Beste mensen,
Laten we dankbaar zijn voor de mensen die ons gelukkig maken omdat ze van ons houden, en wij van hen.
Ze zijn de vriendelijke tuinlieden die onze zielen weer doen
bloeien…
Annemiek.
Mijmering 60
2025
Tip…De bodembedekkers in je tuin kan je als tapijttegels verplaatsen.
In de rotstuin leg ik de matjes bodembedekker tussen de vaste planten.
Van kweekgras en onkruid geen sprake meer…
Rondom de stap tegels om de ramen te wassen een pracht oplossing.
Op de plek waar de “vloertegel matjes” waren weggehaald werd de kruidentuin uitgebreid met vier bieslook kluitjes.
Gezaaid van zelf gewonnen zaad in een bloempot.
Ik kreeg drie dikke mee nadat ik haar naailes had gegeven.
Bij haar is het huisje weltevree en soms krijgen we bezoek van de dames kip die binnen komen,
om te kijken wat we aan het doen zijn. (Zie start foto.)
Het recept ken je nog van de
vorige keer? Of niet…?
Op elke kilo schoongemaakte courgettwee komen twee dikke uien.
De courget met een lepel van de zaden ontdoen en in kleine stukken snijden.
Op elke kilo courget ook drie eetlepels zout.
Alles met je handen in een grote kom mengen met elkaar.
Zout onttrekt vocht aan de courget en zwemmen de stukjes opeens in zoutwater.
Dat zout moet er
echt helemaal af.
Je kent mijn
gedachten gang inmiddels en het zoutwater heb ik opgevangen en op moeilijke
onkruidplekjes op het stoepje gegoten.
Verder… Op elke kilo courget (gewicht toen je begon)
Doe maar in een ruime pan.
Aan de kook brengen en de courget/ui erbij.
Drie minuut aan kookpunt houden en kokend heet in schone potjes scheppen tot de rand.
Het toeval wilde dat ALLE kruiden in potjes van SILVO bij PLUS met 50% korting waren.
Misschien vandaag ook nog?
Dat scheelde bijna 5 euro op drie
potjes en heb ik alvast speculaaskruiden gekocht voor in november.
Bij de
Turkse winkel zal de kurkuma en mosterdzaad ook wel goedkoper zijn dus prijzen
vergelijken voor je koopt…
Verder had ik de azijn, suiker, kurkuma en mosterdzaad ruimer genomen,
omdat ik gek ben op dat zoet/zuur voor op sla.
Tip 3…De aardbeiplant kindjes hebben inmiddels wortelkluitjes.
De navelstreng naar moeder werd doorgeknipt
en kwamen de potjes gezamenlijk op grote platen.
teveel regenwater
afgieten.
De jonkies van het andere ras aardbei druk ik nog steeds
op open plekjes in de aarde dichtbij hun moeder.
Van
beide soorten gaat na het eerste kind de schaar in de scheut.
Een kind is voldoende, het tweede zou de
moederplant zwakker maken.
Tip 4… Restjes opwerken tot een
groenteschoteltje…
Ingrediënten en werkwijze:
Enkele tenen knoflook (de kleinere uit eigen oogst) De
schil eraf lukt niet meer en gaan ze met schil in stukjes in de pan.
Een mooi klein courgetje geoogst uit een bak op mijn hofje. In
grove stukken gesneden ook in de pan.
Enkele champignons die waren
overgebleven en op moeten. In stukjes in de pan.
Een dikke vleestomaat in stukken erbij.
Diepvries erwtjes met ruime hand in de pan en ietsje zout plus ras el hanout.
Net voor die tijd kwam een “gouden”
eitje van de dames kip van Sonja in het midden van de
stoofpan.
De groente even aan de kant
geschoven. Wat een heerlijkheid al die smaken…
Niet iedereen houd van de wilde wingerd.
Hard groeiende tomatenplanten werden aangebonden en de uitgebloeide
blommen van de huislook uitgetrokken.
Enkele wel
heel forse bernagie werd uitgetrokken om plaats te bieden aan pastinaken die de
slakkenplaag hebben overleeft.
De krammen waarmee de huislook in de puntmand werd vastgezet kunnen eruit.
De plantjes hebben zichzelf vastgegrepen.
De krammen die ik zie zitten bij de kids aardbeiplant werden ook verwijderd.
Frambozen dikken ook
alweer.
De courgetten in de grote pot groeien goed, omdat een mannelijke bloem door hulp van Ibtisam de vrouwen kon bevruchten.
Ze weet nu ook hoe dat moet…
Petra zag bij haar overburen dat een volière werd gesloopt.
Daar was een glasplaat bij die in haar auto uiteindelijk bij mij op het pottenkastje terecht kwam.
Door de superkracht van mijn overbuurman die wel een pot zoet/zuur heeft verdiend.
De plaat is weliswaar te groot maar prima te doen.
 |
| Rommelen in de compostbak. |
Zo heb ik langer plezier van het pottenkastje.
Tot slot nog een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals mijn bedoeling was bij de oprichting…
Het
gezin van Emma…
Emma….. ik zie haar zo nog binnen komen in ons consuminderhuis, met haar kleine blonde dochtertje. Het pracht kindje met pijpenkrullen bleek een jongetje te zijn en woonde op dat moment samen met zijn moeder in Heugderlicht sociaal pension. De oudste zoon was tijdelijk ondergebracht bij Emma’s moeder en haar man Ritch verbleef bij familie in het westen des lands, waar hij werk vond via een neef. Een gebroken gezin op de vlucht geslagen en ondergedoken door bedreiging van een criminele buurman…
Emma’s verhaal verbaasde me niet… als je bedenkt hoe buurten soms in korte tijd door een rotte appel verpauperen. Het speelde ergens richting randstad en startte haast ongemerkt… Een aardige buurman in het straatje waar enkele huurwoningen door de huurders waren gekocht.
De aardige buurman was dat ook gelukt en had inmiddels
ook een duurdere auto gekocht… een stationcar. Waar hij de kost mee verdiende
was toen nog onduidelijk. Meneer liet het breed hangen en trakteerde regelmatig
de halve buurt op een BQ. Het is altijd handig om de buurt op je hand te hebben
nietwaar…vooral als je zaakjes het
daglicht niet verdragen….
Op de vreemdste tijden het af en aan rijden van auto’s,
dat pikte je na die royale ontvangst op de BQ. Een tijdje later ging het
praatje dat buurman ergens een drugslab zou hebben. Hij zocht nog sterke medewerkers…
Ritch ging niet in op zijn aanbod om
snel rijk te worden. Een “op springen staande” klant met een auto met draaiende
motor, belde wel eens aan de verkeerde voordeur. Buurman bezorgde trouwens ook
aan huis en flyerde zelfs in louche buurtjes. Zijn “zaak” breidde zich uit.
Daar kon de buurt van meegenieten op twee manieren… Of je deed mee of je kreeg
ruzie met buurman.
Ritch was niet zo’n prater en Emma had al meerdere malen vriendelijk
aan buur gevraagd of de overlast minder kon. Af en aanrijdende auto’s in de
nacht was niet bevorderlijk voor de nachtrust van Ritch die in een slachthuis
werkte en heel vroeg op moest…
Buurman had er geen oren naar en de spanningen liepen hoog op. Het is een te lang verhaal om te beschrijven en het komt er op neer dat buurman gevreesd moet hebben dat hij verlinkt zou worden bij de politie. Emma en Ritch wisten teveel en moesten eens flink angst aangejaagd. Op een kwade dag werd Emma bedreigd met een vuurwapen en Ritch kreeg een stalen pijp naar zijn hoofd…
De kinderen buiten laten spelen was geen optie meer. Het gezin leefde voortdurend in angst en Emma moest haar man maar rustig zien te houden…die liep zich constant op te draaien. De mensen die iets verderop woonden, werkten ook al in de “zaak” en stelden zich eveneens dreigend op. Ze wilden hun goede bijverdiensten niet kwijt. Het gezin van Emma en Ritch kon nog maar een kant uit, voordat er ongelukken gebeurden…Met de noorderzon verdwijnen en onderduiken…
De huur werd opgezegd en de sleutels van het huis bij de woningcorporatie in de bus gegooid met een begeleidende brief. Ze zijn vertrokken alsof ze een dagje op stap gingen met de kids… alleen hun persoonlijke spullen in de auto…Als Emma erover begint te praten huilt ze al. Hoe vreselijk zwaar moet die weg zijn geweest…
Het gezin
werd opgesplitst… dan waren ze moeilijker te vinden, was hun mening. Ritch werd
afgezet bij familie waar hij een tijd onderdak kreeg en een baan in een slachthuis
was geregeld door zijn neef die daar ook werkte. Emma reed met de twee kinderen
door richting Heerlen. Haar vader was ziek en woonde in een verzorgingscentrum
en haar moeder had wel plaats voor de oudste zoon in haar seniorenwoninkje.
Emma kreeg een plekje in het sociaal pension in Landgraaf
afdeling moeder en kind, samen met de jongste… Gelukkig was Emma niet dom en
zocht wegen om haar gebroken gezin weer bij elkaar te krijgen…ver van de
onheilsplek.
Vier maanden verder…Emma in het consuminderhuis in
gesprek vertelde dat ze geen schulden hadden maar ook geen reservepot meer. De
auto was direct verkocht en alle geld opgegaan aan huurmakelaarskosten, eerste
maand huur en borg voor een huurwoning in de particuliere sector. Het
piepkleine huis stond in Heerlen in het Eikenderveld. Inschrijven op de
wachtlijst bij woningstichtingen was gebeurd maar duurt jaren voordat je aan de
beurt bent…
De huur was 760 euro per maand en net onder de grens
zodat ze met een uitkering nog
huurtoeslag kregen. Daar houden huisjesmelkers
rekening mee... Daarbij kwam nog gas/water en stroom plus telefoon internet en
TV. Huurtoeslag zou aangevraagd kunnen
worden als bewijs van inkomsten overlegt werd. Daar lag een hoge drempel…door de verhuizing van Landgraaf naar
Heerlen.
Emma had bij Landgraaf met behulp van de huis jurist van
Heugderlicht een bijstandsuitkering aangevraagd en gekregen. Die zou vervallen als
ze verhuisde naar Heerlen…In Heerlen moest opnieuw een bijstandsuitkering
aangevraagd en de aanvraag behandelen duurde ook weer zes weken… Nederland
regeltjesland.
Emma was ondertussen al ingeschreven op het adres in het
Eikenderveld, had een huurcontract want daar deed de Belgische eigenaar niet
moeilijk over. De vele eurootjes waren immers betaald (opbrengst auto) en die
uitkering zou wel komen.
De sociale dienst m.n. hun contactpersoon had vanaf het
begin een aversie tegen Emma wat ik begrijpen kon. Inschrijven als inwoner van
Heerlen kon pas als een inkomen was geregeld. Emma liep op zaken vooruit, was
direct en soms te fel in haar uitlatingen. Ik herkende iets van mezelf in haar…Ze
had nog niet geleerd dat je zelfs in Nederland machtswellustige mensen in de
kont moest kruipen. Tenminste als je iets bereiken wilde.
Familie van Emma en Ritch legden geld bij elkaar en
kochten nieuw witgoed zoals een koelkast gasfornuis en wasmachine. Ons
consuminderhuis richtte het huis binnen een halve dag verder in, met bankstel,
eethoek, kasten, bedden, beddengoed kleerkasten, vriezer linnengoed TV en
keukenspul. Hulde aan ons team.
Het was onwerkelijk en teveel voor Emma dat zag ik wel. Ze
was lamgeslagen toen die vrachtwagen voor de deur stond…Ik heb het heft in
handen genomen door de meubels op de meest logische plek te laten zetten…
Een zwarte leren bank werd tegen de muur gezet waarop Emma met haar jongste werd neergezet die verbijsterd toekeken... Een dressoir en een TV kastje inclusief TV. zodat de woonkamer in ieder geval al leefbaar was. Gerda mistte vanaf dat moment een groot bloemstuk dat ze voor onze workshopruimte had gemaakt… Dat stond nu bij Emma op haar dressoir. Een eetkamertafel met niet te grote stoelen werd neergezet op een bijpassend vloerkleed. De verhuurder had voor laminaat vloeren gezorgd.
De kleerkasten …nou ja de panelen waren boven gezet
evenals de bedden en zou Ritch wel opzetten die op sollicitatie was. Matrassen
op de grond boven en beddengoed erop was het belangrijkste… Servies en bestek
en keukenspul werd in dozen in de hoek van het keukentje gezet.
Manuela ( ja dezelfde die later een dierbare vriendin van
me werd) vulde in consuminderhuis Heerlen dozen met keukenspul voor twee. vier,
of meerdere personen. Emma kon met stukjes en beetjes uitpakken alsof het
Sinterklaas was middenin de zomer. Ons team had zelfs de koelkast en de
keukenkasten gevuld met boodschappen uit ons winkeltje…aangevuld met wat ik
onderweg nog had gekocht van vers spul.
Emma nog steeds lamgeslagen, liet de consuminderhuis
tornado over zich heen gaan… tot tegen de middag haar oudste zoon en Ritch
binnen kwamen lopen…Toen is ze gebroken….De gordijnen hingen toen al en hebben
we nog dicht geschoven en zijn stilletjes vertrokken…
In de avond in mijn eigen huis stelde ik me voor hoe ze
in elkaars armen zouden slapen…misschien wel met een zucht en een traan. Het
wakker worden in het nieuw geluk en een boterham kunnen smeren op hun eigen
aanrecht en op hun eigen bank zitten. Wat een heerlijkheid…zonder angst en een
herenigd gezin…
In behandeling nemen van de aanvraag bijstand uitkering duurde langer dan verwacht. Tja…de dwarsligger met de aversie tegen Emma…die stak genoeg spaken in het wiel… Moeder had haar spaarpot ingezet voor het witgoed die had niets meer… De huurbaas werd ingelicht en of hij even op de huur (na de eerste maand al schuld) kon wachten. Emma heeft daarover samen met mij gebeld. Hij woonde in België en kocht huizen in Heerlen Eikenderveld op die hij liet opknappen en verhuren aan nette mensen en nu al schuld?
Ik heb de telefoon overgenomen van Emma en aan meneer kort
medegedeeld wie ik was (Coördinator uitvoering) dat doet het altijd goed. Op
een zakelijke toon werd vertelt dat we gezinnen begeleiden en ondersteunen dus
meekeken in hun uitgaven patroon. Betreffende mevrouw deed bij ons een cursus
budgetteren. Daar had meneer wel oren naar en vroeg of hij in de toekomst met
mij een gesprek kon hebben over toekomstige huurders in zijn huisjes… Geen
probleem! Ik zou meneer wel op de hoogte houden…
Het huis van Emma en Ritch is tochtig… klein… oud, de
huurprijs niet in verhouding (mijn mening) en staat in een mindere buurt maar
het is een begin…Voor het gezin de hemel op aarde en wat was het goed om in
veiligheid weer bij elkaar te zijn…. Ritch bleef naarstig solliciteren en Emma
startte bij ons consuminderhuis in Molenberg twee dagdelen per week als
vrijwilliger want “voor wat hoort wat, ” en deelnemen aan de cursus die ik ook
overdag gaf.
Het jongste kind werd even door moeder opgevangen. Ritch
was er de man niet naar thuis te zitten en zou wel snel werk vinden met zijn
mooie CV oftewel arbeidsverleden…Hij stond op de wachtlijst bij een slachthuis
in Simpelveld waar hij had gesolliciteerd. Dan moest daar wel eerst iemand
weggaan…
De sociale dienst was van mening dat Emma geen
vrijwilligers werk zou moeten doen maar solliciteren voor fulltime betaald werk
en dat is natuurlijk ook zo. Dat is ook ons doel maar even nog niet…volgens
mij zou het gezin (en zeker Emma) even
op verhaal moeten komen. Al is het maar twee maandjes. Helaas heb ik niets te
zeggen bij de sociale dienst.
Ik wist toen al dat er iets mis was gegaan met de
anticonceptie van het stel en Emma die heel moeilijk zwanger kon raken… in
verwachting leek te zijn. Ze hadden nog een kinderwens maar nu zeker niet. Het
was zeer zeker het verkeerde moment…en ja…de dag van de gezinshereniging hadden
ze wellicht niet goed opgelet…
De opgeknipte seringenboom.
Misschien had dat verrekte matras van ons daaraan
meegeholpen? De mogelijkheid dat het nog eens zou kunnen was vrijwel nihil en
beiden zijn tegen abortus. Het geld hoefde geen beletsel te zijn want babyspul
genoeg in het consuminderhuis en liefde te over in dit liefdevol gezin…Zo heb
ik het haar vertelt. Het bleek in eerste instantie een tweeling te zijn…en naar
mijn mening heeft HIJ daarboven hen wel heel erg op de proef gesteld. Ze hebben wat af gepiekerd in die tijd weet
ik….vooral Emma….en hebben ze heel doordacht voor het leven dus voor de kindjes
gekozen… Bij de volgende echo bleek het toch om een kindje te gaan.
We hebben nog zitten grasduinen hoe een kindje opeens door haar lichaam was afgevoerd. Dat scheen te
kunnen in de beginperiode.
De spanningen kwamen eruit, dat was duidelijk. De kinderen hadden extra aandacht nodig in de nieuwe scholen en de nieuwe buurt. Emma is zo’n vrouw die zich helemaal wegcijfert en op de barricaden staat voor haar gezin, zelfs boven haar kunnen. Ze had al te lang onder hoogspanning gestaan dat zag ik wel… Ritch… een beer van een man en een echte kostwinner was op zijn best als hij hard werken kon en geen sores aan zijn hoofd van aanvragen en formulieren. Ritch moest opeens meewerken aan een traject van de sociale dienst. Hij leerde solliciteren (wat hij allang kon) en kreeg een persoonlijke coach. Zo waren nu eenmaal de regels! Ritch zag dat coachen niet zo zitten want hij hoefde maar te wachten op het telefoontje van het slachthuis in Simpelveld.
Emma wist dat de bijstand gekort zou worden als Ritch
niet zou verschijnen bij het gemeentelijke traject… Ritch ging dus onder druk
van Emma en mij naar de verplichte trajecten.
Godzijdank kwam eindelijk het telefoontje van het
slachthuis.
Ritch kon per direct beginnen 9 km verderop in Simpelveld.
Het bedrijf stond op een moeilijk met openbaar vervoer te bereiken
industrieterrein. Soms geeft de gemeente leningen voor een autootje of doet een
schenking, omdat een gezin dat geen bijstand meer nodig heeft, geld opbrengt
voor de gemeente…
Ook daar zijn regels voor en het aantal kilometers lag
net onder de grens van autohulp. (10 km) Ritch zou een fiets moeten aanschaffen
en heen en weer op de fiets moeten maar van welk geld? Er bleef niets over na
afbetaling vaste lasten en huur en energieschuld. En op de fiets op de
autobaan? Binnendoor was het veel langer…
Daar had de sociale dienst geen boodschap aan. Bij de
familie lenen was geen optie meer. Het werk was zwaar lichamelijk werk, vaak
tot laat in de avond en dan rond middernacht naar huis fietsen is voor de reus Ritch geen
optie….Zeker als je de dag erop weer vroeg moet beginnen.
Regelmatig moest het werk afgemaakt worden en ze werkten ook op zaterdag als het moest. Het bedrijf hield nog even de werkplek voor hem open…maar niet lang. Misschien carpoolen? Ergens opgepikt worden bij een bushalte of station door een collega? Met de wisselende werktijden bleek ook dat ondoenlijk….en werd verder beraadslaagd en rees bij mij een plannetje…
Geld
geven uit mijn persoonlijke spaarpot was tegen de regels van de sociale dienst.
Als je al een tientje kreeg op je bankrekening werd dat van je uitkering
afgetrokken. Contant geld geven kon ook niet als opeens een auto op naam van
Ritch zou staan. De aankoop van een autootje moest je verantwoorden maar ik
kende de mazen van de wet…
Kaardenbol zaad redden
Ik heb aan Emma en Ritch medegedeeld dat ze moesten
kijken naar tweedehandsjes net onder de duizend euro en zijn we op pad gegaan
toen ze iets hadden gevonden. De auto werd gekocht …op Ritch zijn naam gezet en
door mij betaald.
Van familie of vrienden iets krijgen in natura kon wel… Ritch
wist veel van auto’s en heeft het ding nagekeken en gepoetst tot het blonk als
een pareltje… Later kon hij dan wel zelf een betere kopen na een half jaar
werken of zo…Maandagmorgen zou hij om acht uur bij het slachthuis zijn…
Emma verheugde zich… om op maandag de coach van Ritch en
hun contactpersoon te kunnen bellen dat de uitkering niet meer nodig zou zijn…
Ik
wist wel beter en gunde Emma even de pret. Iemand die van uitkering
naar een baan ging werd eerst een tijdje begeleid…dus door de coach van Ritch. De
coach belde het bedrijf en hoorde dat Ritch een proeftijd had van drie maanden
en volgens de regels bij ontslag binnen
die tijd zo weer in de bijstand zou kunnen want de coach bleef voorlopig.
De sociale dienst bleef meekijken evenals de coach van
Emma en niemand was daar blij mee. Omdat zekerheid ging voor alles werd Emma
naar een baan gestuurd als huishoudelijke hulp bij ouderen. Het jongste kindje naar
de kinderopvang in Heerlen dat was nog een eindje lopen voorbij het centrum.
Omdat er geen fiets voorhanden was (ook niet bij ons)
liep ze te poot van het ene poetsadres naar het andere. Het was hoog zomer en
bloedheet weet ik nog…Op een gegeven moment belde ze vanuit het ziekenhuis waar
ze was opgenomen omdat ze het kindje dreigde te verliezen. Direct ziek melden bij je werk was mijn boodschap en ben ik haar
gaan opzoeken in het ziekenhuis.
Ze wilde naar huis…alleen nog maar naar huis als het medisch verantwoord was… Ik zag het vreselijk moe geslagen gezichtje van Emma en vreesde het ergste…Zo moe…zo ontzettend moe en die ogen. Ze was nooit uit mijn hoofd…zij en haar kindje en die grote stoere man die geen woorden vond voor al dit leed…Waarom toch!!
Door het autootje dat door Ritch met zorg werd onderhouden zijn ze wel uit de bijstand. De garagehouder waar we het ding kochten kent hun verhaal en als nodig is worden onderdelen voor een prikje geleverd. Het ziek worden van Emma betekende even rust en dat was maar goed ook.
Ze moest heel veel rust nemen
want de zwangerschap liep niet zoals het zou moeten. De ontwikkeling van de
baby werd op de voet gevolgd door de gynaecoloog en dat was nodig. Niet
verwonderlijk als je bedenkt wat ze allemaal mee hebben gemaakt…Dat zal er ook
wel op werken.
Ritch heeft inmiddels een jaarcontract binnen en zijn er
nog wel wat obstakels te gaan. Hopelijk komt de auto de winter door en werkt
Ritch veel over voor de schulden weg te werken en een betere woning later in
een betere buurt… Emma houd de stand wel bij…Er moest nog een waterpomp
vervangen in de auto. Ritch is nog een keer naar zijn werk gereden met flessen
water om te voorkomen dat de auto vastliep.
Voorlopig zijn ze ontzettend dankbaar en erg blij met wat
er is, ook met ons. Een hergebruik opgetuigde Kerstboom in onze entree was
opeens verdwenen…Hoe kan dat toch Gerda? En zorgde voor grote hilariteit…Weer
werkverschaffing voor Gerda… Er kwamen cadeautjes onder de boom want we kregen
speelgoed uit een actie van AH en delen ze uiteraard ook mee met de bigshoppers boodschappen die we willen
geven aan de mensen in crisis. De opbrengst o.a. van mijn lezers van de
Mijmeringen.
Nadrogen zaad kaardenbol
onder het afdak. Het zaad wordt op
verschillende plekken aan bosranden
uitgezaaid...
Een gekregen babybedje en kastje staat al klaar met
Emma’s naam erop en we verzamelen nog wat spul. Twee kruiken en een
aankleedkussen moeten nog komen.
En als je denkt…het ergste is voorbij…valt de volgende bom…. De eigenaar heeft het huis verkocht en de nieuwe eigenaar heeft andere plannen dan verhuren… Binnen liefst een maand zullen ze eruit moeten.
Emma
klimt samen met mij weer op de barricaden en wint inlichtingen in bij
rechtsbijstand. Of dit zomaar kan en mag in Nederland? Nee dus…en de inmiddels
boze nieuwe eigenaar die wellicht op het verkeerde been werd gezet staat soms
meerdere malen per dag aan de deur bij Emma. Hij zoekt naar redenen voor uithuiszetting die
er niet zijn… Ik druk Emma op het hart trouw de huur te betalen om geen reden
tot uithuiszetting te creëren. Die eeuwige spanning…eiste zijn tol.
Emma werd weer even opgenomen in het ziekenhuis en aan
het infuus gelegd. De zwangerschap is 20 weken en de bevalling leek op gang te
komen. Het zal binnenkort gebeuren dat is duidelijk en elke week dat het niet
gebeurd is er een…We leefden mee en vele schietgebedjes gingen naar “Hij die de
sla laat groeien.” Alleen hij kan hier rust creëren. Het kindje is trouwens een
meisje… een zusje voor de twee broertjes in het gezin en zo welkom.
Ze zullen een naam moeten bedenken als Gwenneth of Clover
wat geluk betekend volgens Emma… en draait een heel consuminderhuis de duimen
en staat bij mij dag en nacht een kaarsje voor het “Mooder Godske,” voor een
goede start voor het kindje… Academisch ziekenhuis Maastricht is niet zo ver en
ze zijn daar gespecialiseerd in prematuurtjes… Mijn hele hart gaat naar hen
uit…
Annemiek.
