Mijmering 25 Paas koffiebroodjes, broodhartjes, liefde oogsten en een schrijfsel van Selma...

 Beste mensen

Voor elke krop sla 

heeft iemand een zaadje in de aarde gelegd...

 

Annemiek

Mijmering 25 2021.

 Tip 1

Je hebt een wereld van veiligheid beweging en frisse lucht als je een tuintje hebt. 

Bezig zijn haalt muizenissen uit je hoofd en
in beweging zijn oefent de spiertjes. 

Daarbij ook nog wat zon en je hebt heel wat geluk waar je alleen maar naar hoeft te reiken... 

Wandelen en fietstochten doen het ook. 

De wereld is opeens immens groter geworden nu de lente is gekomen...

 

Bij droog weer ben ik buiten in de weer en restaureer mijn “kunstwerkjes waarvan sommigen al ouder dan 15 jaar zijn.

Eenmaal per jaar even bijwerken en neemt de natuur het weer van me over. 

Bijvoorbeeld de met gaas bespannen mos plankjes met
vakjes waar huislook in en op groeit. 

De vogels plukken daar mos uit om hun nesten mee te bouwen en stop ik met een stokje en wat mos de gaten weer dicht... 

In de stilte bij het werk evalueer ik de week en tel mijn zegeningen...

 

Van het laatste wilde wingerd snoeihout heb ik een vlecht gemaakt die stevig rond mijn kleine huislooktafeltje werd verankerd. 

Stevig spandraad werd gebruikt om de basis vlecht vast te zetten aan het “tafelkleed” van aarde en gaas waarop de huislook groeit. 

Dat spandraad ziet er niet uit en wordt dan ook gemaskeerd
door een losse krans die jaarlijks wordt bijgewerkt. 

De lege plekjes huislook werden bijgevuld en kan de natuur weer jaren verder weven aan ons gezamenlijk kunstwerkje. 

Terwijl ik restaureer dwalen mijn gedachten. 

In de stilte komt de zelfreflectie en overdenk ik de week en de gevolgen van genomen beslissingen...

 

Tip 2

De gebruikte filterzakjes hangen weer aan de “waslijn” aan de seringenboom. 

Als ze droog zijn worden ze gestapeld in een doos in de schuur. 

 Een doormidden gescheurd filterzakje is een geweldig zeefje voor onderin een potje op het afwatering gat. 

Overtollig hemelwater of gietwater kan weg en de aarde blijft in de pot. 

Steeds weer neem ik tijdens het werk een “doosje” gedachten op en bekijk of het anders cq beter kan en broedt ideetjes uit.

 

Tip 3

De voor gezaaide peper en paprika plantjes in de lege melkpakken op de vensterbank worden omgepoot in potjes.

Ruimte brengt groei... bij mensen en bij plantjes. Je ziet het direct. 

Bij de paprika heb ik paarse stekers gezet dat is een ezelsbruggetje... 

PAars van paprika. Ik gebruik veel ezelsbruggetjes omdat de concentratiestoring verder sluipt.

 

De voor gezaaide tomatenplantjes gaan ook op kamers wonen en verhuizen naar potjes. 

Door het ontspullen heb ik steeds minder onder/bakjes en blijkt dat ik ze niet eens nodig had.

De melkpakken die als zaadbedjes dienden worden nu onder/bakjes voor de potjes zodat de vensterbank schoon blijft. 

Een leeg boterdoosje en een koffiemelk pakje doen het ook en de onderkant van een afgeknipte plastic flacon.

Een mens denkt veel nodig te hebben en kan met weinig uitkomen.

 

De bak met potscherven is ook uit de tijd want de scherven

liggen gewoon onder de seringenboom en de schelpen ietsje verder op een hoopje. Beiden behoeven geen pot. 

De pootlijn hoeft niet meer want ik gooi gewoon de steel van de schoffel in de tuin en heb daardoor altijd een rechte lijn. 

Wat is mijn leven heerlijk simpel geworden... en vooral dichterbij de natuur... Roodborstje pikt dagelijks aan de vetbol in de boom en in een stukje border onder de seringenboom
hebben dikke hommels een thuis gebouwd. 

In het bijenhotel van Nel gekregen, werken bijtjes aan een thuis en alle zaadjes die ik in de aarde strooide zullen weldra ontkiemen en boven de aarde komen...

 

Tip 4

Op mijn gemakje heb ik al koffiebroodjes gebakken voor het Paasontbijt. 

Ik heb ze met twee per zakje ingevroren. Van het restje deeg werden dunne suikerbroodjes gebakken in hart vorm Hierbij
het recept:

 

Voor het deeg:

500 gram kwark of volle yoghurt

16 eetlepels zonnebloemolie

8 eetlepels melk

snuf zout

twee handen suiker

2 eieren

2 zakjes bakpoeder

ruim een kilo bloem.

 

Voor de vulling:

kommetje in water geweekte rozijnen

half pakje amandelspijs

1 ei

 

Werkwijze:

De oven voorverwarmen op 180 graden en de helft van het pakje amandelspijs met je vingers in korreltjes verdelen en mengen met 1 losgeklopt ei. 

De overige helft spijs kan in de vriezer.

 

De ingrediënten van het deeg zonder bloem in een kom omroeren met een garde. 

Een kilo bloem toevoegen bij de ingrediënten en kort kneden. Bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.

Driekwart van de deegbal gebruiken voor de koffiebroodjes en de rest even apart houden. 

De rozijnen door een zeef kieperen, door bloem rollen en
door het deeg kneden. 

De deegbal uitrollen tot een dunne lap. Het amandelspijs in een lijntje in het midden met een vork verdelen. 

De lap met water inwrijven en strak oprollen. De rol met de sluiting naar beneden leggen en goed aandrukken. 

Dunne schijven snijden van de rol en iets van elkaar op een
bakblik leggen op bakpapier. 

In de oven tot lichtbruin bakken. Uit de oven de koffiebroodjes eventueel met abrikozenjam bestrijken. 

Ik heb dit niet gedaan... dat kan nog na het opwarmen in de oven voor het Paasontbijt  Na afkoeling werden de koffiebroodjes per twee verpakt direct ingevroren. 

Van de rest van het deeg maakte ik dunne broodjes in hart vorm. Daarvoor werd het deeg tot een dunne plak uitgerold en met een koekjes steker in hartjes uitgestoken. 

Dunne broodjes doen het goed bij het Paasontbijt omdat ze klein zijn. 

Middendoor gesneden kan kaas ertussen of beide helften
apart belegd. Je wil immers ook nog kruidenkaas en eigengemaakte jammetjes proeven.

 

Mijn leventje...

Velen zetten mijn werk voort en mijn schrijfsels in de mijmeringen gaan alleen over CMP Molenberg waar ik nog werk en vooral over mijn persoonlijk leven. 

Ik leef in het hier en nu en besteed steeds meer tijd om mijn
eigen leventje draaiende te houden. 

Vele schepen heb ik achter me gelaten en het zij zo. Om nog te kunnen werken wordt ik geholpen door geliefde vrienden en collega’s wat ik als zegeningen ervaar. 

Bij storm en regen wordt ik gehaald en gebracht. Er gaat eten mee naar huis op de vrijdagen. 

Ik kijk toe... geef de nodige tips, heb gesprekken en lanceer ideetjes terwijl onze vrijwilligers onder leiding van de kerngroep het consuminderhuis runnen. 

 

Afgelopen vrijdag heb ik veel liefde geoogst op het plein.

Daar komen een voor een bezoekers aanwaaien die o.a. in een van mijn cursussen meededen en het doet goed te horen hoe ze nu in het leven staan. 

Vanuit dat plein kan ik heel goed zaken regelen en mensen begeleiden in persoonlijke gesprekken. Na de actie om Selma weer met haar geliefde Lycon te herenigen kwam een heel ander ideetje bij  me boven.

 

Twee dames op leeftijd schenken regelmatig houdbare levensmiddelen die ze anoniem willen geven aan mensen in crisis. Het gezin waar de boodschappen naar toe gaan werd aan de dames geschetst zonder namen te noemen. 

Het aantal personen en waarom de boodschappen zo nodig zijn. Zoiets alsof je een foster parents kind zou adopteren maar dan in eigen land en/of stad. 

We halen de levensmiddelen op en komt het gezin in crisis ze
bij ons ophalen. 

Vanuit mijn stoel op het plein kan ik dit pracht initiatief goed begeleiden. Elke verbetering wordt doorgegeven en minder gegeven zodra het kan. Met mijn ervaring heb ik steeds een vinger aan de pols...

 

Als afsluiting een berichtje van Selma hoe het leven nu ervoor staat....

 

Annemiek.

 

Het is een week geleden dat ik vertrok op de vlucht terug naar mijn THUIS. Maar nu samen met Lycon. 

Op de dag van vertrek kreeg ik via de mail van de Spaanse regering te horen dat de grens tijdelijk weer dicht was gegaan. Met hulp van Air Europe heb ik het ticket kunnen aanpassen en bericht gestuurd naar de veterinaire dienst aldaar dat Lycon als transit naar Nederland vliegt. Dat hield in dat hij niet zijn behoefte kon doen in Spanje. We moesten in Spanje direct naar de volgende Gate om ons voor te bereiden op de vlucht naar Nederland. Dan zou in Nederland de hond worden ingeklaard. In wezen mochten we niet in Spanje aankomen maar alleen overstappen.

Nou ook dat was spannend!

 

Ben zo blij dat ik Annemiek had om mee te praten voor mijn vertrek in Colombia en  in Spanje nog wat van het avontuur kunnen delen.

Mijn zoon stond op Schiphol en heeft ons thuis gebracht. Wat een lange reis. Dit was de laatste keer dat ik Lycon in het vliegtuig meeneem.

Het was zwaar en toch hij heeft zich heel goed gedragen. Hij en ik hebben ook nog vrienden aan boord gemaakt.

 

Hoe is het nu na een week thuis: Wij wandelen in de ochtend 3 km door het bos. Ik knap zienderogen op en Lycon ook.

De eerste 2 dagen sliep hij merendeels. Maar iedere dag gaat het beter. Ik voel aan hem dat hij weet, dat er veel inspanning is verricht om hem op te halen. Ik voel zijn dankbaarheid.

 

Hij is nu rustiger, en mindert de verlatingsangst.

Hij weet dat we een THUIS hebben. Ook ik weet dat, voor het eerst in mijn leven met zekerheid. Mijn oude baas in Medellin Colombia heb ik ook even ontmoet en hij vroeg of ik wilde blijven om het project toch weer op te pakken. Maar er was geen twijfel, ik wilde naar HUIS!

 

Dank zij Annemiek, het gehele team consuminderhuis en alle sponsors heb ik een eigen THUIS. Wij (mijn zoon en ik) noemen het "Paleis Soestdijk" Ik voel dat ik eindelijk een rustpunt heb gevonden. Ik voel me erg gelukkig, iedere dag sta ik op met een kracht die uit andere bron komt. Niet van het negatieve (op de vlucht en overleven) maar vanuit rust en thuis gevoel. Dat is voor mij heel bijzonder. Ik dank jullie allemaal. Er is mij nog nooit zoiets moois gegeven door mensen. Ik draag deze ervaring voorgoed in mijn hart.  Dank je wel allemaal.

 

Veel liefs van mij Selma, mijn zoon en Lycon