Beste mensen,
Een van de grootste vergissingen is niets te
doen
omdat je maar weinig kunt doen....Doe wat je kunt....
Annemiek.
111 Consumindermijmering
2017.
Tip.
Ik ben een rommelkont en moe van mijn werk thuis gekomen,
haal ik net mijn sta-op-stoel en komt er niets meer uit mijn handen en dat hoeft
ook niet. Maatwerk nietwaar.... De volgende ochtend fris en fruitig de dag goed
starten helpt heel veel. Mezelf verzorgen en aankleden ondanks zware tegenzin
(want het bed is zo heerlijk warm) pak ik de lijnen direct op, maak de klussen
af of leg de lijnen iets verder....Dat lukt niet op de sloffen met de nachtpon
aan in de wollen woonmantel. Even jezelf bij de kraag Annemiek in
tijdmanagement, los in de beentjes, kregen de tassen hun plekje, de meegebrachte potten bij de geraniums gezet en de was
opgehangen die voor de nacht werd aangezet. De pan waar een lel regenwater in
was gezet, werd voor gespoeld. De tijd en het water weekte alle smurrie los en hoef ik niet meer te doen. Dat
scheelt met afwassen en spaart leidingwater en sop. De plastic afval werd weggeruimd
en de GFT in de compostbak. De wind door mijn huis door te luchten. Deuren en ramen open. Floor dendert met me mee en drinkt een slokje regenwater als ik
de rucola inspecteer en snoep van de frambozen. Er kwam een nieuw slot op de poort
en de sleutel lijkt op die van de schuur en dat is lastig. Een lik rode nagellak
en je kan snel de juiste sleutel vinden in de schemering in de sleutelbos....Direct maar doen....duurt korter dan de klus op de berg leggen in je hoofd. 
De sleutelbloem oftewel primula moet nog in de
volle grond waar hij overleven kan en de pot werd alvast bij de poort gezet voor
de voortuin. Die lijn trek ik morgen wel door.... Het gekregen lavas zaad van Jo
kreeg een plek in een plastic bak. Het 
De closetrolletjes sparen we het hele jaar door om
in te zaaien als de lente komt. Ik leg de lijn iets verder van toilet naar tuintafel...
als ik naar de schuur ga neem ik de closetrolletjes wel mee, waar ze een plek vinden in een
bigshopper aan het rek. Nooit met lege handen naar boven, beneden, de schuur en
de tuin. Eerst altijd kijken of er een lijntje spul ligt wat je oppakt en door trekt... Onderaan de trap en boven idem, bij de keukendeur enz... Er
staat een tas bij het bankje waar nog steeds het teveel in komt, dus ontspul ik nog steeds.
Vier bekers die ik niet meer gebruik en twee boeken en en...We moeten doorgeven
wat niet meer nodig is...
Tip 2
Van een pompoen kan je een plantenbakje maken dat
langer meegaat dan je denkt. De pompoen is scheef maar dat hindert niet, daar
leg ik wel een schelpje onder. Met een mesje werd de lijn aangegeven waar de
deksel eraf moet. Met een kartelmes diep in de pompoen steken en voorzichtig
snijden want je mag niet van het lijntje afwijken. Van de losse deksel werden
wat losse pitten en troepjes verwijdert. De pompoen met de hand van zaden en
zacht weefsel ontdoen en ik voel me dan altijd een beetje gynaecoloog. “Ze hant
mich oetgekretst” hoor ik dan Trina van Sielke van achter de bruk vertellen. In
mijn jeugd heeft dat grote indruk op me gemaakt. Wat dat zou zijn en of dat pijn deed
en waarom? Met een lepel met scherpe rand kan je de pompoen verder uithollen en
beter nergens aan denken. Eventueel met een mes de randen dunner snijden, dat
werkt goed......... Van het pompoenschaafsel kan je pannenkoekjes maken of soep
of....pompoenmarmelade.
Als volgens jouw de pompoen voldoende is uitgehold
kan een open geknipte broodjeszak in de pompoen gelegd (vertraagt rot worden) en
potgrond. Drie viooltjes kwamen in de pompoen, weer wat potgrond en aandrukken. De plastic werd ingestopt aan
de randjes. Er groeit voldoende mos op muurtjes om rondom de viooltjes mee af te
dekken zodat potgrond en plastic niet meer te zien zijn... Op een rotan
onderzetter gezet kwam de deksel er schuin tegenaan en een schelp onder de
scheve kant zodat het geheel recht kwam te staan. De pompoen staat wel zes weken
buiten op de tuintafel, natuurlijk afhankelijk van het weer. De hele zaak
bevriest soms en na ontdooien is de pompoen wel rot. Dan kan het hele zwikje
plastic plus aarde met viooltjes in de volgende pompoen of.... in een mandje of
bakje... Dat is zo gebeurt en heb je toch veel
plezier en oogstreling van je plantenbakje gekregen. Ik zag bij het tuincentrum
een kleinere pompoen met wat takjes schors en een dennenappel en wat mos. kostte
9,95 euro en het zag er best amateuristisch uit....Maar ze werden gekocht zag ik en tel ik al mijn consumindergeluk. Gratis van bewaard zaad... Zelfs een gekochte pompoen op de markt maak je soep van en een plantenbakje voor minder geld....
De hockey stic is een klem aan de fiets om een
stick of... wandelstok veilig te vervoeren. Helemaal goed als je niet ver lopen
kan maar wel fietsen.... Te bestellen en te koop bij
fietsenwinkels.....
Mijn leventje....
De was droogde terwijl ik opruimde en opgevouwen in
de mand werd de droge was onderaan de trap gezet. Als ik naar boven ga komt de
was direct in de
kast...Ik luister tegenwoordig goed naar mijn lichaam en doseer
het werk... Gisteren ben ik viooltjes gaan kopen 12 stuks voor 5 euro
grootbloemig en dan ga ik op mijn gemakje de traytjes na en wissel hier en daar
een plantje. De kleuren die ik hebben wil bijeen gezet en naar de kassa. Het
valt me op dat mensen het denken van me overnemen als ze zien dat ik me moeilijk
beweeg en daar kan ik laaiend om worden. Ik kan me helemaal voorstellen hoe een
meneer of mevrouw in een rolstoel zich voelt als alleen het woord wordt gericht
naar de persoon die erbij loopt.
Mijn stok doet soms wonderen en komt de
behulpzaamheid om de hoek kijken maar ook het kleineren. Meneer aan de kassa
vroeg of hij het traytje in de auto zou zetten? “Wat lief!” “Krijg ik er een
auto bij?” was mijn commentaar. Ik ben met de fiets... Tja daar denk je niet
aan bij een vrouw met wandelstok... Tegenwoordig schijnen bij baby's en kleine
kinderen ook auto's te horen. Waar is de tijd van de lopende kleuter met het
handje aan de kinderwagen met baby erin en nummer drie in de maak? Terug naar de
violen....
Ondertussen had ik de hergebruik plastic zakken uit
mijn tas gehaald en daar konden de violen wel in. Meneer vond mijn zakken te
groot en wilde zijn eigen nieuwe zakjes gebruiken. Ondertussen had ik mijn
hergebruik zakjes naar buiten half omgeslagen en begon de viooltjes netjes
onderin te zetten. Plant tegen plant....en het zakje optrekkend toen de bodem
bedekt was. Meneer zijn nieuwe zakjes oppakkend gaf ik hem die in zijn handen...
keek hem aan en zei: “Helpt u de volgende klant maar, ik ben volledig
zelfredzaam.” Meneer was verbijsterd en kreeg een stralende glimlach als
pleister op de wonde.... Zijn gezicht op mijn netvlies deed me nog uren
glimlachen. Ik heb maar niet naar de rij wachtenden klanten
gekeken....
Annemiek.
