Beste mensen,
Een jaar lang mijmeringen bijna ten einde. Het achtste jaar alweer.
Gedachtegoed consuminderen uitdragen zit in mijn bloed en is mijn levenswerk geworden. Mijn doelgroep is de mens die wel moet consuminderen uit noodzaak.Voor hen is het consuminderhuis opgericht.
Ik vraag niet vaak....ik geef liever
er blijft niets aan de strijkstok hangen.Voor Kerst vraag ik wat je missen kan
o.a. voor degenen waarover ik komende zondagen zal schrijven.
Het zijn mensen die vooruit willen in leren en werken
We houden niet van slachtoffers en mensen die achterover leunen.We geven degenen die vooruit willen een zetje
vuren ze aan en leren hoe het anders kan.
Lopen moeten ze zelf....
Ik open mijn kerstactie 2014 met het verhaal van Cecile....
Lees je mee?
Annemiek.
Cecile….dakloos en zichzelf verloren….
Begin 2014 heeft maatschappelijk werk haar naar ons doorverwezen en leerde ik haar kennen. Een beetje te slank en een gebogen hoofdje….Geen brood op de plank en aan alles tekort. Voor wat hoort wat hoefde ik haar niet uit te leggen, dat was al jaren haar manier van overleven geweest. Vijf jaar zwervend doorbrengen eist zijn tol. Voor niets gaat de zon op met erachteraan eveneens gratis de regen en de kou. Dakloos….. en elke dag opnieuw de strijd van waar kan ik slapen komende nacht, wie geeft me een bord eten. In het begin was het gemakkelijk geweest, een slaapplek ergens op de bank bij familie en vrienden die graag wilden helpen….. een dag of wat….
Cecile begreep al snel dat langere tijd hulp krijgen dubbel en dik betaald moest worden. De helper moest er vooral voordeel van hebben en Cecile pakte aan….van schoonmaakwerk tot meubels bekleden en opknappen. Muren verven en tuinen onderhouden, honden uitlaten en kinderen oppassen. Ze was niet vies van werk als het maar geen criminaliteit of prostitutie was….daar lag haar grens. Als je dakloos bent raak je snel je vrienden kwijt en zelfs familie en kennissen krijgen genoeg van je als je te lang blijft logeren. Ze voelde haarfijn aan als ze teveel was geworden en trok ze weer verder. Geen thuis… geen woonplek… geen zekerheid en altijd weer mensen naar de ogen moeten kijken want ze moest toch die slaapplek hebben als de dag ten einde liep en een maaltijd.... al was het maar eenmaal per dag. Als het koud was en regende kon ze soms vreselijk in paniek raken…..
Geen vaste baan omdat ze geen woonplek had en geen woonplek zonder een vaste baan. Zelfs op een uitkering had ze voorlopig geen recht….want er stond een zaak op haar naam al was de winkel al tijden gesloten. Met haar verlopen paspoort was Cecile inmiddels mevrouw nobody geworden.…. maar het grootste verlies was wel dat ze zichzelf verloor. Het spel spelend van mensen behagen, ter wille zijn…. met een vrolijk maskertje op. Als zakenvrouw was dit haar werk geweest van 9 tot 5. Het geleerde kwam haar nu van pas en werd een tweede natuur… 24 uur per dag.... tot ze zelf niet meer wist wie ze was. De schaamte zeer groot dook ze het liefst onder in de anonimiteit. Onderduiken in de massa, lijden in stilte in grote eenzaamheid en alweer verdwenen als je dacht ”wie is die mevrouw toch, waar ken ik haar toch van.”
Cecile…Hoe is het toch zover gekomen?……Eens waren er goede jaren geweest, toen was ze nog gehuwd en moeder van twee zonen. Cecile runde een zaak die niet meer zo goed liep na een bedrijfsongeval en ze in het ziekenhuis belande. Het was het begin van lange tijd onheil leek het wel want weldra kwam ook een barst in de relatie. Veel herrie in de tent om geld en dreiging van een echtgenoot met een kort lontje. Angst en huiselijk geweld……. Cecile die uiteindelijk een paar dagen bij een vriendin op verhaal kwam omdat ze helemaal op was en het werkelijk niet meer zo verder kon. De zonen een paar dagen bij oma waar ze door hun vader zonder haar medeweten werden opgehaald en de sloten verwisselt op de deuren van het echtelijk huis. Zonen die te horen kregen dat moeder hen zomaar in de steek had gelaten. Cecile kreeg geen contact met de kinderen die door vader werden afgeschermd en van en naar school begeleid. Cecile stortte in na lange tijd boven haar krachten te hebben gedragen. Haar man was duidelijk een maat te groot voor haar. Ze was doodsbang van hem. Haar familie deelde die angst en geen mens bemoeide zich ermee en werd een advocaat ingeschakeld. Cecile die een uitkering aan ging vragen en niet kreeg want er stond een zaak op haar naam….een zaak die inmiddels was gesloten door meneer echtgenoot en faillissement aangevraagd en dat kan lang duren…..als de boekhouding zomaar is verdwenen en meneer geen medewerking gaf………
Een lange tijd van wachten brak aan voor Cecile, dakloos zonder inkomen….bij familie en kennissen op de bank slapen en een glimp proberen op te vangen van haar kinderen bij school terwijl de advocaten en de rechtbank de trage molen van echtscheiding en faillissement van de zaak verwerkten. Geen kans op toewijzing van de kinderen want die waren in het ouderlijk huis en werden goed verzorgt door vader die zich bewust was dat alle ogen op hem gericht waren. Cecile hoopte op een co ouderschap maar het werd een omgangsregeling die meestal werd getorpedeerd.
En toch…….ergens van daarboven worden mensjes in de gaten gehouden en geleid misschien? vader toonde na enige tijd weer zijn ware aard. Snel geïrriteerd en losse handjes. De oudste zoon ( inmiddels puber) die zijn broertje vaak beschermen moest en inzag dat de cadeautjes omkoperij waren. Over kinderhoofden wordt vaak zware strijd gestreden. Als de kinderen maar deden wat vader wilde was er geen probleem. Ruzie voorkomen, de tango dansen in een soort gevangenis…..waar je niet uitsprak hoe erg moeder gemist werd…
De oudste zoon wilde niet lang studeren maar vooral snel werk vinden om weg te komen uit deze hel en toch nog contact met vader onderhouden om het oog te kunnen houden op zijn broertje. Stiekem contact met moeder opnemen…….alles in het geheim…Hoe zwaar belast kan een jong mens zijn.
Vier jaar verder en de zorg voor een kind waar van alles aan ontbreekt omdat er geen regelmaat meer is en vader van de nacht de dag maakt. Een kind dat alleen opstaat en ongewassen naar school vertrekt. Geen ontbijt en al tijden niet meer naar de kapper is geweest. Het huiswerk niet af, kleren die te klein zijn geworden en geen wanten in wintertijd en een akelig dun jasje. De school schakelt jeugdzorg in en wordt moeder opgespoord en komt een einde aan wat nooit had mogen gebeuren…..Uiteindelijk wijst Jeugdzorg de voogdij aan moeder toe….als er woonruimte komt..
Moeder en zoon vonden met hulp een kamer in een kamerverhuurbedrijf met gezamenlijk gebruik van douche en keuken. Er woonden o.a. drugsgebruikers maar het was een begin. De borg en eerste maand huur werd geleend en er zou een ID card moeten komen om weer iemand te kunnen zijn die zich kan legitimeren en een uitkering aanvragen. Zo is Cecile bij maatschappelijk werk terecht gekomen waar een meneer uit het noodfonds een ID card betaalde en de inschrijving en aanvraag uitkering kon plaatsvinden en kwam het consuminderhuis in beeld.
Wij leveren maatwerk en wel DIRECT! Cecile kreeg een bed en linnengoed. Een klein kastje en de ontbrekende spulletjes om de kamer leefbaar en gezellig te maken. Elke week een voedselpakket omdat na aanvraag van een uitkering het nog zes tot acht weken duurt totdat er geld komt. Je krijgt dan wel vanaf data aanvraag met terugwerkende kracht uitbetaald maar de huur en borg moest betaald en de grote achterstand zorgverzekering betekende direct een beslaglegging van 10% op de uitkering zodat Cecile onder minima kreeg uitbetaald maar hoe rijk ben je daarmee. He rijk met een dak boven je hoofd al staat de schimmel op de muur en de medebewoners altijd feest leken te vieren…..
Cecile….hoe verzorgt ze altijd is en zo stilletjes gelukkig in haar vrijwilligerswerk bij het consuminderhuis. Ik kan zo genieten alleen maar door naar haar te kijken. Ze heeft grandioze ideetjes en maakt maatkaartjes van oude lamellen voor aan de kledingrekken en tekeningen op wegwijzertjes in het huis. Duidelijk iemand uit een kledingzaak en we kunnen haar vanaf dag een de verantwoording geven over een behoorlijke taak. Ze moet nog rustiger worden en daar krijgt ze de tijd voor….vrienden maken en de verbondenheid voelen met de mensen in het huis. Zichzelf mogen zijn zonder iedereen te hoeven believen. Weten en vertrouwen dat ze er nooit meer alleen voor zal staan zolang er een consuminderhuis is………Zelf doen….maar niet alleen. Ze kreeg een woonplek voor haar en haar zoontje….maar wij gaven haar haar eigenwaarde terug en dat is nog belangrijker dan de inboedel en het eten. Houd ze daarom zo van het consuminderhuis?
Haar hoofdje opgericht weet ze na het eerste herstel dat het hoog tijd is om een echte woning aan te vragen. Ze regelt en sjouwt wat af met zoonlief als hij schoolvakantie heeft en zij werken moet. Er zijn drugsgebruikers in het kamerverhuurbedrijf en haar zoon een puber mag daar niet mee in aanraking komen en zie……..het lot stuurt weer een lichtje op haar pad.
Jullie kennen het verhaal van Cat en Andy ( mijmering in de maand mei) die uiteindelijk een woning kregen en daardoor het miniflatje achter konden laten waar zij als gezin met twee kinderen veel te klein behuisd woonden. Voor Cecile met zoontje zou het geweldig zijn en er werd bemiddelt en met hoogspanning gewacht……..De eigenaar wilde Godzijdank aan Cecile verhuren en Cecile kon het pas geloven toen de huissleutel in haar handen lag.
Vrienden en de bus van PLUS verhuizen een inboedel van het consuminderhuis naar het flatje wat schoongemaakt en geverfd werd en alle goede gaven een plekje kregen. Er ontbrak alleen nog een wasmachine, die komen zelden bij ons binnen want wie doet nou een goedlopende wasmachine weg. De flat was net te betalen want de volle huur moest voorlopig opgehoest worden. De huurtoeslag was aangevraagd en oh alweer die trage molens van de belastingdienst afdeling toeslagen. Een borg die hoger was dan de kamerborg was geweest en afbetaald zou moeten worden van de huurtoeslag die zou komen. Nog steeds geen brood op de plank waarin het consuminderhuis bleef voorzien. Schoolkosten voor boeken en gymkleding, schoenen die niet op de maat van het kind voorradig waren in het consu huis en gekocht moesten worden. De kinderbijslag niet toereikend en de onrust in de ogen van Cecile nam toe, de schoudertjes te gespannen zag ik van alle zorg. Vrijwilligerswerk voor de sociale dienst drie dagen in de week en twee dagen bij het consuminderhuis. Wassen op de hand in een teiltje en hoe krijg je die met de hand uitgewrongen lappen droog….Nachten wakker van het malen…..posttraumatisch stress syndroom…..
Toen ben ik naar MAXWEL gegaan en heb een wasmachine voor haar gekocht uit de pot van het consuminderhuis en van zoiets maak ik dan een verrassing……. Ik had haar verteld dat een oude wasmachine bij ons zou binnen komen van een mevrouw die naar het bejaardenhuis ging. Cecile mocht hem hebben en Ik zie haar nog binnen komen op die donderdag toen de nieuwe wasmachine net was afgeleverd en aangesloten in haar flatje. De ontlading van een snikkend mens in mijn armen…….Een dijk van verdriet was losgebroken en vloeide weg via tranen die wel uit haar tenen leken te komen. Ze hoefde het maar kwijt te zijn en de rest van de spanning zou de tijd wel losmaken.
Hoe het verder ging? Cecile kreeg bijscholing en promoveerde in haar vrijwilligerswerk met behoud van uitkering naast haar werk bij ons. Dat tweede vrijwilligerswerk is nog een hele kluif geweest …de angst dat ze eens weg bij ons zou moeten gaan. Dat kon ze niet aan, dat was te groot. Er zijn heel wat gesprekken geweest meerdere malen. Het is niet onze bedoeling iedereen in huis te houden maar terug naar de maatschappij te leiden. De tijd bij ons heeft haar sterker gemaakt…. Meer eigenwaarde en zelfvertrouwen waardoor al haar capaciteiten weer vol aanwezig zijn en Cecile nieuwe kwaliteiten ontwikkelde. Nu is ze tot coördinator gepromoveerd op haar werk ( met behoud van uitkering) maar ze leert verder en het zal niet lang duren dat er een betaalde baan uit voortkomt……
Het consuminderhuis heeft haar regels en tot slot startte Cecile in een consuminderkring. Dat is de kers op de taart. Leren budgetteren en meer doen met minder. Maandafrekeningen maken en energiezuinige tips leren. Daar is Cecile nu mee aan de slag en ze zet zich vol in………De consuminderkring is haar laatste draadje met het huis, nog wel een jaar lang in de avonduren. Het consuminderhuis dat haar thuis werd, zal ze nooit meer vergeten. Een huis dat zijn armen uitstrekt waaronder ze schuilen mocht en rust en tijd kreeg om weer de kracht te krijgen om te lopen op de weg die gewezen werd. Lief mens wat hou ik van je………
De huurtoeslag is nog steeds niet binnen en we steunen nog steeds met voedselpakketten. Cecile zal haar vrijwilligerswerk moeten stoppen bij ons binnenkort om meer uren beschikbaar te zijn voor het arbeidsproces en plaats maken voor de volgende mens in crisis. Ze mag nog blijven tot de Kerst en misschien een stukje van januari. Ik blijf haar voorlopig volgen via de consuminderkring en wil weten of de toeslagen regelmatig binnenkomen en alles is geregeld met afbetaling schulden van die failliete zaak via maatschappelijk werk en/of de kredietbank Limburg. Ik wil meemaken dat Cecile haar eigen budgetbeheerder wordt als alle schulden zijn betaald.
We gunnen Cecile en haar zoon een GEWELDIG kerstfeest met een kerstpakket waar veel goede levensmiddelen inzitten en een beetje lekkers voor de gezelligheid.
Zij is een van de vele gezinnen die ik wil bedenken met Kerst om even geen zorgen te hebben wat er op tafel komt.…….Ik kan het niet alleen….Help jij meedragen? Van alle goede ingekochte gaven worden foto’s gemaakt en er blijft werkelijk helemaal niets aan de strijkstok hangen van wat jij misschien gaat geven.……..Ik start persoonlijk met een gift van 50 euro.
Onze bankrekening is: Rabobank: rek.nr: NL14RABO 0173658903 ten name van St. Consuminderhuis PARKSTAD zet er maar kerstactie bij………
Annemiek.
