Mijmering 46 Laat je niet kisten door de commercie....en sadomasochisme

Beste mensen,

De aarde is boordevol hemel

als je maar kijken wil....

Annemiek.

 

46 Consumindermijmering 2017.

 

Tip.

Marieke Henselmans werkt aan een boek met de titel: LAAT JE NIET KISTEN DOOR DE COMMERCIE. Een onderwerp waar een taboe op ligt en dat hoeft niet. Iedereen zou dit boek in huis moeten hebben want het maakt gevoelige zaken bespreekbaar. Hoe moet het als een van je geliefden gaat sterven? Is bekend wat hij of zij wil? Is je lief verzekerd en waar liggen de papieren? Het kan zijn dat het een pracht afscheid wordt. Aan de prijs hoeft het niet te liggen, want liefdevol en indrukwekkend hoeft niet duur te zijn...

 

In Marieke’s boek vind je een verhaal uit het manuscript dat ik aan het schrijven ben. Het gaat over de dood en het afscheid nemen van mijn beste vriendin. Het was een van de meest indrukwekkende gebeurtenissen uit mijn leven. Het afscheid was zoals zij dat wilde, zelfs na haar dood was de zorg aanwezig voor haar dierbaarste vrienden en bracht daarmee het begin van verwerking. Zoals het een consumindermens betaamt kostte het afscheid nemen heel weinig en werd niet veel verdiend aan haar overlijden. Haar vermogen ging naar een goed doel.

 

Het boek “Laat je niet kisten door de commercie” moet er komen en je kan daarbij helpen. Drukkosten zijn duur en er kwam een crownfundsite https://www.voordekunst.nl/projecten/5286-laat-je-niet-kisten-door-de-commercie waar je kan inschrijven voor het boek of gewoon sponsoren. Je krijgt zeker het geld terug als het project niet slaagt, maar dat is inmiddels al ondenkbaar. Ik heb inmiddels mijn donatie overgemaakt..........

 

Tip 2.

Tegenwoordig maak ik SUNSODA zonder soda. 40 gram geraspte sunlightzeep op een halve liter water in een pan op het gas oplossen. Daar twee liter warm water bij, roeren en in een bak met deksel af laten koelen. Direct maar de dubbele hoeveelheid maken. Dit wasmiddel is perfect voor fijne en gekleurde was. Wil je bonte en witte was wassen dan kan in de wasmachine een schep soda erbij, zo op het wasgoed. Gebruik je de sunsoda als allesreiniger dan kan de soda ( 40 gram) beter wel toegevoegd om op PH waarde 8 te komen waardoor vuil verwijderen peanuts wordt.

 

Tip 3

De pompoenplantjes groeien goed in de voor/zaai bakjes. Ze mochten al buiten harden onder het afdak en dat moest wel want de stengels werden toch lang. Tijdens koude staat groei stil en moest ik deze truuk wel toepassen om tijd te rekken. De planten krijgen nu een tussenstop in potjes waar ze ruimte hebben om blad drie en vier te krijgen. Even na half mei verhuizen ze naar de heuvel in Duitsland waar een sponsor ruimte biedt en goede bemeste aarde. Voorlopig staan ze te dringen onder het afdak waar de zon erbij kan en ze beschut groeien want ze behoren tot de warmte minnende groente en die horen niet in de volle grond voor de ijsheiligen.

 

Tip 4

De courgetplanten laag en klimmend is van hetzelfde laken een pak en ze moeten of in tussen stop potjes, of in de borders. Zo dicht bij huis kan dat naar de borders tegen klimdraad of hekjes. Bij vorstmelding is er zo wat hooi of een dekentje tegen de planten gelegd. Bij het ompoten werden de closetrolletjes die de wortelkluitjes bevatten voorzichtig geopend al kunnen ze ook zo in de aarde omdat het papier al half is vergaan. Zaaien in closetrolletjes voorkomt verstrengeling van wortelkluitjes van buurplanten en groeistop door beschadiging...

 

Mijn leventje...

Ik ben graag mijn eigen regisseur. Zowel bij mijn laatste reis als de herfst van mijn leven waarin ik inmiddels ben beland. De keuze of een scootmobiel of een nieuwe E-BIKE kopen resulteerde in de aankoop van een e-bike. Een van de weinige manieren waarop ik sporten kan en in een scootmobiel wordt ik alleen maar dikker. Lopen kan alleen nog met een stok en met de nieuwe fiets kocht ik mijn vrijheid terug. Mijn Giant die inmiddels zeven jaar oud de helft van de accuwaarde verloor vertrouwde ik niet meer op lange afstanden. Stel je voor halverwege je tocht met een lege accu staan. Het weerhield me van tochten langs de hei de velden, het heuvelland.....

Gisteren startte de eerste lange tocht met een bedevaart naar de kapel van Pater Karel in Munstergeleen. Een extra zware accu op mijn fiets zou voorkomen dat ik met lege accu stond maar hoe was het met mijn eigen accu? De blijheid was enorm toen ik de weg langs de heide nam, niet wetende dat de helft onverhard was geworden. Bijna stapvoets rijden voorkwam schade aan de fiets. De dagteller aan en oefenend met schakelen en de heel andere knopkes ben ik veilig in het hart van Schinveld aangekomen waar ik altijd rust neem en mijmer in hoe het was en een jaar lang niet meer deze plekjes bezocht. Verder richting Jabeek Doenrade naar de Wintrakerberg waar mijn fiets en ikke een duikvlucht namen het dal in.....

In Munstergeleen aangekomen mocht mijn fiets niet in de kapel ( ocharm) en daardoor werd het kaarsje aansteken heel kort. Op een bankje ergens in de

natuur heb ik dank gezegd aan “hij die de sla laat groeien.” Dank voor de juiste beslissing en dank voor het mooie weer op deze gouden zondag en de moed of dwaasheid door deze tocht te ondernemen. De km teller stond op dat moment op 30 kilometer en moest ik nog terug.... Dat kon door de fiets op de trein te zetten ergens in Geleen of Sittard. Of..... berg op terug richting Landgraaf. De Wintraak op en alle heuveltjes die ik was afgevlogen....want Landgraaf ligt op een berg. Het zou een mooie training zijn en je wil niet weten hoeveel pijn ik heb geleden dat laatste stukje onderweg naar huis. Het leek wel sadomasochisme.... De teller stond op 59,5 km toen ik thuis aankwam en eigenlijk had ik drie straatjes moeten omrijden om het mooie 60 getal op de teller te mogen zien.... Dat komt een andere keer.... Door alle pijn heen werd het vocht uit mijn benen afgevoerd en mijn rug wat beweeglijker en de blijheid die Limburgs land me bracht. Het terugzien van oude bekenden als de knotwilgen en het glooiend landschap. Het bankje langs de landweg aan de rand van de akker.... het was er nog allemaal en menig keer was er een traantje van herkenning en blijdschap.....dat was wel wat pijn waard.

 

Annemiek