Kerstverhaal
4 De onmenselijke onbegrijpelijke realiteit van mensen in crisis…
We verharden in ons werk aan de mens in crisis zie ik om
me heen. De professionele betaalde hulpverleners hebben ook nog te maken met de
regelgeving. Hun leidinggevende bepaald op welke manier ze moeten/mogen helpen.
Ze willen hun baan houden dus kunnen niet naar eigen gevoel handelen…
Wij als particuliere organisatie zitten bovenop en tussen
het leed en leveren zoveel mogelijk maatwerk…Door mijn ziekte ADCA ben ik ook
nog eens gevoeliger geworden heb ik gemerkt…en dat is een voordeel… De hardheid
heeft me niet bereikt of ben ik grotendeels verloren Maar mijn verstand zeker niet!
Deurwaarders zijn weer een ander verhaal… in opdracht van schuldeisers leggen ze beslag
en door miscommunicatie brengen ze wel eens groter leed dan nodig is… Lees de
volgende voorbeelden…
Miscommunicatie!
Er werd bankbeslag gelegd (een heel salaris) bij een
gezin dat nog een schuld open had staan van 70 euro. (geen enkele verhouding) Tegelijkertijd
stuurde hetzelfde bedrijf een deurwaarder (moet door de schuldenaar betaald
worden) aan de deur bij het gezin.
Miscommunicatie!
De mevrouw van het gezin kon aan de deurwaarder vertellen dat ze geen geld
had omdat bankbeslag (door hetzelfde bedrijf) was gelegd (dus dubbelop) en de
deurwaarder werd laaiend omdat hij tevergeefs voor die “lauzige” 70 euro het
halve land door was gestuurd. Er werd
heen en weer gebeld naar het bedrijf… zonder resultaat… Dat heet achter de
feiten aanlopen… Mevrouw kon alleen nog maar naar het juridisch loket gaan…
Nadat een en ander door een advocaat van het juridisch
loket was bekeken bleek dat het bedrijf al
teveel had afgehouden in maandelijkse aflossing. Die 70 euro die ze nog
tegoed meenden te hebben bleek 630 euro teveel ingevorderd…Het salaris terug
storten komt pas als alles berekend is zegt men. Daar zijn ze heel traag in
misschien wel omdat de “schuldenaar” een advocaat op ze zette? De advocaat van
het juridisch loket blijft erachteraan gaan maar het betekend NU geen brood op de plank. Wij leveren
maatwerk en hebben DIRECT
voedselpakketten gegeven…
De
regelgeving heeft inmiddels ook de
vrijwilligersorganisaties bereikt en allen die daar de dupe van zijn trachten
we te helpen… Voorbeeld? Het speelde
afgelopen donderdag….
De
meneer die spaarde en daardoor het wekelijkse voedselbank pakket verloor…
In
overleg met zijn bewindvoerder probeerde een meneer te sparen en werd zijn
leefgeld terug gebracht van 40 naar 30 euro per week. Het kon net… De
bewindvoerder reserveerde elke week tien euro voor de toekomstige verhuizing
van meneer die graag uit de achterstand buurt wilde waarin hij was beland. Bij
de tussentijdse controle kwam de voedselbank erachter dat meneer een potje had
bij de bewindvoerder van 400 euro. Vakantiegeld en gespaard geld voor de
toekomstige verhuizing… Volgens de regelgeving
van de voedselbank vervalt daardoor het wekelijkse voedselpakket van meneer
omdat hij “vermogen” heeft. Tja…
Ik heb een en ander met meneer doorgenomen en via de
bewindvoerder het leefgeld weer op 40 euro per week gezet. Meneer spaart nu in
een ouwe sok en wij geven hem nu
wekelijks voedsel op de broodlijn waar hij wel voor moet werken elke
vrijdagmiddag. Het voedsel is gekoppeld aan het werk. Komt hij niet… dan is er
de dag erop geen voedsel. Door het werken krijgt meneer weer sociale
contacten…en weet hij weer welke dag van de week het is…een stapje dichter naar
de maatschappij en werk… Voor wat hoort wat! En dat is beter dan alleen maar
krijgen…
Je leest het goed…als een mens consuminderen leert dus
grip op geld en moeizaam eurootjes overhoud, al is het maar twee euro per week…
Krijgen ze van ons een spaarvarkentje waarin ze kunnen sparen. Soms gooi ik er
wat muntjes in voor het begin… Het
zichtbaar en tastbaar geluk waardoor de schoudertjes weer recht buigen en het
hoofd omhoog…. Werken moet de mens…van alleen geven (krijgen) worden mensen
lui…
Of
wij geen regels hebben? Natuurlijk wel en ook op maat… Zie
voorbeeld van afgelopen donderdag!
De mensen die voedsel bij ons krijgen moesten afgelopen
week wat langer wachten. Zij en wij hebben wat extra tijd nodig om te geven en
te krijgen. Hun handtekening zetten voor het extra kerstpakket en een
handtekening als er een envelopje met inhoud bij moet. Onze penningmeester en
wij zijn heel precies over elke euro. Zelfs de koopzegeltjes van de PLUS die
een mevrouw stuurde ( heel hartelijk dank xxx) worden ingeplakt en in
geldwaarde aan de penningmeester als inkomend doorgegeven….Ook als uitgevend
als we iemand met een zegelkaart een week van voedsel kunnen voorzien…Ik hou
deze gift als ijzeren reserve…
Terug naar de lang wachtende mensen in crisis. Het duurde
te lang voor een meneer met psychische klachten die buiten op zijn vrouw
wachtte, met alle gevolgen van dien… Zijn reactie schoot zelfs mij in het
verkeerde keelgat. We hebben al een tijd problemen met het gezin. Meneer zijn
stoornis is een zwaar blok aan mevrouw haar been en dan de vier kinderen nog…De
opvoeding van de kinderen is niet zo goed gelukt door alle problemen met
meneer. Als de kinderen binnen komen lijkt het of een roversbende niets ontziend
de rekken en schappen overhoop trekt…Vreselijk voor mevrouw maar wij kunnen dit
niet meer verdragen… Tijd om de regels
aan te passen…voordat al mijn vrijwilligers gaan lopen…
We zetten mevrouw voortaan op de voedsel lijn op een tijd
dat niemand komt en ze in en direct uit kan lopen. Ze kan en mag kleding
meenemen voor de kids en speelgoed maar zonder kinderen… Maatwerk zoals je
ziet. We hoeven mevrouw niet te straffen door haar eruit te smijten. Het leven
en vooral haar overbelasting en daardoor onkunde is al straf genoeg! Ik zal
persoonlijk de voedsel lijn aan haar uitgeven…
Miscommunicatie…
Nogmaals…De hardheid oftewel te grote werkdruk daardoor miscommunicatie (als hardheid ervaren)
heeft inmiddels ook de vrijwilligersorganisaties bereikt en allen die daar de
dupe van zijn trachten we te helpen…
Voorbeeld? Het speelde afgelopen donderdag…
De jonge mevrouw op de vlucht met haar kindje en in
Landgraaf een flatje kreeg. Er is ergens iets misgegaan in de communicatie
waarvan deze mevrouw in crisis het slachtoffer is geworden. Er zijn en komen binnen
een maand geen (tweedehands) meubels voor haar. De organisatie die daar meestal
zorg voor draagt heeft geen tijd meer voor sluiting feestdagen. Mevrouw huist
in een lege flat op de beton met haar kindje in een kinderwagen. Die
kinderwagen krijgt ze niet alleen de trap op en staat daardoor in de kelder als
ze thuis is….Ze zou een maand op de WC pot kunnen gaan zitten met het kind op
schoot…
Omdat ook ik mijn mensen niet tot over hun uiterste grens
kan en wil opjagen heb ik de meneer strak in het pak die mevrouw begeleide
(vrijwilliger bij maatschappelijk werk) kunnen overhalen met een aanhanger meubels
bij ons op te pikken en naar de flat te brengen…. Helaas kan dit pas woensdag
zegt meneer strak in het pak. Het was afgelopen donderdag…en schuif ik
onmiddellijk in een tijdelijke hulp patroon en keken mevrouw en ik Theo eens
lief aan die met de caddy en Mart (die dit nog nooit heeft gedaan) wat
hoognodig spul naar mevrouw haar flat zou kunnen brengen...
Mevrouw kreeg een matras voor op de grond en linnengoed.
Een bedje voor het kindje met alles erop en eraan. Een kinderstoeltje en zo’n
ding waar je het kind inzet en ze kunnen proberen te lopen. We vonden een badje
en luiers en zo … en een bigshopper houdbaar voedsel en closetpapier
afwasmiddel en en voor mevrouw zelf…
Mevrouw haar ogen veranderden van uitdrukking… de wanhoop
verdween en er kwam iets zachts over haar en we kregen plezier in het
uitzoeken. Zo tussendoor vielen we elkaar in de armen… Ik liet haar zelf
stickers plakken op de meubels die ze hebben wilde…En ik vond een
kinderstoeltje dat mooier was dan het eerst uitgezochte. We hebben ondeugend
lachend de stickers verwisseld en er ontstond een “zusjes” gevoel. Ze vond twee
bloemige bankjes en vier eetkamerstoelen die aanstaande woensdag pas komen…
gebracht door connecties van meneer strak in het pak… Meneer was inmiddels
verdwenen toen hij zag dat de directeuren/rol in rook was opgegaan want wij en
ikke zijn allemaal gelijk…als goe kadulle…(oud Vlaams liedeke) Meneer strak in het pak had nog een
“bespreking” en moest opeens weg…
Voor nu werd de caddy volgeladen…Ik kon er nog een rotan stoel
bij laten proppen zodat mevrouw met het kind op schoot ergens kan gaan zitten
in die lege woonkamer in de flat…in een streep binnenvallend zonlicht of zo… Ik
weet al welk bed en kleerkast naar mevrouw toe kan… donderdag in een kort snel
ritje want we hebben nog meer te doen. De klusmeneer mee om alles in elkaar te
zetten… Hij haalde het spul afgelopen vrijdag ook uit elkaar op een ander
adres… dus komt goed.
Het ritje met de caddy afgelopen donderdag was maar tien
minuut rijden…en werd met liefde gedaan…door Theo en voor Mart was het tevens
een leerzaam stapje verder… Mart kan al een
mens tegelijk urenlang om zich heen verdragen...
Afgelopen vrijdag heb ik in Molenberg Mart gekoppeld aan
een klein lief al wat oudere frêle vrijwilligster(Maria). Mart werd wat nerveus
in den beginne…maar zou wel over gaan weet ik inmiddels. De twee gingen samen
aan de slag met matrassen sorteren en ik had het loeidruk…de rest van de
ochtend. De eventuele afritsbare hoezen
van de matrassen eraf en in de wasmachine. De matrassen opmeten en sorteren
plus van maten voorzien. De niet meer te gebruiken (doorgelegen) matrassen naar
de meneer die ze in stukken snijdt en knipt om hoofdkussens van te maken. Mart
en Maria worden buren in de toekomst… Mart heeft zijn “office” in dezelfde
ruimte als waar Maria haar matrassen afdeling heeft… We werken komende week
verder aan het office van Mart…
Een gezin met vijf kinderen (tweede leg) Een alleenstaande
meneer met kinderen en een alleenstaande mevrouw met kinderen hebben elkaar
gevonden. Ze hebben een probleem en wel
een maandelijkse aflossing voor een schuld bij de zorgverzekering. Ze
kunnen deze maand (door bij mij bekende onvoorziene omstandigheden) niet
aflossen maar wel de eerste week in januari tweemaal, als het kindergeld komt…
De regels zijn als de automatische afschrijving niet lukt moet de hele schuld
in een keer betaald. Er wordt bankbeslag gelegd of een deurwaarder op gezet… Ik
heb mevrouw aangeraden zelf al te bellen en in onderhandeling proberen te gaan
of maatschappelijk werk erop proberen te zetten voor onderhandeling…
Mevrouw heeft deze maand 25 euro per week voor haar gezin
met 7 personen… Ze eten voornamelijk brood…dat mevrouw zelf bakt…van goedkope
bloem en water. We hebben het gezin per
direct op de voedsellijn gezet en de extra kerst boodschappen…
Mevrouw is sinds
kort deelnemer van de net gestarte kring 50 en een zwijger (dus stille armoede)
door schaamte blijkt alweer…Ze leek anorexia te hebben en toen ik haar man zag
leek hij met dezelfde ziekte behept wat natuurlijk niet kon…en werd het me
duidelijk.
Ze sparen beiden het eten uit hun mond voor de kinderen. We krijgen
ze wel boven water…
Haar man komt komende dagen samen met me werken met nog
een andere meneer die aan de onderkant van de samenleving is beland… We gaan
met z’n drieën in een extra team logistiek Jose ondersteunen en problemen
oplossen die geen uitstel dulden maar waar geen mankracht voor is…
Beide mannen
zitten vol schaamte en door te werken zullen ze een goed gevoel krijgen en
aannemen aan voedsel wat we ze nog willen geven…nu en komende tijd... Schaamde of niet...ze moeten wel want beiden hebben
een groot gezin…en de nood is heel hoog…
Help jij mee? Alles is goed en niets blijft aan de
strijkstok hangen. In de mijmeringen zal ik foto’s delen van wat werd gekocht….
Stort je bijdrage op IBAN
NL14 RABO 0173658903 van Consuminderhuis Parkstad te Landgraaf. Zet er maar Kerstactie bij….
Annemiek.
