Beste mensen,
We beginnen te begrijpen dat in harmonie leven met de Aarde
belangrijk is om te overleven....Waarom nog meer grondstoffen onttrekken
terwijl alles wat je nodig hebt er al is.....Annemiek
13 Consumindermijmering 2015.
Tip.
Zondag in het zuiden en ik mag best ingesneeuwd raken want ik heb niets nodig. Een paadje naar de schuur en de moestuin is zo gemaakt en dat hoeft niet zo precies te zijn. Wat aardappels uit de schuur en boerenkool uit de tuin en een vegaburger van eigen maaksel uit de vriezer. Alles is er al en vervelen hoeven we ons nooit. De lege melkflacons die mensen voor me sparen ( Godzijdank worden ze hergebruikt) brengen me altijd weer op nieuwe ideetjes. Niet alleen hergebruik om van alles in te bewaren maar ook om minikasjes en schepjes van te maken. Door met een 
Tip 2
Zondag in het zuiden en ik besluit wat lekkers voor bij de koffie te maken. Limburgse knapkook ( knapkoek) voordat het oeroude recept is verdwenen zal ik het nog even als blommen rond strooien op internet...... 
Ingrediënten:500 gram bloem
1 zakje bakpoeder
200 gram boter of margarine
op kamertemperatuur.
200 gram witte basterdsuiker
2 kleine eitjes.
zakje vanillesuiker ( hoeft niet)
snuf zout
Werkwijze:
Driekwart van de 500 gram bloem op goed geluk meten en in de kom. Een ei, zout, basterdsuiker, vanillesuiker, bakpoeder en de boter toevoegen. Met twee messen de boter in stukjes snijden en de ingrediënten kneden tot een samenhangende bal. Het deeg op aanrecht of werkvlak verder door/kneden en bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. 
Het deeg halveren en uitrollen tot plakken die in een vlaaivorm passen. Wat teveel deeg op dunne stukjes drukken. Met dit deeg mag je stukkeren en lapjes zetten. 
De bovenkant van het deeg met een losgeklopt eitje insmeren met je vingers en bestrooien met suiker en/of een mengsel van suiker en kaneel. Op 175 graden in de oven afbakken tot lichtbruin.
Tip 3
De oven hoeft niet voorverwarmd en de basterdsuiker maak je van gewone suiker in de moulinex ( kleine keukenmachine wat groter dan een koffiemolen) Tip 4
Ik heb weer wat eierschalen verzameld en terwijl de knapkook in de oven zit worden de eierschalen gemalen in de moulinex maar het kan ook met een vijzel. Het resultaat is schuurmiddel van eierschalen en de gaspitten worden ermee schoongemaakt. Tipje van een vaatdoek nat maken, druppie afwasmiddel erop, in het schuurmiddel dopen en schuren maar. Als
het vuil diep ingebakken is kan je de gaspitten ook een nacht in hergebruik afwaswater laten weken en doet de tijd het meeste werk.
Ik heb weer wat eierschalen verzameld en terwijl de knapkook in de oven zit worden de eierschalen gemalen in de moulinex maar het kan ook met een vijzel. Het resultaat is schuurmiddel van eierschalen en de gaspitten worden ermee schoongemaakt. Tipje van een vaatdoek nat maken, druppie afwasmiddel erop, in het schuurmiddel dopen en schuren maar. Als Het fornuis wordt schoongemaakt met SUNSODA en er blijven wat vlekken achter zie ik. Een piepklein stukje closetpapier met een druppie zonnebloem olie
( of andere olie) en het RVS ermee poleren. Even opwrijven met een oude theedoek kan en voilà......RVS middel en soap pads gespaard.
Het resterende schuurmiddel van de eierschalen blijft in een schaaltje op het aanrecht staan. Het herinnert me eraan elke dag een gietijzeren pannendrager schoon te schuren. Minder werkje maar elke dag eentje kan ik wel opbrengen. De vaatdoek vol “schuurmiddel” klop ik uit in de spoelbak en ik denk terug aan de mevrouw afgelopen vrijdag in de consuminder kring. Ze maakt haar spoelbak schoon met cif ( vroegere Jif op nog verder terug vim) en ook dat heb ik niet nodig. Mijn RVS spoelbak wordt met een beetje SUNSODA en het “schuurmiddel” met een sponsje geschuurd. Blietzenblank en hoef ik dus ook nooit cif te kopen.... 
Mijn leventje......
Filterzakjes voor de koffie gebruik ik alleen voor het bezoek en nog niet voor iedereen. Vrienden accepteren mijn heerlijke vers gezette koffie gefilterd door een zakdoek, dus met een pakje filterzakjes kom ik een eeuwigheid uit. Een beker water in een pannetje op het gas en de zakdoek in de filterhouder. Een schepje versgemalen bonenkoffie in de zakdoek en heeeeel langzaam kokend water opgieten. Onderin de mok heb ik al de koffiemelk gedaan dus roeren hoeft niet. De knapkook is inmiddels gaar en wordt voor hij hard wordt direct uit de oven in punten gesneden. De knapkook kan weken bewaard worden in een koektrommel maar die heb ik niet en hoef ik niet dus de knapkook bewaar ik in mijn mooiste pan en vul kleine doosjes ermee om weg te geven aan maatjes en vrienden. De zakdoek kan afgespoeld onder de kraan omdat koffiedrab leidingen ontvet evenals schuurmiddel van eierschalen dat doet. De zakdoek kan ook open gelegd ergens liggen drogen om de gedroogde drab zo in de drab pot te schudden. In het voorjaar gebruik ik drab rond slaplantjes en kool om slakjes te ontmoedigen..........Zondag in het zuiden en als ik koffie drink met knapkook dwalen mijn gedachten naar de boerderij van de ouders van de woensdagvriend. Hij heeft er zo vaak over verteld dat ik alles zo voor me zie. De schanser oven waarin het brood en de vlaaien werden gebakken voor de zondagen. Voor alledag was er altijd wel knapkook bij de koffie. Ik zie de wei met de hoogstam fruitbomen en het erf met middenin de mesthoop. In de stal stond Max het paard, een van de bedrijfskapitalen en hij werd dan ook liefdevol verzorgt want daar mocht niets aankomen. Max zijn staart was kort geknipt dat was gemakkelijker voor een trekpaard/werkpaard en ik kan me er iets bij voorstellen. Het missen van de lange staart werd opgevangen door een dun net dat de rug van Max bedekte en door bewegen van het paard en het net vlogen de vliegen weg wat normaal door slaan met een staart wordt opgelost.
Max trok de ploeg of de eg en de kar met hooi of wat er maar vervoerd moest worden. Max moest drooggewreven worden na het werk en wel direct nog voor de mens zich kon wassen. Hij kreeg direct na de arbeid vers hooi haver en voederbiet en water natuurlijk. Er was altijd een melkbus vol water die meeging naar het land speciaal voor dat doel nou ja ook wel voor de mens. Natuurlijk kreeg Max ook geregeld wat extra’s zoals wortels en suikerbiet en klopjes en strelingen. Het kon wel eens gebeuren dat Max opnieuw beslagen moest worden bij de hoefsmid en bij het hoeven bijsnijden het mes was uitgeschoten. Godsamme wat moet dat pijn hebben gedaan. Binnen drie dagen moest die wond zijn genezen anders werd het been ( paarden hebben benen en een hoofd) met de hoef een nacht in een emmer met groene zeepsop gezet. Daar moest dan iemand bij “waken” en van tijd tot tijd het sop vernieuwen want het moest weldadig warm zijn maar niet te heet. De schimmels en neten gingen daardoor gelijk dood die in de huid/aanhechting hoef zaten en de ontsteking eruit waardoor genezing werd bevorderd.
Soms had het paard zich gestoten en een wondje ontstaan en dan was vader des duivels wie nu weer niet goed had opgelet en meestal kregen de talrijke zonen de schuld. De wond werd met uierzalf of vaseline ingesmeerd en dagelijks bekeken en behandeld. Ogen die wat rood waren ( ontstoken) werden met gekookt afgekoeld water uitgewassen en mocht Max enkele dagen in de schemerige stal blijven staan. Dat moet goed hebben gedaan al die zorg. Max was een Belgisch werkpaard en niet echt elegant maar hoe mooi moet het zijn geweest als hij geborsteld en op zijn zondags statig in de processie mocht lopen van ons lieve vrouw of de communicantjes.......
Als kind en jongeman kon de woensdagvriend al paardrijden en dat kon hij zelfs zonder zadel op een jute zak zo op de paardenrug. Ook daar kan ik me iets bij voorstellen met dat perfecte lijf..... Max was het voertuig en de trekker en als ik die verhalen hoor van eenvoud en dicht bij de Aarde levend betreur ik het dat dit mens niet 50 jaar eerder is geboren......Er zal een reden voor zijn nietwaar. Al is het maar om recepten van knapkook rond te strooien anno 2015....
Max trok de ploeg of de eg en de kar met hooi of wat er maar vervoerd moest worden. Max moest drooggewreven worden na het werk en wel direct nog voor de mens zich kon wassen. Hij kreeg direct na de arbeid vers hooi haver en voederbiet en water natuurlijk. Er was altijd een melkbus vol water die meeging naar het land speciaal voor dat doel nou ja ook wel voor de mens. Natuurlijk kreeg Max ook geregeld wat extra’s zoals wortels en suikerbiet en klopjes en strelingen. Het kon wel eens gebeuren dat Max opnieuw beslagen moest worden bij de hoefsmid en bij het hoeven bijsnijden het mes was uitgeschoten. Godsamme wat moet dat pijn hebben gedaan. Binnen drie dagen moest die wond zijn genezen anders werd het been ( paarden hebben benen en een hoofd) met de hoef een nacht in een emmer met groene zeepsop gezet. Daar moest dan iemand bij “waken” en van tijd tot tijd het sop vernieuwen want het moest weldadig warm zijn maar niet te heet. De schimmels en neten gingen daardoor gelijk dood die in de huid/aanhechting hoef zaten en de ontsteking eruit waardoor genezing werd bevorderd.
Soms had het paard zich gestoten en een wondje ontstaan en dan was vader des duivels wie nu weer niet goed had opgelet en meestal kregen de talrijke zonen de schuld. De wond werd met uierzalf of vaseline ingesmeerd en dagelijks bekeken en behandeld. Ogen die wat rood waren ( ontstoken) werden met gekookt afgekoeld water uitgewassen en mocht Max enkele dagen in de schemerige stal blijven staan. Dat moet goed hebben gedaan al die zorg. Max was een Belgisch werkpaard en niet echt elegant maar hoe mooi moet het zijn geweest als hij geborsteld en op zijn zondags statig in de processie mocht lopen van ons lieve vrouw of de communicantjes.......
Als kind en jongeman kon de woensdagvriend al paardrijden en dat kon hij zelfs zonder zadel op een jute zak zo op de paardenrug. Ook daar kan ik me iets bij voorstellen met dat perfecte lijf..... Max was het voertuig en de trekker en als ik die verhalen hoor van eenvoud en dicht bij de Aarde levend betreur ik het dat dit mens niet 50 jaar eerder is geboren......Er zal een reden voor zijn nietwaar. Al is het maar om recepten van knapkook rond te strooien anno 2015....
Annemiek
