Beste mensen,Ik heb twee kaarsjes aangestoken om het tweede verhaal van mijn Kerstactie een behouden vaart te geven....Laten we elkaars handen vasthouden en steunen delen en nabij zijn... tijdens donkere dagen die daardoor lichtjes krijgen....Als sterretjes in een donkere nacht.
Annemiek.
Roel….
Een tengere schuchtere jonge man rond de 30 jaar en niet al
te groot… zo kwam hij bij ons binnen. Zijn flat was afgebroken een dorp verder
en kreeg hij een woning in Landgraaf. Zijn vorige vrijwilligerswerk (met behoud
van uitkering) was in een verzorgingstehuis geweest waar hij dementerende
mensen hielp met eten. Deze jonge man hoort tussen jonge mensen te werken in
afwachting van een baan en werd een plekje voor hem vrij gemaakt in het
consuminderhuis….
Roel spreekt iets langzamer dan de meeste mensen, wat bedachtzamer
en kijkt de kat uit de boom. Duidelijk introvert en hij heeft ietsje meer tijd
nodig maar daar is niets mis mee. Hij heeft een gedegen opleiding afgerond…
Niets aan de hand met Roel zou je denken maar wat een zwaar
lot trof dit jonge mens. Van zijn vierde levensjaar tot zijn negende heeft hij
gevochten tegen leukemie ( bloedkanker) met een overlevingskans van 10%. Roel
had geen onbezorgde kindertijd waarvan hij ook nog eens twee jaren in Nijmegen in
een ziekenhuis doorbracht. Hij was zijn moeders eerste kind en kreeg nog een
jonger broertje. Moeder zat volgens Roels beleving twee jaar dag en nacht in Nijmegen aan zijn bedje. Zijn vader was
thuis en verdiende de kost voor het gezin en was er ook nog het jongste kind om
te verzorgen. Zo ging dat in die tijd er moest immers brood op de plank komen….Toen
Roel zeven jaar was geworden kwam hij eindelijk thuis maar de therapie bleef.
Logopedie en inhalen op leeftijdgenootjes….Onder leiding van moeder was Roel
daar constant mee bezig….wat hem goed af ging.
Vanaf Roel zijn vroegste jeugd moet er een bijzondere band
tussen hem en zijn moeder zijn ontstaan en tegelijkertijd de band met zijn vader
op een laag pitje gekomen, ze zagen elkaar immers weinig. De bijzondere band
van een moeder met haar zorgenkind bleef….Roel adoreerde haar en nog steeds
waarvan een vrij grote tatoeage getuigd op zijn lichaam van een afbeelding die
zijn moeder met een zonnebloem voorstelt met haar naam eronder. (Een zonnebloem
is een laatbloeier en dat is Roel ongetwijfeld.) Op deze manier is ze altijd
bij hem. Ze stierf veel te jong….aan kanker… twee jaar nadat Roel genezen was
verklaard. Roel was toen elf jaar.
Toen kwam de grote leegte… Verdriet van een man die achter
bleef met twee kinderen waarvan de oudste een zorgenkind was. Een vader die
zichzelf moet hebben herkent in zijn oudste zoon. Introvert en moeilijk over
gevoelens kunnen spreken. Ze piekeren zonder te delen met degenen die ze
liefhebben…en maken het zichzelf daardoor heel moeilijk.
De grote leegte voor Roel… het gemis van de liefde en de
aandacht want moeder was degene geweest die het dichtste bij hem stond maar ook
contacten met vriendjes en Roel bevorderde. Ze organiseerde activiteiten en de
opvoeding van de twee kinderen voor het grootste deel op zich nam, waarvan heel
veel tijd met Roel. Het klassieke patroon van vader die kostwinner was en
moeder het huishouden verzorgde. Het was niet meer….De kinderen waren meer aan
zichzelf overgeleverd hoe goed vader ook zijn best deed...
Toen vader enige jaren later een vriendin kreeg en mettertijd
ging samenwonen kwamen er nog de twee kinderen van de vriendin in het gezin wonen
en Roel steeds meer uithuizig….want thuis was thuis niet meer en zou voor hem nooit
meer thuis worden… Hoe goed de vriendin ook haar best deed, geen enkele vrouw
hoe goed of volmaakt ook zou het in de ogen van Roel tegen zijn moeder op
kunnen nemen. Maar dat begreep Roel pas veel later…
De jongen met zijn verwonde hart…liep in weer en wind de krant
rond te brengen vroeg in de morgen, voor een zakcentje. Daarna naar school middelbaar
bijzonder onderwijs (VMBO) waar maar 15 leerlingen in een klas zaten. Later
haalde hij het hoogste niveau Electro…en was er nog de sport viermaal per week.
Atletiek bij een club in Sittard en met de trein heen en weer slokte hele
avonden op. In de weekenden vaak wedstrijden. Hij hoefde maar weg te zijn…wilde
alleen maar weg en is uiteindelijk voorgoed gegaan zijn huissleutels achterlatend…. Er
moeten grote zorgen om Roel zijn geweest bij de vader over zijn zoon.
Roel had zo zijn dromen. Er zou een baan komen als zijn
studie was afgerond en een vriendin. Hij haalde tussendoor zijn rijbewijs en
was gediplomeerd elektricien en die zijn altijd gewild. Toch verloor hij keer
op keer zijn baan omdat hij iets meer tijd nodig heeft. Hij kreeg alleen maar
vriendinnen die van hem profiteerden en zijn jeugd maar vreemd vonden. Roel
kreeg verkeerde vrienden en leerde hoe je kan vluchten voor verdriet en
mislukkingen door drugs te gebruiken. Korte
baantjes bij het uitzendbureau en te weinig inkomsten. Hij vroeg geen
aanvulling aan bij de bijstand en leefde soms dagen op water en een pot
mayonaise die nog in de kast stond. Hij betreurde dat hij bij die 10% hoorde
die leukemie hadden overleefd…...Voor hem hoefde het allemaal niet meer…
Zijn vader moet toen onmachtig aan de kant van de harde weg
van Roel hebben gestaan. Wachten totdat hij iets kon doen en machteloos toezien
want vaders zijn meestal geen psychologen en hebben meestal alleen zorg en
liefde te geven en soms is dat niet genoeg.
Roel werd gevonden en voor zes weken opgenomen op een gesloten afdeling
van Mondriaan. Daarna bleef enige tijd therapie tegen depressies en o.a. het
verwerken waarvoor hij vluchtte…
Er was huurschuld ontstaan omdat hij te laat uitkering
aanvroeg die niet met terugwerkende kracht wordt uitbetaald. Het zag er volgens
Roel naar uit dat hij in drijfzand was beland waar hij nooit meer echt uit zou
komen. De foute vrienden werden weer opgezocht omdat die hem een gevoel van
“belangrijk zijn” gaven en Roel werd verder uitgebuit. Hij “kocht” vrienden en
vriendinnen door te helpen met geld en raakte verder in de schulden.
Weet werd speed en hij hoopte dat hij eraan ten onder zou gaan maar wilde de 50e
verjaardag van vader nog meemaken en daarna zou hij van dit aardse tranendal
verdwijnen… Toen hij me dat vertelde wist ik dat hij zielsveel van zijn vader
moest houden. Misschien heeft zijn moeder van daarboven op het juiste tijdstip
ingegrepen maar zeker wel zijn vader die het draadje bleef vasthouden……. Roel
werd wederom op de gesloten afdeling opgenomen vroeg zelf bewind voering aan en
komen we langzaam naar de tijd van nu…….Roel in het consuminderhuis…….
Te weinig kleding, afgedragen slechte schoenen en vrij
mager stapelde Roel zakken met binnengekomen kleding in ons consuminderhuis.
Liep ermee de trappen op en af en was een veelal zwijgende hardwerkende
aanwezigheid. Zijn wereld moet klein zijn geweest want hem aanspreken leverde
al stress op met ongecontroleerde bewegingen als gevolg. Die bewegingen zijn nu
veel minder en horen bij hem en verhogen zijn charme. Hij is zeer geliefd…
roddelt nooit en zijn “horen zien en zwijgen” maakt hem tot een geliefde
collega. Omdat ik wilde weten waar zijn minderwaardigheidsgevoel vandaan kwam,
waarachter ik eenzaamheid vermoedde en er financiële problemen waren kwam Roel
in een budget/consuminderkring die ik persoonlijk leidde…
Roel leefde van 30 euro per week met drie katten waar hij
gek mee is en werd via maatschappelijk werk bij de kredietbank aangemeld voor
de schuldsanering. Er zat geen schot in omdat Roel niet geholpen werd met het
aanleveren van documenten waar hij niets van begreep en uiteindelijk de brieven
niet eens openmaakte. Hij lag er nachten van wakker…. Zijn dossier lag ergens
in een “onderste la.” De laatste waarschuwing was al geweest en zou de zaak
stopgezet zijn als ik mijn neus er niet in had gestoken. De zaak werd vlot
getrokken en Roel zit nu in de tweede fase aanvraag schuldsanering.
Hij is wat gevulder geworden want hij krijgt van de
broodlijn eenmaal per week. Dat betekend groente fruit brood en wat lekkertjes.
De dames die de kleding sorteren houden mooie kleding voor Roel apart en hij
loopt er goed gekleed verzorgt en geschoren bij. Hij lijkt wat gegroeid en
dat komt door zijn eigenwaarde die groeide en hij meer rechtop loopt. Roel is
inmiddels assistent van de coördinatie en het visitekaartje van ons huis.
Behulpzaam haalt hij kofferbakken leeg van mensen die spullen brengen, haalt de broodlijn
mee op bij de supers en werkt samen met Theo aan de vrijdaglogistiek. Hij geeft
voedsel uit op de zaterdag broodlijn en er zit nog veel groei in Roel na de
grote groei die hij al maakte. Hij loopt sinds kort controles door het huis net
voor sluitingstijd of ramen en deuren wel gesloten zijn en lichten uit. Of
stekkers uit contactdozen zijn en de afval goed gescheiden werd en afgevoerd.
We kunnen hem vertrouwen want hij heeft een groot gevoel voor verantwoordelijkheid. Hij mocht
op onze kosten zijn rijbewijs verlengen want binnenkort gaat hij onze bestelbus
rijden. Eerst voor korte ritjes zoals de broodlijn ophalen en wat korte ritjes
rondom de kerk… Al doende leert men nietwaar….en hij moet er eventjes weer
inkomen.
In zijn budget/consuminderkring leerde hij budgetteren en
energiezuinig stroom en gasgebruik. Inmiddels leert zijn kring tijdmanagement
en staat Roel elke dag twee uur eerder op tijdens de dagen dat hij niet bij ons
werkt en haalt zijn huis uit de achterstand schoonmaak. De sfeer in zijn kring
is openheid en geborgenheid en met veel humor kijken we naar onszelf en pakken
zaken aan waar we tegenop zien en maar uitstellen……. Na grip op geld leert
Roel grip op leven maar vooral groeien naar meer eigenwaarde en hij is me zeer
dierbaar geworden en niet alleen bij mij.
Door zijn groei is hij de contacten met zijn familie aan
het herstellen en de vriendin die steeds geld van hem leende heeft hij
gesommeerd in etappes het geleende terug te betalen. Dat gebeurd nu ook en
lenen is er in de toekomst niet meer bij. Ze mogen hem aardig vinden om wie hij
is en niet om geld van te lenen en ik let erop dat hij niet wordt misbruikt om
gratis werk te leveren voor iedereen. Roel werkt vooral aan zichzelf en dat
heeft de hoogste prioriteit. Hij mag trots zijn op wat hij presteerde de
afgelopen jaren waar geen drugs meer aan te pas komt. Hij heeft een klein
spaarpotje voor als zijn wasmachine kapot gaat of zo, en helpt ons mee te helpen ……en daar mag je respect voor hebben.
Tweede Kerstdag werkt hij samen met Theo en mij aan de broodlijn en maken we
het een beetje gezellig voor de mensen die voedsel komen halen omdat er geen geld is…..Kerst is delen
en vrede op aarde waar we elkaars handen vasthouden om verder te kunnen….
Ook voor Roel willen we voor Kerst wat extra doen om even
geen zorg te hebben over wat er op tafel komt. Wat is 30 euro per week nou als
je daar alles van moet doen verzorgende producten katvoer eten reparaties en
zou hij al uitgehongerd zijn als hij niet van de broodlijn kreeg….
Stort wat je missen kan en wil op rekening IBAN
NL14RABO0173658903 van Consuminderhuis Parkstad Zet er maar Kerst actie bij…..
Dankbaar zal elke euro goed besteed worden. Er blijft niets
aan de strijkstok hangen.……
Annemiek
