Beste mensen,
Je dromen zijn de beelden uit het boek
dat je ziel over je schrijft...Annemiek
167 Consumindermijmering 2014.
Tip.
Als de kersenboom zijn bladeren verliest en het stoepje daardoor een tapijtje krijgt...als de hedera bloeit in een late bloei en Jan de Wind me gezelschap houd op het hofje...... is het tijd.
Tijd voor een feest voor de vogeltjes... familie merel, het roodborstje en de koolmeesjes en hopelijk niet de ekster al gun ik die ook wel wat. Piepkleine vogeltjes huizen in de heg en ik ken hun namen niet...Ze mogen allemaal mee eten want er is meer dan voldoende...en geniet ik van hun vrolijk gedartel een winter lang.
Er werd ossewit gehaald bij de PLUS. Daar zit geen zout in en in een grote pan werden de pakken vet gesmolten zoveel als ik maar denk nodig te hebben.....Afgekoeld buiten en lauw geworden het strooizaad erdoor roeren met een grote lepel. Even later is het een net nog verwerkbare bonk 
Afgelopen zomer bracht bolvormige courgettes waarin ik hartjes heb gegraveerd toen ze nog aan de planten hingen. De bolletjes waren toen al voorbestemd ingezet te worden bij een vogeldecoratie knutseldag....
Nu worden ze verzaagd....de bolletjes en de zaadcourget. Met een elektrisch mes is de klus zo geklaard. Het kapje van de bolletjes werden dekseltjes en de zaadjes werden op kranten gelegd om het komend jaar weer te kunnen zaaien groeien en oogsten “als God beleef.”De grote zaadcourgette van een lage courgette soort werd open gezaagd, de zaden gered en gedroogd op een kranten laag. Alleen de dikke zaden zijn kiemkrachtig en worden bewaard....Maar dat uitzoeken komt later. Als je de zaden maar uit elkaar houdt door op de krant te schrijven welke soort. Je moet er niet aan denken; klimmers middenin de tuin en lage soorten tegen het klimrek.
Bij buur op de hoek werden van zijn boom wat takjes met besjes afgeknipt, ze kleuren zo mooi. Helemaal in trance nemen we ons niet de tijd om uitgebreid te koken want de schemering komt snel en de koude neemt toe. Ik bak appel pannenkoekjes die warm gegeten worden tussen het knutselen door.
Er is een “kabouterke” die de takken van de wilde wingerd van de kippenren knipt en ik leer vriendinneke hoe ze daar dienblaadjes van kan maken met een restje gaas. In twee maten dat is het leukste. Het kan ook met wilgen of berkentwijgen. Van een gedroogd lang klimcourgetje wordt een “schepje” gemaakt en gevuld met vet is het net iets anders dan de rest. Doen met wat er is....een rood blad een takje.... wat eikeltjes of noten.
Mijn leventje....
Een weekje weg van de snelweg heeft goed gedaan. Pas op de plaats en kijken naar mezelf. Waar sta ik nu? Waar ga ik heen? Doelen bijstellen wellicht? Mijn glas blijft halfvol. Ondanks mijn mindere gezondheid kijk ik naar wat ik wel kan en niet naar wat niet meer lukt. Realistisch zijn daarin. Het heeft geen zin om boven je kracht te gaan tillen aan wat te zwaar is geworden. Dat vreet maar energie die beter te gebruiken is. Deze alles-zelf-te-willen doen vrouw delegeert en het lot stuurt daarvoor de juiste mensen op mijn pad. Alle gebeurtenissen en de mensen die je daarbij ontmoet komen niet zomaar op je pad. Ze
hebben je iets te leren. Als je maar doorrent zonder te kijken om je heen ontgaat je veel. Een week weg van de snelweg en pas op de plaats brengt inzicht....Dat is misschien wel de mooiste tip van deze prachtige dag in het zuiden...Annemiek
