Er is nog
zomer en genoeg
wat zou het
loodzwaar tillen zijn wat een gezwoeg
als iedereen
niet iedereen terwille was
en iedereen
niet iedereen op handen droeg.
Judith
Hertzberg
Tip…
Tussen
de buien door werk ik aan tijdmanagement. De stokken hoek in de tuin opruimen
stond deze week op het programma. Door de vele regen kwam steeds uitstel maar
geen afstel.
Aan die ladder kan ik rolletjes gaas ophangen voor de inkuil of voor over plantjes tegen duiven.
Enkele zaai kragen hangen erbij om
in de aarde te drukken en binnen de kraag te zaaien…Dat geeft toch enige
beschutting.
eigenlijk niet meer nodig.
De wasketel waar de stokken eerst in stonden, werd
schoongemaakt en onderin heeft de woensdagvriend 25 jaar geleden of zo gaten
geboord zodat regenwater eruit kan lopen.
In de ketel staan nu alle ijzeren palen die ik niet meer
nodig heb. Misschien kan Ahmed er iets mee en zo niet moet ik de ijzerboer nog maar
eens gaan verleiden…
Ik vond een grote tegel en die kan als keerwand (of hoe
heet zoiets?) rechtop ingegraven langs het pad voor de rolstoel. De rij tegels voor
het raam kan ook wel een tegel tussenuit…en wordt een paadje van aaneengesloten
tegels… een lijntje staptegels.
waar eens een breed stapelmuurtje stond…Ideeën genoeg en de mannen voeren het graag uit…
Tip
2…Bordje gezond. De bonkjes broodjes in de reclame (3 voor 1
euro) op zaterdag zijn gescoord en eentje werd onderdeel van een warm menu…
gebakken in de stoofpan.
In het midden twee vegaburgertjes die een beetje plat
waren gedrukt. (ik moet binnenkort weer nieuwe maken, want je kan er zo heel
veel mee.)
Tip 3... Nog een bordje gezond door een salade van een stronkje witlof met uitgeknepen citroen, druiven scheut olijfolie kruidenazijn en tomaat. Ook daar kwamen twee vegaburgertjes bij...
Komende week ook zorgen dat iemand mijn vliegengordijn
even ophangt…
Ahmed
en de kinderen… Petra heeft nog wat afgegeven bij het gezin
en daar was ik natuurlijk bij. Ahmed was toevallig thuis en zag ons aankomen…
Geen gelukkiger mens als hij en midden op het trottoir vlogen we in elkaars
armen. Bij mij komen dan steevast tranen… ik jank me wat af de laatste tijd.
Al die blije kinderen... Zeyneb speelt met Maantje
moedertje zag ik… met als huis een lege bananendoos. Ze kunnen elkaar niet
verstaan maar kinderen kennen geen taalbarrière.
Ahmed en ik gingen terug in de tijd hoe het begon en hoeveel jaren geleden ik hun verhaal beschreef en de eerste crowdfunding werd gestart…
In die tijd werd ik geraakt door het karakter van Ahmed, zijn hulpvaardigheid voor de medemens en respect voor vrouwen en ouderen. Zijn harde werken en willen leren naast zijn werk bij Arriva waar hij al drie jaar een vaste baan heeft als buschauffeur...
Hij rookt niet, drinkt geen alcohol, en in
zijn portemonnee zit al jaren een 20 euro biljet dat hij nooit uitgeeft. Fatima
wil dat hij altijd geld bij zich heeft vandaar die portemonnee. Soms plaag ik hem ermee dat hij die 20
euro af en toe moet verwisselen want die verslijt in al die jaren…
Ik zag hoe goed (veel te goed) hij voor de kinderen uit
het eerste huwelijk van Fatima was, terwijl zijn kinderen crepeerden in
Somalië…
Ik zag het verdriet in zijn ogen en eigenlijk in zijn hele lijf. Op een dag kon ik het niet meer aanzien en werd de procedure gestart om zijn kinderen naar Nederland te halen… We wisten niet waar we aan begonnen...
Hoeveel mensen ons daarbij hebben geholpen is
ontelbaar. Hoeveel tegenslagen corruptie hoop en wanhoop ons is overkomen… Ik
zou er een boek over kunnen schrijven maar laat het liever achter me…
Zijn jongste dochter heeft hij nooit gezien en de andere zes tien jaar niet. Hij geniet dan ook eindeloos mateloos...en zijn geluk brengt bij mij nog heel lang tranen…We laten het gezin nu met rust en zal ik af en toe over hen schrijven…
Elke dag denk ik nog vol dankbaarheid aan de velen die meehielpen deze droom van een
vader waar te maken… Tussen de eerste crowdfunding en de laatste afgelopen
maanden verliepen jaren. Er is totaal tegen de 25.000 euro voor nodig geweest...om zeven kinderen uit oorlogsgebied te halen om te herenigen met hun vader…
Annemiek.
