Hang je leven aan een ster
dan kan zelfs de donkerste nacht je niet deren...
Annemiek
Mijmering 109 2024.
Tip…Gefrituurde bloemkool in een jasje. Een half bloemkooltje over van de soep werd in roosjes gesneden.
Een beslagje
werd gemaakt van:
Zelfrijzend bakmeel
Snuf zout
1 ei
Werkwijze: De bloemkoolroosjes door het beslag slepen en bakken in zonnebloemolie in de stoofpan.
Steeds keren zodat alle kanten van het beslag gaar en bruin wordt.
Met een schone theedoek over de
schaal is de beste bewaarplek…
Tip
2…Pasta gorgonzola.
Ingrediënten:
1 beker pasta penne rigate of spaghetti
1 eetlepel boter of margarine
1 eetlepel bloem
Werkwijze:
De
pasta opzetten in ruim water en koken volgens de gebruiksaanwijzing pak.
Ongeveer een eetlepel boter smelten (niet bruinen)
en de eetlepel bloem toevoegen.
en in gedeelten toevoegen aan de boter/bloem.
Op lage pit flink roeren met de garde tot een dikke saus.
De gorgonzola toevoegen die in de saus zal smelten.
Geen zout toevoegen…
Pasta op het bord, de saus erop
en fijngeknipte knoflookstengel of bieslook.
Verrukkelijk!
in volume verdubbeld.
In Maasmechelen kostten de kilopakken net op de 2,50 euro.
Zoals de trouwe lezer weet gebruik ik bonen als vleesvervanger.
Afgieten en
laten afkoelen.
In kleine hergebruik roomboterbakjes (hoeveelheid klein kopje) gaan ze de vriezer in.
De bonen gaan in soep, stamppotten, roerbakgerechten
Tip 4… De regen/sneeuw en de tijd doen je werk als je een rooster of bakblik met ingebakken restjes hebt.
Op de tuintafel een nacht of
dagdeel en voilà.
Omdat ik elk jaar een actie doe voor de armen onder ons,
zijn Samira
en ik weer op pad
geweest om meer te krijgen voor minder geld.
Voor zeven euro diesel waren we op en neer van Landgraaf
naar Maasmechelen.
Dat kan je maar met
enkelen doen die alle gevoel voorbij zijn en apathisch zijn geworden.
Bij de kassa moesten we 318,77euro afrekenen en hadden daarvoor heel veel houdbare boodschappen zoals:
Tomatensaus, heel veel pasta en rijst, heel veel melk (kinderrijke gezinnen) wasmiddel, groentebouillon, bergen bloem, blikjes tonijn en dozen zonnebloemolie,
wat frituurolie, frietjes, afwasmiddel,
jam, hazelnootpasta, eieren en geen Kerst gerelateerde snoep. Dat mogen ze zelf
kopen.
Samira maakte pakketten op maat van alle goede spul en worden door ons samen afgegeven in de avond.
maand achter ligt.
In Maasmechelen ligt een Halal slager met ongelofelijk lage prijzen en voor de medelanders hebben we daar vlees gekocht.
Samira maakte zich een beetje ongerust omdat ik zo raar over die winkelwagen hing maar het moest even…
beenschijven voor soep en heel veel rundergehakt wat opgedeeld kan worden in kleine plukjes voor veel dagen vlees en nog wat braadworstjes als luxe.
Samira heeft me bij thuiskomst met de wagen vol geladen uit het busje moeten trekken en met veel gelach over de hof, want mijn benen waren pudding geworden…
verdelen en invriezen.
Een hele berg want het was voor 99
euro vlees. Ik moet er niet aan denken…
De 50 euro die een mevrouw trouw elke maand overmaakt is bij het bedrag gegaan dat een anonieme sponsor gaf en als je een tientje of zo over hebt?
Vorig jaar kon ik niets betekenen en brak ik mijn heup. Maar ze leeft nog Annemiek van Deursen en heeft mededogen.
Er is geen beginnen
aan want de armoe is wereldwijd… maar toch de directe naaste blij maken brengt
moed zag ik zodat ze de schouders er weer onder kunnen zetten.
Nog een verhaaltje dan maar?
Een verhaal
uit het herschreven manuscript van mijn boek:
Ons eiland
Op ons
eiland van geluk was er niets aan de hand. Als we de wereld maar buitensloten.
Overal was een oplossing voor. Naar Eindhoven gingen we gewoon niet meer. Of ik
ging een dag alleen. De collega’s van Mo werden na werktijd ook gemeden. Hij
ging regelmatig naar een café waar hij ze trof. Daarna kwam hij steevast timide
naar huis en teveel aangeschoten. Na zo’n avond vertelde hij eens dat hij nog
niet wist of hij de huur wel wilde opzeggen van zijn minihuisje in Elsloo.
Nu in 2024 weet ik dat hij als een
kameleon de kleur aannam van de persoon waar hij mee omging.
Er waren ook
periodes van grote blijheid. Lange wandelingen in de winterkoude. We liepen
uren door het bos en langs het water van het Julianakanaal.
Decembermaand. Er werd een mega kerstboom gekocht die met veel gelach driehoog de trap werd opgesleept. Rode en gouden kerstballen kwamen erin. We deden bijna alles samen, maar kerstcadeautjes kopen wilde ik alleen. Als ik dan lange tijd wegbleef wilde hij steeds weten waar ik was geweest. Geen zin hoor om dat uit te leggen! Het werd onze eerste ruzie.
Hij moest me
niet altijd zo op mijn huid zitten. Als ik niet steeds wilde vertellen waar ik
was geweest, zou het volgens hem wel iets zijn dat niet door de beugel kon. Hij
bleef van zijn gelijk overtuigd en na een tijdje vergaf hij me mijn zogenaamde
“misstap” en werd ik in zijn ogen steeds een beetje slechter, terwijl ik geen
misstap beging. Ik kon er laaiend over worden.
Ruzie is
niet leuk. Ik betrapte mezelf erop dat ik steeds duidelijker aangaf waar ik
naartoe ging. Duidelijkheid voorkwam ruzie.
Nu 2024 weet ik dat ik de “tango met
hem danste” oftewel ruzie probeerde uit de weg te gaan en op een horige manier
van hem hield. Ik onderwierp me… en hij nam.
Er was zoveel wat overwonnen moest worden. Soms trof ik ergens een kennis en dan werd bijgepraat. Een oude vriend van de cursus. Ergens iets drinken?..... Daar schrok ik voor terug. Als ik later thuis zou zijn was er weer argwaan en ruzie. In die tijd waren geen mobiele telefoons om even het thuisfront te bellen.
 |
| Witte bonen in de week gezet. |
Liegen kan
ik niet. Verzwijgen wel! Meer en meer verzweeg ik dergelijke ontmoetingen en
ging ze zelfs uit de weg door weg te duiken als ik een bekende zag. Daar voelde
ik me dan weer schuldig over, want ik was van nature niet achterbaks. Omdat ik
toch nergens op inging vroegen mijn collega’s, vrienden en kennissen me niet
meer. Op een gegeven moment was er nog maar een enkeling over.
Nu in 2024 weet ik dat loverboys ook
zo met hun slachtoffers omgaan. Ze kappen alle banden af om het meisje helemaal
van hen afhankelijk te maken. Het gedrag van Mo leek daar veel op... Ik was
degene die zich aanpaste en inleverde, hij niet. Ik was zijn eigendom geworden
als een afgericht dier.
 |
| De regen en de tijd doen mijn werk. |
paste.
Nee, geen
nachtmis in de kerk. Evenmin een bijeenkomst in de moskee. We gingen uit eten
in een restaurant in Geleen en daarna? Was er de warmte van ons huis. Een
glaasje wijn en de liefde, daar doe je toch ALLES voor. Een nooit gekend gevoel
dat ik als ongewenst kind ontberen moest…
De pakjes
werden uitgepakt. Er was crème de parfum van Fenjal met deodorant en bodylotion
van hetzelfde merk. Alles dezelfde geur. Hij had smaak, mijn lief…nou ja, dat
was niet zo moeilijk, het was mijn merk.
Voor het eerst voelde ik me meer dan honderd procent vrouw. Dat kwam door hem…en de roze bril die ik ophad. Het gevoel dat hij me aantrekkelijk vond wilde ik behouden.
Daar deed ik
bijna alles voor. Een uitstapje met Nelleke sloeg ik af om Mo niet alleen te
hoeven laten maar vooral om problemen uit de weg te gaan. De verjaardag van
mijn vader werd afgedaan met een lang telefoongesprek en een kaart. Nooit meer
vroeg ik om mee te gaan naar de Arabische winkel in Leenhout, waar hij zo
zenuwachtig van werd. Ik werd niet geaccepteerd in zijn wereld en hij niet in
de mijne. Dus hielden we onze werelden gescheiden.
We kozen
voor elkaar in ons coconnetje en samen meden we steeds meer de buitenwereld.
Op een
gegeven moment begon het te benauwen, hoe lief hij me ook was. Ik wilde ook
eens wat alleen doen. Het brak me op, een verstikkend gevoel. Heimwee naar de
tijd dat ik het zelf helemaal voor het zeggen had. Ik moest er eens eventjes
uit. Daarna zou het wel weer gaan. Winkelen en ergens koffiedrinken met
Nelleke. Dat moest toch kunnen? Eventjes weg van het eiland….. Kort en zakelijk
deelde ik aan Mo mee: komende zaterdag zou ik met Nelleke gaan winkelen. Hoe
laat ik thuis zou zijn? Ik zou wel zien!
Ik zag
Nelleke te weinig. Een lange dag met haar leek me zo heel erg fijn. Oh, het was
geweldig! Het was als vanouds, al wilde Nelleke niet over Mo praten. Dat was
wel vreemd. We dronken uitgebreid koffie, gingen ergens lunchen en ik vertelde
over de Arabische winkel aan het eind van de straat. Samen zijn we er nog
naartoe gegaan. Nelleke wilde het winkeltje wel eens zien. De bijzondere
groenten en fruit, de rekken vol verschillende soorten bonen en
couscouskorrels. De meneer achter de toonbank kende me nog en vroeg of ik nog
met Mo was. “Ja hoor!” Toen begon hij met Nelleke aan te pappen. Die was daar
niet gelukkig mee.
We waren zo
buiten en opeens besefte ik dat Mo met deze spontane actie niet blij zou zijn.
Dat overkwam me wel meer, een spontane actie zonder over de gevolgen na te
denken. Thuisgekomen vertelden we in geuren en kleuren hoe de dag was geweest,
inclusief de Arabische winkel. Mo moest maar eens leren dat winkelen met een
vriendin heel gewoon was. En de Arabische winkel bezoeken ook zonder bedoeling
kan zijn.
Die avond
nadat Nelleke vertrokken was barstte de bom. Hij verdacht me ervan dat ik met
opzet naar die winkel was gegaan. Misschien wilde ik een ander. Of wilde ik hem
belachelijk maken. Ik kreeg niet de kans om alles nog eens uit te leggen. Mo
was niet voor rede vatbaar en vertrok laaiend naar Elsloo. Het grootste
gedeelte van zijn kleren nam hij mee…..
Annemiek
