Pluk de dag....niet alleen als het een roos is of
een madelief
pluk hem ook als het een distel isen morgen komt misschien een vergeet me niet....
Annemiek
73 Consumindermijmering 2016.
De zomer is begonnen met een stel blozende dubbele
papaver in volle bloei. De bijtjes zijn er blij mee en ik heb een tijdje het
spel gevolgd van een hommel die zo verwart was van al dat bloemblad dat ze het
hart van de bloem niet vond. Uiteindelijk is het gelukt. Ik ben gek op die
prachtige papaver, ze zijn eenjarig en het zaad van de zaadbollen na de bloei
gebruik ik voor maanzaadbroodjes. De dubbele soort is het mooist en daar bind ik
een fijn draadje om de stengel om te weten dat dit zaad weer uitgezaaid moet
worden volgend voorjaar. Zo werk ik ook met akelei in een mooie kleur en
stokroos. Na de bloei zijn ze allemaal gelijk........vandaar en weet je niet
meer wie wat is.
Door de tuin wandelend waren er weer aardbeitjes
voor het nagerecht met yoghurt en veel blad van de snijbiet. Slakken hebben al
voorgeproefd maar dat mag en na het wassen en snijden merk je daar niets van. De
groene snijbiet groeit snel en 10 cm boven de aarde afgeknipt komt hij wel acht
keer per seizoen weer op. Ik gebruik vooral het blad. De regenboogsnijbiet laat
ik doorgroeien voor de kleurige nerven die geoogst worden later in het seizoen.
Ze zijn een pracht om te zien en smaken heerlijk. Het blad rond die kleurige
nerven is tegen die tijd te dik en te grof en gebruik ik niet. Dan heb je nog
gewone rode biet ( de knolletjes weet je wel) en als ik te weinig snijbietblad
heb neem ik van elke bietjesplantje een mooi blad erbij. Bietjesblad is ook mooi als decoratie voor salades en dus ook eetbaar. Neem klein blad maar wel van elk bietjesplantje een blad anders pleeg je roofbouw op de biet die in de grond moet groeien. Zonder blad geen biet........
heb neem ik van elke bietjesplantje een mooi blad erbij. Bietjesblad is ook mooi als decoratie voor salades en dus ook eetbaar. Neem klein blad maar wel van elk bietjesplantje een blad anders pleeg je roofbouw op de biet die in de grond moet groeien. Zonder blad geen biet........
Ik had zin in pasta en mijn stofwisseling wat
moeizaam nam ik ui en een paar teentjes knoflook. Een bekertje pasta opgezet
want meten is weten. Ondertussen de gesnipperde ui aanfruiten in iets olijfolie
met even later de knoflook erbij. Een stuk kaas dat deze week op moet werd in
model geraspt en kan ik er weer goed van schaven met de kaasschaaf morgenvroeg.
De kaas werd even apart gezet.
Het snijbietblad ( mag ook spinazie zijn) wil ik
nog knapperig hebben op mijn bord en dat betekend niet meer dan 2 minuut mee
roerbakken bij de ui/knoflook met peper/zeezout en het gas uit.
In een minipannetje werd een kwart eetlepel
roomboter gesmolten en ongeveer evenveel bloem toegevoegd. Beetje melk erbij en
goed roeren met de garde. De kaas toevoegen en eventueel nog wat melk als de
saus te dik is. Nee....geen zout want in de kaas zit zout en de boter was met
zout. We eten al teveel zout....... Pasta op een diep bord, de
groenten erop en de kaassaus. Het mag ook gorgonzola kaas zijn of geitenkaas of een restje brie. Wat je maar hebt.......
groenten erop en de kaassaus. Het mag ook gorgonzola kaas zijn of geitenkaas of een restje brie. Wat je maar hebt.......
Mijn leventje....
Ik vind altijd wel iets in mijn tuin voor het menu.
Zo zit het nog in de volle grond en een half uurtje later op mijn bord. Waar de
snijbiet stond is weer wat lucht en licht tussen het groen en dun ik door te
oogsten. Morgen de tuinbonen maar eens bekijken want velen kunnen geoogst worden
en rauw in de vriezer. Op die plek kan ik boerenkoolplanten uitzetten die nog in
het zaaibed staan. De erwten kunnen ook geoogst worden en rauw in de vriezer In
kleine hoeveelheden ingevroren voor bij verse worteltjes die later in de zomer
oogstrijp zijn of voor bij gevulde omelet.
Vandaag heb ik een groot deel van de broodtaart
meegenomen naar het consuminderhuis en is hij ongeveer opgegaan. Hij hoeft maar
weg te zijn want hij past niet bij mij. Buurman heeft zijn eitjes terug met
rente en een feestelijke pot aardbei confituur plus een GENOEGmagazine om bij te
blijven op
consumindergebied. Altijd leuk om te lezen denk ik dan....Buurman kan bij mij wel een potje breken want hij heeft veel inlevingsvermogen en begrip voor deze zot....Ik heb veel waardering daarvoor.......
consumindergebied. Altijd leuk om te lezen denk ik dan....Buurman kan bij mij wel een potje breken want hij heeft veel inlevingsvermogen en begrip voor deze zot....Ik heb veel waardering daarvoor.......
Ik ben niet zo van lenen en voorheen mijn lessen
wel geleerd......... Er is een tijd geweest dat er een poortje tussen de
buurtuin en mijn tuin was en zelfs dezelfde sleutel op onze achterdeuren pasten.
Ik kan me herinneren dat ik een keertje slecht had geslapen en nadat de kinderen
naar school waren een uurtje terug naar bed ging. Hoorde ik opeens dat er iemand
op de plee zat en vreesde dat mijn eigenwijze zoon weer naar huis was gekomen
omdat het humeur van de meester hem die dag niet aanstond of zo....... Was het
buurvrouw die haar toilet bezet vond en toen maar bij mij is gegaan. Ik heb ook een keertje in bad gelegen en schoof iemand opeens op de rand die een praatje kwam maken. Daar moet ik niet meer aan denken. Er is een tijd geweest dat het gereedschap in mijn schuur naar de buurschuur was verhuisd en ik daar mijn eigen gereedschap moest lenen. Ik heb al drie keer nieuwe buren naast me gekregen dus wie wat deed laat ik me niet over uit hoor. ik was er in ieder geval zelf bij en liet het gebeuren........Het wisselen van de buren lag niet aan mij en kwam zo uit. De eerste buur werkt nu met me samen in het consuminderhuis en hij had indertijd een afdak gemaakt van restjes en omdat er geen goot te vinden was had hij een ketting vanaf het dak gespannen naar de aarde. Rustiek noemde hij dat. Mijn zoon Samir was gek op de meneer en vaak bij hem te vinden en bekeken ze de sterren en pluto en al die beren. Ik leerde buurman bakken, zuurdesem maken en we hadden dagelijks wel een praatje aan de keukentafel. We waren heel close met elkaar maar platonisch hoor. Als je ons samen ziet weet je wel waarom. Meneer voelt als een jonger broertje en dat is nog steeds zo....... Toen meneer de eerste keer bij het consuminderhuis kwam om te kijken of daar een taak voor hem lag schoof hij aan mijn bureau op dezelfde manier als voorheen aan mijn keukentafel. De jaren vielen weg en begonnen we allebei te huilen........ Uit het oog verloren werd de vriendschap gewoon weer opgepakt maar het duurde maanden voordat meneer gewoon de hof weer op kon wandelen want ik was inmiddels een kluizenaar geworden die niemand op het hofje toe liet. Dat is gelukkig inmiddels gewijzigd al ben ik zeer selectief in de mensen die ik toelaat in mijn leven en op mijn hofje........
buurvrouw die haar toilet bezet vond en toen maar bij mij is gegaan. Ik heb ook een keertje in bad gelegen en schoof iemand opeens op de rand die een praatje kwam maken. Daar moet ik niet meer aan denken. Er is een tijd geweest dat het gereedschap in mijn schuur naar de buurschuur was verhuisd en ik daar mijn eigen gereedschap moest lenen. Ik heb al drie keer nieuwe buren naast me gekregen dus wie wat deed laat ik me niet over uit hoor. ik was er in ieder geval zelf bij en liet het gebeuren........Het wisselen van de buren lag niet aan mij en kwam zo uit. De eerste buur werkt nu met me samen in het consuminderhuis en hij had indertijd een afdak gemaakt van restjes en omdat er geen goot te vinden was had hij een ketting vanaf het dak gespannen naar de aarde. Rustiek noemde hij dat. Mijn zoon Samir was gek op de meneer en vaak bij hem te vinden en bekeken ze de sterren en pluto en al die beren. Ik leerde buurman bakken, zuurdesem maken en we hadden dagelijks wel een praatje aan de keukentafel. We waren heel close met elkaar maar platonisch hoor. Als je ons samen ziet weet je wel waarom. Meneer voelt als een jonger broertje en dat is nog steeds zo....... Toen meneer de eerste keer bij het consuminderhuis kwam om te kijken of daar een taak voor hem lag schoof hij aan mijn bureau op dezelfde manier als voorheen aan mijn keukentafel. De jaren vielen weg en begonnen we allebei te huilen........ Uit het oog verloren werd de vriendschap gewoon weer opgepakt maar het duurde maanden voordat meneer gewoon de hof weer op kon wandelen want ik was inmiddels een kluizenaar geworden die niemand op het hofje toe liet. Dat is gelukkig inmiddels gewijzigd al ben ik zeer selectief in de mensen die ik toelaat in mijn leven en op mijn hofje........
Hoe veranderlijk is de mens door de jaren
heen..........
Annemiek