Mijmering 61 Variatie ratatouille, een kaardenbol als meiboom, schuttingtaal op de kansel en een verhaal met humor...

Beste mensen,

Laten we dankbaar zijn voor echte vrienden. Ze geven het gevoel thuis te zijn en halen het beste in je boven. 

Ze weten wat je gelukkig maakt en handelen daarnaar om vervolgens te kunnen genieten van een bloeiend mens en een bijzondere band.

En dat is heel wat anders dan een vriend of partner te willen kneden tot je evenbeeld of “aan te schaffen” uit berekening… 

of die zo mooi bij je past voor de buitenwereld…

Mijmering 61 2025.

Tip… Voorwerken betekend het halve werk al gedaan. 

Een meneer komt het dak van mijn afdak dichten. 

Daarvan is een glasplaat aan diggelen gegaan tijdens een storm. 

De glasplaat wordt vervangen door een plexiglasplaat en zal binnenkort gebeuren.

De goot van het afdak plus afwatering wordt ook vervangen 

en dat is hoognodig na meer dan 40 jaar. 

Wat ik heb voorgewerkt?

De blauwe regen takken voor de balk waartegen de goot is bevestigd werden weggezaagd/gesnoeid. 

Dat werkt voor meneer gemakkelijker.

Twee vogelvoer mandjes moesten naar een andere plek.*

Een boomstammetje dat 50 cm boven de aarde uitstak heb ik afgezaagd…in drie keer. 

Elke keer als ik kracht had werd weer verder gezaagd. 

Daar kan meneer niet meer over vallen. 

Verder staan kruisbessenstuikjes in de border voor het afdak.

Die hebben gemene doorns. Ik heb bedacht dat daar een dekentje over kan geworpen. 

Als meneer verder oplet dat hij niet op mijn dierbare plantjes trapt ben ik helemaal gelukkig….

Tip 2… De kaardenbol zit al in het zaad al valt het nog net niet tussen de stekels uit. 

Dat moet ik voor zijn en werden de stengels gesnoeid.

Die staan op de kop in een ruime emmer onder het afdak, na te drogen.

De langste met de dikste stengel werd bij de grond afgezaagd. 

Hij is meters lang en nadat de zijtakken waren verwijdert 

heb ik de top zaaddoos erop gelaten.

De staak staat nu als een soort “Meiboom” bij de boomspinazie in de border. 

Natuurlijk werd eerst een ijzeren staaf met een hamer in de grond geslagen, 

staaf eruit gewrikt en de kaardenbolstengel erin. Fantastisch toch?

Tip 3…**Stormvlagen slaan het betrekkelijk licht vogelvoermandje te hard heen en weer. Het moest verhuizen en hangt nu aan de opgeknipte seringenboom. 

Een baksteen erop verzwaarde het mandje zodat de wind zijn spel amper nog invloed heeft.

Het derde vogelvoerplekje dat moest verhuizen hangt  meer beschut en hoeft niet verzwaard te worden…

Tip 4…Laat de bloemen van de hortensia die je wil drogen niet verbranden aan de struik.

 Net of bijna droog kunnen ze al afgeknipt en binnenshuis verwerkt of opgehangen…

Tip 5…ratatouille variatie.

Ingrediënten en werkwijze…in onderstaande volgorde in de stoofpan.

1 dikke ui in stukjes gesneden en gefruit in olijfolie of zonnebloemolie.

Enkele tenen knoflook en worden de kleintjes eigen oogst nog opgemaakt.

1 glas koolraap in stukken gesneden en schil eraf.

Enkele wortels geschild, in de lengte middendoor en in vingerkootjes lange stukken.

Enkele aardappeltjes die heb ik met een pannenspons afgeschrobd.

1grote courget met schil in grove stukken gesneden.

2 mooie puntpaprika’s in grove stukken gesneden.

Uit de tuin: blaadjes salie, tijm en oregano en basilicum had ik niet.

Peper/zout en ras el hanout. Spaanse pepers zou ook kunnen.

Alles goed omscheppen en met de deksel op de pan tot beetgaar stoven

De grote pan is voor twee dagen en eet ik dag twee het gerecht koud…

Tot slot nog een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals
mijn bedoeling  bij de oprichting… 

Koen en Mara… (pseudoniem) Op straat gezet omdat de bewindvoerder de huur niet betaalde om welke reden dan ook. Stom natuurlijk want je hebt met een bewindvoerder nog een zorg erbij en meekijken is aan de orde door jezelf of familie. 

Hoe naïef kunnen mensen zijn als ze denken met een bewindvoerder niets meer te hoeven regelen en veilig zijn. Zwakke afhankelijke mensen worden regelmatig in de pan gehakt door bewindvoerders want ze zijn een gemakkelijke prooi. 

Hou ze dom en je hebt jarenlang inkomen van ze,  door bijna niets te doen. De bewindvoerder ontving natuurlijk de post en de gerechtelijke beschikking “uit huis zetting” van Koen en Mara. Die wellicht in het laadje “nog te behandelen stukken” van de bewindvoerder lag. Misschien was de meneer op vakantie en hing ergens aan de bar met een plaatselijke schone.

Koen en Mara zijn na de uithuiszetting in de klomp beland. Een opvang voor daklozen… Koen was getipt door de sociale dienst Heerlen en belde me met zijn verhaal. Ik hoorde wel dat hij wanhopig was. Hij heeft het buskruit niet uitgevonden en dat is niet erg. Door bemiddeling van een begeleidster van de klomp heeft hij een kamer kunnen huren. Ze sliepen op de grond op een jas en het is al heel veel om droog en warm te zitten.

Ze kregen van mij de opdracht direct te poot richting Molenberg te komen waar ik onze voorraad al aan het bekijken was. Er was zelfs een tafelmodel koelkastje en je had hun gezichten moeten zien. Een van onze chauffeurs had ik overgehaald nog eventjes te blijven. Een biljetje doet wonderen…

Koen en Mara kregen een halfuur om spul uit te zoeken en werd de boel ingeladen in ons vrachtwagentje. Gelukkig waren ze smal want we pasten net erin. Ik moest ook mee voor het overwicht ondanks overgewicht.

Ik ging altijd overal mee en had een sjaal aan de binnenkant van de vrachtwagen geknoopt waar ik steeds langs “abzeilde.”

De meubeltjes werden in het huurkamertje gezet,  het bed afmeting twijfelaar en de koelkast het eerst. Wat teveel was werd mee terug genomen en morgen moesten ze maar zelf kleinspul komen halen… Jawel te poot. We zijn weer snel vertrokken nadat ik een bigshopper met wat eten op bed neerzette met de boodschap dat er een envelopje inzat voor de friettent…

Maja…en Gus. Pseudoniem) Maja komt elke week voedsel halen bij onze voedsellijn voor haar zieke broer Gus. 

Gus werd door zijn echtgenote aan de deur gezet toen hij zwaar ziek werd. De liefde was over en ze hoefde hem niet meer en hij moest maar bij zijn hoog bejaarde moeder gaan wonen. Zo ziek als hij was heeft hij geen weerwoord gegeven en zich weg laten sturen, te ellendig om te strijden….Wat moet je ook als je niet meer gewenst/geliefd bent…

Wonen bij zijn moeder kan natuurlijk niet omdat moeder door haar kinderen al geholpen moet worden en een zieke zoon niet verzorgen kan. Moeder krijgt bovendien AOW en dan mag je geen zoon of wie dan ook bij je in laten wonen...al doet ze wat ze kan. De aanscheiter woont meestal “next door.”

Gus verhuisde dus tijdelijk van de ene zus en broer naar de andere terwijl hij steeds zieker werd en langere tijd tussendoor in het ziekenhuis verbleef. De familie deed alle moeite om een klein flatje voor Gus te krijgen wat lukte bij een kleine woningcorporatie. De familie legde maandenlang  de huur bij elkaar,  terwijl verschillende instanties probeerden wijs te worden waar Gus zijn uitkering vandaan moest komen en waar naar toe. (onder druk van Maja.) 

Gus kon even niets zelf regelen en hij woonde niet meer op het adres vanwaar hij ziek was gemeld. Inmiddels had Maja bij ons consuminderhuis aan de bel getrokken. Ze wist van ons bestaan en heeft ooit aan een cursus meegedaan…

We hebben het flatje van Gus per direct ingericht en hem voorzien van linnengoed keukenspul en wat verder nog nodig was…. De scheiding liep inmiddels en de kinderen kwamen bij Gus op bezoek in een omgangsregeling. Hij was nog een schim van zichzelf en zo goed als blind en heel zwak. Zijn eens forse mannenmaat was een kindermaatje geworden en we zochten een winterjas extra smal zodat hij aan de arm van Maja even aan de frisse lucht kon…Zijn ziekte is uiteindelijk gediagnosticeerd al schiet je daar niet altijd iets mee op…

De familie zorgde om de beurt voor hem en er werd gekookt en schoon gemaakt en de was gedaan. Maanden verder zag het ernaar uit dat Gus afgekeurd zou worden en een uitkering zal krijgen van UWV. Ik was even te druk en hoorde het in het voorbijgaan…ze hoeven geen verantwoording af te leggen…geen eerlijker mensen als zij…( al weet je het nooit.) Ze zullen de kluit niet belazeren daar zijn het geen mensen voor… Dat proberen anderen wel waar ik bovenop zit…

Hoe het afliep met Gus? Hij bleef in leven, woont nog steeds in het flatje. Hij is wat aangekomen en gaat enkele dagdelen per week naar een dagopvang en helpt zoveel mogelijk familie weet ik. Vloerdelen aangeven als zijn broer ergens een vloer gaat leggen kan hij heel goed. Dat is vroeger ook zijn werk geweest.

Wat mijzelf betreft… Ik wilde nooit in de belangstelling staan, alleen als ik sponsorwerving deed. Op de meest vreemde plaatsen heb ik dat gedaan… In een kerk heb ik eens vanaf het oksaal vertelt dat vrouwen door armoede op hun rug gingen liggen. Jawel “in de prostitutie om brood voor hun kinderen te verdienen,” klonk het door de kerk. Dat mensen indutten was bij mij niet aan de orde… De collecte was toen voor onze doelgroep.

In die tijd was de gemoedelijke vriend nog erbij, die me een tijd later mededeelde niet meer met me te willen werken. Hij koos voor een andere leider en kon ik verwachten.

Nog een miskleuner van mezelf? In Roermond heb ik eens de bisschop omhelst en gezoend toen we de dr Poelsprijs kregen. Wist ik veel dat je de ring van die meneer eerbiedig mocht zoenen (meer niet.) De toehoorders zullen wel in een stuip hebben gelegen…

Als iemand me voor wilde dragen voor een ridderorde oftewel koninklijke onderscheiding of hoe zoiets heet…kregen ze vol de wind van voren en dropen af, al heb ik niet alle acties kunnen voorkomen.

Een keer voordat twee machtswellustige bestuursleden gestopt konden worden, ben ik uitgeroepen tot “vrouw van het jaar.” Ze hadden totaal geen idee hoe ik in elkaar zat. Mij werd vertelt dat ik een presentatie over ons werk zou geven in centrum “Aan de put.”

Toen ik op het podium stond en werd aangekondigd werd uit de doeken gedaan wat de bedoeling was… Laaiend was ik…  

Een gouden speld werd opgespeld die ik na die dag nooit meer gedragen heb en aan een vrijwilliger heb gegeven toen ze het ding niet meer terug namen voor hergebruik.

Een hele rij mensen kwam me op dat podium feliciteren en ik probeerde een beetje blij te kijken wat me slecht lukte denk ik wel… Mijn gezicht is altijd een open boek geweest vooral mijn ogen. Ik heb ze nog op een stukje presentatie over onze doelgroep getrakteerd tot ik werd onderbroken want er kwam een groep die zeemansliederen ten gehore bracht. Daar heb ik nog van genoten… Jarenlang werd ik uitgenodigd tijdens de dag van de vrouw aanwezig te zijn… bij de verkiezing vrouw van het jaar….Ik ben nooit gegaan…

De laatste keer dat ze me wilden verrassen zou de burgemeester van Heerlen in consuminderhuis Molenberg komen. Enkele hooggeplaatste yuppen in zijn kielzog en zou ik een presentatie geven over ons werk. Hapjes werden gemaakt en Arabische thee voorbereid want de medelanders waren ruim vertegenwoordigd in Molenberg.

We hadden drie kwartier en zou de burgemeester weer verder moeten. Ik had gevraagd of een bestuurslid van onze stichting ook aanwezig kon zijn en de penningmeester zou komen…

Het werd al later en later…anderhalf uur over tijd toen het gezelschap verscheen. Toen was de penningmeester al afgetaaid en later begreep ik waarom. Enkele vrijwilligers hadden hem ingelicht… dat het een verrassing voor Annemiek zou zijn en hij was helemaal niet weg van Annemiek.

De hele actie was opgezet als promotie en werden goede initiatieven in Heerlen bezocht. De pers erbij en Annemiek in het zonnetje gezet met bloemen en een taart die de burgemeester meebracht… In plaats van rondleiding en presentatie werd koffie gedronken en werd geacht dat ik zat te stralen…. De taart werd door mij persoonlijk met een mega groot mes in grove stukken gehakt en kreeg het gezelschap bij de koffie geserveerd. Die stukken zwiepte ik zo met geweld op grote borden.

Ze moesten onder tijddruk weer verder en heb ik ze nog in sneltreinvaart langs onze afdelingen gesleurd… Daar konden ze niet onderuit… Misschien bleef er iets van hangen… De naam van betreffende burgemeester zal ik niet benoemen want zijn carrière ging opwaarts en iedereen kent de meneer… Meneer en ik hebben elkaar eens diep in de ogen gekeken en hij wist echt wel  hoe laat het was.

De emmer raakte toen al bijna vol en heeft Samira eens toen ze haar moeder kwam halen van de handwerk les  in het consuminderhuis gevraagd... hoelang ik dit nog vol dacht te kunnen houden… Zij had wel inlevingsvermogen…

Annemiek.