Heel de natuur spreekt de taal van
heling.
Wie nog luisteren wil en ogen, oren en een hart
heeft,kan die taal verstaan..........
Annemiek.
54 Consumindermijmering mei 2017.
De laatste voor gezaaide bonen planten zijn de
grond in gegaan, enkelen in de geveltuin in een krat tussen de sla kratten. Een
mooie klimplant met tweekleurige bloei waar na de bloei bonen aan komen. Ik voel
me schatrijk met al die groei en bloei.......
De kruisbessen dikken al en ik heb alweer een laag
hangende tak met de aarde in aanraking gebracht en een steen erop gelegd. Als de
tak geen weerstand meer geeft kan de steen weg en komt er een hoopje aarde waar
de steen lag. Op die plek ontstaan wortels aan de tak en ontstaat een nieuwe
struik. Na de winter wordt de navelstreng door gestoken tussen moeder en
kind..... met de steekschop en kan het jonkie verhuizen........
Het mooiste boeket is een boeket uit de tuin. De
bloemen staan veel langer dan de gekochte soort uit de bloemenzaak. Verser kan
niet.........en er is geen stroom van kaswarmte en ook geen co2 uitstoot van vervoer aan te pas gekomen.
Over buurman deed een tuinbank weg en was verbaasd
dat ik het mormel wilde hebben. Het duurde wel even voordat hij me echt
geloofde. Het was niet zijn bedoeling dat ik met zijn oud vuil
De zitting kreeg een passend stukje vinyl waar
aarde opkwam. Een stuk volière gaas op maat afgeknipt werd onder de bank
gespannen ende randen omgebogen naar de bovenkant zitting. Provisorisch werd het
gaas
met een stuk panty ( of touw) vastgebonden en kwam een dikke laag mos rond de randen van de bank zitting. Met draad werd het gaas aan elkaar vastgezet en flink aangetrokken. Daarop nog wat aarde zodat de draden niet meer te zien zijn. In mijn tuintje is inmiddels heel wat huislook en heb ik voldoende stekjes bijeen geraapt om de hele zitting te bedekken. De bank is nog niet af en een begin gemaakt. Wat ik met de rugleuning ga doen weet ik nog niet. Die ideetjes ontstaan vanzelf gaandeweg de zomer....
met een stuk panty ( of touw) vastgebonden en kwam een dikke laag mos rond de randen van de bank zitting. Met draad werd het gaas aan elkaar vastgezet en flink aangetrokken. Daarop nog wat aarde zodat de draden niet meer te zien zijn. In mijn tuintje is inmiddels heel wat huislook en heb ik voldoende stekjes bijeen geraapt om de hele zitting te bedekken. De bank is nog niet af en een begin gemaakt. Wat ik met de rugleuning ga doen weet ik nog niet. Die ideetjes ontstaan vanzelf gaandeweg de zomer....
Een jonge buurvrouw heeft me geholpen de bank tegen
de schutting te zetten in de voortuin. De huislook weeft de zitting wel dicht en
de bank mag langzaam terug keren naar de natuur.........
Tip 5
Met mijn mandje door de tuin wandelend vind ik
spinazie bernage brandneteltoppen en melde die oogst klaar is. Heerlijk om (on)
kruid pannenkoekjes van te maken. De spinazie en brandneteltoppen mogen even
slinken in de wok en in de vergiet om het vocht uit te drukken. De melde en wat
bernagieblad kan klein geknipt samen met de gehakte spinazie in een beslag van
:
zelfrijzend bakmeel
snuf zout
2 eitjes
melk.
De hoopjes kruid beslag in de wok in iets
zonnebloemolie bakken en keren. Heerlijk voor bij de lunch en voor mij complete
zaterdag maaltijd.
Van een scheutje yoghurt wat mayo en een scheutje
room of koffiemelk een sausje maken. De kruid pannenkoekjes werden geserveerd
met de saus en de pracht eetbare bloemetjes van de bernagie........ Om op te
vreten zo mooi.
Mijn leventje....
Als mijn hoofd te vol van zorgen raakt ga ik naar
mijn moeder de natuur. Ik zweef langs Gods wegen, over heuvels en door dalen en
weet ik weer: Als ik vecht tegen verdriet ben ik altijd verdrietig. We denken
dat we bepaalde gevoelstoestanden bevechten omdat ze er zijn. Maar zo is het
niet. Feitelijk zijn ze er omdat we ze bevechten....... In het heuvelland maakte
ik mijn hoofd leeg en kwam de dankbaarheid dit schoons te mogen zien. Ik zag
koeien met een streepje in heuvelachtig weiland en dacht aan mijn vader die me
als kind van alles wijs maakte. Dat koeien grazend op een heuvel korte voorpoten
hebben om niet van de heuvel te vallen. Ik stelde me voor dat ze dan altijd
achteruit de heuvel af moesten komen want omgekeerd gingen ze over de kop met
die korte voorpootjes. Mijn vader had meer van die grappen door me o.a. naar de
dorps ijzerhandel te sturen voor een plintenladdertje en ik herken mezelf wel
daarin.
Toen mijn zoon teveel vroeg uit de tijd van de pre historie vertelde ik
dat voor Christus nog de tijd van Methusalem was geweest en dat ik niet zeker
wist of daarvoor Adam en Eva met Kain en Abel of de apen de aardbol bewoonden.
Iets heel anders....In het heuvelland tussen Eys en
Simpelveld ligt Herberg ‘'Bie de tantes,” een pracht gelegenheid om aan te
leggen als je op de fiets onderweg bent. Er waren prachtige mannen ( en vrouwen) in strak
wieler tenue inclusief beginnende en gevorderde buikjes want je denkt dat je
jong bent nietwaar als de zomer start. Er is een reling met hangsloten waaraan
je je fiets kan stallen zoals bij de cowboys een paard. De tantes staan onder de
reuze kastanjeboom opgesteld onder een afdakje en het terras is ruim en de
stoelen zeer geschikt voor dikke konten. Als je iets wil eten krijg je een klomp
met bestek en een rode boeren zakdoek als servet. De kopjes staan op een plankje
en de menukaart heeft houten kaften. Er zijn vele vegetarische gerechten en
vergeten groenten op de kaart ( niet alleen knolselderij) en helemaal mijn
stijl. Je wordt niet als alleen gaande fietser in een hoekje ergens gedrukt en
de bediening is vol zorg en vriendelijkheid. Op de plee hing een bordje: “Uw
bidon vullen mag, maar doe het buiten bij de pomp dan houden wij de vloer hier
droog.” Er was zelfs een mandje met wegwerp maandverband per stuk verpakt en de
zeep was vloeibaar en goed. Kortom daar geef je graag fooi en wordt je niet weg
gejaagd als je niet elk ogenblik wat drinken wil. Een vermelding
waard..........
Terug richting Kerkrade ben ik natuurlijk weer
verdwaald door weg omleggingen en op het geluid van politie sirenes afgaande heb
ik het RODA station gevonden. Een horde verhitte mannen in colonnes achter me
latend ben ik richting kasteel Erenstein op gegaan. De groene long weggetjes
gevolgd waar ik bijna het stuwmeer in ben geduikeld omdat ik door het grind op
het pad niet durfde remmen. Uiteindelijk de goede weg vindend heb ik mijn
straatje en het hofje bereikt toen ik nog 8% op de accu had staan. Floor de poes
in de bonen achter de geraniums heeft op het hofje gepast en dat voorbeeldig
gedaan. Ze kreeg daar dan ook de nodige knuffels voor......... Oost West, thuis
best.
Annemiek