Kerstverhaal 3.
Na twee lange kerstverhalen neem ik je mee om een kijkje
te nemen hoe een werkweek bij het consuminderhuis verloopt…
Elke donderdag en vrijdag zijn we in beide
consuminderhuizen open voor mensen die kleding en spullen willen uitzoeken.
Tijdens die dagen zijn tevens workshops zoals koken, naailes handwerken,
knutselen (o.a. kerststukken maken) moestuinieren en werkt de logistiek.
(Spullen ophalen en uitbrengen). In consuminderhuis Parkstad Landgraaf wordt zelfs zes dagen in de week een dagdeel gewerkt…
Zes dagen in de week halen we uiterste houdbaarheid
producten op bij de supers PLUS en JUMBO. Tussen 12.30 uur en 13.00 uur geven
we de producten uit. We proberen zo goed mogelijk te verdelen. Melk voor
gezinnen met kleine kinderen, groente en fruit. Mensen die van niets iets
kunnen maken geven we tevens pakken bloem en aanverwanten mee. Ik weet dat ze
van pakken oliebollenmix middenin de zomer rozijnenbollen maken en brood. Van
bloem maken ze zelf pasta… De meneer met de twee dochters kan niet zo goed koken
en geven we zoveel mogelijk recepten mee…. Natuurlijk kan ik uit privacy
overwegingen niet alles beschrijven en foto’s zijn zeker niet gewenst….maar je
mag meelezen…. Hoe wij mensen in crisis hielpen en blijven helpen…Week na week
na week…vooral in wintertijd als alle leed dubbel zwaar lijkt te zijn…omdat het
vroeg donker is en koud en nat….
Tom….Bij
deze beschrijving zal je tussen de regels moeten lezen…als je dat kan… Afgelopen
week hebben we het appartementje van een meneer (we zullen hem Tom noemen) ingericht
en we hebben overal vandaan een moderne gezellige inboedel bij elkaar gekregen
die warmte uitstraalt. Een eetkamertafel is nog onderweg en komt alles goed.
Tom heeft heel veel in te halen, is tegen de dertig en voor het eerst op eigen
benen. Hij kent de wereld van internet waar hij zijn “studie” deed en kennis
opdeed.…
Je hoort wel eens dat mensen hun kind in een glazen
huisje willen zetten om te beschermen tegen de boze wereld en zoiets moet het
zijn geweest.
De mensen die hem groot brachten waren overbezorgd en hebben het goed
bedoeld… neem ik aan… Ze waren niet bij machte in te zien wat ze hebben aangericht.
Tom is gevlucht… Meer wil ik er niet over schrijven…Tom werkt al enige tijd bij
ons en neemt sinds kort deel aan een cursus….(consuminderkring) Hij weet geen raad met de hulp die we hem zomaar
geven. We geven gedoseerd alles wat hij nodig heeft om geen dam van emotie te
laten losbreken… Alles op zijn tijd…dan breekt zijn lijntje niet…
Daar tussendoor het pracht nieuws dat een meneer die wij
hielpen, hebben ingericht en begeleid een baan kon veroveren. We nemen
komende week afscheid van hem….
Verder op een van de voedsel lijnen:
Marlies… Ze heeft het grootste deel van haar leven
getracht haar enigste zoon (met een psychische stoornis) boven water te houden…
Vanaf zijn achttiende (wettelijk volwassen) kon ze niets meer regelen en stond
Marlies aan de kant van zijn weg toe te zien hoe hij steeds weer opnieuw
relaties begon… die gedoemd waren te mislukken. De zoon heeft enkele kinderen in
meerdere relaties verwekt. Marlies probeerde te sturen en met raad bij te staan
die meestal in de wind werd geslagen.
Marlies voelde zich als moeder verantwoordelijk en
geroepen om steeds weer financieel te ondersteunen om relaties van haar zoon overeind
te houden voor de kindjes en daar is ze heel ver in gegaan. Het mocht niet
baten…De achter gebleven vrouwen en vooral de kindjes (haar kleinkinderen)
heeft ze ook nog weten te ondersteunen en onderhoudt Marlies nog steeds contact…
Marlies zorgde slecht voor zichzelf… werkte zich kapot in
alle soorten banen en bijbaantjes, leefde zelf van bijna niets en maakte zelfs
schulden die ze de rest van haar leven af zal moeten lossen…Wat ik persoonlijk
het ergste vind is het feit dat Marlies heel veel verdroeg van haar zoon, meer dan ze van wie dan ook zou verdragen. De
reden? Ze wilde kost wat kost een open
lijntje houden om haar kleinkinderen te kunnen helpen en een beetje toezicht
houden. Verder schaamde ze zich kapot dat haar zoon zo weinig bijdroeg aan de
maatschappij….
De zoon van Marlies is in rustiger vaarwater gekomen Godzijdank
en Marlies te vroeg voor haar leeftijd lichamelijk gesloopt en getraumatiseerd…Een
vrouw die uit moederliefde de klappen opving en ontiegelijk leed in stilte…..
Ik ken Marlies al zolang het consuminderhuis bestaat en
ze is me zeer dierbaar. Er is een tijd geweest dat ze babyspullen vroeg en
later kinderkleertjes en warme jasjes en ik gaf haar altijd wat ze nodig had…wetende
dat haar zoon weer ergens iets verwekt had. Ze hielp ons (nadat ze bij gratis
af te halen, iets vond om een speelzolder te creëren) aan een “voetbalveld” vol
heugafeld tapijttegels waar we vele woningen van mensen in crisis mee van
vloerbedekking konden voorzien. Natuurlijk werden de nodig tegels voor de
speelzolder voor haar kleinkinderen afgesplitst.
Ze wil zo graag iets terug doen en dat is dus gelukt…
Marlies leeft al jaren van 25 euro per week en doordat meer van haar schulden zijn afbetaald krijgt ze nu 35 euro per week.
Ze moet daar alles van doen… We geven haar eenmaal per week de voedsel lijn en
dat helpt natuurlijk. Ze hoopt zolang te blijven leven tot alle schulden zijn
voldaan….
Marlies heeft een scootmobiel en huishoudelijke hulp
gekregen van WMO en haar wekelijkse “uitje” is naar het consuminderhuis om dat
voedsel te halen. Verder komt ze niet, hooguit wat boodschapjes doen die niet
bij de uiterste houdbaarheid boodschappen zitten. Op vakantie is ze nooit geweest en voor andere uitjes is geen geld...Ze heeft veel aandoeningen
vooral artrose en heeft een slangetje in haar neus aan een zuurstofapparaat.
COPD… en niet zo’n beetje. Ze kan de trap niet op naar de kledingafdeling en ze
zou naar Molenberg moeten komen waar alles begane grond is… Ze kan daar zo
langs de rekken rijden… maar het is te ver en ze weet niet of ze het red ook
nog terug… Dus blijft ze thuis en doet ze het met wat er is….
Marlies spaart haar goede kleding voor de “uitjes” en een
BH draagt ze al lang niet meer (te duur) en daardoor heeft ze smetplekken
gekregen die behandeld worden met (zelf kopen) speciale talkpoeder. Door te
leven in een dunne katoenen nachtpon (met daarover wollen truien en een deken) kan
ze de katoen in de huidplooien leggen wat erg helpt. Ze leeft op de bank en
waggelt wat in huis rond… moeizaam dingen doen en ze heeft veel last van
bijwerkingen van de medicijnen die ze moet nemen (duizelig misselijk en moe) Als
ze bij moet betalen neemt ze de medicijnen niet.
Ze heeft geen vrienden meer…
alleen haar hulp waar ze geen echte band mee heeft. Haar kleinkinderen en zoon
komen nog zelden…
Als de hergebruik bank die ze van ons kreeg versleten is,
brengen we weer een andere hergebruik bank… Afgelopen week huilde ze bij de
voedsel ophaal dag en heb ik haar voor laten gaan en gevraagd of ik iets voor
haar kon doen…. Ze schudde haar hoofd en kon verder niets zeggen en heb ik haar
maar eens geknuffeld…
Soms kan ze niet komen en is te ziek. Dan belt ze af en
hoor ik aan het wanhopig naar lucht happen hoe slecht het met haar gaat. Ik
probeer haar altijd terug te bellen en praten we lang bij (als het praten haar
lukt) omdat ik weet hoe eenzaam ze is… Ze is de enigste persoon die mag schuiven van voedsel
ophaal dag en mijn hart gaat naar haar uit…. Ik wil een zachte toch steun
gevende BH voor haar kopen voor de Kerst liefst twee en een huis/pak (of twee) of
zo, opduikelen bij onze kledingafdeling… Vooral wat goede katoenen
onderbroekjes kopen waar ze nooit geld voor heeft en natuurlijk goed voedsel om
de feestdagen mee rond te komen….Wat zal ze blij zijn met het kerst
voedselpakket dat we kunnen geven…en het envelopje…
Annet…
crisis. Ook binnengekomen afgelopen week. Ze is al een tijd
weduwe en heeft her en der baantjes gehad vanuit uitzendbureaus of geregeld
door de sociale dienst. Tussendoor was enige tijd een bijstandsuitkering nodig
naarmate ze ouder werd en de baantjes moeilijker te krijgen. De sociale dienst
wil regelmatig weten hoe het gaat met Annet en of ze past in een van hun nieuwe
trajecten want ze moet aan de slag blijven en terecht. De uitnodiging voor een
gesprek moet ze hebben gemist en is wellicht tussen de reclame beland die haar
zoon of zij ongewild bij het oud papier heeft gelegd. Daarna is Annet ziek
geworden. Een slepende longontsteking en de post is niet met de nodige zorg
behandeld en in een lade verdwenen….Zoiets mag niet gebeuren…zeker niet. Wie
kritiek heeft mag tevens naar zichzelf wijzen want ieder maakt wel eens een
fout… Annet zal NOOIT meer die fout maken…De rekening is te hoog…..
Haar begeleider van de sociale dienst heeft de envelop
met de nieuwe oproep nog persoonlijk in haar brievenbus gestopt werd later
vertelt… Hij kwam er toch langs… Even aanbellen als je toch voor de deur staat of
opbellen doen ze niet meer tegenwoordig.
Het lijkt me toch niet dat ze dat met opzet doen…? Hopen dat weer iemand
erin stinkt…Zo zijn ze toch niet?
Ik weet wel, dat na de gemiste afspraak de uitkering per
direct is stopgezet en daar sturen ze geen brief over. Dat merk je pas na de
dertiende van de maand als geen geld op je rekening komt. Annet belde op naar de
sociale dienst en werd mede gedeeld dat ze geen uitkering meer heeft omdat ze
niet op de afspraak is verschenen. Annet was er helemaal kapot van en na veel
tranen heeft ze een afspraak gemaakt bij maatschappelijk werk. Ze hoorde dat ze
in beroep kan gaan tegen de beslissing (wat zeker drie maanden duurt) of een
nieuwe uitkering aanvragen. Het laatste heeft ze samen met de maatschappelijk
werker gedaan….
Annet heeft op de datum nieuwe aanvraag al een gat van
een maand zonder inkomen dat nooit aangevuld zal worden. Dat is een kleine 1000
euro. De nieuwe aanvraag in behandeling nemen duurt vanaf afgelopen week zes
weken ( in de feestmaanden tijd langer) en heeft ze al die tijd alleen de huurtoeslag
en zorgtoeslag waar ze de maandpremie
zorgverzekering en Essent van betaald. De maatschappelijk werker kent onze
organisatie en mij persoonlijk en heeft Annet naar ons doorgestuurd voor voedsel…
Helpende ouders heeft ze niet meer, die zijn overleden. De enigste familie is
haar zoon…
Om die schuld van 1000 euro niet nog meer op te laten
lopen helpen we Annet en haar studerende zoon met tweemaal per week een
voedselpakket uiterste houdbaarheidsproducten en ingekocht spul uit ons
“winkeltje.” Ze heeft de verhuurder gebeld dat de huur van december en januari
hopelijk eind januari komt, als ze met terugwerkende kracht de uitkering krijgt
vanaf de nieuwe aanvraagdatum… We hebben haar een kunst kerstboom gegeven en
wat kerstspul waarmee ze kerststukken kan maken en het kerstvoedsel geven we in
het pakket….
Maja…en
Gus. Maja komt elke week voedsel halen bij onze voedsel lijn
voor haar zieke broer Gus. Gus werd door zijn echtgenote aan de deur gezet toen
hij zwaar ziek werd. De liefde was over en ze hoefde hem niet meer en hij moest
maar bij zijn hoog bejaarde moeder gaan wonen. Zo ziek als hij was heeft hij geen
weerwoord gegeven en zich weg laten sturen, te ellendig om te strijden….Wat
moet je ook als je niet meer gewenst/geliefd bent…
Wonen bij zijn moeder kan natuurlijk niet omdat moeder
door haar kinderen al geholpen moet worden en een zieke zoon niet verzorgen
kan. Moeder krijgt bovendien AOW en dan mag je geen zoon zonder inkomen bij je
laten wonen….al doet ze wat ze kan.
Gus verhuisde dus van de ene zus en broer naar de ander
terwijl hij steeds zieker werd en langere tijd tussendoor in het ziekenhuis
verbleef. De familie deed alle moeite om een klein flatje voor Gus te krijgen
wat lukte en zijn moeder en de familie legden maandenlang bij elkaar voor de
huur en en en. Waarom?
Omdat op dat
moment niet duidelijk was waar zijn inkomen vandaan moest komen, Gus niets zelf
kon regelen en hij niet meer woonde op het adres vanwaar hij ziek gemeld was
bij zijn werk. Inmiddels had Maja bij ons consuminderhuis aan de bel getrokken.
Ze heeft vele jaren geleden bij ons gewerkt en een cursus gedaan….
We hebben het flatje van Gus per direct ingericht en hem
voorzien van linnengoed keukenspul en wat verder nog nodig was…. De scheiding
loopt inmiddels en de kinderen komen bij Gus op bezoek in een omgangsregeling.
Hij is nog een schim van zichzelf en zo goed als blind en heel zwak. Zijn eens
forse mannenmaat is een kindermaatje geworden en we zoeken een winterjas extra
smal of zo zodat hij aan de arm van Maja even aan de frisse lucht kan…Zijn
ziekte is eindelijk gediagnosticeerd al schiet je daar niet altijd iets mee op…
De familie zorgt om de beurt voor hem met veel liefde weet ik en
er wordt gekookt en schoon gemaakt en de was gedaan. Inmiddels maanden verder
zal eerdaags een uitkering komen van UWV denk ik wel en welke dat is zal Maja
me nog wel vertellen…Ik was even te druk met de voedsel lijn uitgeven…en ze
hoeven geen verantwoording af te leggen…geen eerlijker mensen als zij. Ze
zullen nooit de kluit belazeren, daar zijn het geen mensen voor… Dat proberen
anderen wel waar we stokjes voor steken. Natuurlijk willen we Gus ook een kerst
voedselpakket laten toekomen…
Koen
en Mara… Op straat gezet omdat de bewindvoerder de huur niet
betaalde om welke reden dan ook. Stom natuurlijk want je hebt met een
bewindvoerder nog een zorg erbij en meekijken is aan de orde door jezelf of
familie. Hoe naïef kunnen mensen zijn als ze denken met een bewindvoerder niets
meer te hoeven regelen en veilig zijn. Zwakke afhankelijke mensen worden
regelmatig in de pan gehakt door bewindvoerders want ze zijn een gewillige
prooi. Koen werd op een ochtend uit huis gezet inclusief zijn inboedel zonder
dat hij wist waarom. De bewindvoerder ontvangt de post en de gerechtelijke
beschikking die wellicht nog in het laadje “nog te behandelen stukken” ligt.
Koen en Mara zijn in de klomp beland. Een opvang voor
daklozen… Koen belde me afgelopen week met zijn verhaal en ik hoorde wel dat
hij wanhopig was. Hij heeft het buskruit niet uitgevonden en dat is niet erg. Door
bemiddeling van een begeleidster van de klomp heeft hij een kamer kunnen huren.
Ze slapen op de grond op een jas in die kamer en het is al heel veel om droog en warm te
zitten. Ze zullen nog even paal moeten houden (tussendoor gooien we wel een matras naar binnen) want aanstaande donderdag brengen
we een klein inboedeltje en ja alles is goed en ze zijn zooo dankbaar…..
De
week vorderde en we haalden speelgoed bij AH die een actie
voor ons hield. We gaven veel speelgoed uit voor Sint Niklaas…en sparen alweer
voor de Kerst…
De week
vorderde en Joze Theo en ikke kochten al wat boodschappen voor in
de big shoppers kerstpakketten. Dan ben ik een echt kreng in handelen. Alle
reclames van afgelopen week en het weekend moeten erin (als ze in ons
voorgenomen pakket passen.)
Ik vroeg of we de resten van Sinterklaas snoepgoed gratis
mochten hebben en omdat ze ons kennen en een warm hart toedragen komt het
goed….Ik had er al rekening mee gehouden want op mijn lijstje stond geen
snoepgoed maar wel een kistje mandarijnen dop pinda’s groente rijst pasta
chocomel bonen, houdbare melk en en en. Komende maandag worden de boodschappen
opgehaald en gecontroleerd door Gerda die daar een kei in is… We maken foto’s
als iets niet klopt…Over ruim een week gaan we de tweede ronde boodschappen halen…
De
week vorderde en een nieuwe meneer kwam bij ons werken in
Molenberg. Hij heeft nog heel wat spullen nodig en we zijn blij met hem omdat
hij in een half uur samen met Michael bergen werk verzette…
De
laatste dag van de week vorderde en een alleenstaande meneer
kreeg een crisis voedselpakket omdat hij en vooral zijn vijf kinderen even
niets hebben omdat hij door verhuizing en een halve maand dubbel huur geen leefgeld
meer heeft. Komt ook goed…Hij komt elke donderdagochtend werken….We zullen in
januari nog wat goede bedden brengen naar zijn huis en kroost…
De
laatste uren van de week braken aan en Mart (eerste
kerstverhaal) heeft nu een “office” oftewel kantoortje achter twee hoge kasten
die haaks op elkaar staan. Tegen een raam hebben we een dressoir zonder poot
(nu een houtblok) in de gecreëerde ruimte gezet… waarop Mart in bakjes gaat zaaien voor de moestuin. In
januari zaaien we samen de tuinbonen buiten in de koude kas en in de laden en
de kastruimte komen potjes, klein tuingereedschap, zaaibakjes zaad en en… Er
komt nog een bureaustoel en een tafel en de stralende lach van Mart toen hij
het door had zal ik nooit meer vergeten…
In elke winter schuilt een lente en
dat dragen we uit om een voorbeeld te geven… Waar zouden ze zijn zonder jou…en
mijn team en mij…al die arme stakkerds die niet geholpen zouden worden omdat ze
tussen de wal en het schip vallen en
niet worden gezien….
Help jij mee? Alles is goed en niets blijft aan de
strijkstok hangen. In de mijmeringen zal ik foto’s delen van wat werd gekocht….
Stort je bijdrage op IBAN
NL14 RABO 0173658903 van Consuminderhuis Parkstad te Landgraaf. Zet er maar Kerstactie bij….
Annemiek
