Zoek hem niet te ver, de medemens die je helpen kunt. Met een lach, een praatje, een tas open houden van een boodschappen karretje op de markt.
Je medemens woont niet voorbij de horizonten, je medemens is hier, direct naast je.
Nu nog ieder die een barricade legt dit te laten inzien…
Tip…Mijn
stoepjes bij/strooien met wegenzout doe ik meestal in augustus.
Eerst het hofje vegen en bij opkomende onkruidplekjes zout bij/strooien.
Tip
2…Inmiddels heb ik voldoende jonge aardbei kinderen geteeld en kan
het verjongen
starten.
De eerste bak met “ouwetjes” werd leeg gemaakt en kwamen ze in de compostbak.
De bak van verse potgrond voorzien…en de jonge plantjes
erin.
Voor de tweede bak waren ook genoeg jonkies
Eerst nog wat kindjes
telen.
Tip 3… Een rondje op de fiets en kijken of de vlierbessen al rijpen.
Mijn oogst langs bosranden is heel schamel.
Ze zijn klein van stuk dit jaar en bevatten amper sap.
Toch maar de moeite genomen om een klein potje jam te maken…
Vlierbessen zijn giftig… tot ze gekookt zijn.
Maar direct opmaken in de yoghurt met bramen en frambozen uit de tuin.
Na jaren heb
ik weer de unieke smaak van vlierbessen geproefd en daar ging het om.
Daar zit het zaad aan en heb ik in een ondiep holletje gelegd
in de border.
Aarde erover en wie weet…
De grond omspitten of omwoelen doe ik nooit meer.
Wil ik ergens iets zetten dan maak
ik een pootgat of kuiltje.
Tip
5… Nog steeds ben ik met ontspullen bezig, om verschillende redenen.
1.
Wat je niet hebt hoef je niet schoon te maken, want…
3.
Soms krijg je maanden geen hulp en is het zaak dat je zelf met
kunst en vliegwerk je huis schoon moet zien te houden. Het is een uitdaging die
therapie heet en tevens een kunst om gezelligheid te creëren met minimaal spul,
en echt het kan…In ieder geval brengt het rust.
5.
Voor mij geldt dat ik veel ruimte nodig heb voor mijn manier van lopen
in slingers en
rolstoel/stok/rollator.
6.Wat
het meest vreugde brengt is spullen weggeven aan mensen die daar
heel blij mee zijn. De blijdschap te kunnen zien…doet zo goed.
hoeven geen zooi te ruimen, als ze dat al van plan waren… Misschien zet mijn tip je aan het denken want je doet nabestaanden wel iets aan…
met vier vierdeurs kleerkasten vol ouwe meuk en 120 paar schoenen of zo…
Tip
6… Groente koekjes en dribbelend de afwas doen. Rechtop
staan wordt moeilijker
maar dribbelen gaat prima, dus dribbel ik van de kookpot
naar de afwasbak.
Mengen met je hand en bloem toevoegen tot samenhangende hoopjes ontstaan.
Met twee lepels
hoopjes in de stoofpan in heet zonnebloemolie… even dichtschroeien en direct op
lage pit.
Zoals je ziet leg ik oude theedoeken rondom de stoofpan zodat ik niets hoef schoon te maken.
Toen de groente koekjes klaar waren kon de stoofpan sissend als laatste in het afwas sop.
Misschien wist je dat allemaal al?
Tip 7… Overrijpe tomaten hebben de beste smaak.
Op de markt had ik drie kilo gekocht voor 2,50 euro waarvan alleen een paar harde tomaatjes in de koelkast gingen.
Voor pastasaus
pizza of soep.
Bij de super kostte een appeltje 52 cent en op de markt een kilo voor een euro.
Ongesorteerd en zelf uitzoeken zonder zweterig plastic zakje
want je neemt zelf stoffen tasjes mee.
De scharminkels waren niet moeders mooiste maar krakend vers.
Drie harde komkommertjes voor 1 euro…
Goed kijken en niets in plastic kopen is de truuk.
Veel te jong om alleen in een bos te zijn.
We maakten een gezellig praatje en was ik blij dat een mevrouw met dochtertje kwam aanlopen.
Ik kan zo genieten
van een blij gezin…”Wat bent u rijk,” heb ik haar nog gezegd… Daar was ze het
helemaal mee eens…
Het loonde om naar de markt in Eygelshoven te gaan en voor 9,40 euro had ik twee fietstassen boordevol groente en fruit.
Het was een
beetje link want aan het stuur hing ook nog een watermeloen in een tasje.
Auto’s blijven wijselijk achter me en automobilisten vrezen wellicht dat ik ook verstandelijk beperkt ben.
 |
| Watermeloen is gezonder dan frisdrank. Het bevat vitamine C,A en kalium. |
Tot slot nog
een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals mijn
bedoeling bij de oprichting…
Soren
(gefingeerde naam)
Zijn uiterlijk deed Scandinavisch aan, blond lang met een lichte huid… Rond
de 30 zal hij zijn geweest toen hij bij ons consuminderhuis terecht kwam.
Broodmager met behoorlijk ondergewicht en altijd waakzaam. Soren werd aangemeld via M.O.B. oftewel “Mens ontwikkelbedrijf,” een onderdeel van sociale dienst Landgraaf waar mensen terecht kwamen die ver van het arbeidsproces stonden. Ieder kreeg een persoonlijke begeleider van M.O.B. en na enige tijd in observatie tijdens interne werkzaamheden wordt een tijdelijke passende werkplek gezocht dichterbij betaald werk…Soms via verschillende bedrijven. M.O.B. en ik ondertekenden een contract en werd van tijd tot tijd de voortgang van o.a. Soren besproken.
 |
| 5 harde broodjes voor een euro, bij PLUS om 17.30 uur. Ik vries ze in om in het kleine oventje op te piepen. |
We starten met een kennismakingsgesprek, afspraken worden gemaakt over de regels van het consuminderhuis o.a. op tijd aanwezig zijn. Geen drugs of alcohol op de werkplek en werd het werk besproken. “Een makkie”… zie ik ze vaak denken...Weten zij veel…
Soren werd op de logistiek gezet en las ik zijn lichaamstaal die me meer vertelde dan hij besefte. Soren was duidelijk een beschadigd mens. Hij zocht tussen de ritten door altijd rugdekking, in een hoek of tegen een pilaar met ogen die constant rond gingen en werkelijk alles opmerkten in het consuminderhuis. Niets ontging hem… een eenling die geen aansluiting zocht, constant bezig met controle te krijgen en te houden…Wat moet dat vermoeiend zijn geweest…
Soren wilde graag het vrachtwagen rijbewijs halen op kosten van de gemeente
want zelf had hij daar voorlopig geen geld voor. Via MOB had hij zijn eerste
negatieve ervaring in de transportwereld al opgedaan. Als bijrijder bij
biertransport waar hij vaten van 50 kilo moest slepen en de dag erna plat lag.
Lange mensen hebben vaak rug problemen… Soren ook, daarbij zijn te iel lijf…Ik
zie het zo voor me hoe dat vat met Soren op de loop moet zijn
gegaan… Bij het consuminderhuis hadden we een bestelbus en binnenkort
een klein vrachtwagentje hoopten we…dat zou iets voor hem zijn.
Soren werd bijrijder en misschien wel te snel chauffeur bij onze logistiek wellicht uit noodzaak? Een van zijn eerste ritten was samen met mij gordijnen ophalen in een flat die leeg moest. Nou ja… hij moest nog wennen aan de bestelbus zullen we maar zeggen en ik was na lange tijd weer eens wagenziek…
Collegialiteit… daar was hij niet zo mee bezig… Hij was te druk met controle houden en hij dekte zich in, toen bij laden en lossen een flinke kras (door een collega) op een kast werd gemaakt. Daar maakte hij een foto van en die liet hij me alvast zien, met de naam van de dader erbij, voor als er “gezeik” van zou komen. Hij liet bij dit gebeuren heel veel van zichzelf zien. Zoals het meestal gaat bij dergelijke gebeurtenissen werd hij niet begrepen, werd uitgekotst en werd zijn werk bij de logistiek onmogelijk…
Hij meldde zich vaak ziek, migraine en rugklachten wat ik vertaalde als spanningshoofdpijn en niet gemotiveerd zijn omdat het niet ging zoals hij had gehoopt en verwacht. Hij scheen nooit te slapen.
Soren had duidelijk geen kijk op hoe hij overkwam…En nee… hij werd door mij niet eruit gegooid, ik zag ondertussen het gedrag van een diep gewond mens die behoorlijk om zich heen sloeg…Wat moet hij veel hebben meegemaakt…Ik wilde het waarom, de oorzaak weten… Misschien wat belasting wegnemen? en had zo mijn gedachten daarover en groeide een plan.
Eerst maar eens op de voedsellijn proberen wat kilootjes aan dat lange dunne lijf te krijgen want zijn leefgeld was bijzonder laag. Dat hij ondergewicht had door drugs kon ik al wegstrepen. Hij rookte wel shag en bleef natuurlijk weinig geld voor eten over. Door een fout bij de kredietbank zat hij onterecht jaren te lang in de schuldsanering en liep daarover nog een rechtszaak in hoger beroep. Ik zal je het verhaal besparen. Het is ongelofelijk wat door een administratieve slordigheidsfout bij de kredietbank een mens wordt aangedaan…
Ik besloot Soren niet meer in een groep te zetten waar hij steeds onder te
grote druk zou komen te staan. Hij mocht voorlopig eenling zijn en werd hij
assistent coördinator. Ik kon toen al moeilijk lopen en een assistent was geen
overbodige luxe. Oh ja… een consuminderkring behoorde hij te volgen want assistenten
van coördinators van consuminderhuizen behoren meer te weten over minderen...
Dat deed hij er wel bij. Wist hij veel…en liep hij heel langzaam de kant op die
mijn bedoeling was geweest.
Knip nu uitgebloeide lobelia's af.
Ze krijgen een tweede leven
tot laat in de herfst.
Eenling zijn is prima… als je assistent coördinator of manager bent en het is een eenzame plek die bij Soren paste. Hij was in de wolken. Hij verscheen netjes “in het pak” en was de vriendelijkheid zelf tegen mensen die spullen kwamen afgeven. Een mooie man in onze entree en een groot succes.
De mannen van de logistiek en mijn collega’s begrepen er niets van en hadden verwacht dat Soren eruit werd gepeerd en zeker niet dat hij “promotie” zou maken. Je kent het wel een groep grijze mussen die de ene met het lichte randje aldoor pikken en uit de groep stoten.… Ik zag het steeds weer…waar groepen mensen samen werken… Soren werd gejend maar dit mens was waakzaam en Soren liet zich niet uitlokken. Delegeren mocht Soren nog niet en was hij het helemaal mee eens. Even stabiliseren en mettertijd gaf ik hem wel wat meer verantwoordelijkheid. Daar moest hij naar toe groeien en eerst die cursus maar eens doen.
Binnenkort zou de consuminderkring starten met een kennismakingsmiddag en budgetteren leren. Eenmaal per week steeds op dezelfde middag. Vele thema’s werden behandeld om na een half jaar over te gaan van grip op geld, naar grip op leven… Vooral in de tweede helft hoopte ik wat openheid te krijgen bij Soren. Die openheid kwam eerder dan verwacht… en druk ik op het moment dat het plaatsvind door…
Gezien de extra lading startte ik deze keer de kring met een kleine groep
mensen die elkaar al kenden vanuit het vrijwilligerswerk in het
consuminderhuis. De eerste bijeenkomst is vaak emotioneel omdat we elkaar
vertellen waarom we in de problemen zijn gekomen… 
Jonge aardbei plantjes.
Openhartigheid lokt openhartigheid uit en daarom startte ikzelf door te beschrijven hoe mijn leven is verlopen. Ik vertelde hoe ik een angststoornis opliep op latere leeftijd en wat de levenslange gevolgen waren van een gewelddadige verkrachting op dertienjarige leeftijd…
Het gebeurde tijdens een muziekconcours in België waaraan ik deelnam als
lid van fanfare De Maasgalm. Heel beeldend beschreef ik wat er gebeurde met het
kind Annemiek…. Het meest nadruk leggende op het feit dat niemand van de
vereniging ingreep toen de aangeschoten oudere meneer met het kind verdween
achter de tent…(zie mijn eerste boek Heimwee naar Heusden)
Het drama werd door mijn moeder als niet belangrijk afgedaan…. Nu na een leven van inzichten verzamelen denk ik dat ze er geen raad mee wist. Mijn vader is direct de meneer “op gaan zoeken.” De gevolgen voor mij waren dat ik me heel lang alleen maar veilig kon voelen in de stilte en de natuur en tussen mensen altijd controle wilde hebben… zeer zeker in relaties…waarin ik zorgde dat mijn partner altijd de mindere was.
Ik zag Soren meegaan in mijn verhaal en moest hij wel gevoelens herkennen. Ik keek hem meermalen recht aan, zijn blik als het ware “gevangen” en eindigde mijn verhaal met de woorden: “Nu jouw verhaal!”….. “Ehh…ik ben als kind door mijn opa misbruikt.” God… het was eruit!! Zoiets had ik verwacht.
Soren werd gemotiveerd om verder te vertellen en iedereen hield zijn adem in. Een warm bad van medeleven kwam hem tegemoet van de mede kringleden.
Ik liet hem vertellen wat hij kwijt wilde… en de stroom was niet te stuiten... de beerput was open. Aan het einde vertelde ieder in een rondje hoe trots Soren mocht zijn, dat hij dit vertellen kon en hoeveel mededogen ieder had.
Mijn ervaring is dat in deze liefdevolle familiare sfeer mensen opengaan terwijl vaak een eerdere sessie bij een psycholoog geen resultaat bracht. Noem het maar amateur psychologie op de juiste plek en ik heb velen daarmee kunnen helpen… Het is nog nooit mis gegaan al heb ik wel altijd een korte lijn met maatschappelijk werk waar ik zeer gedreven mensen ken waar we dezelfde dag nog terecht kunnen. Zelfs naar een psycholoog diezelfde dag kon nog…
Daar heb ik wel eens gebruik van moeten maken toen een meisje van zes misbruikt werd en een broer en zusje door een vader… Een keer bij een mishandeling van een mevrouw…
Bij deze “moeke” hebben velen hun hart gemakkelijk kunnen luchten…omdat ik bekend ben met veel shit die een mens kan overkomen. Soren wilde nog even niet dat zijn begeleider van M.O.B. het wist. Hij zou dit later vertellen in mijn aanwezigheid als hij daar aan toe zou zijn. Hij kon me vertrouwen…
Om een lang verhaal kort te maken: Soren vertelde verder met tussenpozen tijdens de consuminderlessen, hoe zijn jeugd was verlopen en ik gaf hem de tijd… Zijn mede kringleden kwamen ook aan de beurt… Om op Soren terug te komen: Zijn ouders waren niet van het soort dat bij dwars gedrag van hun kinderen de reden daarvan opspoorden. Misschien interesseerde hen dat niet. Of onkunde… wie zal het zeggen… Het was geen hecht gezin waar je vertelde wat je dwarszat.
Soren gesloten als een oester werd steeds moeilijker… altijd gespannen en alert alsof ieder moment gevaar dreigde. Hij liep vast…op school en thuis, raakte misschien wel in depressie die niet werd gezien. Hij spijbelde constant werd betrapt bij winkeldiefstal. “Dan maar aan het werk” moeten de ouders hebben gedacht en door zijn gedrag kwam daar ook niet veel goeds van… Hij had een vriendin in die tijd en was veel bij haar en weinig thuis…Het zal een vlucht zijn geweest en voor mij heel herkenbaar.
Tijdens een van de vele ruzies thuis is Soren veel te jong het ouderlijk huis uit geschopt… Waar ga je dan heen? Met alleen de kleren die je aanhebt… De weg van de minste weerstand volgend trok hij in bij zijn vriendin. Een keuze die hij wellicht uit nood maakte. Het was geen liefde en de relatie liep dan ook stuk…
Soren… zonder afgemaakte opleiding niet wetende waar hij goed in zou kunnen zijn belandde in de schuldsanering door in de relatie ontstane schulden.
Hij wilde nooit meer een relatie, heb ik hem meermalen horen zeggen! Hij moest eerst alles op orde hebben…en zeker geen vriendin meer met een gat in de hand…Daar schijnt hij toch de controle te hebben verloren.
Soren… in de bijstand bij M.O.B. en in de consuminderkring bij Annemiek. Assistent coördinator in het Consuminderhuis waar hij nooit meer te laat kwam en door een ringetje te halen. Hij bloeide op en we zagen hem veranderen in een blij mens. Hem ontging niets en hij greep op de juiste manier in… indien nodig.
Zijn begeleider van M.O.B. herkende hem haast niet meer… De migraine
aanvallen werden minder en zijn slaapstoornis misschien ook wel. In ieder geval
was hij altijd op tijd… en moest ik hem zelfs tijdens een flinke verkoudheid
naar huis sturen… Hij wist nog steeds niet welk beroep iets voor hem zou zijn
(ik wel) en liet ik hem nog even verder stabiliseren…We hebben de tijd…en
probeerde ik zijn begeleider nog enkele maanden bij ons af te dwingen. Dat gaat
vaak moeilijk want hun taak is mensen uit de bijstand te halen en aan het werk,
binnen korte tijd, ook al was het (nog) onverantwoord. Enkele goede begeleiders
uitgesloten.
Via een thema in de consuminderkring kwam reflecteren (spiegelen) aan de orde. Kritisch naar jezelf kijken en inzicht krijgen hoe je in situaties handelde en welke gevolgen die beslissingen hebben gehad. Ik beschreef het “helicopteren” van Soren. Altijd overzicht houden en iedereen in de gaten hebben en zelfs vanuit een ooghoek zien wie binnen kwam…Soren zag het zichzelf opeens doen…
Enige tijd later gaf ik hem de hint in welk beroep hij opgelopen “kwaliteiten” zou kunnen inzetten. Hij kwam er niet op en gaf ik uiteindelijk aan of hij iets zag in de beveiliging/bewaking.
Het kwam binnen… Soren raakte helemaal gedreven en ging op onderzoek en inlichtingen uit. Korte tijd later vertelde hij een bedrijf gevonden te hebben waar hij stage kon lopen tijdens een opleiding die wel een jaar of zo kon duren. Er zat een baan aan vast. Hij wilde dit doen zonder zijn begeleider hierin te kennen…en weer kreeg hij mijn vertrouwen.
Hij deed de opleiding in de helft van de tijd en nooit vergeet ik de dag dat hij zijn bewakingspak kwam showen. Hij had inmiddels zelfs ronde billetjes zag ik en moest geplaagd worden.
Wat een mooie bewaker…met die stralende lach en die blonde schoonheid… Hij heeft onze kring op mijn advies verlaten want hij was dagen en nachten stage aan het lopen en leren voor zijn baan…daar ook nog de kring bij… Hij vond dat al zoveel jaren waren verkwanseld…Inmiddels was hij begin dertig. Hij was niet meer te remmen en heb ik hem voortijdig laten gaan…toen hij de baan kreeg bij de bewaking. Kinderen moet je loslaten en dat doet pijn… Soren heeft voor altijd een plekje in mijn hart…En ja…ik had het werk van zijn begeleider gedaan en de tijd genomen die daarvoor nodig was… De begeleider mocht met mijn veren pronken, ik bleef liever op de achtergrond.
Ik heb Soren met ontroering zijn werk zien doen. Bij supermarkten ziekenhuizen en evenementen. Zijn lange gestalte gezien met de steeds ronddwalende ogen en het overwicht dat hij had geleerd als assistent coördinator. Ik heb eens nagevraagd “hoe hij het deed”, bij een mij bekende eigenaar van een bedrijf waar ik Soren zag… “Die lange?” Dat is een van de beste die we ooit hebben gehad…” En moest ik snel naar buiten om een potje te janken van geluk!
Enkele jaren later is hij even terug gevallen. En werkte opeens aan de lopende band in een fabriekje. De verantwoording moe vertelde hij. Misschien is zijn “herrijzen” te snel gegaan, hij was indertijd niet te remmen. Later zag ik hem als vakkenvuller werken. Ik denk dat hij altijd op de vlucht zal blijven en werkt om te leven en niet leeft om te werken… Zo ken ik nog wel een paar en het is hun goed recht…Nu zie ik hem al een hele tijd niet meer en zal hij wel wereldreiziger zijn…We leerden veel van elkaar…en hij blijft in mijn gedachten en ik in de zijne denk ik wel…
