verwisseling had plaatsgevonden.

 Was ik dat? Waren wij dat? Daar stonden we dan op het plein voor het stadhuis. 

Hans in een tweedelig kostuum en ik in een pakje. Een wit jasje afgezet met een ruiten randje. Het plooirokje was van dezelfde ruit. Een gewone doordeweekse dag. De wederzijdse ouders erbij en een ambtenaar die maar bleef zeuren over de liefde…Na afloop werd er koffiegedronken bij mijn ouders thuis, waar de ouders van Hans een rondleiding kregen door “het kasteel.”

Prijzen van de vol eikenhouten deuren werden genoemd en de marmeren plavuizen geprezen die de wollen vloerbedekking alweer hadden vervangen. De wederzijdse ouders hadden niets met elkaar. Ach, voor ons was het alweer een stapje verder naar de vrijheid. Daar ging het immers om. Daar deden we
het voor. Je moest er iets voor overhebben.

Hans ging weer naar zijn schip en ik werkte verder bij Philips in mijn geliefde personeelskantine. Samenwonen deed je in die tijd pas als het huwelijk kerkelijk was ingezegend. Dus zou moeder nog een tijd mijn salaris binnen harken. Nu maar zien dat we een woning kregen in Stein of Elsloo in Limburg. Ik wilde weg uit Eindhoven dat vol herinneringen was. Misschien kon ik dan verder met mijn leven

Annemiek