Geluk is jezelf bij de kraag pakken
Zelf doen maar niet alleen
en trots zijn met het resultaat...
Annemiek.
Cecile… als een feniks herrezen van de bank in het park naar…
Begin 2014 werd Cecile doorverwezen door maatschappelijk werk en leerde ik haar kennen. Een beetje te slank met een gebogen hoofdje….Geen brood op de plank en aan alles tekort. “Voor wat hoort wat” hoefde ik haar niet uit te leggen, dat was al jaren haar manier van overleven geweest in haar al vijf jaar durend zwervend bestaan.
Voor niets gaat de zon op met erachteraan eveneens gratis de regen en de kou. Dakloos… met elke dag opnieuw de vraag waar kan ik slapen komende nacht, wie geeft me een bord eten. In het begin was het gemakkelijk geweest, een slaapplek ergens op de bank bij familie en vrienden die graag wilden helpen… een dag of wat…
Cecile begreep al snel dat langere tijd
hulp krijgen dubbel en dik betaald moest worden. De helper moest er vooral
voordeel van hebben en Cecile pakte aan….Van schoonmaakwerk tot meubels
bekleden en opknappen. Muren verven en tuinen onderhouden, honden uitlaten en
kinderen oppassen. Als het maar geen criminaliteit of prostitutie was…daar lag
haar grens.
Als
je dakloos bent raak je snel je “goede” vrienden kwijt en zelfs familie en
kennissen krijgen genoeg van je. Ze voelde haarfijn aan als ze teveel was
geworden en trok ze weer verder. Geen thuis… geen woonplek… en altijd weer mensen naar de ogen moeten kijken.
Ze moest toch die slaapplek hebben als de dag ten einde liep en een
maaltijd.... al was het maar eenmaal per dag.
Als het koud was en regende en geen plek had kunnen krijgen kon ze soms
vreselijk in paniek raken… Bang om onderkoelt te raken of ziek… verkeerde
mensen tegenkomen.
Cecile kreeg geen vaste baan of uitkering omdat ze geen adres had en kon geen woonruimte huren zonder inkomen.
Op een uitkering had ze
voorlopig geen recht….want er stond een zaak op haar naam al was de
winkel al tijden gesloten. Met haar
verlopen paspoort was Cecile inmiddels mevrouw nobody geworden…
Eens waren de goede jaren geweest, toen
was ze nog gehuwd en moeder van twee zonen. Cecile runde een zaak die niet meer
zo goed liep door een tijdelijke sluiting na een bedrijfsongeval en ze in het ziekenhuis belande. Het was het
begin van lange tijd onheil leek het wel, want weldra kwam ook een barst in de
relatie. Manlief vroeg het faillissement aan van de zaak en een accountant
moest eerst orde op zaken brengen van de schulden en baten en daardoor
duidelijkheid.
Veel herrie om geld en dreiging van een
echtgenoot met een kort lontje. Angst en
huiselijk geweld… Cecile die uiteindelijk een paar dagen bij een vriendin op
verhaal kwam omdat ze helemaal op was en het werkelijk niet meer zo verder kon.
De zonen een paar dagen bij oma waar ze door hun vader zonder haar medeweten
werden opgehaald en de sloten verwisselt op de deuren van het echtelijk huis.
Zonen die te horen kregen dat moeder hen
zomaar in de steek had gelaten. Cecile kreeg geen contact met de kinderen die
door vader werden afgeschermd en van en naar school begeleid. Cecile stortte in
na lange tijd boven haar krachten te hebben gedragen. Haar man was duidelijk
een maat te groot voor haar. Ze was doodsbang van hem. Haar familie deelde die
angst en geen mens bemoeide zich ermee.
Een lange tijd van wachten brak aan voor
Cecile, dakloos zonder inkomen… ergens proberen te overnachten en een glimp
proberen op te vangen van haar kinderen bij school terwijl de advocaten en de
rechtbank de trage molen van echtscheiding en faillissement van de zaak verwerkten.
Geen kans op toewijzing van de kinderen want die waren in het ouderlijk huis en
werden goed verzorgt door vader die zich bewust was dat alle ogen op hem
gericht waren. Cecile hoopte op een co ouderschap maar het werd een
omgangsregeling die meestal door de vader werd getorpedeerd.
En toch… ergens (van boven misschien) kwam mededogen.
Vader toonde na enige tijd weer zijn ware aard. Snel geïrriteerd en losse handjes. De oudste zoon ( inmiddels puber) die zijn broertje in bescherming nam. Over kinderhoofden wordt vaak zware strijd gestreden. Als de kinderen maar deden wat vader wilde was er geen probleem. Ruzie proberen te vermijden was constant aan de orde in een soort gevangenis, waar de kinderen niet uitspraken hoe erg moeder werd gemist…
De oudste zoon wilde niet studeren maar vooral snel werk vinden om weg te komen uit deze hel en toch nog contact met vader houden om zijn broertje niet uit het oog te verliezen. Stiekem contact met moeder opnemen… alles in het geheim… Hoe zwaar belast kan een puber zijn.
2017…
Vier jaar verder en vader van de nacht de dag maakt. De zoveelste baan alweer verloren. Een kind dat in zijn eentje opstaat en ongewassen naar school vertrekt. Geen ontbijt want er is niets eetbaars in huis. Al tijden niet meer naar de kapper, het huiswerk niet af, kleren die te klein zijn geworden en geen wanten toen de winter kwam en een akelig dun jasje.
De school schakelt
jeugdzorg in en wordt vader ter verantwoording geroepen EN moeder opgespoord door de
instanties die eindelijk ingrijpen. Uiteindelijk wijst de rechter door advies
van Jeugdzorg de voogdij aan moeder toe en krijgt moeder hulp bij het zoeken naar
onderdak voor haar en haar jongste zoon…
Moeder en zoon vonden met hulp van
maatschappelijk werk een kamer in een kamerverhuurbedrijf met gezamenlijk
gebruik van douche en keuken. Er woonden o.a. drugsgebruikers maar het was een
begin. De borg en eerste maand huur werd geleend uit het noodfonds van
de gemeente. Op dezelfde manier komt een ID card om weer iemand te kunnen zijn
die zich kan legitimeren en een uitkering aanvragen en kwam het consuminderhuis
in beeld.
Wij leveren maatwerk en wel DIRECT! Cecile kreeg een bed en linnengoed. Een klein kastje en de ontbrekende spullen om de kamer leefbaar en gezellig te maken. Elke week een voedselpakket omdat na aanvraag van een uitkering het nog zes tot acht weken duurt totdat er geld komt. Je krijgt dan wel vanaf data aanvraag met terugwerkende kracht uitbetaald maar er waren schulden o.a. grote achterstand betaling zorgverzekering betekende direct een beslaglegging van 10% op de uitkering.
Daardoor kreeg Cecile onder minima uitbetaald maar hoe rijk ben je daarmee. Hoe rijk met een dak boven je hoofd al staat de schimmel op de muur en de medebewoners altijd feest leken te vieren…..
Cecile….hoe verzorgt ze altijd is en zo stilletjes gelukkig in haar vrijwilligerswerk bij het consuminderhuis.
Ik kon zo genieten alleen maar door naar haar te kijken stilletjes als ze het niet zag.
Ze heeft grandioze ideetjes en maakte maatkaartjes van oude lamellen voor aan de kledingrekken en tekeningen op wegwijzertjes in het huis.
Duidelijk iemand uit een kledingzaak en ik kon haar vanaf dag een de verantwoording geven over de dames kledingafdeling. Ze moest nog rustiger worden en daar kreeg ze de tijd voor….vrienden maken en de verbondenheid voelen met de mensen in het huis.
Zichzelf mogen zijn zonder iedereen te hoeven believen voor een bed of voedsel.
Weten en vertrouwen dat ze er nooit meer alleen voor zal staan zolang er een
consuminderhuis is… Zelf doen, maar niet alleen. Ze kreeg een woonplek voor haar
en haar zoontje….maar wij gaven haar haar eigenwaarde terug toen ze van
overleven weer kon leven. Houd ze daarom zo van het consuminderhuis?
Haar hoofdje opgericht weet ze na het
eerste herstel dat een echte woning moet komen. Ze regelt en sjouwt wat af met
zoonlief als hij schoolvakantie heeft. Er zijn drugsgebruikers in het
kamerverhuurbedrijf en haar zoon een puber mag daar niet mee in aanraking komen
en zie… het lot stuurt weer een lichtje op haar pad.
Cecile kreeg het flatje van een gezin dat door
stroomde naar een huis en ook aan het consuminderhuis was verbonden en voor Cecile werd bemiddeld en gehoopt en gebeden… en het kwam goed.
Met de bus van het consuminderhuis werd
haar inmiddels gereserveerde inboedel verhuist van het consuminderhuis naar het
flatje wat schoongemaakt en geverfd werd en alle goede gaven een plekje kregen. Wat nog ontbrak was een wasmachine, die komen zelden bij ons binnen want wie
doet nou een goedlopende wasmachine weg.
De flat was net te betalen want de volle huur moest voorlopig betaald. De huurtoeslag was aangevraagd en door de trage molens van de belastingdienst afdeling toeslagen kon uitbetaling wel maanden duren. De borg voor de flat die hoger dan de kamerborg was geweest en afbetaald zou moeten worden van de huurtoeslag die zou komen.
De beslaglegging door nog niet afbetaalde schulden en nog steeds geen brood op de plank waarin het consuminderhuis bleef voorzien.
Schoolkosten voor boeken en gymkleding voor de zoon en schoenen die wij niet tweedehands op de juiste maat hadden. De kinderbijslag niet toereikend en de onrust in de ogen van Cecile nam toe.
De
schoudertjes te gespannen zag ik van alle zorg. Wassen op de hand in een
teiltje en hoe krijg je die met de hand uitgewrongen lappen droog….Nachten
wakker liggen van het malen en in haar dromen kwamen steeds de mishandelingen van de
ex voorbij…Er moest nog veel verwerkt worden bij Cecile…
Toen moest er iets gebeuren en ben ik naar MAXWEL gegaan en heb een wasmachine voor Cecile gekocht uit de pot van de kerstactie. Van zoiets maak ik dan een verrassing…….
Ik had haar verteld dat een oude wasmachine bij ons
zou binnen komen van een mevrouw die naar het bejaardenhuis ging. Cecile mocht
hem hebben en Ik zie haar nog binnen komen op die donderdag toen de nieuwe
wasmachine net was afgeleverd en aangesloten in haar flatje. De ontlading van
een snikkend mens in mijn armen…….Een dijk van verdriet was losgebroken (wat
mijn bedoeling was) en vloeide weg vanuit haar tenen omhoog leek het wel. Ze hoefde het
maar kwijt te zijn en de rest van de spanning zou de tijd wel losmaken.
Hoe het verder ging? Cecile kreeg bijscholing en werk met behoud van uitkering en mistte het consuminderhuis omdat het te snel was gegaan. In zeven maanden van de bank in het park naar een flat en een baan. Haar kind weer toegewezen, het was allemaal zoveel geluk!
De tijd bij ons heeft haar sterker gemaakt…. Meer eigenwaarde en zelfvertrouwen waardoor al haar capaciteiten weer vol aanwezig zijn en Cecile nieuwe kwaliteiten ontwikkelde.
Cecile startte in een
consuminderkring die door mij toen nog in de avonduren werd gegeven eenmaal per week. Deze
cursussen zijn de kers op de taart. Leren budgetteren en meer doen met minder.
Maandafrekeningen maken en energiezuinige tips leren maar vooral zelfreflectie
en daar zag ik de verdere jaren het resultaat van.
De consuminderkring was haar laatste draadje met het huis, nog wel een jaar lang. Het consuminderhuis dat haar thuis werd, zal ze nooit meer vergeten.
Vijf december 2021.
Cecile heeft lange tijd in de flat gewoond met haar jongste zoon en de oudste zoon die kind aan huis was en al op zichzelf woonde.
De baan met behoud van uitkering is een vaste baan geworden, alle schulden zijn allang betaald.
Cecile zou voor altijd haar eigen regisseur zijn en ging voor zekerheid en dat betekende ook een flinke spaarpot.
Meer doen met minder en overhouden dat leerde ze bij het consuminderhuis. Ze ging voor zekerheid in een nieuwe relatie waarin haar grote liefde een aanvulling was en geen invulling.
Haar
partner moet ontzettend veel van haar houden want ze kennen elkaar al vanuit de
tijd van de ellende en ze durfde heel lang geen echte relatie met hem aan te
gaan. Cecile’s spaarpot werd een flinke aanbetaling en kocht ze op eigen naam een
huisje in Molenberg, nadat ze van baan was veranderd en meer verdiende.
Cecile wist alleen maar verder te kunnen door zelf de regie op haar leven te houden. We hebben nog steeds contact en weet ik als Cecile er niet meer zal zijn het huis naar de kinderen gaat. Haar partner heeft daar alle begrip voor… want "houden van" is geven en daardoor liefde krijgen met armen vol… Ze vonden samen een passende oplossing waarbij beiden vrede hebben...
Meer dan eens heeft hij haar ten huwelijk gevraagd en afgelopen november heeft ze ja gezegd en zijn
ze getrouwd… Donderdag heb ik haar nog opgezocht op haar werk in Landgraaf en gesproken... Cecile blaakt van
geluk…meer dan ooit!
En werken we verder....Gisteren heeft de logistiek bestaande uit Haythem Piet en Ahmet die een dag vrij had een gezin in Hoensbroek van spullen voorzien. Een vrachtwagen vol voor een alleenstaande mevrouw met drie kinderen onder de zeven jaar. Terwijl Fatima en twee nieuwe vrijwilligers in het consuminderhuis bezig waren...
Ook deze mevrouw vluchtte uit een gewelddadige relatie een heel land door. Ze moet nog zes weken wachten op haar uitkering en dat had ze niet verwacht. Ik kreeg afgelopen donderdag 1 december een telefoontje van Stand-by maatschappelijk werk en zaterdag 4 december zat mevrouw met haar kinderen al in de spullen dankzij onze crisisdienst en logistiek.
Twee bigshoppers houdbare boodschappen mee en bedden meubels, dekbedden beddengoed, lampen kasten, speelgoed strijkplank, servies bestek pannen. Kortom alles wat een gezin nodig heeft.
Nu nog die zes weken overbruggen met voedsel en hebben we nog een
meneer geholpen en staan alweer twee crisissen op de nominatie voor komende week…
Meubels en spullen krijgen we wel voldoende binnen voor hergebruik maar met voedsel is dat een andere zaak. Dat krijgen we van supers en sponsors particulieren maar het is een te klein deel en kopen we in.
We zorgen op maat en soms kopen we een wasmachine of een koelkast…. En natuurlijk willen we ook het gezin met de kleine kinderen tussen Kerst en het nieuwe jaar met wat extra te verrassen… Help jij mee?
Stort wat je missen
kan op bankrekening IBAN NL14 RABO 01736 58903 t.n.v. Consuminderhuis Parkstad
en zet maar Kerstactie erbij...
Annemiek
