Mijmering 93 Luxe nagerechtje, lidcactussen komen binnen, welkom voor nieuwe buren, boerenwormkruid kransje, "appelbeignets" en een verhaaltje...

 Beste mensen,

Een hart dat uiteindelijk durft te vertrouwen

Kan gerust zijn…

Annemiek.

Mijmering 93 2024.

Tip…Eerst denken dan doen… De lidcactussen moeten naar binnen om in december in bloei te zijn.

Ze hebben een zomerlang wat staan zeumeren onder de oude seringenboom. 

Wat hadden ze het goed daar op dat plekje.

Elk jaar voor ze naar binnen mogen worden ze eerst schandalig verwend. 

Ze krijgen  een grotere pot, 

meer potgrond en koemestkorrels die verborgen in de potgrond zitten. 

Dat verbergen is nodig…om te voorkomen dat mijn woonkamer naar stalmest ruikt.

Als ik de grootste lidcactus in een grotere pot zet schuiven de twee kleinere door, 

maar waar vind ik nog een groter dan grootste pot?

Ja… eerst denken dan pas kopen en valt mijn oog op de mega wolkjes/pan die wel in mijn interieur past 

als hij maar niet op tafel wordt gezet.

Een plastic binnen/pot zaag ik met het broodmes wel op maat al was deze heftig dik.

De pan op de vloer zetten is te laag, het licht moet bij de plant kunnen. 

Een verhoging is zo gevonden in de vorm van een stevige terracotta pot..

De volgende twee lidcactussen verhuisden naar de grotere potten van hun zussen 

en kregen ook mest en meer potgrond. 

Ze staan nu alle drie binnen en kregen water zodat de mest kan gaan werken 

samen met het licht en de binnen schijnende zon.

Nu is het wachten op de eerste bloemknoppen…. 

schrijven we 26 september…

ik  geef ze zes weken en zijn de bloemknoppen zichtbaar.

Tip 2…Nieuwe overburen in het straatje en bak ik een roomboter linzentaart met pompoen/sinaasappel vulling. 

Die breng ik direct uit de oven naar de overkant waar meneer aan het werk is. 

Arbeidsvitaminen! 

Door de geur van roombotergebak houden ze de moed erin. 

Er is een kaart bij met de wensen dat het nieuwe huis een thuis zal worden… 

Zoiets vergeten ze nooit meer…

Verder loop ik de deur niet plat bij buren… 

Als ik ze buiten zie maak ik wel eens een praatje met deze of gene… 

en heb daardoor nooit ruzie. Alles is bespreekbaar…

Tip 2A ingrediënten roomboter pompoen/sinaasappeltaart.

250 gram roomboter of half margarine

150 gram suiker

1 zakje bakpoeder

Snuf zout

Zeker anderhalf pond bloem

Scheut melk

1 ei

Werkwijze: Meng de suiker, ongeveer een pond bloem, zout en de bakpoeder met een houten lepel. 

Leg de boter (op kamertemperatuur) het ei en een scheut melk in de deeg/kom 

en snij met twee messen de boter in stukjes.

Kneed met de hand het deeg en voeg bloem toe. 

Mijn truuk is na wat losjes kneden al snel ruim twee derde scheiden van de rest deeg… 

Het grootste stuk kneden met toevoeging van bloem tot het deeg loslaat van je handen.

De bol deeg uitrollen tot een dunne ronde deeg/lap. 

Bakpapier in een vlaaivorm leggen en de plak deeg erop.

Dit deeg kan je gemakkelijk oplappen en aan elkaar “metselen.”

 Aan de randen afrollen en de vulling erop. 

Dat kan abrikozenpulp zijn of geblancheerde appelstukjes met kaneel en rozijnen. 

Ik nam een grote pot pompoen sinaasappel confituur.

Zet de oven aan op 180 graden voorverwarmen.

De rest van het deeg leek me niet genoeg voor kruimels en heb ik een half handje suiker, scheut melk en wat bloem toegevoegd.

Omdat dit deel deeg nog niet goed was door gekneed kon dat gemakkelijk en werd met losse vingers kruimels gemaakt. 

Als je dat niet lukt dan met twee messen het deeg in kruimels snijden…

In de oven tot de kruimels lichtbruin kleuren… 

In de vorm af laten koelen en dan pas uit de vorm tillen…

Tip 3…Regendagen en de hang naar griesmeel met vers fruit. 

Hoe mooi zijn de paar bramen die ik oogstte in mijn tuin samen met de vele frambozen. 

De aardbeien pluk ik half rijp om te voorkomen dat ze door de vele regen rotten. 

Ze rijpen na in een kommetje op de vensterbank.

Van wat melk en de benodigde griesmeel naturel (Zie achterkant pak maar ietsje meer) werd griesmeel gemaakt. 

Even doorkoken en in glazen kommetjes overdoen is het leukste. 

Daar komt direct een dun laagje frambozenconfituur op om velvorming te voorkomen. 

Iets later het fruit met een tipje confituur.

Tip 4… Het kransje van besjes is niet meer mooi en werd afgewikkeld. 

Het wikkeldraad werd hergebruikt bij een boerenwormkruid kransje. 

Waar openingen vielen tussen stolp en krans werden bloemetjes gestoken of gelegd. 

Geen mens die het ziet…

Tip 5…Op de markt hoefde ik alleen maar appels en peren.

Je kan verschillende soorten appels door elkaar mengen want
allen kosten 3 kilo voor 3,50 en dan geven ze ruim.

Sinaasappels dezelfde prijs. 

Ik wil geen A1 kwaliteit bij de super die zijn allemaal even groot mooi….en duurder. 

De B kwaliteit van de markt zijn veel interessanter…

Tip 6…Een dikke appel werd van klokhuis ontdaan, geschild en werd in vijf schijven gesneden. De kop en onderkant heb ik zo opgegeten.

De schijven werden door dik beslag gerold en in zonnebloemolie gebakken in de stoofpan.

Het beslag maak je van bloem

1 ei

Snuf zout

Theelepeltje bakpoeder (was ik vergeten)

Melk.

Mijn leventje… Zaterdagochtenden krijgen de meisjes van gezin Ahmed Fatima brei
les/haken of punniken. 

Suaad leert vinger haken. Elk meisje heeft een handwerktasje met haar naam erop. 

Ze maken allemaal oefenlapjes die pannenlappen worden. 

Gerda is een grote hulp daarbij want alleen red ik dat niet met al die beginners.

We leren de karakters kennen en ook wie getraumatiseerd is. 

Dat zijn toch de oudste drie waarvan twee daar wel overheen zullen groeien. 

De oudste zoon baart me zorgen. Hij krijgt van mij ook extra aandacht en heeft fietsen geleerd, 

kreeg een fiets, leert de Nederlandse taal en is sinds kort bijna dagelijks in een fitness centrum. 

Meer kan ik even niet doen… De jongen is heel introvert, zal nooit iets vragen en zoekt altijd rugdekking. 

Hij kleed zich alleen in zwart/wit. Hij is heel zachtaardig en gevoelig en zal wel het meeste hebben geleden waarvan wij maar heel weinig weten…

De jongste vier kinderen die uit Somalië kwamen hebben geen idee hoe zwaar het is geweest om hen hier in Nederland te krijgen. 

Als ik de kinderen die van ver kwamen en degenen die hier geboren zijn, naast elkaar zie, voel ik een wereld van verschil.

 Alsof de kinderen van verre uit de duisternis komen gekropen en proberen te begrijpen waar al dat licht vandaan komt… Nog steeds zijn ze daar niet over uit… al begint het te dagen…

Een verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek Onderweg naar vrijheid.  De bruid in het wit.

Het huwelijk werd aangekondigd in het kerkblaadje. Was het maar voorbij! Wat zag ik ertegenop. 
Hans en ik wilden het zo sober mogelijk houden. Voor ons had het kerkelijk huwelijk niet gehoeven. Alsof ons toneelstukje daardoor minder erg zou lijken. Het ging met ons op de loop. Het liep totaal uit de hand. We hadden er niets meer over te zeggen. Iedereen bemoeide zich ermee.

Mijn moeder die weer eens de “rijke moeder van de bruid” wilde uithangen, had een tweedehands bruidsjurk op de kop getikt. Hij paste van geen kant. Het was een rot jurk! Glanzend wit satijn met veel grove kant en weer eens was de boven wijdte te groot Een jurk in A-lijn zou me beter hebben gestaan. Er zou een paar sokken in het bovenlijfje moeten. Het leek te veel op een echte bruiloft… Het was een echte bruiloft. Ik werd er doodzenuwachtig van.

Mijn schoonmoeder was het helemaal met de keus van de jurk eens. Die wilde een maagdelijke bruid in het wit voor haar oudste zoon. Nou maagd… dat was ik als kind al niet meer na die verkrachting. Moest ik dat zeggen soms? Daarbij was de bruid  ook nog vreemd gegaan…en de bruidegom was ook niet helemaal zuiver. Wat voelde ik me gemeen. Ik werd er beroerd van. Dat kwam er nu van als je niet op kamers wonen mocht en meende een toneelspel op te moeten voeren.

Tijdens de huwelijksmis speelde mijn vriendin Nelleke op haar gitaar mijn lievelingsmelodie “What a wonderfull world”. Toen was het me allemaal even teveel geweest en vielen wat tranen. De bruid die huilde van “geluk”. Ze moesten eens weten.

Na afloop van de huwelijksmis werd rijst gestrooid bij de kerkdeur terwijl de gedachte door me heen ging: “Dit is zonde”. Doodzonde! In het aangezicht van God trouwen met mijn beste vriend die voelt als een broertje en denken aan een ander.

Hans had er helemaal geen moeite mee. Die lachte zich kapot. Al die enveloppen met geld. En nooit meer zijn kamer hoeven te delen met die vervelende broer van hem.

Het flatje en de inrichting. Hans was er helemaal weg van geweest toen hij het resultaat zag. We gingen er komende nacht voor het eerst slapen. Wat verheugde ik me daarop. Eindelijk de vrijheid!!

Maar eerst het bruiloftsfeest nog nadat er een fotoreportage was gemaakt in het kasteelpark in Elsloo. In de feestzaal werd de bruidstaart aangesneden en de receptie begon met aan kop alle collega’s van Hans van het confectieatelier. 

Het bedrijf waarnaar hij terug zou gaan als zijn diensttijd voorbij zou zijn. Dat was zeer binnenkort. Hans verheugde zich op de flauwekul met zijn collega’s. Wat was hij nog een kind. Wie wilde nou zijn leven slijten als broekenperser in een confectieatelier?

Nou ja, het was zijn zaak. Als hij maar gelukkig was… mijn klein broertje.

Ook mijn collega’s uit Eindhoven de koks waren gekomen met de nieuwe chef-kok Jan M. Deze dag zou ook voorbijgaan. Het was de rekening die we moesten betalen. Vanavond zouden we vrij zijn! Nooit meer de ellende van het ouderlijk huis hoeven te verdragen. Gewoon uren aftellen naar de vrijheid…

Mijn sollicitaties van de afgelopen weken waren succesvol geweest. Komende week zou mijn nieuwe baan beginnen in het hoofdkantoor van Chas Mackintosh. Met mijn diploma werd ik serveerster bij de directie. Hetzelfde bedrijf waar Hans op de productieafdeling aan de haven broeken perste.

Er was al een rondleiding geweest toen ik aangenomen was.. Vanuit de pantry werd koffie en thee rondgebracht langs de kantoren. Heel klein en amateuristisch allemaal.

Er was geen keuken waar gekookt kon worden. Als gasten van buitenaf bleven lunchen werden gerechten besteld bij Rotisserie De Lijster van Sjo Feron in Geleen. Er werkten al twee serveersters, ik zou de derde worden. Degene met de vakopleiding. Volgens mijn toekomstige baas kon het veel professioneler. 

Dat had ik wel gezien tijdens de rondleiding en de kennismaking. Bedrijfskleding was er niet. Iedereen had zijn eigen stijl van kleding. Daar was niets mis mee. Wel zou het een verbetering zijn als iedereen een serveersterschortje zou dragen volgens mij, of een naamplaatje met catering erop. Ik verheugde me op de reorganisatie…

Suaad haalde haar zwemdiploma.

Maar eerst een paar dagen vrij en genieten van het flatje. De huwelijksnacht brachten we door met enveloppen openen en geld tellen. Gezellig samen in pyjama op het grote bed in de echtelijke slaapkamer. Doodmoe zijn we naast elkaar in slaap gevallen, uiteraard zonder echte huwelijksnacht. Dat deed je als broer en zus niet. De dag na het huwelijk is de bruidsjurk in een hoekje achterin de kast verdwenen. Die zou naar Loon op Zand gaan. Een nichtje van me ging trouwen en er was haast bij begreep ik.  

Ook een reden voor een huwelijk. Nou, ze mocht die rot jurk houden, helemaal voor niets. Ik hoefde hem niet terug. Volgens mijn schoonmoeder was het prachtige stof voor een doopjurkje, als er een baby zou komen. Nou er kwam geen baby! Ik moest er niet aan
denken. Weg met die jurk!

Ik ging boodschappen doen. Biefstuk halen, verse groente en bergen fruit. Een goed kookboek was ook op zijn plaats. Wat hadden we het goed! Een fles witte wijn in de koelkast en een fles vieux in de bar van de kamerkast voor de “cola tic”. En Hans zijn kratje bier… Leve ons “studentenhuis.”

Komend weekend zou ik de oven eens uitproberen. Een mokkataart leek me zalig en een goed boek vol romantiek over een prins op een wit paard, “ waar ik bij weg kon dromen. En ze leefden nog lang en gelukkig”…..

Annemiek