en jezelf vergeten
om te zijn voor elkaar...
al is het maar...
in gedachten...
Annemiek.
Derde Kerstverhaal 2021.
Pappa en de boys…. zijn bij mijn trouwe lezers bekend van eerdere kerstacties en een actie in de zomer toen jullie en wij deze meneer met de kids naar de camping konden sturen. De eerste vakantie sinds vele… vele jaren. Het was even een moment van op verhaal komen. Meneer maakte een verschrikkelijk onmenselijk lange aanlooptijd naar en in de schuldsanering mee (van begin 2015 tot eind 2021). Hieronder zijn verhaal en hoe het nu gaat met pappa en de boys…
Pappa die ik maar even Roy zal noemen, liep een Post Traumatische Stress Stoornis op toen hij als beroepsmilitair uitgezonden werd. (PTSS) Ik denk dat hij inmiddels een PTSS opliep van bewindvoerders. We gaan terug in de tijd…
Van 1998 tot 2001 werd meneer uitgezonden en kreeg bij terugkomst een baan bij justitie van 2001 tot 2015 in een Penitentiaire Inrichting. In die periode leerde Roy Tanja kennen, de twee wilden samen verder, kochten een huis en ontstond een gezin met twee zonen. Tijdens de bevalling van de eerste zoon waren complicaties waardoor de baby hersenletsel opliep en een zorgenkind werd. Dat legde een zware wissel op het gezin waardoor Roy en Tanja elkaar uiteindelijk als geliefden verloren en bleef een relatie in vriendschap.
Na enige tijd kreeg Tanja weer contact met een jeugd vriendje waar ze steeds meer tijd mee doorbracht en leek het Roy beter de relatie met Tanja te verbreken. Hij huurde (op loopafstand voor de kinderen)een huis en betaalde van zijn salaris zijn eigen woonlasten en de hypotheek van de koopwoning zodat zo weinig mogelijk veranderde voor de kids.
Tanja werkte 20 uur per week waarvan ze samen met de kinderbijslag en kind gebonden budget de overige kosten betaalde. Ze hoefde geen huur te betalen dus het kon.
Roy is altijd een goede vader geweest en ik ken eerlijk gezegd maar enkelen zoals hij. De omgangsregelingen en extra begeleiding van de oudste was dan ook perfect. Hij verloor ook nooit zijn jongste uit het oog die naast een zorgenbroertje de nodige aandacht opeiste… Ik heb papa en de boys vanaf de zijlijn jarenlang meegemaakt. Het opvoeden en er voor de boys zijn, ondanks alle tegenwerking van Tanja die nog lang niet klaar was met Roy. Over de ruggen van de twee kinderen heen vocht een “moeder” een jarenlange vechtscheiding die tot nu voortduurt…Waarom? Misschien weet ze het zelf niet eens...
Roy kreeg menig keer de kinderen niet te zien in het weekend of een vakantie week. Regelmatig mochten ze niet aan de telefoon komen en omdat Roy de kinderen niet wilde beschadigen slikte hij heel erg veel en vocht voor zijn recht als vader via advocaten kinderbescherming en jeugdzorg.
Vele onderzoeken volgden en rechtszittingen waarbij beide ouders gehoord werden en de instanties de resultaten van hun onderzoeken overlegden aan de rechter. Moeder kon nooit verklaringen geven voor haar tegenwerking en vader werd als opvoeder als onmisbaar gezien en erkent.
Ondertussen was Roy zijn baan verloren door bezuinigingen en zakte zijn inkomen dusdanig dat hij de dubbele woonlasten nauwelijks op kon brengen en het ene gat werd gevuld met het andere. Uiteindelijk werd het huis verkocht door de bank. Tanja vertrok naar een huurhuis met haar nieuwe partner…
Roy en Tanja bleven
met een restschuld zitten want het huis was door de val van de huizenmarkt, veel minder waard dan toen
het werd gekocht. Roy werkte via uitzendbureaus bij tijdelijke banen en zag door
de bomen het bos niet meer… Hij kwam bij maatschappelijk werk terecht waar hem
een begeleider werd geadviseerd die daar had gewerkt (dus te vertrouwen) en een
budgetbeheer/ bewindvoering kantoor had opgezet.
Een afspraak en contract werd gemaakt en het inkomen van Roy werd voortaan beheerd…en al schulden afbetaald. Huur en vaste lasten werden afgehouden en voor Roy 40 euro leefgeld overbleef. Met in het weekend de kinderen was dat heel weinig en kwam ons Consuminderhuis in beeld. Pappa en de boys kwamen op de broodlijn (uiterste houdbaarheid datum boodschappen van supers).
Dat stabiliseert en brengt rust zodat Roy alle aandacht en energie aan vast werk zoeken en de begeleiding van de kinderen kon geven…
Zo zou het zijn gegaan als de budgetbeheerder niet een schuine schaats had gereden en heel veel geld wegsluisde naar zijn eigen bankrekening en geen vaste lasten betaalde voor meerdere van zijn cliënten… Meneer is opgepakt en in de gevangenis terecht gekomen… en Roy in depressie…
Roy zou het door de beheerder gestolen bedrag zelf moeten afbetalen... Het dossier van Roy moest aangepast worden en werd een nieuwe bewindvoerder aangevraagd die de WSNP (wettelijke schuldsanering natuurlijke personen) via kredietbank Limburg zou aanvragen. Daar waren wat reorganisaties en wisselden de bewindvoerders steeds zodat niet meer duidelijk was wie Roy ’s zaken behartigde en even was dat niemand….
Na vele telefoontjes kreeg Roy een vaste bewindvoerder die zich verbaasde waarom meneer depressief was. IK niet!! De schuldsanering werd aangevraagd en na ruim zes maanden was zijn dossier compleet en werd aangeboden aan de rechter. Roy werd toegelaten tot de WSNP... Vanaf die tijd gingen de drie jaar schuldsanering in en zijn de boys in de puberteit als Roy een schone lei heeft oftewel schuldenvrij...
De boys zijn in die tijd om de week een weekend bij papa die nog steeds 30 soms 40 euro per week leefgeld heeft en soms niets als hij moet tanken om naar zijn werk in Maastricht te komen. Callcenterwerk en soms moet hij zich ziek melden omdat hij geen benzine heeft dat verbruikt werd om bij afspraken aanwezig te zijn voor zijn oudste zoon. We hebben Roy al die jaren gesteund en hij steunde het consuminderhuis door in vrije tijd mee CMP Molenberg op te richten en de vrachtwagen te rijden op onmogelijke tijden als ik geen chauffeur had en de crisis hoog bij gezinnen. Hij vertelde regelmatig dat hij het nooit had volgehouden als ons team niet naast hem was komen staan…en bleef ondersteunen al die verschrikkelijke jaren...
Pappa en de boys zitten voor altijd in mijn hart toen en nu nog...en als ik zijn last maar dacht te kunnen verlichten gebeurde dat ook. Drie jaar WSNP werden afgeteld in jaren maanden en dagen en elke keer als we elkaar zagen kwam de vraag: “Hoe lang nog?”
Roy kreeg ergens tussendoor nog een ongeval en raakte via de ziektewet bekend bij UWV waar hij een re-integratie traject volgde bij particuliere beveiliging. Een van de vaste klanten van dat bedrijf was een medisch centrum waar Roy positief opviel door zijn manier van werken en omgang met de mensen. Hij kreeg een baan aangeboden waar hij 1 september 2021 is begonnen. Het heeft me diep ontroerd toen hij het kwam vertellen...mede omdat hij vanaf november 2021 uit de WSNP is gekomen. Roy is schuldenvrij en heeft een goeie baan waar hij sparen kan want ze zijn al zolang bekend met meer doen met minder dat ze een hele tijd blijven doorgaan op die voet... Hoezo “WE?”
Roy leerde Suus kennen en de liefde bloeide op...Suus die een puber dochter heeft... eveneens een zorgenkind en daardoor hebben beiden inlevingsvermogen in elkaar kinderen. Nee... ze gingen niet op stel en sprong samenwonen maar wel heel veel met elkaar om en de kinderen wenden aan elkaar. Hun liefde kreeg de tijd om te groeien en Roy wilde eerst de WSNP achter zich hebben.
Suus werkte als huishoudelijke hulp fulltime in loondienst en woonde in een flat. Ook ik leerde Suus beter kennen en ergens in 2020 kwamen de twee met de kids me opzoeken in CMP Molenberg om me iets te vertellen. Beiden waren verrast, zeg maar overvallen door het feit dat een derde boyke zou worden geboren. Iets wat eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn maar ze waren dolblij met dit onverwacht cadeautje...
De twee hebben een droom om eerst nog een aantal jaren te sparen om een huisje te kunnen kopen waar hun gezamenlijke vier kinderen altijd een open deur en een thuis zullen vinden. Twee van hun kids zullen dat thuis altijd nodig hebben. Waar liefdevol wordt geluisterd, gezorgd en zo nodig raad wordt gegeven ook al zijn ze dan misschien al uit huis. Liefde die van twee kanten komt want wat Roy zaaide zal hij oogsten samen met Suus wandelend in de lente van hun gezamenlijk leven... Ik gun ze alle geluk van de wereld....
Hij zocht prachtig spul bij ons uit en kwam de eerste dag al te laat...
De week erop zou op donderdag zijn inboedel worden
bezorgd en meneer zou om tien voor negen aanwezig zijn om mee te werken. Om elf
uur belde hij met de boodschap dat hij migraine had en in bed was gebleven. Of
we zijn spullen maar kwamen brengen... Daar kon hij naar fluiten!!
Daartegen Piet die gisteren alweer te poot op zaterdag kwam werken met een ergens opgedoken maatje. Ze hebben een bed gebracht in het gezin in crisis van vorige week. Een bed dat nog ontbrak en we vrijdag mochten ophalen bij een mevrouw in Voerendaal en werd doorgebracht naar het gezin in crisis in Hoensbroek. Vijf minuut daar vandaan mochten ze pracht spul ophalen dat we weer door kunnen geven en meteen alweer een bestemming vond in mijn gedachten. Het crisis team ruimde in en werd de groeiende dochter van Ahmed en Fatima wederom bewonderd. Zolang ik maar mensen om me heen heb die me steunen kan ik dit zo nodige werk blijven doen... Wil jij me ook helpen dragen?
Stort wat je missen kan op bankrekening IBAN NL14 RABO 01736 58903 t.n.v. Consuminderhuis Parkstad en zet maar Kerstactie erbij...
Annemiek
