Leven is mensen en dingen omhelzen en weer loslaten,
niets en niemand bezitten en juichen om elke ster
die uit de hemel valt...
Annemiek.
Mijmering 111 2024.
Rondom de jonge kruisbesstruikjes werd een bedje van haar blad gelegd,
want de
echte vorst moet nog komen en blad beschermd tegen de ergste kou.
Mijn huishoudelijke hulp is wat het woord zegt en kan niet alles.
De
Kerstactie voorbij “stof” ik het opgehoopte stof met het borsteltje van de
stofzuiger aan de slang.
Het toetsenbord op
de kop en later tussen de lettertjes.
De kruimels uit een lade en de onderkant van de trippelstoel en de traplift.
Door het verlengde van het stijve stukje
van de slang en het borsteltje kan ik
zelfs bij de plinten zonder diep te bukken.
Jammer dan… en
wordt het kleedje gedraaid en komt
het kunstwerkje op de vlek.
Geen mens die
het ziet en wassen doet het kleedje geen goed…
Tip
3… Pastasaus van restjes voor spaghetti…
1 dikke ui
Bosje stengel van knoflook uit de tuin
Half bakje champignons
Paprika uit de vriezer
Veel tomaten uit de vriezer
Half bakje voorgekookte witte bonen uit de vriezer.
Doosje tomatensaus (passata)
Peper/zout
Spaghetti
Olijfolie
Zonnebloemolie.
De gesnipperde ui aanfruiten in zonnebloemolie en even later de geborstelde,
kort afgespoelde, in stukken gesneden champignons erbij.
De passata toevoegen en de half ontdooide tomaten van velletje
ontdoen.
In stukken snijden en toevoegen.
Inmiddels staat de pan water voor de spaghetti op hoge pit.
omdat spaghetti eten met
wapperende handen onmogelijk
is.
Terug naar de pastasaus vind ik hem te dun en voeg diepvrieserwtjes en wat voorgekookte witte bonen toe.
Ik had ook nog wortels erbij kunnen doen maar in dit stadium is dat te laat.
Zout/peper en salieblad plus knoflookstengels in snippers geknipt komt erbij.
Op lage pit sudderen met de deksel schuin op de stoofpan.
Nog
even met de schaar erdoor.
Spaghetti op een diep bord saus erop en eventueel
geraspte kaas al hoefde dat voor mij niet.
warm de saus en kan inclusief de rest spaghetti
van vandaag verwerkt.
Tip 4… De hoes van de topper van mijn bed is inmiddels droog en helemaal vlekvrij.
De hoes was van de oude topper die doorgelegen was en om de nieuwe ging voor extra bescherming.
Zoiets als een kussensloop om een kussen.
Het kop en voeteind werden pracht traag/schuim kussens
voor in stoelen.
Ze werden in vorm geknipt en een passende hoes erom gemaakt.
Mijn leventje…Nadra leert met de naaimachine omgaan en ze was zo enthousiast dat ze thuis al had geoefend.
De draad brak want ze had de naaimachine niet goed ingeregen.
Ze heeft vier
theedoeken omgezoomd nou ja…gescheurd van een flanellen laken werden het maat theedoeken.
Het voelt alsof ik een dochter of kleindochter naaien leer en dat heet gelukkig zijn.
Ze heeft zes lappen mee als huiswerk tot de spoel leeg is denk ik wel.
Dan zal ze wel vast lopen want dat spoel vullen zag ze pas een keer.
 |
| Jeffrey zet de knoppen van de lades muurvast |
Hieronder nog een verhaaltje.
Een verhaal
uit het herschreven manuscript van mijn boek:
Een tweede kans.
Wanneer zou
hij voor het laatst hebben gegeten? “Eet je Gops (broodje) mee?” vroeg ik aan hem.
Ik hoefde eigenlijk niets maar deed het voor hem. De tafel werd gedekt met wat
kaas en tomaten. Broodjes uit de diepvries gehaald en even in de oven gezet.
Eieren werden gebakken en verstolen aftastende blikken gingen heen en weer. Ik
wilde zijn moede hoofd zo wel tussen mijn handen nemen en die diepliggende ogen
kussen. Een lach om die prachtige mond brengen. De rimpeltjes gladstrijken. Wat
leek hij smal.
Eerst maar
eens praten waarom alles zo gelopen was. Ik wilde weten waarom hij steeds weer
zo wantrouwig werd.
Er was geen reden voor. Omdat “anderen” (overwegend Arabische collega’s) dachten dat ik een “vlinder” was?
 |
| De plantjes groeien naar het licht, dus moeten soms omgedraaid. |
Dat was ik
niet en ook niet van plan te worden!
Mo wist dat
toch? Ik was niet zoals de vriendin van Abdessalem, die de een na de andere
Arabier wilde uitproberen. Mo moest tegenover zijn vrienden/collega’s daar duidelijker over zijn.
Toen vertelde
Mo eindelijk wat er allemaal in hem omging. Het bracht wat begrip.
Een moslim begint zelden of nooit een serieuze relatie met iemand van een andere godsdienst. Alleen als ze werd “bekeerd”. Dat wilde ik toch niet? Nee, dat wilde ik niet. Verder had ik alles tegen. Ik was gescheiden (tweedehands) en geen moslim. Iedereen van “zijn wereld” nam aan dat ik een “vlinder” was. Alles wees erop. Regelmatig werd hij aangesproken dat hij best een aardige “vlinder” op had gedaan.
Voor de rust
liet hij dat maar zo. Hij ging gewoon de strijd niet aan. Best slap, maar ook
begrijpelijk. Puur uit zelfbehoud en zette hij mij hiermee in een verkeerd
daglicht! Er werd heel negatief gesproken over dergelijke vrouwen. Als hij daar
lang genoeg naar luisterde, bleef er wel iets van hangen begreep ik.
 |
| Tweejarige geraniums. |
Als hij serieus
voor me koos moest hij voor me opkomen. Ik ging mezelf zeker niet langer meer
opsluiten om ruzie te voorkomen en wilde ook samen met hem uit.
Mo moest me
voor de Arabische vrienden duidelijk als partner naast zich plaatsen en
aangeven dat ik geen vlinder was. Doordat Mo niet duidelijk was over de aard
van onze relatie werd er jacht op me gemaakt. Jacht op “vlinders” staat vrij.
Vlinders waren immers algemeen bezit. In hun cultuur was ik zeer geliefd:
mollig en licht van huid. Regelmatig sprak een Arabier me aan met de vraag: ben
je nog met Mo? Zo niet dan was er interesse wist ik om (tijdelijk) overgenomen
te worden…..omdat hun vrouw in het thuisland zat en/of ze verloofd maar nog
niet getrouwd waren. Soms bleef een huwelijk jarenlang geheim al heb ik dat ook
bij Nederlanders gezien. Getrouwde mannen met kinderen die uitgingen en deden
of ze vrijgezel waren.
Trouwen deed een Arabische man meestal met een veel jonger meisje van eigen volk. Maagdelijk en van goede familie. Hoe wist ik zeker of Mo serieuze bedoelingen had als hij niet openlijk voor me uitkwam? Ook iets om over te denken. Ik moest rekening houden met het feit dat het eens over zou zijn. Serieus of niet. Het bleef een moeilijke relatie. “Houden van” was niet eens genoeg. Toch gingen we het weer proberen. Geen mens krijgt een garantiebewijs voor levenslang samen gelukkig zijn.
 |
| Plantjes van stekken. |
Binnenkort
was mijn moeder jarig. Ze moesten maar wennen aan mijn donkere vriend.
Openheid. Maar toch waren we alweer aan het verzwijgen. Omdat we niet steeds
problemen wilden bespreken. Ik verzweeg dat de buren over ons roddelden in het
trappenhuis. “Zij die zich met buitenlanders ophoudt.” Dat was over mij. Er
werd ook heel negatief over me gedaan door Nederlanders. Ik hield me niet met buitenlanders “op”. Ik had een Noord-Afrikaanse
vriend. Dat was iets heel anders. Dachten ze soms dat ze meer waard waren omdat
ze blank waren? Was ik voor de buren ook al een “vlinder oftewel een snol?” Dit
soort gebeurtenissen verzweeg ik voor Mo….. Waar lag de grens? Wat wel en wat
niet verzwijgen? Ik wilde vooral de vuiligheid uit onze relatie houden en
verder wilde ik ook wel eens op stap met een vriendin.
Eerst maar
eens naar Eindhoven. De verjaardag van mijn moeder. Al mijn broers en zussen
waren aanwezig. Oh, wat was het zwaar….. God wat was DAT zwaar! Mo, die niet
van honden hield en die grote zenuwachtige Dobermann van mijn vader die hem
steeds maar weer opzocht. De hond leek zijn angst te voelen. Een van mijn
broers wilde grappig zijn. “Ken je die film van die slaven (kunta kinte) die
door honden werden achterna gezeten? Honden ruiken of het een slaaf is of niet.”
Er werd wat gegrinnikt. “Hed jullie Annemiek unne zwarte?” vroeg tante Mien
iets te hard.
Mo zweeg met
een verbeten gezicht. Hij verstond het woord “zwarte” wel. Niemand richtte het
woord tot hem. Hartelijkheid was er niet. Wat een stress. Maar niet te lang
blijven. Onderweg naar huis deden we of het wel meeviel. Maar dat was niet zo.
Het viel helemaal niet mee!
We deden
alsof, omdat we verder wilden met elkaar. Waar waren de afspraken nou? We
wilden toch alles doorpraten? De uren die we bij thuiskomst samen doorbrachten
waren zo vol liefde en troost dat we maar zwegen over de dag. Streep er weer
onder. Twee verliefde mensenkinderen die schuilen bij elkaar…..
Annemiek.
