vrijdag 19 januari 2024

Mijmering 4 Mevrouw Truus een driesterren gastvrouw in de eetzaal van afdeling 6 van De Plataan...

 Beste mensen,


Leef en heb intens lief,
de poes je partner of een kind, je medemens, een voorbijganger
de lente die je al bijna ruiken kan, verborgen onder de sneeuw,
je hebt niet eeuwig de tijd.....

Annemiek.

Mijmering 4 2024.

Revalidatiecentrum De Plataan: Kamer 12 op de zesde verdieping, delend met een mede kamerbewoonster. De laatste kamer aan het einde van een gang en wat krap gemeten in vergelijking met de andere kamers.

 De aangrenzende toilet met wasbak was te krap voor een rolstoel of steady en op de gang was een grotere badkamer dus helemaal goed… Bovendien had mijn kamerbewoonster de ruimte voor zichzelf gereserveerd…

Mijn mede kamerbewoonster mevrouw T vertelde dat ik haar “derde vrouw” was tijdens haar verblijf vanaf oktober. Ze deed uitgebreid alle onhebbelijkheden van betreffende dames uit de doeken en begreep ik dat “Hij die de sla laat groeien” weer eens een studieobject op mijn pad had gebracht.

Mevrouw had in 2023 haar man verloren, een heel bijzonder mens begreep ik uit de verhalen. Ze hadden geen kinderen, leefden alleen voor elkaar en dus geen vrienden. Mevrouw had een zus in Duitsland en was door haar man nogal verwend begreep ik.

Ik paste me zoveel mogelijk aan en dat betekende dat om half negen in de avond de lichten uit gingen en mevrouw ging slapen. Gelukkig was er een tablet met koptelefoon waarop ik TV kon kijken. Mevrouw had last van mijn slaap apneu apparaat in de nacht als het masker iets kierde en lucht ontsnapte. Dan riep ze: “Hallo!!”  Ik deed mijn best, verschoof het masker en kocht in het winkeltje eenmaal een mega chocolade zoenoffer voor haar.


Meer kon ik niet doen en gaf aan op oudejaarsavond de lichten tot middernacht aan te willen. Dat had ik wel verdiend na al die volgzaamheid. 

Mevrouw begreep dat daar mijn grens lag… We gingen verder heel goed met elkaar om wetende waar onze respectievelijke grenzen lagen…

De regels in de Plataan zijn allemaal gericht op therapie. Er was een eetzaal waar je zelf naar toe moest komen… en om acht uur een ontbijtbuffet werd opgesteld. Om 12 uur een lunch en om 17.00 uur een warme maaltijd die aan tafel werd geserveerd. Je moest zelf het vuile servies opruimen...

De keuken was en is perfect en men houd rekening met de vegetariër. Altijd drie soorten groente en verrukkelijke soorten salades. Tijdens de lunch altijd soep en nam ik daar meestal een snee brood met ei bij.

Mijn ontbijt was als thuis… een snee brood met kaas en eventueel voorhanden een tomaat. De koffie was verschrikkelijk en ik vrees dat ik daarin verwend ben… Verder zag ik om me heen mensen die nooit genoeg kregen en dat is typisch Hollands weet ik. Op zondag was er gebak in de middag en de meest hartelijke ster gastvrouw in de eetzaal is Truus. Mevrouw heeft een andere naam die veel

mooier is en koos zelf voor genoemd pseudoniem.

Ze is hartelijk, goed geconserveerd met oog voor de mens die een extra steuntje nodig heeft en ze stal mijn hart vanaf het eerste ogenblik. Een echte vakvrouw in de horeca, snel en ogen overal…

Als je iets vroeg zoals een tipje mayonaise voor op mijn schijfjes tomaat en ei kwam dat voor elkaar, nadat ze eerst had afgewerkt waarmee ze bezig was. Ik zag haar mensen sturen (patiënten) die meenden dat ze wat meer te zeggen hadden en liet hen zich belangrijk voelen. Ze beheerde met haar persoonlijkheid en inlevingsvermogen in alle rust de hele toko en met veel interesse heb ik haar doen en laten geobserveerd… Van mij krijgt ze drie sterren…Een top vrouw die vele kwaliteiten bezit...

Annemiek.