Als je leven saai is, onderneem dan iets met meer risico.
Bak gevulde speculaas en je zult ontdekken hoe moedig je
bent.
Wereldwijd worden moedige acties ondernomen (die ik niet
wil benoemen in de mijmeringen) en die in grootheid met niets te vergelijken
zijn.
Annemiek.
Mijmering 108 2024.
Tip… Nieuwe uitvinding. Met wapperende handen vliegt al eens iets in het rond. De tandenborstels en de tandpasta.
Het washandje ontglipt als ik
onder de douche sta. Als ik me buk om de dingen op te rapen is de kans groot
dat ik voorover val. Daarvoor zijn de beugels aan de muur maar toch…
 |
| Weten waar alles ligt en je grijpt nooit mis |
Het hangt aan witte schoenveters aan douchegordijnringen aan de douchestang.
Precies tussen wasbak en douche waar ik geen gordijn meer heb. Als je een beetje oplet heb je dat gordijn/douchewanden ook niet nodig, het zijn maar vuilvreters.
Tip
2…Bietjes stamppot…
Ingrediënten:
Evenveel bietjes dan aardappels
Enkele uien
Klontje boter
Peper/zout/nootmuskaat
Scheut melk
Werkwijze: Kook de bietjes in de schil in ruim water.
Schil de aardappels, was ze en snij ze in kleine stukken.
Kook ze gaar in een beker water en iets zout.
Verwijder de schil van de uien en snij ze in ringen.
Omdat ik een tweepits kookplaat heb schuif ik met de
pannen.
De aardappels bijna gaar dan komt de stoofpan op die plek.
Daarin
worden in iets olie de uienringen gebakken.
Daarna worden eventueel de aardappels afgegoten en gaat de stamper erdoor met klontje boter, nootmuskaat en iets melk.
Let op de uien.
Ondertussen zijn de bietjes ook gaar en worden in de spoelbak gegooid.
Een dun
straaltje water uit de kraan laten lopen helpt.
De bietjes in dobbelsteentjes snijden en bij de puree kieperen evenals de gebakken uien.
Rest nog in de stoofpan in de aanhangende olie de appelblokjes te bakken.
Ook bij de puree en alles omscheppen met iets peper en proeven
of misschien iets zout erbij
kan of een scheut melk.
Ik maakte voor Petra en Pascal ook mee, voor ons drie voor twee dagen.
Alleen viel voor mijn vrienden twee dagen in een dag.
Zie je mijn reuma handen?
De pink krijg ik niet meer recht en de linkerhand is een klauw geworden,
die nooit meer recht kan.
Waar een wil is, is een weg of… een
geitenpaadje.
Tip 3… De pompoen is rot waar de viooltjes instonden.
Maanden heeft de
pompoen gehouden als decoratie op de tuintafel.
De aarde ruikt al zuur en werd met een breinaald in de plastic zak geprikt.
Dat kan door de mand heen en jawel het teveel aan water
begon al weg te lopen en komt het goed.
en de wind erbij om te voorkomen dat onderkant mand rot.
Nog een plukje mos hier en daar en kan de mand viooltjes tot eind mei 2025 schitteren.
Tip
4…Gevulde speculaas.
Ingrediënten
voor
een ovenplaat vol. Voor minder? De ingrediënten halveren.
350 gram roomboter of margarine (ik nam twee derde
roomboter)
2 eieren
Scheut melk
2 theelepels bakpoeder
Tenminste 700 gram bloem
30 gram speculaaskruiden
Voor
der vulling:
2 pakjes amandelspijs
Drie extra eieren voor o.a. afwerking en amandelspijs
Werkwijze: Meng in een kom alle ingrediënten voor het deeg.
De boter op kamertemperatuur. Snij
met twee messen de boter in blokjes en kneed met je handen.
Steeds iets bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.
Dit kan in twee delen bij deze grote hoeveelheid.
De grootste bal deeg voor de onderkant speculaas.
Laat het deeg even rusten op een koele plek terwijl de pakjes amandelspijs worden verkruimeld in een kom.
Twee losgeklopte eieren toevoegen en met een vork fijnprakken.
De grootste bol deeg werd uitgerold tot een dunne plak en de ovenplaat bedekt met ovenpapier.
Daarop komt het deeg.
De amandelspijs verdelen over het deeg en
De
oven voorverwarmen op 175 graden.
De rest deeg kneden en bloem toevoegen.
Deeg uitrollen en de spijs mee bedekken.
In de regel is de speculaas gaar in 40 minuten.
De
amandeltjes moeten iets verkleurd zijn.
Uit de oven het gebak direct in vierkantjes snijden en af laten koelen.
Nog warm werd de speculaas direct verdeeld en doorgebracht/meegegeven aan mensen die nog iets van me tegoed hebben… omdat ze me zielsblij maakten.
Natuurlijk kan je ook speculaas zonder vulling bakken.
Een laag deeg met amandeltjes bovenop.
Mijn leventje…Storm keilde een boom om naast mijn huis in het gemeenteplantsoen.
Gelukkig de “goede” kant uit zonder echt schade aan te richten.
Van mij mag hij daar blijven liggen om met mos en zwammetjes te komen en kleine beestjes onder de schil van de stam kunnen chillen.
De arme boom was al dood, gewurgd door de hedera die te ver was doorgegroeid en hulp te laat kwam.
Achterstallig onderhoud en ik kan geen boomzaag meer hanteren om hedera te verwijderen…
Het is wat het is…
helaas.
Onderweg naar
vrijheid.
Schuilen bij
elkaar en elkaars zorgen dragen. Begrip, troost en aandacht geven. Samen
oplossingen zoeken voor problemen die zich aanmeldden. Het waren er meer dan we
aankonden. We waren er druk mee. De huisgenoot van Mo was behoorlijk irritant
bezig.
Wat een
heerlijkheid als hij tijdens de
Hij was zo
vreselijk precies dat er nog geen kopje op het aanrecht bleef staan als we naar
bed gingen. Ik ben altijd een chaoot geweest en een rommelkont. Knutselen deed
ik niet meer, het gaf rommel waar Mo zich aan ergerde. Op een dag trof ik hem
na mijn werk aan terwijl hij het bankstel in de boenwas
zette. De salontafel
stond op zijn kop en de poten blonken.
 |
Ayad van de bonusfamilie kreeg een fiets doorgeschoven van een gezin met kinderen. Zo blij!! |
Als we samen
boodschappen deden werd elk stuk groente of fruit betast en bekeken. Hij wilde
waar voor zijn geld. Ik gunde de kooplui dat ze ook van het iets mindere
afkwamen, of bij de super een pak rijst met een deuk. Dan waren ze daar ook
vanaf.
Halal vlees
kocht hij bij de Islamslager in Geleen. Daar ging hij altijd alleen naar toe.
Waarom eigenlijk! Ik zou wel eens mee willen gaan. Dat vond hij geen goed idee.
Natuurlijk ging ik op een dag gewoon mee. Het werd spitsroeden lopen. Ik werd
bekeken en er werd over me gesproken. Dat had ik wel door. Ik kon alleen niet
verstaan wat er werd gezegd. Mo werd er nerveus van. Ik zag wel dat het
moeilijk voor hem was.
Later thuis
legde hij me uit dat de meeste Arabische mannen die in Leenhout woonden van
laag allooi waren een Nederlandse “vlinder” erop nahielden. Zo werd ik ook
bekeken en werd gevraagd of hij zijn vlinder wilde delen, daar kon hij niet
tegen. Ik was geen “vlinder!” Hij kon niet vertellen dat we een serieuze
relatie hadden volgens hem. Dan werd hij uitgestoten. Hij bewandelde de weg van
de minste weerstand en vond het beter dat ik in de schaduw bleef.
Nou, zo zat
ik niet in elkaar, ik hou niet van stiekem. Rechtdoorzee zou ik de strijd
aangaan. Volgens Mo had hij dan geen leven meer op zijn werk. De mening van
menige Arabier waar hij mee samenwerkte was een serieuze relatie aangaan met
een maagdelijk veel jonger meisje uit eigen land.
Tot aan die tijd een “vlinder” aanschaffen voor de fysieke behoefte. Het was beter iedereen in het
 |
| Ali kreeg een renfiets en beiden jongens gaan ermee naar school en naar voetbal. |
ongewisse te laten vertelde Mo. Daarom hield hij me weg van zijn collega’s en Arabische kennissen. Hoe minder ze wisten hoe beter! Als ik geen Arabier zag, kon ik me ook niet verspreken. Mijn spontaniteit en openhartigheid, daar was hij niet zo blij mee. Het was allemaal de schuld van klassieke denkbeelden was zijn mening. De islam werd in elk land anders geïnterpreteerd. Tunesiërs met de bijbehorende moderne opvattingen waren in de minderheid. In heel Nederland waren er in die tijd maar een stuk of 300.
Zijn verhaal
voelde nogal dubbel. Dus hij kwam niet voor me op? Alsof hij zich schaamde leek
het wel. Dat vond ik teleurstellend. Het kiezen voor de weg van de minste
weerstand vertelde iets over zijn mindere persoonlijkheid. Eigenlijk best slap,
al begreep ik het ook wel. Oh, wat was het allemaal moeilijk! Ik probeerde
begrip op te brengen, zoals hij begrip opbracht voor het feit dat hij niet echt
welkom was bij mijn familie die grotendeels racistisch was.
Hij moest
verdragen dus moest ik ook maar verdragen? Ik zou met hem op een eiland willen
zitten, ver van Arabieren en Europeanen.
Annemiek
