Beste mensen,
Tegenspoed is een gelegenheid om innerlijke kracht te ontwikkelen. Ongestoord geluk is nergens tegen bestand.
Dus moeten we dankbaar
zijn voor stoorzenders en miskukels die hun slag slaan… als ze de kans krijgen…
Annemiek.
Mijmering 57 2025.
Harde wind tussendoor en beiden werden
benut voor mijn bijen/vlindertuin.
De volgende bui regende
het zaad in de aarde en moeder natuur kan weer aan de slag…
De peultjes van de siererwt worden apart gehouden evenals
de zaden van de stokroos.
Op heuphoogte mijn sleutelbos en telefoon om hulp in te roepen als ik mijn evenwicht verlies.
Ik neem het tasje zelfs mee naar bed…en ligt het naast me.
Tip
3… Engels pluksel kost 7,68 euro per 5 meter en wordt gebruikt
op smetplekken bij mensen die weinig kunnen bewegen. Wegwerpspul dat ook nog
niet vergoed wordt door de zorgverzekering hoorde ik.
De repen kunnen hergebruikt en op 60 graden gewassen.
Nee!
Niet zigzaggen met de naaimachine dat geeft weer nieuwe smetplekken tijdens hotdagen…
Starten
met gesnipperde ui en knoflook.
Puntpaprika, enkele tomaten en een halve
courget die nog in de koeling lag.
Het kokend water van die rijst werd opgevangen en kwam op
wat onkruidjes op het trapje…
Bordje rijst, groente erop en de rest van wat overbleef met elkaar vermengen voor morgen…
misschien wel met een gebakken eitje erop.
Tip 5…In de ochtend heb ik de meeste kracht en wordt elke keer de zaag in een stronkje gezet.
Het zijn snel groeiende bomen ontstaan uit nootjes die Jeanke eekhoorn en consorten in de aarde verstopten.
Hoe korter afgezaagd hoe
minder de uitlopers…
en een appel met schil in blokjes besprenkeld met het sap van
een citroen.
Een rode punt paprika in stukjes en een halve groene
paprika en een klein komkommertje zonder zaad in stukjes.
De wortelkluit wordt altijd even in water gezet en omwikkeld met een
stukje toiletpapier weer in de koelkast gelegd…
Ik gebruik toiletpapier als keukenrol,
heel zuinig in
gebruik zelfs om mijn neus te snuiten.
Terug naar de salade… scheut olijfolie.
Scheutje kruidenazijn,
eetlepel vlierbloesemsiroop (of wat honing) en een handje witte rozijnen.
Mijn leventje…De krans op de poort droogt langzaam in en wordt alleen maar mooier.
De boomspinazie kreeg ook een steuntje.
Op de fiets naar Sonja om op z’n Annemieks naailes te geven en dat is nooit zoal het hoort.
We werken op gevoel zonder spelden of
meetlint en werd een broek recht afgeknipt wat later niet recht bleek te zijn.
Sonja heeft een perfect figuur waar een jute zak nog mooi om staat.
Er kunnen twee Sonja’s in mij en we voelen elkaar erg goed aan…
Zo hard gegroeid…en goed om in zoet/zuur in te maken…
Sonja heeft ook een vijgenboom uit een stekje opgekweekt. Dit jaar brengt hij de eerste oogst.
Hoe heerlijk zijn de vruchten... Vijgen drogen kan ook nog... De meeste mensen kennen die wel...
Max de hond is mijn lief en als Sonja de kipjes even vergeet lopen ze op straat… In haar optrekje achterin de tuin, dat schuurtje heet woont al een tijdje een egel van fors formaat. Hij/zij heeft van hooi en wat zo voorhanden was, een knus nestje gebouwd.
Als hij erin duikt zie je alleen nog zijn billetjes volgens Sonja. De schuurdeur staat meestal iets open en Sonja heeft ontdekt dat de egel van watermeloen houdt. Een doorgesneden meloen werd bij het schuurtje gelegd…daar zat hij tijdens een nachtelijke schranspartij middenin…Sonja zet overal oude borden met regenwater gevuld zodat de vogeltjes kunnen badderen.. Bij mij staan lage kommen voor hetzelfde doel… Wat zijn de beestjes mooi…
Tot
slot nog een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was
zoals bedoeld bij de oprichting… Verhalen waar weinig mensen
zicht op hadden…
Jos… Alleenstaand en al wat ouder. Hij had een Wajong uitkering en werkte parttime in een klein fabriekje aan de rand van het dorp. Op de fiets kon hij daarnaar toe. Een vrolijk goed mens en als alles gewoon zijn gangetje ging, was er niets aan de hand met Jos. Een ongeluk zit in een klein hoekje, komt altijd onverwacht en zelden alleen…
Jos was in de problemen geraakt en daardoor een
maandvoorschot achter bij Essent. Dat werden drie maandvoorschotten achter... binnen
een half jaar en dat kon hij zich met zijn minimuminkomen niet veroorloven. Wat
de reden was?
Jos had een heup
gebroken na een val met zijn fiets. Een operatie volgde en opname ziekenhuis. Er
moesten wat pyjama’s, ondergoed en trainingsbroeken komen omdat het oude spul tot
op de draad was versleten. Jos lette daar niet zo op. Zijn zus zou daar wel
voor zorgen en kwam goed.
Toen dacht Jos nog niet aan de tig euro eigen bijdrage
zorgverzekering die moest betaald. Hij kwam nooit bij de dokter. Zijn tweede
financiële strop de ESSENT dat niet afgeboekt kon worden door te weinig tegoed had
niet zijn aandacht op dat moment. Zijn derde ramp werd zijn eigen zus die de
boodschappen deed toen Jos naar huis mocht. Jos was blij geweest met de hulp en
zweeg over de wel erg ruime hand waarmee door zus werd ingekocht. Het moest
maar even… hij hoopte snel zelf weer op de been te zijn. Tegen de buren gaf Jos
hoog op over de hulp van zijn zus en iedereen was gerust…
De stille manipulatie moet toen zijn begonnen en eigenlijk
had Jos het wel verwacht maar kon geen kant uit. Hij was afhankelijk van zijn
zus. Het waren niet alleen de hopen te dure boodschappen die niet allemaal in
zijn keukenkastjes belanden, maar ook de nodige eurootjes die hij betaalde voor
de poets uurtjes van zijn zus in zijn huis.
Zijn zus was een wel erg dure “mantelzorger.” De vele keren dat zijn zwager hem voor controle naar het ziekenhuis bracht werd verrekent want je wil niet over de tong gaan… Al die drukte in zijn huis en de oude hond die nu door zijn neefje werd uitgelaten. Daar gaf hij (oftewel zijn zus voor hem) ook weer geld voor, want die neef was erop uit. Dat zal hij wel van zijn ouders hebben afgekeken. De vele keren dat friet werd gehaald omdat er geen tijd voor koken was geweest. De bestelling was groot want het hele gezin at royaal mee…op kosten van Jos. Zijn zus had tijdelijk zijn bankpas.
Na het overmaken van de WAJONG uitkering van Jos was zijn
zus snel erbij om geld af te halen voordat de automatische afhoudingen werden
afgeboekt.
Eenmaal per maand moet een bankrekening op plus staan en
is dat niet het geval dan wordt na drie maanden de bankrekening geblokkeerd.
Zus en zwager woonden met hun zoontje zo ongeveer bij Jos
in… met koekjes bij de koffie die opeens van D.E. bleek te zijn en niet van OKE
merk waar Jos het altijd mee had gedaan. Mee eten bleek vaak gemakkelijker. Ze
konden de kosten immers delen maar de grootste post betaalde jawel….Jos.
Jos die altijd sober had geleefd maar overhouden was
nooit gelukt door zijn oude hond die speciaal voer moest hebben (nierproblemen)
en het beestje was zijn “kind” geworden toen hij na zijn scheiding alleen kwam
te staan…
Van zijn vakantiegeld in vroegere jaren moest hij meestal hoognodige
uitgestelde aankopen doen of de minstand op zijn bankrekening aanvullen…
Herstellen van een gebroken heup duurt lang als je niet meer zo jong bent en de
tijd boven draagkracht moeten leven werd hem fataal.
Een betalingsregeling voor de schuld bij de zorgverzekering en ESSENT had hem misschien kunnen redden maar tegen de familie manipulatie was hij niet bestand.
Jos zweeg uit onmacht en schaamte…Toen hij weer mobiel
was heeft hij zijn zus en consorten zo ongeveer uit huis gezet. “Stank voor dank,”
zei zus. Toen was door Essent de toevoer stroom/gas al afgezet, dat doen ze bij
wanbetalers net voor je deur. Ook had Essent al beslag op Jos zijn uitkering
gelegd, tot de beslagvrije voet en dat is 10% onder minimum… en Jos zweeg. Hij
mocht blij zijn niet uit zijn huurhuis te zijn gezet. De uitbuiterij had net niet lang genoeg geduurd. Zonder stroom en gas moest
nog maar een tijd zo blijven. Hij wist ook niet hoe dat kon herstelt. Zolang
het loonbeslag zou duren…
Jos zweeg nog steeds toen hij na drie maanden weer aan
het werk kon gaan en leidde hij een dubbel leven. Wassen op de hand was in de zomer
geen probleem geweest. De dag begon als
het licht werd en zijn hond hem wakker maakte. Jos ging met de kippen op stok
als het donker was geworden en hij met zijn hond het laatste rondje had
gelopen. Jos sliep op de bank met de hond in de mand ernaast, want in zware
tijden wil je dichtbij het liefste zijn dat je hebt.
Dieren bedonderen je niet want hun liefde is onvoorwaardelijk.
De onzekerheid, het opgejaagde gevoel van direct na het ongeluk had hem niet meer
verlaten… integendeel het werd alleen maar erger…
Jos sloeg alle bezoek af, met afgesloten deuren en poorten
en de rolluiken omlaag. Een oud butagasstel met een gasfles werd zijn redding.
Dat had vroeger in de schuur gestaan om frites op te bakken, om stank in huis
te voorkomen. Intussen stond het gasstel in de keuken en zorgde voor warm water
voor koffie en een wasbeurt van zijn lijf voor het aanrecht en/of om wat eten
op te warmen bij kaarslicht... Jos was vindingrijk en laadde zijn telefoon op, op
zijn werk, zonder dat iemand maar iets door had…
“Kom je vanavond ook langs Jos?” “Ja hoor…mag ik me dan bij jou even douchen, ik kom dan net van een zware klus iets verderop” Lekker door en door opwarmen in het weekend doe je bij de supermarkt of IKEA en bij moeder in de verpleegkliniek laadde hij op zondag de telefoon op… Zo heeft hij het hele verhaal aan me vertelt en we hebben er samen om gelachen hoe vindingrijk hij was...
Ik vertelde aan hem hoe ik heel veel herkende van zijn
verhaal, door naast hem te gaan staan. In het verleden leefde ik lang van 10 euro leefgeld per week en hele
zomers bonen at uit de volkstuin omdat ik nooit in de schulden wilde komen. Alle geld ging toen naar mijn zorgen zoon, die ik financieel boven water hield.
Schulden heb ik nooit gehad daar lag bij mij de grens van hulp verlenen…In die
tijd zijn de woonmantels ontstaan om de energiekosten te drukken. Later werd consuminderen uit noodzaak, consuminderen uit overtuiging.
Jos heeft het bijna twee jaar volgehouden zonder stroom
en gas en er moest iets gebeuren want Jos vervreemde van de samenleving en was
een kluizenaar geworden. Hij kon er niet meer tegen en raakte overspannen van
alle geheimzinnigheid…De tranen zaten constant hoog omdat hij nog een winter niet meer aankon en
uiteindelijk brak hij… op zijn werk. Zijn leidinggevende belde naar maatschappelijk
werk waar hij over drie weken een afspraak had.. De leidinggevende van Jos wist
gelukkig ook van het consuminderhuis en belde me op. Buiten openingstijden in de stilte hebben Jos
en ik met elkaar gesproken en de mogelijkheden bekeken.
Er kwamen schone dekbedden en wollen dekentjes voor zijn
beestje en goede tweedehands kleding want er was zoveel versleten en vooral te
vies geworden om nog ooit schoon te krijgen. Dat werd in vuilniszakken door
brandgangetjes afgevoerd. Daarnaast draaide mijn wasmachine een weekend lang.
Jos kreeg voedsel in blikken en potten en vers spul voor
diezelfde dag. Dat kon bewaard in een koelbox (die wij nog hadden staan) Die
kon buiten in de kou naast zijn keukendeur.
Jos werkte naast zijn parttime werk enkele uren in de
week in ons consuminderhuis en hij en ik zwegen over wat hem was overkomen. Dat
ging niemand iets aan. Jos kreeg nog wat meubeltjes die aan vervanging toe
waren. Eenmaal per week zette Jos zijn vuile was bij mijn achterpoort. Dat kwam
schoon weer terug op de dag dat hij bij ons kwam werken… In hof en huis duldde
ik geen “cliënten” hoe aardig ook.
Tijdens Jos zijn afspraak bij maatschappelijk werk was ik
eventjes telefonisch aanwezig. Om weer aangesloten te worden bij ESSENT plus
maand voorschot plus eerste aflosbedrag van de schuld bleek 800 euro nodig te
zijn waaraan we ook een deel aan bijdroegen vanuit mijn kerstactie van de
lezers van de Mijmeringen. De grootste moot werd via maatschappelijk werk uit het noodfonds
betaald.
Jos deelde nog een tijd mee met onze voedsellijn als
aanvulling, omdat hij zich het eten uit de mond spaarde voor aflossing schuld
en het dure hondenvoer en dat was hem aan te zien… We hielpen tot de beslaglegging
van zijn uitkering afging en nog ietsje verder…
Ik zag Jos rustiger worden en blij en zijn hond heeft hij al eens
meegebracht die uitgebreid werd bewonderd en geknuffeld. Het beestje dat hem
liefde gaf toen eigen volk hem uitbuitte…
Jos had vroeger tientallen jaren lang iemand van Meander
die wekelijks een uurtje meekeek… Door bezuiniging was die hulp weggevallen en
was de weg open voor het uitbuiten van een eenvoudig goed mens…Jos is een van mijn
kinderen en heeft voor altijd een plekje in mijn hart…Dat bleef nadat onze
wegen scheiden…Dat moest wel want met mijn levenservaring kon ik in stilte vele
helpen die dat nodig hadden en dat kost tijd en energie…
Annemiek.
