zondag 21 maart 2021

Mijmering 23 Thuis komen en intens gelukkig zijn...

Beste mensen,

Het geluk vermenigvuldigt zich...

als je het met iemand deelt...die hetzelfde geluk ervaart

 

Annemiek

 
Mijmering 23 2020.
 
Lycon is weer thuis samen met een dolgelukkige Selma...  

Het is nog heel spannend geweest want vrijdag kreeg Selma in Colombia het bericht
dat Spanje de grenzen sloot. 

Spanje was nog de enigste toegang tot Europa ... Na informatie bleek dat mensen die overstapten onderweg op doorreis werden toegelaten in een laatste vlucht. 

Om de paar uur werden extra snel testen uitgevoerd en Selma deed natuurlijk aan alles mee.
 
Lycon moest 11 uur lang in het gangpad van het vliegtuig liggen want er bleek een fout te zijn gemaakt. 

Twee stoelen waren voor hem gereserveerd waar hij niet inpaste en ook niet in de ruimte voor de stoelen. 

Op advies van de arts had Lycon alleen bouillon gekregen en

zou hij de lange tocht zonder uitlaten doorstaan. 

Omdat hij een getrainde politiehond is heeft hij niet geblaft en evenmin moeilijk gedaan. Selma heeft hem voor de vlucht flink laten rennen achter een bal aan en beiden waren doodmoe...
 
Ik voelde natuurlijk mee en de laatste foto vanuit Colombia kwam door, waarop Lycon stond met op de achtergrond vliegtuigen. 

De kaarsjes aan en duimen dat alles goed
zou gaan.... 

Zaterdagochtend 12.13 kwam het berichtje vanuit Amsterdam dat ze waren geland en de zoon van Selma werd herenigd met Lycon en zijn moeder.
 
De reis naar huis werd aangevangen na de nodige sanitaire stop en stond de poort van mijn hofje uitnodigend wijd open. 


Vele lieve mensen in afwachting hebben als welkom hondenvoer gebracht, een bos blommen stond klaar en een water en voerbak van mijn mooiste boerenbont... 

Er was speelgoed voor Lycon zag ik en zelfs poepzakjes en een varkens oor met een strik...(niet van mij uiteraard). 

Een kaart met een lieve tekst voor Selma van iemand die heel
ontroerd was en heb ik voor een lunch gezorgd. 

Een half uur voor de verwachte aankomst moest ze bellen en kon ik de vegaburgers bakken. 

De koffie liep door en het brood in de oven... de tafel gedekt en open deuren en armen... en de geur van THUIS KOMEN!
 
Alles even in laten dalen en de liefde zien en voelen van een doodmoeie (nieuw woord) en dolgelukkige Selma. Hij ziet er geweldig uit en het krabben is allang voorbij. Dat was van de stress geweest.

Het een ongelooflijk mooie hond met sprekende ogen en ik hield direct van hem met diepe ontroering... 

Hij voelt zich thuis in mijn huis en Floortje gunde ons wel even dit onderonsje heeft ze me toevertrouwd. Ze lag lekker

warm onder het dekbed in mijn bed en de volgende keer zal ze erbij zijn en gaan ze wennen aan elkaar hopen we... 

Iedereen was te moe om dit de eerste dag al uit te proberen. Selma, haar zoon en Lycon zijn na een korte stop naar huis gegaan...

Op dit moment zwerven ze al ergens op de hei... na samen in het grote bed te hebben geslapen Lycon.... en Selma want een hondenmand zijn we vergeten en die staat in het consuminderhuis Molenberg. 

Maar of meneer die nodig zal hebben betwijfel ik...
 
En de mijmering? Stuur ik vanavond weer als vanouds... Dankjewel iedereen die meehielp en... hartegroet. De reacties zal ik naar Selma doorsturen....
 
Annemiek