Het grootste geschenk op aarde
is de stilte... waarin herinneringen
dwalen.Annemiek
87 Consumindermijmering 2016.
Tip.
Tip 2
Groene en gele sperziebonen staan oogst klaar in de
tuin en kan ik bonensalade maken. Het recept als volgt:
250 gram groene sperziebonen
250 gram gele slaboontjes
1 dikke rode ui of gewone ui
1 rode paprika
1 gele paprika
1/2 beker witte droogbonen
1/2 beker kidney droogbonen
eventueel dille als je hebt.
3/4 beker zonnebloemolie
3/4 beker suiker
1 beker witte azijn
Er kwam een meneer van bedrijf Habenu Van de Kreeke
in opdracht van HEEMwonen om het gat in de bestrating bij mijn achterdeur op te
lossen. Anderhalf jaar geleden heeft daar iemand van een ander bedrijf een
luchtrooster geplaatst die was weggezakt en daardoor klinkertjes onder het huis
verdwenen. Een gat was het resultaat.... Een moeilijke opdracht destijds die wat
rommelig was gedaan. Het was toen noodweer en de meneer gaf al aan dat de hele
zaak wel zou wegzakken en ik dan maar terug moest bellen. Dat is dus ook
gebeurd.
De meneer van vandaag was een ijverige snel
werkende jonge man die geen tijd nam voor koffie of fris en om half acht al op
de stoep stond terwijl om acht uur de afspraak was. Hard werken vroeg in de
ochtend was zijn motto dan kon je opvangen als er wat tegen zat. In de namiddag
kon je dan een tandje lager zetten als de hitte moordend werd. Wat een heerlijke
meneer!
Floor die flirt moest natuurlijk weer zoentjes
geven de lellebel en meneer stond dat eenmaal toe waarna ik Floor maar even heb
opgesloten want ze zou zo met haar neus op het werk gaan staan en de meneer
wilde doorwerken. Ik heb met verbazing de werkzaamheden gevolgd. Het hele
luchtrooster werd eruit gehaald en verstevigd aan de achterzijde. Teruggeplaatst
werden de klinkertjes in cement gezet rondom de bak en precies op maat gezaagd.
De stofwolken die dat veroorzaakte ging door de wind richting keukenraam en buur
zag ik en niet naar mijn pas opgehangen natte wasgoed. Wat weet zo’n mannelijke
man van wasgoed nietwaar. Het was zo boeiend allemaal dat ik maar niets heb
gezegd. De kinderkopmuur is ook al niet recht naast de rooster en hoe krijg je alles muurvast voor jaren. Er ontbrak nog een klinkertje heel smal net onder de dorpel bij de
keukendeur. “Doe maar gewoon cement erin hoor, was mijn reactie.” Waar bemoei ik
me trouwens mee..... Meneer heeft er inderdaad cement voor gebruikt maar zie hoe
mooi..... precies in de vorm van een klinkertje..... Wat een vakwerk! Meneer
wilde de stukken kapot gezaagde klinker meenemen om op te ruimen maar ik wilde
ze terug omdat ik van alles en nog wat doe met stukken steen. Dat had hij al
gezien in de moestuin vertelde hij en dat is een droom van hem........later een
huis met een moestuin en zelf geteelde groenten. Toch veel lekkerder dan in de
winkel. Hij had al eens geprobeerd met een moestuintje maar niets geworden omdat
voldoende kennis ontbrak. Terwijl meneer de binnendeuren repareerde heb ik mijn
boeken DE EERLIJKE MOESTUIN en ETEN UIT DE EERLIJKE MOESTUIN voor hem
klaargelegd want zoiets moet gestimuleerd worden en mijn geluk van die
prachtklus moest immers ook een weg vinden nietwaar. Meneer was zo heel erg blij
met de boekjes, echt dolgelukkig en ja ik heb ze natuurlijk
gesigneerd.........
Ik heb wat na gemijmerd met Floor op schoot over de
tijd toen mijn vader betontegels maakte voor het tuinpad. Hij had daar een mal
voor en de cement was toen niet zoals nu waar alleen water bij hoeft. In 1960
kwam daar cement en zand en water bij en als je geen betonmolen had moest het
mengen met de platte schop gebeuren bij die grote hoeveelheid. Als de tegels
klaar waren en uitgehard kwamen ze op hun plaats met een latje ertussen want ze
zetten uit bij bepaalde weersomstandigheden. Welke weersomstandigheden weet ik
niet meer. Ik was vaders knechtje en als hij daar zo fluitend bezig was met zijn
alpinopetje en zijn caballero moest ik water aanslepen maar vooral oh en ah
zeggen omdat hij dat af en toe nodig had. Mijn zusje Gerry heeft die behoefte
ook en ik eigenlijk niet, ik zag indertijd in stil geluk van zelf doen en weinig
materiaalkosten een pracht tuinpad ontstaan en moest dan steeds zuchten. “Miet,
waar blijft de koffie?” Hoor ik zijn stem.... Oh ja, die koffie daar was ik ook
voor.......en terug in 2016 zet ik een beker koffie voor mezelf en voel ik de
aanwezigheid van mijn vader die op zijn gemakje keurend het vakwerk van de jonge
meneer bekijkt.....
Annemiek