Op haar manier is ze een heel mooie vrouw, volslank en
haar leeftijd is niet te schatten…
Als ik aan haar denk hoor ik haar schallende lach als we
het over mannen hebben, in het bijzonder over haar ex die toch haar valkuil
blijft… Ik heb meneer eenmaal gezien en het is zo’n meneer die je op een witte
leren bank zet als decoratie… je hebt er geen flikker aan (sorry) en dat zeg ik
ook steeds zo tegen haar. Ze neemt me dat niet kwalijk en ze weet hoe ik het
bedoel…Ze houd nog van hem, hij is immers de vader van haar kinderen en hij
heeft een bepaalde charme…heel begrijpelijk!
Hij is nog van het klassieke rollenpatroon. Voor de vrouw
is het huishouden en het koken plus de opvoeding van de kinderen. Dat Carolien
daarnaast een fulltime baan heeft in de zorg maakt voor hem geen verschil.
Jawel… Carolien is ook nog kostwinner…
Carolien kreeg in haar huwelijk vier kinderen. Drie
dochters en een zoon. De oudste dochter heeft een studie hoofd… studeert en
werkt in Maastricht. Ze is al een tijdje op zichzelf. De tweede dochter is ook
al een tijd uit huis, vanaf ze ging samenwonen. De relatie liep spaak o.a. omdat
het meisje borderline heeft. Ze wordt daarin nu begeleid en woont momenteel alleen
en maakt vorderingen…
Het derde kind is de zoon die autistisch is en niet zo’n
beetje. Hij heeft voor heel veel spanningen in het huwelijk gezorgd en speelde
de ouders behoorlijk tegen elkaar uit. Het heeft hun relatie ontwricht…al
bleven Carolien en haar man wel in contact met elkaar. Dan is er nog een nakomertje een dochter van
12.
Bijstandtrekkers krijgen vergoedingen voor sport en
langdurigheidstoeslag van de gemeente. Ze krijgen bijzondere bijstand voor
budgetbeheer en wat nog meer hangt af van de gemeente waarin ze
wonen…Bijstandtrekkers hebben vooral tijd…
Tijd om moestuinen op te zetten of de een of andere te
helpen met een klus… met gesloten beurzen of zo. Tijd om de koopjes na te jagen…
Carolien heeft daar allemaal geen tijd voor en terwijl ze dapper overeind
blijft sloopt ze grondig haar lijf en in haar hoofd ontwikkelden vreemde
eigenschappen die me niet verbazen…
Ze is altijd doodmoe en is heel hard voor zichzelf…alsof
ze zichzelf afstraft?? Schuldgevoel misschien omdat enkele van haar kinderen
zorgenkinderen zijn? Moeders voelen zich altijd schuldig… misschien omdat ze
haar huis moeilijk kan onderhouden? Waar
zou ze ook de tijd en energie vandaan moeten halen om schoon te maken na haar
werk tussen de nachtdiensten, de verantwoording en het zware werk aan de
bedden. De werkdruk… en daarna: Eten maken boodschappen doen en de was is al
heel veel… Carolien heeft al een tijd een hernia en steeds meer tijd nodig om
op te staan en recht te komen. Niet zeuren…Carolien is altijd present…
Daarbij al de zorgen over de kinderen vooral de zoon…die uiteindelijk in observatie werd geplaatst nadat ramen sneuvelden in huis en Carolien de controle verloor over de inmiddels forse jongeman met een aandoening in het autistisch spectrum.
In die tijd dacht ik vaak: “Hoe houdt ze het in Godsnaam vol.” Carolien
liep inmiddels schulden op want in de armoede/val is die kans hoog. Altijd op
de rand onder de armoedegrens leven nekt je…
Carolien doet me denken aan een eekhoorn die spul
verzamelt voor slechte tijden (de winter). Carolien signaleert in haar
onderbewustzijn wellicht de gevolgen van de roofbouw op haar lijf. Ze wil grip houden
en ontwikkelde wellicht daardoor verzameldwang?…. Uit angst?… Daarbij gooit ze natuurlijk
nooit iets weg…
Al die zooi die iemand over heeft en ze mee naar huis sleept…Haar
huis groeide dicht… Heel wat werk aan de winkel bij Carolien…en ik brak mijn hoofd
waar te beginnen.
Ik weet niet meer wanneer… maar ze was in het
consuminderhuis gekomen kort nadat ze de beslissing nam een budgetbeheerder te
nemen. Die meneer zijn honorarium moest ze ook zelf betalen maar ze zag wel in
dat het moest want inmiddels waren de schulden (dus maandelijkse afbetalingen)
opgelopen en bleef weinig geld over om te leven…
Carolien vond het consuminderhuis en nam indertijd halve
dagen verlof om de consuminderkring te kunnen volgen. Ze had toch geen geld
voor vakantie en waren de vakantie dagen goed besteed. Ze kreeg enorme energie
van die kringmiddagen… en leerde veel. Ik hoop ook over zichzelf…al zal dit
verhaal haar pas een totaal overzicht geven denk ik… Ze wilde in de kring grip op geld en leven
leren. Ik zette haar op de voedsellijn waar ze heel lang zal moeten blijven
want er is weinig ruimte voor afbetalingen schulden maar het helpt.…
Carolien leerde grip op haar leven door haar huis te
ontspullen tijdens kring thema tijdmanagement. Ze zag in dat spullen verzamelen
niet helpt tegen de angst en haar kids die bewaarde “erfenis” zooi toch niet
willen…
Ze kreeg een goed bankstel eethoek en bedden.
Representatieve kleding voor op haar werk en voor de jongste dochter. Een
hergebruikte wasmachine toen het oudje stuk was en pannen als de oude op waren…
Iemand heeft behangen en er is wat nieuws op de vloer gekomen…We hebben haar zorgen
vermindert door de zoon zijn verblijf in
te richten en haar dochter een kastje of zo gebracht….
Carolines zolder kwam leeg inclusief een “lege” kamer die
tot de nok vol bleek te liggen…Carolien kreeg een goed bed…jawel tweepersoons
want wie zijn wij… en wie volmaakt is werpe de eerste steen…
Dat ze toch maar als kapitein op het schip alles draaiende
hield vond ze schijnbaar heel gewoon… De steeds grotere slijtage door te zwaar
werk op de barricaden zou haar uiteindelijk slopen wist ze… Carolien heeft
leidinggevende capaciteiten, helikopter view en is heel intelligent. De enigste
redding om haar werk te verlichten zou een interne HBO studie moeten zijn
waardoor ze minder of niet meer “aan de bedden” zou werken… Door meer ruimte in
haar hoofd, de kring en daardoor bewustwordingen begon het kwartje bij Carolien
voorzichtig aan te vallen…
En het viel…toen haar consuminderkring stopte was ze al aangemeld
voor een HBO studie in de verzorging… bekostigd door haar werkgever die
uiteraard toekomst in Caroline zag…anders had ze die super kans nooit
gekregen….
Ik heb Carolien altijd ondersteunt en wist hoe zwaar en hoelang de weg zou zijn die ze moest gaan… Ze heeft het zelf allemaal gedaan … en die studie erbij was de druppel die de emmer deed overlopen… al heeft ze het heel lang volgehouden. Tijdens een van de eindexamens kon ze opeens niet meer opstaan. Geen truukjes hielpen en kon Carolien niet eens meer zitten… De hernia was niet meer te omzeilen en moest Carolien zich voor het eerst in 22 jaar ziekmelden…
Ze belt me bij elke “ramp” om mee te denken en ik vond
dat “Hij die de sla laat groeien” ingegrepen had… Rust houden voor haar lijf en
de PC bij de hand om meer zorg aan de leerstof te kunnen geven… Ze heeft nu een
neuroloog en onderzoeken en in februari is haar laatste examen dat ze beslist
zal halen en als we elkaar zien en glimlachend in elkaars ogen kijken weten alleen wij hoe zwaar het was… en nog… maar dat het goed zal komen! Ze wordt
weer gezond en een HBO diploma in de “pocket.”
Er rust immers een zegening op doorzetters die nog nooit
voor werken zijn weggelopen. Carolien weet nu ook dat we onze kinderen te leen
hebben en alles hebben gedaan wat in onze macht lag om ze goed op te voeden en we
ze los moeten laten… ook als ze een psychische stoornis hebben…
We zijn moeder en geen psycholoog of psychiater en hebben evenmin capaciteiten voor 24 uur begeleiding van vastgelopen jonge mensen… Misschien is het aller grootste verdriet wel… dat kinderen met dergelijke storingen niet inzien wat je allemaal doet en voor ze hebt gedaan. Ze hebben door hun stoornis geen zicht daarop… ze geven je zelfs de schuld van alles wat misliep (omdat de dichtstbijzijnde altijd de grootste klappen krijgt). Ze vertellen hun versie tegen hulpverleners… Het is hun waarheid die ver van jouw waarheid ligt…en ook dat komt me bekend voor…
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
En vertel ik nog een beetje over het gevluchte gezin waar
we mee bezig zijn…De wasmachine werd afgelopen donderdag nog gehaald en
aangesloten. Mevrouw is direct gaan wassen tot middernacht en hing alles te
drogen op droogrekken. Ze waste servies en keukenspul af en borg het op in de
kastjes die te klein zijn voor acht mensen.… Een oven zou wenselijk zijn op
een “dressoir” met opbergmogelijkheid.
Er was geen passend dressoir en brachten onze mannen een tafelmodel diepvries waarop een inbouw oven werd gezet die we nog hadden. Die oven doet het perfect maar de vriezer was stuk. Wisten wij veel… niet uitgeprobeerd voor we hem brachten. Hadden we ons door "de goede gever" in de handen laten stoppen. Tja... stom...
De mannen brachten een kerstboom en spul voor erin...die oma met de kids zou optuigen. Onze mannen hebben lampen opgehangen en de
bedden in elkaar gezet waarvan schroeven ontbraken. Een traphekje werd
geplaatst en mooie schilderijen werden door mevrouw zelf opgehangen.
Het gezin mist nog gordijnen en die komen ook wel… Eerst
rust voor iedereen vooral de kinderen. Er gebeurde veel teveel in hun
kinderleven en afgelopen vrijdagavond zaten ze allemaal gezellig bij elkaar…vertelde
mevrouw. Er was voedsel, gezelligheid en veiligheid om hen heen en ieder had
een bed om in te schuilen…al of niet dichtbij elkaar…
We houden dit gezin en dat van Carolien en velen als zij
wel boven water...daar sta ik persoonlijk voor in... Tegen de feestdagen willen
we al deze mensen wat extra levensmiddelen geven en een envelopje met inhoud
voor de verse groente en wat nog ontbreekt. Help je ons mee?
Op bankrekening: IBAN NL14 RABO 0173 6589 03 van
Consuminderhuis Parkstad. Zet er maar Kerstactie bij….
Annemiek.
Makkelijk betalen via deze betaallink ("Tikkie"
van de BunqBank).
