Mijmering 49 Rolstoelvriendelijk tuinpad, hutspot, elastiekjes leed, latexvrije lingerie, en een verhaaltje...

Beste mensen,

Een dag niet gelachen…

 is een dag niet geleefd…

Annemiek.

Mijmering 49 2024.

Tip… ADCA sloopt verder en brengt smetplekken chronische blaasontstekingen  en de latex allergie is heftiger dan ooit. 

Het is wat het is en wordt een rolstoel noodzakelijk voor slechte dagen als ik niet op de fiets kan.

Latex zit in bijna alle lingerie en zoek ik weer een geitenpaadje dus experiment…De elastiek werd bij de “pijpjes” van een onderbroekje geknipt. 

De latex (elastiek) veroorzaakt blaren en wondjes in mijn liezen. Tja…de  elastiekjes eraf geknipt dan blijft er niet veel model of onderbroekje over…

Petra en ik gingen op internet zoeken naar katoenen onderbroekjes met iets pijpje zonder kant of elastieken randjes… 

Bij Sloggi heten ze boxers maar zijn niet in mijn maat. Bij Ulla Popken slagen we…en heten ze “panty,” Katoenen legging hebben ze daar ook en krijg ik weer nieuwe medicijnen van mijn goeie huisarts JP.

Lakens werden aan repen gescheurd als verbandmateriaal om in mijn lies te leggen en drie soorten crème. Voor de ochtend de avond en waar die derde voor was ben ik even kwijt…We zullen zien en zoekt dit mens afleiding…

Werk in uitvoering…oftewel rolstoelvriendelijk tuinpad. Mijn rotstuintje heeft teveel rots richting pad en kan ik alvast wat rotsjes omleggen en struiken snoeien.  

Ahmed komt met zijn zonen de zwaardere rotsjes verplaatsen. Dat zijn de zogenaamde kinderkopjes…Maar ja vrouwe ongeduld.

Toen ik de rotstuin aanlegde heb ik een stapelmuurtje gemaakt dat heb ik vandaag gesloopt. De zogenaamde “bandjes” van het pad had ik indertijd bedekt met rotsjes, dat leek me toen zo aardig.

Nou die bandjes moeten vrijkomen en leg ik op het worteldoek bodembedekkers (vetplantjes) langs de bandjes. Het is heerlijk werk en Floor houd me gezelschap…

Genoeg werk voor een dag en al veel meer ruimte voor de rolstoel zie ik. De andere kant komt nog…

Tip 2… Doen met wat er is en koud genoeg om hutspot te maken. Ik heb nog wortels uien en aardappels… 

Voor twee dagen koken en hoef ik morgen maar op de warmen… Een vegaburgertje erbij en klaar. Yoghurt is er ook nog…

Mijn leventje… Elke week komt Manuela wel een keertje bij me lunchen. Ze appt wanneer ze
pauze heeft en eraan komt… 

De koffie is niet klaar maar wordt vers voor haar gezet… want ik hou heel veel van haar. Ze heeft haar boterhammen altijd in haar tas en probeer ik steeds wat lekkers daaraan toe te voegen. 

We lachen en huilen bij elkaar en nemen de week door. Haar hobby de vogeltjes wordt steevast besproken, vreugde over verliefde dochter en bij mij de
slakken of de tuin… 

Vandaag lag de tuin zowat in de keuken en de pan hutspot  stond in de kookmuts. We hebben vreselijk gelachen over het verhaal van de rolstoel meneer en bij deze…

Ik dacht nog bij Medipoint doen ze aan werkverschaffing voor
de mindervalide, terwijl een mooie meneer in een rolstoel mijn hofje op kwam rijden. 

Die heeft natuurlijk rolstoel ervaring… Natuurlijk laat je zo’n meneer met vuile banden en al binnen. Ik riep nog, “rij maar de keuken en kamer in.”

Tot mijn verbazing stond meneer op uit de rolstoel en merkte deze oen op: “Oh u kunt ook lopen?” “Of bent u onderweg naar Lourdes geweest?” 

Meneer was gewoon al met zijn werk bezig om te kijken of een elektrische rolstoel het hofje op kon en zijn naam is Klaas. 

Wel een mooie Klaas moet ik zeggen…

De mevrouw van WMO met de naam Jacqueline had al geprobeerd toegang te krijgen via de voordeur maar die was geblokkeerd door een regime courgetplanten. “Kom maar achterom,” had ik al geschreeuwd en dat had mevrouw
begrepen…

Er gebeurden hilarische dingen afgelopen week en zat ik op een keer vast met de slang van de urinezak in de scharnieren van de sta-op-stoel. 

De meneer van het oud ijzer was aan de deur en volgens mij zijn we beiden bijna doof want het was een geschreeuw en geklop aan en rond mijn huis.

Uiteindelijk lukte het me om een gemeenschappelijke kennis van meneer op te bellen die telefonisch aan meneer aangaf dat hij gewoon even moest wachten. Er zou wel iets zijn...

Gemakkelijker was geweest als meneer ijzerboer mijn telefoonnummer had. Meneer  was zo’n aardige morsige man en ik was dolblij dat hij de zooi meenam. Weer wat opgeruimd!

Terug naar de rolstoel: Het was liefde op het eerste gezicht… die rolstoel en ikke. Stevige grote banden en vier zwenkwieltjes zodat hij ter plekke om zijn as kon draaien. Ik moest huilen van blijdschap toen ik de kamer uit, via de keukendeur op het hofje kwam.

Alleen dat mini pookje zou een flinke knuppel moeten worden met mijn grote handen. 

Dat kon… en een stokhouder  eraan en een tas achterop voor mooie takjes die ik zou vinden in het bos.

Ik jankte de hof af en koos het hazenpad met meneer Klaas in mijn kielzog…die in Lourdes was geweest… 

Helaas was de rolstoel een proefmodel en moest ik hem weer inleveren… Over zes tot acht weken komt de mijne…

Annemiek.