woensdag 2 juli 2025

Mijmering 51 Textiel verven, een wondertje verricht, slaatjes en drinken en laatste verhaal van Mart...

 Beste mensen,

Wanneer de macht van de liefde de liefde voor macht overwint, zal de wereld vrede kennen…

Annemiek.

Mijmering 51 2025.

Tropenschema betekend om vijf uur opstaan en alle ramen en deuren open om te luchten.

 In mijn soepjurk de potplanten water geven en heb ik de Gulden Roede die vol in bloei staan afgeknipt om te drogen in huis. 

Stofzuigen en/of het stoepje vegen. 

Maar eerst de woensdagvriend tegen zeven uur bellen en feliciteren met zijn 88e verjaardag. 

Ik ben de eerste van de rij en meneer zit al aan de koffie.

Vervolgens een ontbijtje op het hofje en me vergapen aan de vele ijverige bijtjes in de
bloementuin. 

Een afwasje kan nog en worden deuren/ramen rolluik (waar ik die heb) en gordijnen gesloten.

 Mevrouw gaat op de fiets een paar boodschapjes doen en daarna aan de schrijf…Tegen 9 uur is het 30 graden buiten en zal oplopen tot 37 graden…

Tegen 12 uur een middagdutje en daarna wacht me een uitdaging… 

Textiel verven voor een meneer met een been die witte sokjes heeft om de “stomp.” 

Meneer heeft best een aantrekkelijk lijf en met de hitte draagt hij graag een korte broek. 



Die witte sokjes waar hij er vier van heeft passen niet zo mooi bij e.e.a. 

en zou zwart moeten
zijn volgens meneer... 

Laat ik nou nog ergens zwarte textielverf hebben liggen…

Na de  gebruiksaanwijzing met mijn vergrootglas gelezen te hebben, 

besluit ik de sokken niet in de wasmachine maar in een pan te verven. 

Dan kan ik de verf hergebruiken voor vale shirtjes en sport bhtjes en zo… 

Kijk je mee?

De sokken werden goed uitgespoeld. 

Ook al zijn ze gewassen, er mag geen wasverzachter in zijn achtergebleven.

De sokken gaan in een pan met water gevuld tot ze onderstaan.

Huishoudhandschoenen bij de hand en ik had voor de zekerheid een zwarte halterjurk aangedaan.

De verfvloeistof bij het water in de pan en de harde blok die erbij was,

 en ik nu nog niet
weet waar die voor was.

Een pond keukenzout bij de zooi en aan de kook brengen.

Het spul in beweging blijven houden en dat deed ik met een garde.

Ik had ondertussen bijna wortel geschoten naast die tweepitter en na vier minuut kookpunt
heb ik de pit op nul gezet.

Deksel op de pan en de kookmuts erover zodat de warmte in de pan bleef…

Dat kan natuurlijk ook een dekentje zijn of een grote handdoek.

Na een uur of zo werden de sokken opgevist en in de spoelbak uitgespoeld. 

Goed uitgewrongen en aan een lijntje onder de seringenboom gehangen.

Hoe de sokken waren geworden? 

Ze gaven zwart af toen ik ze gedroogd in mijn handen nam. 

Oh jeee… De sokken gingen in het wasmachien samen met zwarte fijne was die gewassen moest. 

Het hele programma afgewerkt en de was gedroogd geven meneer zijn sokken niet meer af…

 Een mens is nooit te oud om te leren nietwaar…

Tip 2…Hittegolf tipjes. 

Zoveel mogelijk koude lunchjes en salades en heel veel drinken. 

We bewegen nu veel minder en transpireren. 

Met de voeten in een bak koud water helpt en je hoofd regelmatig onder de kraan 

of met een
natte theedoek je gezicht, 

nek en hals regelmatig afnemen. 

Een natte uitgewrongen theedoek om je nek draperen helpt ook en wil je extra koel leg hem
dan een moment in de vriezer…

Je stofwisseling kan een beetje vastlopen en bak ik een dikke ui met wat tomaten…

een handjevol pinda’s helpt ook.

Mijn leventje…  De gordijnen in de gang voor de trap werden gewassen, buiten gedroogd en weer opgehangen. 

Ik slaap in de nacht maar vier tot vijf uur terwijl de bovenverdieping koelt 

en haal die slaap in de middag weer in. 

Ik had weer eens op verkeerde knopjes gedrukt en was mijn TV ontregelt. 

De meneer van de sokjes en ikke zijn met gesloten portemonneetjes elkaar van dienst
geweest…

Tot slot het laatste deel over Mart. 

Mart deel negen…

Als Mart een dag niet was geweest werd ik ongerust. Was er iets mis? Telefonisch was hij niet te bereiken en de tweede dag van afwezig zijn, fietste ik na het werk langs zijn huisje. Na lang kloppen op zijn raam en mijn naam roepen deed hij dan open. Af en toe had hij een kaakontsteking want zijn tanden waren in erbarmelijke staat.

Mart zijn moestuin in Landgraaf.

Naar een tandarts of dokter ging hij niet. Dus maakte ik salie thee om te spoelen en bracht paracetamol tegen de hoofdpijn. Mart was duidelijk een zorgwekkende zorgmijder…Alleen bij een ongeval of brand zou ik een ambulance kunnen bellen.

Mart liet ook mij niet binnen in zijn kamertje als hij ziek was, want zijn “ziekbed” was op de salontafel wist ik. Naast voedsel en pijnstillers aanreiken kon ik niets doen. Als hij dan weer het plein op fietste in Molenberg/Heerlen was ik Gods dankbaar dat hij weer beter was.

Verder maakte hij me een keer attent op een mooie salontafel die in de meubelruimte stond. Zijn oude die niet zo geweldig was wilde hij buiten voor zijn raam zetten met planten in potten erop die hij op wilde kweken. Zijn eigen tuintje ontstond, en ik kan me herinneren dat hij de planten in de winter op de vensterbank binnen zette.

Later kwam nog een mooi klein vitrinekastje in zijn kamer en een tweezits bankje   dat hij zorgvuldig had opgemeten. Hoogte lengte en breedte… want tegen de avond moest daar de salontafel tegen aan en tafel en bank op gelijke hoogte zijn, om als bed te kunnen functioneren. De oude haveloze bank kwam onder het afdakje aan de achterkant van zijn huisje dat grensde aan het gemeenteplantsoen.

Meubelopslag consuminderhuis
Molenberg Heerlen.

Ik vroeg wel eens of hij wilde verhuizen maar dat wilde hij niet. Het was goed zo…ondergedoken in een van een rij kamertjes, waar hij voor en achter weg kon.

 Ik liet hem wel eens proeven van wat we in de kookworkshop maakten van groenten uit zijn moestuin. Het vreemde was dat hij niet van groente of zoetigheid hield. Vlees gebakken in olie, rijst en brood waren zijn dagelijkse menu. Je kon hem een groot plezier doen met een stuk varkens vlees. Hoe het met Mart is afgelopen?

Eigenlijk ben ik voor Mart veel te lang gebleven in het consuminderhuis. Hij dook weer in de anonimiteit toen ik het consuminderhuis wel moest verlaten omdat het niet meer was zoals bedoeld bij de oprichting…De mevrouw waaraan ik vroeg om Mart te begeleiden is dat niet gelukt. Mart kwam niet meer…het hart was weg uit het huis vertelde hij…

Annemiek.