Beste mensen,
 |
| Weekend crisis team CMP Molenberg. |
Een dag later dan verwacht het vierde Kerstverhaal. Mijn
weekend crisis team en ikke hebben door moeten werken met voedsel brengen bij
lamgeslagen en/of zieke mensen die ik even voor wilde laten gaan.
Een complete inboedel werd tussendoor gebracht en
vanmorgen om negen uur heb ik telefonisch aan Standby en Bemoeizorg de
ernstigste crisissen doorgegeven die we tijdens het weekend boven water
hielden. Zoals je leest zit ik bovenop de ellende en vraag van de reguliere
zorg dan ook dat ze even terugkoppelen zodat ik weet als ik los kan laten…
Hieronder een voorbeeld hoe het vier jaar geleden nog was
en hoe wreed en triest het nu is geworden… wat alleen maar gebruik van alcohol
en drugs bevordert bij degenen die verrekken van de pijn…
Kerstverhaal
vier 2021…Wat veranderde in amper vier jaar...
We noemen hem Chris, een alleenstaande meneer, in
echtscheiding en tijdelijk wonende in de
crisisopvang. Een kamer die hij deelde met een andere meneer. Een stalen bed en
tweedeurs kast. Beter dan op straat en hij was daar terecht gekomen toen hij
per direct thuis weg moest, want zijn vrouw trok het niet meer met hem…
Het was alsof hij een groot deel van zijn hart achterliet
want zijn kinderen bleven bij zijn vrouw. Het kon ook niet anders want zijn
vrouw bleef in het huis om in rust de kinderen te kunnen verzorgen. Dat begreep hij wel en was het daarmee eens.
Chris liet alles achter en nam alleen wat persoonlijke
spulletjes mee en wat kleren. De kinderen mocht het aan niets ontbreken….
Chris heeft ADHD
borderline en nog wat zaken die onder psychische stoornis van het autistisch
spectrum vallen. Zijn “anders zijn” had nu een naam en was aangeboren had de
psycholoog vertelt die hij tegenwoordig had. Zaak om zoiets proberen te accepteren, maar er
was zoveel te leren accepteren.
Dat door zijn “anders zijn” hij de liefde van zijn vrouw
had verloren en de mensen dachten dat het opzettelijke dwarsliggerij was of
drugsgebruik maar dat was niet zo…. Proberen om je te gedragen zoals het hoort
kostte Chris verschrikkelijk veel energie zodat hij vaak doodmoe was van
lichaam en geest…….
Bij de crisisopvang startte Chris een traject bij FACT team
Mondriaan. Hij kreeg medicatie en wat gesprekken om beter in balans te blijven.
Er werd een bijstandsuitkering aangevraagd en hij had opeens een begeleidster
die samen met Chris zaken regelde als hij het even niet trok….. Chris mistte
zijn kinderen en contact met hen kon alleen op straat.
Bij de crisis opvang mag je niemand ontvangen en geld voor een speeltuin was er niet, dus werd het hangen op straat en spendeerde hij zijn tientje zakgeld aan ijsjes voor het grut.
Drie maanden heeft Chris in de opvang gezeten toen hij
een woning kreeg. Na de sleuteloverdracht is hij er gebleven en heeft die nacht
daar geslapen op de grond met een jas als deken en een tas als hoofdkussen.
Geen voedsel in huis gelukkig wel laminaat op de vloer die de vorige bewoner
had achtergelaten. Zijn begeleidster heeft contact met ons opgenomen en Chris
zou bij ons komen werken komende week en geholpen worden want “voor wat, hoort
wat.”
Omdat hij moest uitschrijven in Landgraaf en inschrijven
in Heerlen als inwoner moest de bijstandsuitkering opnieuw worden aangevraagd. Persoonlijk
vind ik dit een gat in de hulpverlening…. Ze geven geen voorschot en je moet
maar op een houtje bijten zes weken lang.
Dan pas komen de eerste eurootjes wel met terugwerkende
kracht maar de huur en vaste lasten zijn al die tijd niet betaald. Een
bewindvoerder die geen inkomen ziet binnenkomen betaald na het innen van zijn
honorarium ook geen leefgeld uit en
meestal wordt verder niet gekeken…..Alweer een gat in de hulpverlening. Dat is
nog steeds zo. Alleen bij mensen die WAJONG of een andere uitkering van UWV
hebben gaat de uitkering naadloos door.
Chris die wel een flat kreeg en geen rooie cent op dat
moment is die donderdagochtend te poot van Heerlen naar Landgraaf gelopen. Hij
heeft er anderhalf uur over gedaan met al dagen een lege maag. Hij moest wel komen werken bij ons om een inboedel te
krijgen…
Hij was te laat en wel zo fatsoenlijk dat hij opbelde
tegen negen uur toen hij er moest zijn. Verkeken op de afstand denk ik….. Op de
deurmat viel hij zo ongeveer flauw en heb ik hem koffie gegeven en heeft een
collega wat te eten gehaald. Terwijl hij zat te eten vertelde hij zijn verhaal
en heb ik zijn handen vastgehouden terwijl hij huilde… en werd een mega
voedselpakket voor hem geregeld.
Ik heb hem beloofd diezelfde dag het hoognodige meubilair
te laten brengen en morgen de rest, maar hij moest wel meewerken want dat werkt
helend. Er werd direct een bed en linnengoed keukenspul serviesgoed en pannen
naar zijn woning gebracht. Een koelkast en een gasstel erop plus zelfs een
wasmachine. Hij zei wel honderd keren “Dankjewel”en viel iedereen om de hals
wat echt niet hoefde.
Chris werd wat rustiger en onze fietsenmaker heeft een ouwe fiets voor hem opgeknapt zodat hij op de fiets naar zijn werk bij ons kon komen. Er kwamen kleren en een warme jas…. En vele bedden voor zijn kinderen met alles erop en eraan want bedden hadden we genoeg.
Jeugdzorg zou pas groen licht geven voor omgangsregeling
met overnachten als de kinderkamers in orde bleken. Bij Chris moest een op een begeleiding komen tot Chris
wat rustiger zou zijn. Niets vreselijker voor een autist dan verhuizen en zijn “hulp”
daarbij daarvan is onze chauffeur net niet gek geworden…..
Ik heb de mannen van de logistiek uitgelegd wat er mis
was met Chris en begrip was er even volop. Hij werkt nu elke donderdag bij ons en
soms belt hij op dat hij vergeten is dat het donderdag is maar eraan komt…. Hij
heeft sportspullen voor de kinderen gekregen en spelletjes. Ze blijven slapen
en hij kookt voor hen. Hij leeft voor die kids en hij moest eigenlijk een
nieuwe begeleider hebben omdat hij nu in Heerlen woont en die van Landgraaf
ermee moest stoppen omdat Chris nu buiten landgraaf woont.
Weer een gat in de hulpverlening omdat een moeizaam
opgebouwd contact weer wordt verbroken. Door bezuinigingen is er maar een
uurtje begeleiding per week en Chris weigert die omdat hij weer een ander krijgt en het wel
alleen kan zegt hij. Elke week komt hij
op donderdagmorgen werken en doet geweldig zijn best. Zoveel…dat het eigenlijk
niet te doen is met hem maar hij mag blijven. De stralende lach van die man als
hij vertelt over zijn kids en de gesprekjes waarbij ik tussen de regels veel te
weten kom zijn zo belangrijk. Die zijn beter dan dat uur begeleiding omdat we
zien als hij ziek is of kleding nodig heeft. Of hij regelmatig eet en kookt (
uit zijn verhalen) en weer een beetje regelmaat krijgt in zijn leven. Dat is
voor een autist en de kinderen van een autist van levensbelang….
December 2021…
Soms kom ik Chris nog tegen en zie ik aan zijn kleding en
lichaamstaal hoe het met hem gaat. Ik spreek hem niet aan of zeg alleen “Hoi.”
Dan zie ik hem denken tot het kwartje valt… en ben ik alweer verdwenen. Chris
had geluk en zal misschien nooit weten hoeveel…
Nu krijgen de meeste mannen (en vrouwen) uit verbroken relaties geen woning meer. Of ze zitten eindeloos in het sociaal pension te wachten, wat ook niet kan en mag. Al jaren maak ik mee dat ze naar de particuliere verhuurders worden geschoven. Veelal rijke mensen die huizen opkopen als belegging en van grotere kamers kleinere kamers maken. Tot op zolder toe. Gezamenlijk gebruik van badkamer toilet en keuken die ze gezamelijk moeten schoonhouden en een is meestal de l... tot hij of zij het ook opgeeft. De eventuele nieuwe huurder van een kamer die de vette zooi probeert op te ruimen geeft het uiteindelijk ook op.
Ik zie de kamertjes en vocht en schimmel is meestal
aanwezig want tegen elkaar ramen open om te luchten kan niet.. als je niet wil dat je
karige bezittingen worden gejat. Het zit en slaapgedeelte van zo’n kamertje proberen
we te scheiden met een stevige kleerkast of dressoir. Meestal past een tweezitsbank
met een minitafeltje en voor een eethoekje is geen plaats. Een koelkastje
willen ze allemaal om niet in die vieze keuken te hoeven en ze eten slecht en
koken nooit. Sommigen hebben een elektrisch pitje…
Ik weet dat in een huis waar drie van onze mensen wonen
een muizenplaag heerst en kakkerlakken lopen. De bewoners liggen wakker van het
geritsel en vinden kakkerlakken op hun tocht door het huis. De verhuurder geeft
als reactie: Dat hoort bij een oud huis en ga maar aan de schoonmaak. Als je
net nieuwe huurder bent en die gore troep in de keuken ziet… ontbreekt de
motivatie. De verhuurder zou een schoonmaker in de huurprijs kunnen
incalculeren onder service. Maar wie ben ik…
Al deze mensen staan ingeschreven voor een flat en
krijgen voorlopig niets. Omdat hun behuizing niet deugd voor een
omgangsregeling met hun kind zijn ze afhankelijk van de goede wil van de moeder
van het kind. Bij een vechtscheiding zien ze de kinderen amper en dan nog een
uurtje bij Mac Donalds of zo… als er geen lockdown zou zijn.
Ik zie gelukkig op meerdere plaatsen medewerking van
grootouders van de kinderen die hun huis in weekends een dag of tijdens de
Kerst openstellen voor een omgangsregeling. Vaak mensen die ook geen cent
hebben te makken en daar brachten we de laatste dagen voedselpakketten om de
Kerstsfeer goed te houden en even geen zorgen te hebben. Met Kerst moeten die
eenzame mensen hun kinderen kunnen zien.
We hebben zelfs bedden gebracht zodat de kinderen kunnen
overnachten bij opa en oma samen met vader. We hebben dekbedden en toebehoren
gebracht en de boodschappen… Velen hebben geen omgang met familie meer omdat ze
zijn uitgekotst. Daar ligt toch een taak dacht ik zo van medeleven en
naastenliefde… Wij hoeven niet te oordelen of veroordelen…
De stakkerds die in die veel te kleine kamers wonen zagen elkaar op straat en liepen door grote warenhuizen om warm te blijven, wat nu niet meer kan.
Ze liggen
te lang in bed en willen vergeten… met alle gevolgen van dien. Ik probeer
zoveel mogelijk mannen van de straat te houden en aan het consuminderhuis te
verbinden. Het zijn mijn “Mannen” die door te helpen pakketten te bezorgen en
meubels te brengen meer eigenwaarde krijgen… Ik geef ze na afloop wat voedsel
mee en zal in het nieuwe jaar proberen iemand eten voor ze te laten koken…
zodat ze eenmaal per week een gezonde maaltijd krijgen…
Het zijn ruwe bolster
blanke pit mannen en markante figuren. Ik kan er goed mee overweg en ze steunen
waar ik uitval zodat ik zolang mogelijk kan blijven werken. Ze hebben op zaterdag een hele
inboedel gebracht bij een jonge meneer die het geluk had eindelijk een piepklein flatje te krijgen. Zelf keihard meehielp en maar niet
geloven kon dat alles voor hem was. Ik zag hoe hij helemaal in de war raakte en
stil viel... Dat is bij ons bekend.
Onze mannen weten daarmee om te gaan en als ik aangeef dat meneer zo zal gaan breken, sturen ze hem aan. Stoppen een zak linnengoed of een stoel in zijn handen en trekken hem mee. Onze mannen zetten het spul gelijk op de plaats waar ze denken dat het moet staan. want meneer weet even niets meer... De mannen weten dat ik zoveel mogelijk bijpassende spullen uitzoek. Ik zie als het ware de inboedel in de flat staan.
Een TV was ik vergeten
die in mijn kantoor staat.. Dat komt dan nog plus een gewatteerde beddensprei
voor de extra koude nachten, want meneer consumindert en in slaapkamers komt
geen verwarming aan. Een tafelmodel koelkast met een gasstel erop ging mee en
moet meneer zelf maar een wasmachine sparen ... Hij mag bij iemand de was doen
weet ik en helemaal goed.
Meneer heeft wel honderd
keer bedankt gelukkig met mondkapjes op en voor de foto mochten die mondkapjes
een minuut af... omdat de foto in de buitenlucht werd genomen...
Zojuist belde Levanto en
een meneer zou zo graag mee willen werken want hij mist een bank en nog wat in
een piepklein kamertje…en ja de uitkering loopt nog niet. Dus zal hij voedsel
krijgen van ons… Het kan nog en werken we verder tot ieder zijn plekje heeft…Tijdens de lockdown werken mijn crisisteams door... Help je me mee hen te helpen?
Stort wat je
missen kan op bankrekening IBAN NL14 RABO 01736 58903
t.n.v. Consuminderhuis Parkstad en zet maar Kerstactie erbij...
Annemiek en haar crisis team nog steeds op de barricaden...
