maandag 4 mei 2015

Mijmering 61 Asperge soep, stoepjes onkruidvrij en pompoenplanten in de tussenstop.


Beste mensen,

Langs de levensweg wachten mensen op een beetje zon
op een mens... misschien zoals jij....
om te delen....of te luisteren zonder oordeel.

Annemiek
 
51 Consumindermijmering 2015.
 
Tip.
De voor gezaaide pompoenplanten moesten al een week eerder uit de bakjes en ze hebben wat schade opgelopen door te lang te dicht op elkaar. Ze kunnen nog niet op de heuvel gezet waarvoor ze bestemd zijn, te vroeg omdat er nog steeds kans op nachtvorst is, dus maken ze een tussenstop in grotere potten. Even een flanelletje brengen naar die heuvel is niet te doen dus blijven ze nog onder controle  in crèche Annemiek.........Onderin de plastic potten een filterzakje ( hergebruik) kan niet meer want ik gebruik geen papier filterzakjes meer. Een kalenderblaadje doet het ook op het afwaterings/gat....Papier is papier. Dan de aarde, de planten en goed aandrukken. Te weinig planten zie ik omdat een derde het loodje legde en heb ik een regiment nieuwe gezaaid. Ze komen wel mee, halen de achterstand wel in.........Al die planten staan in de luwte van de geveltuin........
 
Tip 2
Ik heb andijvie gezaaid maar dat moet nog opkomen en andijvie is zo lekker op het menu. Vijf plantjes gekocht op de markt en ze kregen een plekje in de aarde samen met vijf knolvenkel. Alles kan in de maand mei dus aan de slag als je het nog niet deed.....en eigenlijk wel zou willen.
 
Tip 3
Een oud rotan tafeltje staat al jaren met een bak met winterharde plantjes mooi te wezen en op dit moment alweer in bloei. Ik doe er niets aan want de regen en de wind verzorgt het stel. Het kost niets want de plantjes komen elk jaar zomaar voor niets weer in bloei. Daar hoef ik geen zomerbloeiers voor te kopen. De schaal is niet meer te zien zo woekeren de plantjes. Hoe mooi is deze terugkeer naar de natuur in al zijn glorie. Op een dag zal alles instorten maar wie weet hoelang dit mooi stukje mijn hofje nog sieren zal en ik ervaar het elk jaar weer als een cadeautje van mijn moeder de natuur......
 
Tip 4
Het paadje naar de straat is wederom geveegd en onkruidvrij gemaakt. Dat deed ik dit seizoen nog niet aan de voorzijde van mijn huis. Elke keer een stukje dan breekt het lijntje niet. Er is volop regenwater in de ton dus werd het paadje nat gemaakt en met zout bestrooit. De tijd doet het werk verder, samen met het zout aan algen ruimen en worteltjes van onkruid vernietigen. Hoe de voegen er over enkele weken uitzien? Helemaal blank waar de zon komt en in schaduw plekjes waar lijntjes van dood mos en troepjes tussen de voegen blijven hangen ga ik even met de cultivator in schuine stand erdoor. Een tand trekkend door de richeltjes en bij elkaar vegen de zooi. Voor de hele zomer schoon.....zonder grote kosten want wat kost nu enkele zakjes zout. En neeee de HG reclame laten voor wat het is. Te duur mevrouw/meneer en te gevaarlijk voor diertjes.
  
Tip 5
Asperge soep van de asperges van gisteren.
Van het kookvocht van de aspergeschotels maak ik steevast soep. De schillen werden eruit gezeefd. ( zie mijmering 50) Wat er verder inkomt? Twee groenten bouillonblokjes ( bij de LIDL goedkoop) 40 gram boter en evenveel bloem. Een restje asperges ( van gisteren overgehouden) en wat fijn geknipte bieslook of peterselie.
De boter smelten en de bloem toevoegen. In etappes het kookvocht van de asperges erbij en met de garde klontjesvrij kloppen. Bouillonblokken erbij en de bieslook of peterselie. De asperges in stukjes geknipt bij de soep en eventueel een scheutje room of koffiemelk.........
 
Mijn leventje.....
De klimbonen gezet aan de afrastering gooien hun rankjes uit naar het gaas. De melde komt goed op en heb ik te dik gezaaid denkende dat het eigen geteelde zaad wel niet kiemkrachtig genoeg zou zijn. Ik had het kunnen weten. Zaad getrokken uit dezelfde aarde waarin het weer gezaaid wordt kiemt als een tierelier. Zelfde bodemgesteldheid zelfde klimaat wat wil je nog meer. Als de plantjes groter zijn zal ik wat gaan dunnen. Op een ander plekje in de tuin groeien ze ook wel. Ik ben mijn komkommerkruidzaad kwijt en nog maar eens zoeken. Moeilijk aan te komen denk ik zo middenin het seizoen.
 
De regen gooide roet in het eten en mijn chioggia kon niet gezaaid worden helaas. We wachten tot een droog momentje en in natte aarde kiemt het goed vooral in de maand mei. Het gestrooide zout spoelt mooi tussen de voegjes en de kipjes houden het droog tijdens een onderonsje in het hooi van het nachthok.....
 
De varens in de megapot zie je groeien. Ze komen als krulletjes naar boven en het is mooi om te zien als de krul uit gaat rollen. Meiregen daarvan gaan plantjes groeien en als de temperatuur nu nog stijgt komt het helemaal goed.
 
Ik ben afgelopen week samen met een vriendin een dag met een bus mee gereisd naar Brussel. Ik weet nu weer waarom ik daar vroeger niets aan vond. Te vermoeiend dat gevangen gevoel in die bus. De kabbelende verhalen van de ouder wordende generatie waar ik ( mens van de stilte)  niet van weg kan lopen. Mee moeten met de horde, slaaf van de schema’s zijn en niet kunnen blijven waar ik graag wat langer wilde zijn. De oude stad en een straat orkestje dat  oude jazz speelde....waar ik wel uuuuuuren had willen blijven bij die verlopen figuren die mijn hart stalen zomaar daar in de oude stad.....het paste daar zo en mijn hart maakte een buiteling van louter vreugde. Maar we moesten weer ervandoor want de bus wachtte en nog een kerk te bezichtigen op het programma. Hoe het begonnen was?
 
De tuinen van de koning die maar drie weken per jaar open zijn was ons doel. Zo had het in de folder gestaan maar helaas de tuinen waren dicht die ochtend en de chauffeur was niet goed ingelicht... de ziel. We hebben wat slachtofferhulp op de goede man toegepast en er was een dwarsligger in de bus die het nergens mee eens was ook niet met een gewijzigd dagschema. Hij had geen eten bij zich en wilde naar de stad ergens dineren of zo. Ik hoopte dat hij op de oude markt terecht zou komen daar waar een kopje koffie en petit fourtje al 15 euro kosten. Uiteindelijk zijn we naar het expo gegaan ( om de tijd te doden) waar die bollen van binnen te bezichtigen zijn en koffie gedronken in een veel te veel plastic tent waar werkelijk alles in plastic geserveerd werd. Er was een
chagrijnige barkeeper die wel eksterogen kon hebben of aambeien aan zijn gezicht te zien de arme man en Margaret en ik hebben een bankje opgezocht ergens achter een heg in de luwte. We hoefden niet in de bollen en we hebben een boom opgezet over het leven en relaties. Met vertraging zijn we uiteindelijk in de tuin van de koning beland en ben ik per ongeluk op zijn weggetje gaan lopen en werd keihard terug gefloten door de bewaking want een onderdaan nog wel van een buurland heeft niet op konings wegje te lopen. Ik dacht nog...heeft de koning een voetbalwedstrijd maar het was de snerpende fluit van een bewaker Er waren echt geweldige bloemen in de kassen de serres zogezegd en het maakte soms wat slaperig door de warmte en de zware geur. Er waren 60 tuinlieden en wat moet al dat warm stoken van de kilometers serres niet kosten? Je mocht natuurlijk nergens aankomen en mijn handen jeukten toen ik een verdort blaadje zag. In gedachten zag ik de koning of een of ander familielid ( dat zwart schaapje?) met zijn lief tussen de blommen flaneren.
Zou hij dan denken “alleen voor mij...lekker  alleen voor mij......al die kosten en maar drie weken dat de medemens kan meegenieten? Maar ja ik laat ook geen hordes volk in mijn hofje.
 
We hebben nog op de valreep die kerk bezichtigd vanuit de laatste kerkbank daar was nog net tijd voor erin en eruit...en toen de organist ging spelen raakte ik weer in de ban van de muziek maar we moesten die bus nog halen en werd wat mooi was afgebroken. We hebben een aantal uren in de file gestaan op de randweg terwijl de chauffeur ons attent maakte op standbeelden langs de weg om het file wachten op een wanhopige manier te laten lijken op een rondleiding of zo en mijn mooiste sjaal ligt nog op de hoedenplank van de bus.
 
De meneer van de regiotaxi die me van de bus naar huis moest brengen kreeg ook nog een baldadige bui en wilde een korte weg uitproberen bij een wegomleiding en stonden we opeens in schinveld ergens ver van de bewoonde wereld op een verlaten camping tussen de vouwcaravans waar de goeie man zich vastreed en niet voor of achteruit meer kon. Vreemd dat in mijn aanwezigheid mensen altijd rare fratsen menen te moeten uitproberen.....Dat was in mijn puberteit al zo. Ik ben veilig thuis gekomen en met een bustocht ga ik niet meer mee......Het aanpassen te moeilijk zelfs onmogelijk moet ik zeggen, ik ben niet van deze wereld en de stress vloog de pan uit. Ik ga wel op de fiets mijn neus achterna, de wind om mijn oren en blijf uuuuuuuren achter als ik orkestjes tegen kom die oude jazz muziek spelen of een boeiend mens waar ik een tijdje mee in de diepte wil gaan.........
 
Annemiek