Beste mensen
Tijdens een wandeling vind je zomaar kleine
buideltjes geluk...
een vogel, een tuin, de glimlach van een kind, een
kransje aan een voordeur,Je zou het allemaal niet zien als je thuis was gebleven...
Annemiek.
137 Consumindermijmering
2016.
Tip.
Een advent stuk zelfgemaakt van wat je in tuinen
vind van jezelf of buren vrienden kennissen kost alleen 35 cent voor het stukje
oase dat je gebruikt. Zelfs vragen bij mensen met een mooie heg levert wel
groene takjes op. Een grote schaal of
vlaaischotel eventueel plat bord heb je beslist wel. Heb je zelfs geen geld voor
oase kiep dan een schaal vol aarde uit de tuin en houd die goed vochtig...
De stekers voor de theelichtjes worden elk jaar
opnieuw gebruikt en theelichtjes zijn echt het veiligste. Laat brandende
kaarsjes nooit alleen.
De takjes die we gebruikten voor de basis zijn uit
de heg geknipt bij het consuminderhuis.
Een oase blok werd in een plastic bakje gelegd waar
vlees in heeft gezeten en kan met een gietertje het bakje steeds gevuld worden
met water zodat je duurzaam adventstuk tot driekoningen meekan. 
Zie foto de oase blok boven het plastic bakje
uitsteken waar van vier kanten ongeveer gelijke takken worden ingestoken net
boven de rand van het bakje. Dan aan vier hoeken bovenin de oaseblok takjes van
een gekrulde conifeersoort, ik dacht thuja. Die boom staat voor ons
consuminderhuis en wordt door ons vakkundig einde november gesnoeid. De gemeente
heeft er geen omkijken naar en zo helpen wij gratis mee aan de groenvoorziening
onderhouden. 
Nog een rijtje iets kleinere takjes thuja en
middenin waar de oase nog zichtbaar is strooien we knipsel oftewel kleine
stukjes groen want mos kost geld.....
Ik heb een keer mos uit de hei geplukt toen ik nog
niet wist dat het niet mocht. Een kleine boswachter die tegen me op moest kijken
vroeg met veel bravoure wat mevrouw daar aan het doen was. Nou dat was duidelijk
leek mij en omdat ik niet in de kleuterrol wenste te gaan zweeg ik. Hij wilde
dat ik de zak mos in de greppel leegschudde die daar echt niet meer zou gaan
groeien en ik kreeg een proces verbaal voor stroperij....Laat dat nou in de familie zitten.....een strafblad voor stroperij. Mijn opa Toontje Smits stroopte in de oorlog en wellicht ook erna hazen en konijnen om zijn dozijn kinderen in leven te houden. Ik ben niet voor het doden van dieren alleen uit noodzaak en misschien was het toen wel noodzaak. In ieder geval had ik vanaf die tijd een strafblad voor stroperij en een proces verbaal van 215 euro gekregen. Daarna teelde ik het mos zelf in de tuin..... een mens leert nu eenmaal.
Terug naar het adventstuk...De stekers werden in
het stuk gezet en gevuld met zand uit de volière van Gerda..... Er kwamen
kaardenbol en papaverbollen uit mijn tuin in het stuk... steeds met drie bij
elkaar want de natuur denkt in drie en vijf enz.... Petra werkte gelijk met me
op en nog een stel mensen ongeveer acht in totaal en dat werkt fijn. Ik leerde
hen nog hoe ze ijzerdraad aan dennenappels ( die ze steevast eikels noemden) en
kerstballen maakten ( zie foto) en die draad is te koop voor weinig bij de
bouwmarkt of zo. Geen krammen en geen stekers die zijn te duur. De basis van het
advent stuk klaar kon ieder haar/zijn eigen smaak en kleur kiezen. Ik hou van de
klassieke kleuren rood en goud en veel natuurspul dus kwam er skimmia van buur Caumo in mijn stuk en menigeen volgde mijn voorbeeld. Hier en daar zie je cedertopjes in het stuk komen, gesnoeid naast het consuminderhuis en hulst van buur. Ik ben nog een keer in die boom geklommen voor ons huis samen met Petra en vond voor Jozé twee machtig mooie ballen die op kokosnoten leken maar het niet waren.
Ik hoop dat de mensen van avond twee deze mail niet
lezen voordat ze de workshop volgden.....In ieder geval kan ieder die deze
mijmering leest aan de slag met van niets iets
maken...
Mijn leventje....
Terwijl de zon schijnt en het binnen kouder is dan
buiten staat mijn advent stuk te stralen en steek ik zondag een kaarsje aan. Er
komt nog een mega Kerststuk op de eetkamertafel en is het wel voldoende. Ik doe
niet aan bomen en deurhangers maar wel een krans van hulst of zo van een struik
die hoorbaar gilt “snoei mij” als ik erlangs fiets. Er waren jaren dat ik een
echte boom kocht van enkele meters hoog die in een cementkuip in water werd goed
gehouden om daarna in de tuin een plek te krijgen. Echte grote bomen redden het
meestal niet van binnen weer naar buiten maar wel kleine boompjes in potten. Die
vind ik zo zielig sinds ik een mevrouw in zo'n mini boompje rood/witte gebreide kerstklokken
zag hangen. Het leek een beetje op Annemiek met een kanten kraagje en panty's
met naaldhakken aan. Het past niet.... en bomen horen buiten in het bos.... Die
neppers in wit en paars die ook nog in hoog tempo jinglebells tinkelen zijn
helemaal om gestoord van te worden en als ik aan de kalkoen denk die mijn moeder
tot karton droogde in de oven werd je daar ook niet vrolijk van. Van kalkoen vullen had ze nooit gehoord en het karkas lag daar maar leeg uit te drogen.Kerst was en is
in het bos wandelen en blossen op je wangen van de kou. Als je thuiskomt de
kaarsjes aan en een boek met een glaasje port en gestoofde peertjes bij een
eenvoudig middagmaal of alleen die peertjes en niets hoeven en rust en vrede........Nee niet
rust in vrede.... Nog even niet.
Annemiek
