zondag 13 november 2016

Mijmering 133 Van een zwaantjes pompoen, mislukte brioches en de kerk...

Beste mensen,

Warm gretig het leven levend dat wil ik...
Om te leren te voelen te denken en te handelen...
Dat is rijkdom......

Annemiek.
 
 
133 Consumindermijmering 13 november 2016.
 
Tip
Al dat gevallen herfstblad is een weelde op de borders. Het maakt de aarde losser en onder spitten hoeft niet want dat doen de regenwormen die heen en weer reizen door de grond en blad meenemen onderweg. Herfstblad zijn dekjes rond de planten en als een dekentje beschermen ze voor vorst. Alleen wegharken van het gazon en vegen van het stoepje. Je kan prachtig bladcompost maken van herfstblad in plastic zakken. Mijn “frêle” gestalte even op de zak en er past weer een lading bij. Als de bladeren droog zijn giet er wat regenwater bij. Wat kalk tussen de bladeren gestrooid om de zuurgraad te verhogen en de zak dicht gebonden kan de tijd starten en heb je in maart prachtig bladcompost. Oh ja...prik met de riek wat gaatjes in de zak en gooi hem ergens waar hij niet in de weg ligt en minder opvalt.
Tip 2
Wederom werd een pompoensoepje gemaakt want ik heb er zeker nog niet genoeg van. Wat wortels uit de inkuil schoongemaakt op mijn “werkblad” de border. Een lelijk eendje pompoen werd opgemaakt en lelijke eendjes worden zomaar zwaantjes onder mijn handen. Met een scherp mesje werd een mooi recht lijntje gezet op de schil waar een “deksel” van de pompoen gesneden moest worden. Met het oude kartelmes diep in de pompoen gestoken en het lijntje aangehouden als leiddraad. Deksel eraf en de pompoen leeg geschept met een scherpe lepel. Ook nog een beetje uit het deksel geschept is de pompoen een mooie terrine geworden. Je zou hem in de oven kunnen zetten 20 minuut op 200 graden en daarna gevuld met de soep op tafel gezet. Nadat de soep eruit is geschept kan je de terrine opeten bestrooit met wat zeezout en van schil ontdaan........
 
Ik ga voor de tuindecoratie en de terrine kreeg een plastic beschermlaagje dan rot hij minder snel. Er kwam potgrond in en viooltjes met een afwerklaagje van mos. De deksel schuin er tegenaan en op een pitriet dienblaadje gezet op de tuintafel in de regen. Wat een schoonheid is mijn lelijk eendje geworden.......
 
Helemaal in de ban van pompoen heb ik wederom pompoenbrood gemaakt maar nu in briochesvorm. Ze zien er prachtig uit maar ook heel zoet door de marmeladevulling en die zou ik volgende keer er niet meer indoen.....dus alleen het brood maar wel met pompoenmarmelade besmeren nadat ze uit de oven komen..
 
Pompoenbrioches.......
Ingrediënten:
500 gram pompoenpuree
16 eetlepels zonnebloemolie
8 eetlepels melk
snuf zout
2 handvol suiker
2 eitjes
2 zakjes bakpoeder
rond de kilo bloem.
 
Werkwijze:
Schil een klein pompoentje en snij in stukjes. Weeg 500 gram en gaar de pompoen in 2 eetlepels water in een pan op het vuur. De blender erdoor en af laten koelen.
Meng in een deeg/kom alle ingrediënten ( ja ook de pompoenpuree) met uitzondering van de bloem. Voeg al knedende de bloem toe tot het deeg loslaat van je handen.
Rol het deeg uit tot een niet te dunne plak en besmeer met pompoenmarmelade ( zou ik achteraf niet doen) De deeg/lap oprollen en in schijven snijden ( zonder marmelade wel met water inwrijven om het plakken te bevorderen) De rolletjes op een bakblik zetten met heel weinig tussenruimte zodat ze tegen elkaar aan rijzen. In een voorverwarmde oven op 200 graden afbakken tot lichtbruin en gaar. Dat zal rond de 45/50 minuut zijn maar elke oven is weer anders......
Direct uit de oven pompoenmarmelade op de brioches smeren met een kwastje of je vingers als die “vuurvast” zijn......
 
Mijn leventje...
Afgelopen week snorde dagelijks de bladblazer van buurman Janssen. Aan de voet van de kersenboom ligt een gazon en daar moest het blad vanaf weet ik en hij wil dat dagelijks voor zonsondergang of zo van het gazon hebben....Het waarom ontgaat me. Iedereen zijn/haar eigen sprookje. De deur dicht hoor ik niet het hels kabaal en lees mijn boek of experimenteer met onmogelijke brioches die zonder vulling veel lekkerder zouden zijn geweest. Net voor de zevende bladblaas/dag kwam ik pas in actie. Ik had een week lang het gevallen blad op mijn stoepje bewonderd, er doorheen gestruind en gezien waar Jan de Wind het mee naar toe nam. Hij speelde ermee en er werden randjes aangelegd zag ik en een hoopje voor de keukendeur. Onder het afdak bleef het een los droog verzamelingetje en ik
heb in een keer zonder lawaai het blad bijeen geveegd. In lange streken met de brede bezem in de stilte van de vallende avond. Ik heb de schoonheid op de borders gelegd en nagenoten van dat winterjasje op de aarde.......
 
Floortje is helemaal gek op haar dekentje van Liane. Het mooie is dat ze het herkent en waar ik het ook leg je ziet haar denken: Oh ja.....dat is mijn plekje. De poes op het dekentje die reikt naar een vlinder zou zomaar Floor kunnen zijn alleen is de vlinder ook vaak een wesp en hou ik mijn hart vast....
 
Vandaag heb ik in de Protestantse kerk in Heerlen op het Tempsplein een korte presentatie gegeven van mijn werk in ons consuminderhuis. Vijf minuten spreektijd werd tien minuut en dat is heel goed te doen voor dit mens die dagen kan spreken over ons huis. Ik heb gesproken over het gezin van Annet en Stef die gevlucht zijn uit hun dorp... gewoon weg gejaagd door buurtgenoten en na een jaar o.a. consuminderhuis een beter leven kregen. God zij dank... In het eerste advent verhaal dat ik komende zondag in de mijmeringen zal delen lees je uitgebreid hoe dat allemaal is gegaan. Vanmorgen heb ik het verhaal geperst in tien minuutjes en de mensen waren zeer onder de indruk zag ik. De dienst in de Protestantse kerk is heel anders dan in de Katholieke
kerk. Letterlijk en figuurlijk warmer ( de kachel aan ) en ontroerend hoe iedereen iedereen groet en kent en een praatje maakt. Na afloop de koffie en viel me van alles op van de dienst. De dominee die getrouwd mag zijn en ook een vrouw mag zijn en de vele vrouwen die in gelijkwaardigheid de dienst mee “maken.” De kindjes die een duidelijke rol hebben en halverwege de dienst ergens gaan knutselen. Ze worden uitgezongen en weer onthaalt na verloop van tijd. De dienst duurde twee uurtjes alles bij elkaar en daarvan was elke minuut boeiend. Aan het einde vormden de kerkgangers een grote kring tegen de muren van de kerk en liep de dominee met brood ( hostie)  en wijn langs de kring het avondmaal rond te delen. Het was warm ontroerend en vooral raakte me dat ieder werd uitgenodigd om deel te nemen aan het avondmaal. Alle geloven en wie maar aanwezig waren want we zijn immers allemaal christenen en dat die niet samen op een kussen mogen slapen is zeer uit de tijd. De dominee vertelde over zijn vader en zijn hospita in zijn studie tijd. Die mevrouw was ervan overtuigd dat ze in een vorig leven als soldaat had geleefd. Op haar lichaam waren de wonden daarvan nog te zien geweest al heeft ze die aan de dominee in wording nooit getoond. Het leek erop alsof hij daar ook geen behoefte aan had. Er werd gelachen en geapplaudisseerd tijdens de dienst en de blommen gingen naar een zieke mevrouw werd verteld. De kaarsjes ontstoken en weer gedoofd bij aanwezigheid van alle mensen. De dominee noemde het woordje seks ergens in zijn verhaal en dat gaf mij groen licht om het over prostitutie te hebben en drugs verhandelen, winkel diefstal of een bank beroven. Ik ging weer lekker op dreef in mijn presentatie en op die “heilige” plek voelde het zeker niet misplaatst. Ik gaf passant het recept mee van rauwe andijvie stamppot van slablaadjes gemaakt en dat ze net over de grens nog groot vuil aanbieden aan de straat waar je ijzer uit kan halen voor de ijzerboer. Een zwarte bijverdienste bedacht ik te laat en strafbaar maar daar zal geen mens aan hebben gedacht neem ik aan..........
 
Annemiek