Beste mensen,
In dit waar gebeurd verhaal lees je ook een stukje over mijn leven 32 jaar geleden. Hoe ik Greetje heb ontmoet en uit het oog verloren.
..... in het consuminderhuis.
Annemiek
GREETJE…..IN SLAVERNIJ.
Ik heb haar 32 jaar geleden ontmoet tijdens een mindere periode in onze levens en dat smeed een band. Beiden brachten we een aantal maanden door in een blijf van mijn lijf huis. Daarna zijn we elkaar uit het oog verloren. Ik was indertijd gehuwd met een mooie Noord Afrikaan die asperger had/heeft maar dat wist ik toen nog niet. Wie wist in die tijd van autisme en asperger. In ieder geval lag mijn relatie in puin nadat meneer ons kind met een flesopener een te harde tik op zijn handje had gegeven. Het was de eerste en de laatste keer van een te harde aanpak en ik was niet van plan ons kind in gewelddadigheid en in armoede groot te brengen met een vader die teveel geld uitgaf aan alcohol en alle professionele hulp weigerde.
Mijn echtgenoot en ik waren door ons huwelijk in niemandsland geraakt. Hij hoorde nergens meer bij…niet bij mijn familie die racistisch was en evenmin bij zijn landgenoten die ook racistisch waren. Beiden hadden we niet voorzien dat racisme zoveel kon aanrichten hoeveel we ook van elkaar hielden. Dat kon zomaar gebeuren in een jonge liefde… Ik hield teveel van mijn kindje om het kind hieraan te offeren. Na een gesprek met onze huisarts vertrok ik met mijn zoontje naar een tijdelijke opvang in een klooster bij de nonnen waar mijn echtgenoot me snel opspoorde. Hij had een ticket geboekt voor Tunis wist ik en omdat ons zoontje op zijn paspoort stond en een dubbele nationaliteit had koos ik voor zekerheid en was onderduiken aan de orde in het blijf van mijn lijf huis. Ik was nooit mishandeld dus eigenlijk niet op de goede plek maar het lot bracht me waar ik werk had te doen….en misschien is daar wel de voorloper van het consuminderhuis geboren…..maar eerst het verhaal van:
Greetje…. Alleenstaande moeder met twee kinderen zoontje en dochtertje. Ze had een beroerd leven achter zich met huiselijk geweld en de “gevangene” van een zeer dominante echtgenoot die onder invloed van zijn ouders Greetje vertelde hoe ze moest leven en wat er van een volmaakte echtgenote werd verwacht. Dat was om te beginnen overdag het huishouden en een baan in de avonduren als schoonmaakster bij AFCENT. Meneer was werktuigbouwkundig ingenieur en na zijn werk lette hij op de kinderen wat betekende dat hij ze naar bed stuurde als het tijd werd. Hij wist precies hoe laat Greetje weg moest en terug kon zijn en daar was controle op.
De schoonouders hadden een sleutel van de echtelijke woning en stonden op de vreemdste momenten overdag opeens in huis. Zelfs in hoe de kinderen werden opgevoed was Greetje niet vrij en haar mening werd niet gevraagd. Er werden haar taken opgelegd en ze werd gecontroleerd …en als ze tegenwerkte kwam de straf en die was met harde hand. Het voelde alsof ze dag en nacht in dienst was van deze mensen en zelfs een “uitje” boodschappen doen, kwam zelden voor. Greetje had geen geld want haar salaris ging automatisch naar de en/of rekening waar ze geen pasje van had. Als ze verzorgende producten nodig had zoals maandverband moest ze dit vragen aan meneer die zelf de boodschappen deed op zaterdag. Meneer bepaalde waar al dat geld naar toe ging. Er was een eigen huis en een dikke auto.
Als Greetje de stoep veegde of ramen waste en een buur haar aansprak werd ze schichtig want haar man had zo zijn spionnen en ze was als de dood voor slaag dus speelde ze haar spel van gelukkige echtgenote. Toch was er een oudere meneer in de straat die wel zag dat Greetje af en toe moeizaam liep of een coltrui aan had in de zomer en dan die schichtige blik. Haar wereld was heel klein geworden. Je ziet dit soort praktijken ook wel bij lover boys die hun speeltje isoleren van familie en vrienden om hen 100% afhankelijk te maken en te houden. Het heeft niets met liefde te maken. Bezitten en horigheid is het juiste woord. Dit soort dominante mannen nemen voor dit doel vrouwen die een slechte jeugd hadden of hebben en in onmin leven met hun ouders. Greetje was zo iemand door een incestverleden dat jaren had geduurd. Ze had een zeer laag zelfbeeld door alles wat als meisje met haar was gebeurd en dat was ook de reden dat haar echtgenoot haar in minderwaardigheid kon drukken. Greetje had een vreselijke jeugd ingeruild voor een nog slechter leven in haar huwelijk en dit niet voorzien. Zo houdt een mens langzaam op te bestaan…….maar ergens diep in haar verborgen onder het niets meer zijn…..was nog een stukje kind van voor de tijd dat mensen haar onteerden. Een oerkracht misschien? Heel dicht bij zichzelf en haar hartje?
Tamme vogels dromen van de vrijheid, wilde vogels vliegen erheen……..en Greetje brak uit… al was ze geen wilde vogel maar meer een wanhopige vogel met gebroken vleugels…….in wilde angst.
Ze kreeg hulp van de oudere meneer in de straat die haar het adres van BLIJF VAN MIJN LIJF toespeelde en voor haar een afspraak maakte en een plekje reserveerde………en zo leerde ik Greetje kennen. Haar kinderen had ze meegenomen op een onbewaakt moment zo de deur uit gerent zonder jas of iets…. Ze moesten mee want ze waren Greetjes enige en grootste bezit. De echtscheiding werd aangevraagd en we hielpen elkaar daarbij. Greetje deed afstand van alles. Het huis de inboedel... niets wilde ze uit angst voor represailles. Ik ben nog met haar mee gegaan naar de eerste zitting bij de rechtbank doodsbang als ze was voor haar echtgenoot. Ik heb haar toen constant tussen de mensen gehouden tot meneer weg was.
We brachten en haalden onze kinderen gezamenlijk naar en van school voor de veiligheid. Ik regelde in die tijd veel in het huis, waste kleding die over was, maakte rekken en sorteerde de kleding op maat. Er was een mishandelde vrouw van eind 50 die een borstamputatie had ondergaan en ik zorgde voor privacy voor mevrouw door een piepklein “kamertje” met een bed achter een gordijntje te maken op de overloop. Ik kookte vaak voor de hele bubs en bleef op kinderen passen als de moeders weggingen. Ik ging bijna nooit weg, alleen boodschappen doen en nam altijd overal mijn kind mee. Zorgen voor de vele vrouwen die het meestal veel slechter hebben/hadden dan ik, heeft me vanaf die tijd nooit meer losgelaten……..Ik wilde ze leren dat wanhopig zijn, emotioneel en financieel aan de grond, kapot gemaakt door mensen, geen reden is om geen kwaliteiten te ontwikkelen en orde op zaken te stellen. Elke dag is een nieuwe start van de rest van je leven, dus schouders eronder en aan de slag…..
Begin 2014 en consuminderkring 26 stroomt vol. Of iemand een kennis mee mocht brengen…..? Altijd goed.
De eerste kringavond is voorstellen aan elkaar en uitleggen waarom consuminderen leren en hoe e.e.a werkt in een kring. Naast mij zit een doorleefde mevrouw die ik nog niet goed had bekeken tot ze opeens opstond en mijn naam meermalen uitsprak. Of ik haar kende? Greetje!! Een omarming en tranen wederzijds en het gevoel of iets heel kostbaars was terug gevonden. En gaandeweg door de maanden heen vertellen we elkaar onze verhalen… Hoe het verder was gegaan…..
Greetje alleenstaande mevrouw samenwonend met twee hondjes waar ze zielsveel van houd. Dochter uit huis en een kleinkind waar ze heel erg blij mee is en vaak komt logeren. De buitenshuis wonende zoon is aan lager wal geraakt en ziet ze bijna nooit. Daar heeft ze veel verdriet van gehad. Greetje kreeg een leven lang therapie om van pleinvrees af te komen en haar verleden in misbruik en gewelddadigheid te verwerken. Ze komt nog steeds weinig buiten en ze laat weinigen toe in haar huis. De pleinvrees heeft haar nooit echt verlaten merk ik. Een bekende laat de hondjes wat verder uit dan Greetje durft. Totaal ten onrechte heeft Greetje een zeer laag zelfbeeld en oh hoe bijzonder is ze met haar gouden handjes waar ze alles wat je maar bedenken kan mee maken kan. Breien haken en met hout knutselen.
Ze is een believer die teveel voor mensen doet om ze maar te behagen om aardig gevonden te worden. En mensen maken daar gebruik van. Ze pikt teveel… ze verdraagt teveel van mensen die meer bezig zijn met wat Greetje voor voordeel kan brengen dan wat ze voor haar kunnen betekenen. Ze haalt als het ware steeds dit soort mensen naar zich toe om vervolgens erachter te komen dat ze helemaal niet bij haar passen. Ze brengen alleen maar verdriet… “Beter iemand dan niemand Greetje?”
Alsof ze haar leven leeft achter een groot scherm van plexiglas en nooit voor de echt mee mag doen. De grote schreeuwers gaan altijd voor en die stille warme vrouw wordt niet eens gevraagd of ze mee wil gaan….
Ik zou Annemiek niet zijn als Greetje niet HOOG werd gezet! Greetje is een belangrijke spil geworden in het consuminderhuis. Ze maakte een eiland van blije gezelligheid misschien wel van lapjes aan elkaar gebreid. Ze geeft brei les en haak les en is daar zo gelukkig mee dat ze vergeet dat ze pleinvrees heeft. De mensen om me heen die weten waar ik mee bezig ben hebben elkaar vaak glimlachend aangekeken als we Greetje zo bezig zagen in groei. Soms zit ze nog wel eens opeens ergens te huilen zomaar over hoe blij ze is met het consuminderhuis . Ze straalt als ze binnen komt als een kind in een speelgoedwinkel. Ze is weer thuis! Ze groeit en kreeg meer eigenwaarde en vrienden die bij haar passen en haar waarderen om wie ze is. Ze verbrak contacten met mensen waar ze eigenlijk niets mee had. Ze was ze ontgroeit.
Ze staat niet meer achter het plexiglas maar is het warme middelpunt van mensen in groei die haar hard nodig hebben. Ze heeft haar pleinvrees als een jasje uitgedaan en ontvangt al meer mensen bij haar thuis. Ze wandelt nu zelf en steeds verder en verder met haar hondjes. Ze kan de problemen in haar leven beter aan en soms moet ik zomaar een traantje wegpinken als ik haar zie en denk wat haar allemaal is overkomen. Ze is me zeer dierbaar. Wat een heerlijk mens is er verborgen geweest al die jaren, wanhopig van angst en pijn ronddwalend in vreselijke herinneringen. Alleen al voor Greetje moet het consuminderhuis blijven bestaan.
Ook Greetje leerde in de consuminderkring hoe ze sparen kan. Met geld omgaan heeft ze immers vroeger niet geleerd want ze kreeg geen geld en toen ze het kreeg moest ze leergeld betalen maar ze heeft weinig schulden en daar ben ik plaatsvervangend trots op. Alleen een roodstand op de bank die ze bijna heeft ingelopen. Ze wil haar eigen budgetbeheerder worden en in 2015 moet dat lukken om vervolgens een spaarpotje aan te leggen om een elektrische fiets te sparen want ze is behoorlijk ziek en ze woont in een dal en die vreselijke heuvel op fietsen lukt maar niet en. .….Ze trilt steeds alsof ze parkinson heeft maar dat is het niet. Ze heeft een tremor en een zware operatie voor de boeg in 2015. Er zal een elektrode aan beide zijden in haar hoofd ingepland moeten worden en de operatie zal zes uur lang bij bewustzijn duren. Daarna wordt ze onder narcose gebracht om de afstandsbediening in haar buik in te werken. Daarmee kan om het half jaar bijgesteld worden. Dit alles zal het trillen moeten stoppen. Greetje wil zo graag weer fijne lijntjes schilderen en een beker koffie drinken zonder helemaal onder te zitten. Ze knoeit wel eens met eten en het is een wonder dat ze al dat brei en haakwerk nog kan doen. Ik zie aan het trillen als ze rustig of nerveus is. Dat moet beter kunnen, ik gun het haar zo, hoe dapper werkt ze aan een beter leven. Ze zal nooit meer betaald werk kunnen doen en op minima blijven hangen maar hoeveel geeft ze aan de medemens in nood die het consuminderhuis zo nodig heeft. Aandacht vrolijkheid, tijd inlevingsvermogen. Door te helpen helpt ze zichzelf.
Greetje is ook een van de vele mensen die we een blije Kerst willen geven. Om even geen zorgen te hebben met wat er op tafel komt….Help je mee? Onze bankrekening is: Rabobank: rek.nr: NL14RABO 0173658903 tnv Consuminderhuis PARKSTAD. Zet er maar kerstactie bij………
Annemiek.
