Kerstverhaal twee
Het gezin van Emma…Plaatsnamen en namen zijn gefingeerd.
Emma….. ik zie haar zo nog binnen komen in ons
consuminderhuis, met haar kleine blonde dochtertje. Het pracht kindje met
pijpenkrullen bleek een jongetje te zijn en woonde op dat moment samen met zijn
moeder in Heugderlicht sociaal pension. De oudste zoon was tijdelijk ondergebracht
bij Emma’s moeder en haar man Ritch verbleef bij familie in het westen des
lands, waar hij werk zocht en vond via uitzendbureaus. Een gebroken gezin op de
vlucht geslagen voor stalking en bedreiging door een criminele buurman…
Emma’s verhaal verbaasde me niet… als je bedenkt hoe
buurten soms in korte tijd door een
rotte appel behoorlijk worden aangetast. Het speelde ergens middenin het land
en startte haast ongemerkt… De aardige buurman die heel druk was en een
duurdere auto kocht en een stationcar. Waar hij de kost mee verdiende was toen
nog onduidelijk. Meneer liet het breed hangen en trakteerde regelmatig de halve
buurt op een BQ. Het is altijd handig om de buurt op je hand te hebben
nietwaar…vooral als je zaakjes regelt die het daglicht niet verdragen….
Op de vreemdste tijden het af en aan rijden van auto’s.
Buurman bleek ergens een drugslab te hebben, zocht nog sterke medewerkers en verhandelde
drugs. Ritch ging niet in op zijn aanbod
om snel rijk te worden. Een “op springen staande” klant belde wel eens aan de
verkeerde voordeur. Buurman bezorgde ook aan huis en zijn “zaak” breidde zich
uit. Daar kon de buurt van meegenieten op twee manieren… Of je deed mee of je
kreeg ruzie met buurman.
Ritch was niet zo’n prater en Emma had al meerdere malen
aan buur gevraagd of de overlast minder kon. Af en aanrijdende auto’s in de
late avond en nacht was niet bevorderlijk voor de nachtrust van de kinderen en
Ritch die voor zijn werk heel vroeg op moest…
Buurman had er geen oren naar en de spanningen liepen
hoog op. Het is een te lang verhaal om te beschrijven en het komt er op neer
dat buurman gevreesd moet hebben dat hij verlinkt zou worden bij de politie.
Emma en Ritch wisten teveel. Op een kwade dag werd Emma bedreigd met een
vuurwapen en Ritch kreeg een stalen pijp naar zijn hoofd… De kinderen buiten laten
spelen was geen optie meer. Het gezin leefde voortdurend in angst en Emma moest
haar man maar rustig zien te houden…
De mensen die iets verderop woonden,
werkten ook al in de “zaak” en stelden zich eveneens dreigend op. Ze wilden hun
goede verdiensten niet kwijt. Het gezin van Emma en Ritch kon nog maar een kant
uit, voordat er ongelukken gebeurden…Met de noorderzon verdwijnen en
onderduiken…
Ze zegden de huur op en de inboedel werd twee dagen na
vertrek opgehaald door een liefdadigheid instantie. Vroeg in de ochtend zijn ze vertrokken met
alleen hun persoonlijke spullen in de auto…Als Emma erover begint te praten
huilt ze al. Hoe vreselijk zwaar moet die weg zijn geweest… De een na de ander
werd afgezet op de plaats van bestemming en reed Emma tot slot alleen met de
jongste richting het zuiden… en het sociaal pension waar ze wisten dat ze kwam.
Vier maanden verder…Emma in het consuminderhuis in
gesprek (met Jozé en mij) vertelde dat ze geen schulden hadden maar ook geen
reservepot meer. De auto was verkocht en alle geld opgegaan aan huurmakelaarskosten,
eerste maand huur en borg voor een huurwoning in de particuliere sector. De
enige manier om snel een huurwoning te krijgen weten we. Inschrijven op de
wachtlijst bij woningstichtingen was gebeurd maar duurt jaren voordat je aan de
beurt bent…
De huur was 760 euro per maand en daarnaast nog gas/water
en stroom plus telefoon internet en TV. De bijstandsuitkering die Emma bij de
sociale dienst had aangevraagd zou vervallen…en opnieuw aangevraagd moeten
worden omdat het huis in een andere gemeente ligt...
Familie van Emma en Ritch legden bij elkaar en kochten
nieuw witgoed zoals een koelkast gasfornuis en wasmachine. Ons consuminderhuis
richtte het huis verder in met gekregen, bankstel, eethoek kasten, bedden,
beddengoed kleerkasten, vriezer linnengoed TV en keukenspul. Binnen een dag was
het huis ingericht, daar gaan we voor….en in de avond kon het gezin herenigd
worden…Hulde aan ons team. Het was zo onwerkelijk voor Emma dat zag ik wel en
heb ik het heft in handen genomen. Een zwarte leren bank werd tegen de muur
gezet en een kastje hier en daar zodat de woonkamer in ieder geval al leefbaar
was. Gerda mistte vanaf dat moment een groot bloemstuk dat ze voor onze
workshopruimte had gemaakt….
De TV die net voor sluitingstijd nog binnen kwam werd
direct doorgesluisd door Piet en Jeffrey van de logistiek die op hun
wenkbrauwen liepen. De kleerkasten nou ja in panelen waren boven gezet en zou
Ritch wel opzetten die op sollicitatie was. Matrassen op de grond boven en
beddengoed erop was het belangrijkste… Servies en bestek en keukenspul werd in
dozen in de hoek gezet en kon Emma in stukjes en beetjes uitpakken alsof het
Sinterklaas was middenin de zomer. Ons team had zelfs de koelkast en de
keukenkasten gevuld. Emma een lamgeslagen mens die de consuminderhuis tornado
even over zich heen moest laten komen… Ik zie haar zo nog staan…In de avond
thuis stelde ik me voor hoe ze in elkaars armen zouden slapen…misschien wel met
een zucht en een traan. Het wakker worden in het nieuw geluk en een boterham
kunnen smeren en op je eigen bank zitten. Wat een heerlijkheid…dicht tegen
elkaar…
In behandeling nemen van de aanvraag bijstand uitkering duurt
in de regel zes weken ( al die tijd zonder geld) De huurbaas werd ingelicht en
of hij even op de huur (na de eerste maand al schuld) kon wachten en de
energieprovider en en. We regelden tweemaal per week een pakket uiterste
houdbaarheidsproducten (gekregen van supers PLUS en JUMBO) zodat het gezin geen
honger hoefde te lijden. We regelden gekochte boodschappen uit ons “winkeltje,”
want closetpapier, olie boter bloem en afwasmiddel krijgen we nooit per
uiterste datum binnen...en zijn toch nodig….
Het huis is tochtig… klein… oud, de huurprijs niet in
verhouding (mijn mening) en staat in een mindere buurt maar het is een begin…Voor
het gezin de hemel op aarde en wat was het goed om in veiligheid weer bij
elkaar te zijn…. Ritch ging naarstig aan het solliciteren en Emma startte bij
ons consuminderhuis in Molenberg twee dagdelen per week als vrijwilliger want
“voor wat hoort wat.” Ze wilden zo snel mogelijk uit de bijstand. Ritch was er
de man niet naar thuis te zitten en zou wel snel werk vinden met zijn mooie CV
oftewel arbeidsverleden…
De sociale dienst was van mening dat Emma geen
vrijwilligers werk zou moeten doen maar solliciteren voor fulltime betaald werk
en dat is natuurlijk ook zo. Dat is ook ons doel maar even nog niet…volgens mij zou het gezin (en zeker Emma) even op verhaal
moeten komen. Al is het maar twee maandjes. Helaas heb ik niets te zeggen bij
de sociale dienst.
Ik wist toen al dat er iets mis was gegaan met de
anticonceptie van het stel en Emma die heel moeilijk zwanger kan raken… in
verwachting was. Ze hadden nog een kinderwens maar nu zeker niet. Het was zeer
zeker het verkeerde moment… De mogelijkheid dat het nog eens zou kunnen was
vrijwel nihil en beiden zijn tegen abortus. Het geld hoefde geen beletsel te
zijn want babyspul genoeg in het consuminderhuis en liefde te over in dit
liefdevol gezin…Het bleek een tweeling te zijn…en naar mijn mening heeft HIJ
daarboven hen wel heel erg op de proef gesteld. Ze hebben wat af gepiekerd in die tijd weet
ik….vooral Emma….en hebben ze heel doordacht voor het leven dus voor de kindjes
gekozen…
De spanningen kwamen eruit, dat was duidelijk. De
kinderen hadden extra aandacht nodig en de nieuwe scholen enz. Emma is zo’n
vrouw die zich helemaal wegcijfert en op de barricaden staat voor haar gezin.
Ze had al te lang onder hoogspanning gestaan. Ritch… een beer van een man en een
echte kostwinner was op zijn best als hij hard werken kon en geen sores aan
zijn hoofd van aanvragen en formulieren waar hij zich vreselijk over kon
opwinden en wakker van zou liggen… Voor Emma is liefde vooral geven en niet nemen…dus
hield ze wederom alle sores ver van Ritch of bracht ze gedoseerd…Wat die sores
waren?
Tegenwoordig moet een bijstandtrekker meedoen aan
solliciteren leren en weer wennen aan het arbeidsproces door te werken onder
begeleiding met behoud van uitkering. Je krijgt dan een persoonlijke coach…Zo
zijn de regels! Of je al weet wat werken is interesseert ze niet. Maatwerk is
ver te zoeken weet ik al jaren…. Ritch
zag dat coachen niet zo zitten want hij hoefde maar persoonlijk te gaan
solliciteren en hij had werk. Zo was het altijd al geweest. Emma wist dat dit
zo was en steunde haar man die liever op pad ging langs bedrijven dan dat hij
in een werktraject van de gemeente aan de slag ging… Emma wist dat de bijstand
gekort zou worden als Ritch niet zou verschijnen bij het gemeentelijke traject…
Ritch ging dus onder druk van Emma naar de verplichte trajecten en
solliciteerde in de overige tijd en…met succes.
Ritch kon per direct beginnen 16 km verderop. Het bedrijf
stond op een moeilijk met openbaar vervoer te bereiken industrie terrein en een
dependance van het bedrijf waar hij in het westen des lands had gewerkt. Ze
wisten wie ze aannamen. Soms geeft de gemeente leningen voor een autootje of doet
een schenking, omdat een gezin dat geen bijstand meer nodig heeft geld opbrengt
voor de gemeente…
Ook daar zijn regels voor en het aantal kilometers lag net
onder de grens van autohulp. Ritch zou een fiets moeten aanschaffen en heen en
weer op de fiets moeten maar van welk geld? Je kan toch niet alweer bij familie
aankloppen? Nu voor een auto of een
fiets… Het werk was zwaar lichamelijk vaak tot laat in de avond en dan rond
middernacht 16 km naar huis fietsen is voor de reus Ritch wel erg zwaar….Zeker
als je de dag erop weer vroeg moet beginnen. Regelmatig moest het werk
afgemaakt worden en ze werkten ook op zaterdag als het moest. Het bedrijf hield
nog even de werkplek voor hem open… Misschien carpoolen? Ergens opgepikt worden
bij een bushalte of station? Met de wisselende werktijden bleek ook dat ondoenlijk….en
werd verder beraadslaagd.
Tegen de stroom van de regelgeving zwemmen lijkt wel
bestraft te worden. Emma was inmiddels opgeroepen om te gaan werken als
huishoudelijke hulp bij twee gezinnen en omdat er geen OV geld was is ze te
voet in de hittegolf van en naar de ene en de andere werkplek gaan lopen. De
dag erop is ze in het ziekenhuis opgenomen en kwam een van de twee kindjes af….
Dan wil je even niets meer voelen…niet verder meer hoeven gaan in dit
onmenselijk overleven. Niet weten waar de kracht nog vandaan gehaald kan worden…
Ze wilde naar huis…alleen nog maar naar huis als het medisch verantwoord was…
Ik heb toen het vreselijk moe geslagen gezichtje van Emma
gezien en vreesde het ergste…Zo moe…zo ontzettend moe en die ogen. Poelen vol verdriet van ongeschreide tranen...
In die tijd ging ik mee met Theo omdat we tijdelijk de boodschappen brachten. Alleen al om even mijn armen om haar heen te slaan…en voedsel brengen die aansterkt…. Een bloemetje op tafel. Ik ben toen we weinig kregen van de supers op een zaterdag naar de winkel gegaan en heb een winkelwagen vol vers goed spul gekocht. Veel fruit…bergen fruit en ja ook verse groenten en en…Ze was nooit uit mijn hoofd…zij en haar kindje en die grote stoere man die geen woorden vond voor al dit leed…Waarom toch!!
In die tijd ging ik mee met Theo omdat we tijdelijk de boodschappen brachten. Alleen al om even mijn armen om haar heen te slaan…en voedsel brengen die aansterkt…. Een bloemetje op tafel. Ik ben toen we weinig kregen van de supers op een zaterdag naar de winkel gegaan en heb een winkelwagen vol vers goed spul gekocht. Veel fruit…bergen fruit en ja ook verse groenten en en…Ze was nooit uit mijn hoofd…zij en haar kindje en die grote stoere man die geen woorden vond voor al dit leed…Waarom toch!!
Ik zag het verdriet en de onmacht van dichtbij, zat er
bovenop en er moest echt op zeer korte termijn rust komen in dit gezin. Maatwerk waar de instanties door
de regelgeving niet aan kunnen voldoen. Toen heb ik per direct de druk
weggenomen… Ik weet dat de woensdagvriend (die graag achter de coulissen wil
blijven) helpt als ik het nodig vind en Ik weet tot hoever ik kan gaan. Aan Emma
en Ritch werd per direct contant 1000 euro geleend voor een tweedehands
autootje dat na afdingen waar (na het horen van het verhaal) de garage wel open voor stond…Het was net
genoeg…
(Een tip! Nooit geld overmaken op de bankrekening
van een bijstandtrekker want dan moet het ingeleverd worden bij de sociale
dienst. Je kan beter voedsel brengen of spullen…)
Twee dagen later was Ritch aan het werk en werd de
sociale dienst ingelicht. Je zou denken dat ze daar blij mee zouden zijn maar
integendeel. Volgens de regelgeving moest Ritch eerst parttime starten en nog
een tijd met aanvulling van de bijstand begeleid worden door zijn persoonlijke
coach die contact met het werk zou opnemen. En waar hadden ze geld voor een
auto vandaan? Een anonieme gift? Een vreemd verhaal dat niet werd geloofd en
enkele dagen later werd een inval gedaan door de sociale recherche en politie. Gelukkig
net nadat het zoontje naar school was gebracht…wat attent. (sorry) In die buurt
werden wel eens huizen gedeeltelijk onderverhuurd aan Poolse arbeiders….daar
zou het geld wel vandaan zijn. Dus niet….
Door het autootje dat door Ritch met zorg wordt
onderhouden zijn ze nu uit de bijstand. Het betekend dat Emma niet meer hoeft
te solliciteren en dat is maar goed ook. Ze moet heel veel rust nemen want de
zwangerschap loopt niet als het zou moeten. De ontwikkeling van de baby wordt
op de voet gevolgd door de gynaecoloog en dat is nodig. Niet verwonderlijk als
je bedenkt wat ze allemaal mee hebben gemaakt…Dat zal er ook wel op werken.
Ritch heeft inmiddels een jaarcontract binnen en zijn er
nog wel wat obstakels te gaan. Hopelijk komt de auto de winter door en een
betere woning later in een betere buurt… Ze overleven nog teveel en ruimte voor
sparen is er nog niet (door de aflossing) en er moest al een waterpomp
vervangen in de auto. Ritch is nog een keer naar zijn werk gereden met flessen
water om te voorkomen dat de auto vastliep.
Voorlopig zijn ze ontzettend
dankbaar en erg blij met wat er is, ook met ons want er kwam een hergebruik kerstboom
met toebehoren plus een zak van Sinterklaas. Er komen cadeautjes onder de boom
want we kregen speelgoed uit een actie van AH en delen ze uiteraard ook mee met de boodschappen die we willen geven aan de
mensen in crisis. Met Kerst en tussen Kerst en het nieuwe jaar even geen zorg
over voedsel…Emma zal later zeker ook weer gaan werken als ze in rustiger
vaarwater zijn gekomen…Maar eerst de baby…
Een gekregen babybedje en kastje staat al klaar en we
verzamelen nog wat spul. Twee aluminium kruiken en een aankleedkussen moeten
nog komen. En als je denkt…het ergste is voorbij…valt de volgende bom…. De
eigenaar heeft het huis verkocht en de nieuwe eigenaar heeft andere plannen dan
verhuren… Binnen liefst een maand zullen ze eruit moeten. Emma klimt weer op de
barricaden en wint inlichtingen in bij rechtsbijstand. Of dit zomaar kan en mag
in Nederland? Nee dus en de inmiddels boze nieuwe eigenaar die wellicht op het
verkeerde been werd gezet staat soms meerdere malen per dag aan de deur. Hij
zoekt naar redenen voor uithuiszetting die er niet zijn…. Niet iets om rustig
bij te blijven...
Emma werd ruim een week geleden weer even opgenomen in
het ziekenhuis. De zwangerschap is 20 weken en de bevalling leek op gang te
komen. Het zal binnenkort gebeuren dat is duidelijk en elke week dat het niet
gebeurd is er een…Emma moet vooral rust nemen en rustig blijven… We leven mee en doen wat we kunnen en er gaan
vele schietgebedjes naar “Hij die de sla laat groeien.” Alleen hij kan hier en
daar de neuzen naar de goede kant zetten en rust creëren.
Het kindje is
trouwens een meisje… een zusje voor de twee broertjes in het gezin en zo
welkom. Ze zullen een naam moeten bedenken als Gwenneth of Clover wat geluk
betekend…en draait een heel consuminderhuis de duimen en staat bij mij dag en
nacht een kaarsje voor het “Mooder Godske” voor een goede start voor het
kindje… Academisch ziekenhuis Maastricht is niet zo ver en ze zijn daar
gespecialiseerd in prematuurtjes… Mijn hele hart gaat naar hen uit…..
Dit gezin is een van de velen die we willen ondersteunen rond Kerst tot in het nieuwe jaar. Even geen zorg over boodschappen en in gezinsgeluk samen zijn... De ouders en de kindjes.... Help jij mee zorgen? Alles is goed en niets blijft aan de
strijkstok hangen. In de mijmeringen zal ik foto’s delen van wat werd gekocht….
Stort je bijdrage op IBAN
NL14 RABO 0173658903 van Consuminderhuis Parkstad te Landgraaf. Zet er maar Kerstactie bij….
Annemiek.
