Met een wijzende vinger wijzen drie vingers naar
jezelf…een reikende hand brengt veel meer blijdschap…
Annemiek.
Mijmering 55 2025.
Tip…Heerlijke maandag en zijn de opgekomen ideetjes uitgevoerd.
en hoeven geen wieltjes onder de
salontafel.
De staande lamp ernaast en plaats genoeg voor de rolstoel.
Soms kan
een andere opstelling van je meubeltjes vele oplossingen brengen.
De verstrengelde stok is van de blauwe regen en dergelijk kunstwerk wordt altijd bewaard.
Eerst maar een gat slaan in de aarde door een ijzeren pijp met de hamer in de grond te slaan.
Daar kwam het “kunstwerk” in.
Sla grof snijden en een scheutje uit het potje van de
ingemaakte courget…
Tomaat en komkommer en meer hoeft niet…
Tip
4…Groente koekjes op sla.
Enkele
wortels idem
Een
hele ui gedeeltelijk geraspt en de rest zo fijn mogelijk gesneden.
Handvol
havermout toegevoegd.
Bloem toevoegen tot je samenhangende koekjes kan vormen.
In zonnebloemolie bakken op matige pit en keren op z’n tijd.
of van het zoet/zuur uit een potje augurk of uitjes en had ik nog steeds over van de courget zoet/zuur.
Tip 6… De vriendinnen van de maandagochtend reikten weer ideetjes aan.
Samira had
nog zoiets en kon ik aan de slag.
Om te beginnen had ik steeds ruzie met de hoofdsteun en nadat ik hem omhoog had gebogen,
kon het ding niet meer omlaag …
hadden we te laat door.
De schroef helemaal los gedraaid kon de hoofdsteun eruit.
Dat biedt mogelijkheden.
Nog een koord gevlochten en door het hoofdsteun gat gehaald kan de bigshopper als extra beveiliging vastgelegd worden.
Daar gaat niet zomaar iemand met de boodschappen lopen.
Het oranje hes heb ik aan de rug van de rolstoel genaaid en met tyrap vastgezet zodanig dat je de remlichten nog kan zien.
Tip 7…Gevulde omelet met groentevulling die je in voorraad hebt. Bij mij was dat:
Enkele wortels, schillen en in stukken snijden. Mijn truukje is met het grote mes en de hamer (zie foto.)
De nodige diepvrieserwtjes. Samen met de wortel in een steelpannetje beetgaar koken.
Twee paprika’s in stukken gesneden roerbakken in iets olie kwamen de erwten en wortels daarbij.
Kruiden met wat je lekker lijkt.
Drie eieren werden een omelet in iets olie in de koekenpan.
Mijn leventje… Net als met de nieuwe muis van mijn PC vind ik een weg om met trillende hand met het rolstoelpookje om te gaan.
De pink als anker gaat het lukken.
Soms schiet een vinger uit en gaat de claxon.
In “mijn” straatje is veel sociale controle en weinig spontaan reikende handen.
Ze noemt me Mieke en ik noem haar zus.
We kennen elkaar al meer dan 40 jaar en werden heel wat wondertjes bij haar verricht door o.a. een bankstel dat hier eruit en bij haar erin ging.
Mijn laatste man heeft nog planken in de bank gemaakt waar losse kussens oplagen die ik opnieuw had bekleed.
Zus heeft een keertje een conifeer in de nacht bij haar overbuurvrouw uitgedaan die zij mistte in haar rijtje.
Ik heb toen bemiddeld voor de zaak werd opgeblazen en werd in de nacht het conifeertje weer “thuis” gebracht.
Het kreeg mest en veel water en had amper geleden…daar zorgde ik wel voor.
Alle kinderen van zus wonen in het midden van het land op een zoon na, die in de buurt woont.
soms maar even.
De sociale controle heeft dat natuurlijk mee gekregen en hoor ik wel eens hun mening daarover.
Zus slaapt in de woonkamer en kookt niet meer.
Ze vergeet wel eens wat en ziet weinig en loopt moeilijk.
Ze wordt enkele dagen in de week opgehaald met een busje voor een dagdeel opvang waar ze een warme maaltijd mee kan eten. Dat is al veel.
Iedereen in de straat zou af en toe een praatje met haar kunnen maken en een reikende hand, en wordt niet gedaan. Dan zou men erachter komen dat ze twee dagen geen brood en melk had. Communicatiestoring met de zoon denk ik wel.
Zachte bolletjes werden het, met een potje jam van
eigen oogst en houdbare melk uit de reclame. Dat werd naast haar voordeur
gelegd en gooit haar zoon het tasje wel weer in mijn brievenbus…
Nog een verhaal uit de tijd toen ik in het consuminderhuis werkte... enkele jaren geleden...
Een alleenstaande meneer met kinderen en een alleenstaande mevrouw met kinderen hadden elkaar gevonden. De liefde nietwaar...
Ze hadden een probleem en wel een maandelijkse aflossing van een schuld bij de zorgverzekering. einde zomer konden ze een maand (door bij mij bekende onvoorziene omstandigheden) niet aflossen. Wel in oktober tweemaal, als het kindergeld zou komen… De regels waren en zijn nog steeds, als de automatische afschrijving eenmaal niet lukt moet de hele schuld in een keer betaald.
Maatschappelijk werk belde naar onze noodlijn...en heb ik mevrouw dezelfde dag nog ontvangen in mijn stille kantoor.
Mevrouw had nog maar 25 euro voor twee weken voor haar gezin
met 7 personen… Ze aten voornamelijk brood…dat mevrouw zelf bakte…van goedkope
bloem en water en van bloem kan je pannenkoeken bakken. We hadden het gezin per
direct op de voedsellijn gezet en boodschappen uit ons winkeltje meegegeven o.a. gekocht van geld van de kerstactie van mijn blog.
Mevrouw is deel gaan nemen aan een net gestarte consuminder cursus en een zwijger (dus stille armoede) door schaamte blijkt alweer…Ze leek anorexia te hebben en toen ik haar man zag leek hij met dezelfde ziekte behept wat natuurlijk niet kon en werd het me duidelijk. Ze aten vaak samen een blikje witte bonen in tomatensaus als warme maaltijd. Als de kinderen maar eten hadden. We hebben ze boven water kunnen houden…
Bij de bakker in het winkelcentrum deden ze oud brood weg voor enkele euro's de zak en bij het scheiden van de markt in Eygelshoven vroeg ik bij de groente kramen afval voor de kippen. Het bracht o.a. een bloemkool met een stuk eruit, scheve wortels en gebroken komkommers, verlepte andijvie, die in een bak water weer opknapte. Fruit dat uitgezocht moest worden...
Het gezin heeft daar heel riant van gegeten en moesten we elkaar soms omhelzen van puur geluk...Ik kan me een moment herinneren toen meneer en ik bij een akker met aardappels na de oogst... de piepers rooiden die langs de kant waren blijven zitten... Dat werden dan gebakken aardappels frietjes, reifkoekjes en stamppotten... en de liefde floreerde...
Annemiek
