schuiven.
vlierbloesemsiroop, scheutje witte port en water plus blaadjes citroenmelisse of munt.
tricot zwart jurkje dat steeds opkroop.
De vader van haar kindjes was na zijn werk niet thuis
gekomen. Ze dacht hem na zes jaar samen wonen door en door te kennen, wat achteraf
gezien niet zo was geweest. Beiden kwamen uit gebroken gezinnen, waar bij Nicky
thuis wel eens klappen vielen en over de rug van de kinders uiteindelijk een
vechtscheiding van haar ouders liep.
Bij Wessel thuis was het al niet veel beter en samen besloten
ze het “later” beter te gaan doen…Wessel en Nicky wilden hun eventuele kindjes
vol liefde groot brengen en een warm
thuis bieden. Willen we dat eigenlijk niet allemaal?
Ze hielden zielsveel van elkaar en de kindjes waren vlot
gekomen en zeer welkom. Drie stuks onder de zes jaar…dan hadden ze iets aan
elkaar. Twee meisjes en een jongetje, daar lieten ze het bij. Wessel was altijd
al een harde werker geweest en verdiende goed in de bouw met af en toe een
zaterdag klus. Je weet hoe zoiets gaat met bouwvakkers…Nicky verzorgde zo goed
mogelijk het warme nestje met de kindjes waar pappa graag thuis kwam…Dat bleek achteraf niet meer zo te zijn…
Naast
de dagelijkse oppervlakkige gesprekjes was eigenlijk nooit meer diepgang
geweest. Wat broeit allemaal onder oppervlakkigheid?
Onuitgesproken dromen? Nicky en Wessel waren elkaar misschien wel in de drukte
kwijt geraakt…
Op een dag was hij niet thuis gekomen van zijn werk en een digitaal berichtje was zijn laatste levensteken. Nicky dacht aan een ongepaste grap en op dat moment niet eens aan de gemeenschappelijke bankrekening.
 |
| Als je niet wil koken. |
Die was toen al leeggehaald tot 1000 euro min, de dag dat
Wessel zijn salaris was gestort en voordat de vaste lasten werden afgehouden.
De auto had hij meegenomen, veel van zijn kleding en al zijn gereedschap. Wanneer
dat was ingeladen is Nicky ontgaan…
Ze waren niet getrouwd en hadden geen
samenlevingscontract. Bij echte liefde is dat niet nodig nietwaar?! Je hebt een
gezin…kinderen met elkaar. Wessel had schijnbaar geheimen. Hij schreef zich niet
uit op zijn thuis adres… had hij dat verzuimd? ( bewust?) Dat betekende voor
Nicky geen bijstandsuitkering kunnen aanvragen…omdat Wessel ingeschreven stond
op zijn thuis adres.
Daar had Nicky voorlopig nog niet eens aan gedacht en was
voor haar onbekend terrein. Diep geschokt was ze tot niets in staat, als
verlamd en kwamen vele vragen bij haar op… Waarom? Waardoor? Waar was hij nu? Was
er een ander? Bij zijn baas was Wessel ook met de noorderzon vertrokken…
Nicky belandde in de ontkenningsfase…nam huishoudgeld uit
het gespaarde geldpotje. De ijzeren reserve voor dagjes uit. Wessel zou wel
weer thuis komen en kon gepraat worden…
Ze wilde er niet aan…kon het maar niet geloven…en dacht aan hoe mooi hun
gezinnetje was.
Ze verwachte Wessel nog steeds. Hij zou zo wel komen het
was immers al laat…en ze dekte de tafel tegen etenstijd met nog steeds zijn diep
lievelingsbord erbij…
Vijf weken had ze het gered met haar spaarpot maar geen vaste lasten betaald omdat de bankrekening leeg was geplunderd en niets meer binnenkwam. Geen enkel bericht van Wessel en het oudste meisje dat steeds naar pappa vroeg. De bezorgde buren en vrienden waar ze de deur niet meer voor open deed. Toen moest ze wel onder ogen zien dat Wessel niet meer terug zou komen. Nicky bleef alleen achter met de zorg van haar drie kindjes…Het grote drama moest toen nog beginnen…
Iemand uitschrijven uit je huis kan pas na gedegen
onderzoek van de gemeente dat minimaal vier weken duurt. Als de persoon niet
wordt gevonden wordt hij/zij uitgeschreven als zijnde geëmigreerd. Daarna kon
Nicky pas de bijstandsuitkering aanvragen.
De behandeling aanvraag kan wel zes weken duren. Toeslagen
aanvragen (o.a. huurtoeslag) kan pas als je bewijs van inkomsten kan overleggen
en voorlopig was dat nul. Met terugwerkende kracht is er niet bij. Je krijgt
bijstand vanaf data aanvraag toen Wessel eindelijk uitgeschreven kon worden na
beëindiging van de procedure.
Twee maanden vaste lasten achterstand werden er drie. Een
brief van de woningcorporatie… de uithuiszetting zou binnenkort bij der
rechtbank worden aangevraagd. Zo is de procedure als na drie maanden de huurder
taal noch teken geeft op aanmaningen. Nicky liep achter de feiten aan en kwam
via de sociale dienst bij een maatschappelijk werkster terecht die direct actie
ondernam…Met het oog door de naald is Nicky aan uithuiszetting ontkomen met de
belofte dat van het kindergeld al een deel huurschuld zou worden voldaan. Daar
heeft ze voor getekend.
Een telefoontje van maatschappelijk werk naar mij was
genoeg…en werd direct dezelfde dag
een afspraak met Nicky gemaakt buiten openingstijden in het consuminderhuis. Ik
hou van korte lijnen en snelle hulp om rust te brengen… Ze zou de kindjes meebrengen
en dat was goed…
Begin december en een gebroken mensenkind dat in haar
kracht probeerde te gaan staan. De kinderen hadden al snel speelgoed gevonden
en werden daardoor afgeleid. Nicky vertelde wat ik al grotendeels wist. Ze was
afhankelijk van voedsel van haar ouders en de uitkering werd misschien in
januari voor een halve maand uitbetaald als het niet februari zou worden. Ik
liet haar maar praten o.a. over de sociale dienst die altijd een maand achteraf
betaald en de aanvraag moest eerst bekeken worden voor de verwachte toekenning zou
volgen. Nicky kon al helder denken was mijn conclusie… “De maand december heeft
vele vrije werkdagen…dus nog meer achterstand,” merkte ik op..
De snel opgelopen
schulden betekende in de toekomst van een minimum uitkering een hoge
maandelijkse afbetaling huurschuld en energiekosten. De kinderbijslag om
brandjes te blussen.
Nicky wilde wel van droog brood leven, als ze met haar
kindjes maar mocht blijven wonen in het huis waar alles bekend voor hen was.
Waar kon ze heen met drie kinderen… Bij haar ouders in een 55+ flatje kon niet
en mocht niet en de “aanscheiter”
slaapt nooit. Ik heb haar maar niet vertelt dat kinderen tijdelijk bij pleeggezinnen worden geplaatst als hun ouders niet voldoende zorg kunnen bieden. Zoals uithuiszetting of afsluiting energie of zonder inkomsten zijn. Niets eens alleen labiele ouders met o.a. verslavingen. Ik heb vele malen meegemaakt dat kinderen tijdelijk bij pleegouders voorgoed werd, tot uit de ouderlijke macht zetten toe…Ik heb dat allemaal maar niet aan Nicky vertelt…
Ze kon op dat moment alleen de dichtstbijzijnde ellende
bevatten en dat raakte al zeer diep. Ze hield een hand op haar borst waar onder
haar trui het kruisje van een rozenkrans zat…Toen had ik de kraaltjes om haar
hals al gezien die achter haar trui verdwenen. Tien kleine kraaltjes voor de
Weesgegroetjes en de dikkere kraal voor het Onze Vader… We hebben de
bigshoppers met voedsel samen gevuld en toen ik haar even aanraakte kwamen de
tranen…Dat deed ik met opzet om de druk eraf te halen en de stroom verdriet los
te maken…
Ik vertelde haar dat ik geloof in een hogere macht die
ons draagt en kwam haar rozenkrans te voorschijn. Ze vertelde twee keer per dag
te bidden… “Vandaag kan je bedanken,” heb ik haar nog vertelt want we blijven
je dragen zolang het nodig is… en daar houden wij ons aan al moet ik de
boodschappen zelf gaan kopen…
Vijf december had de zak van Sinterklaas aan de deur van
Nicky en haar kindjes gestaan…met speelgoed en snoep en voor Nicky ook een
verzorg pakketje. Nicky’s moeder paste op de kindjes als Nicky naar mijn cursus
in de avonduren kwam. Daarin werd de voortgang besproken op meerdere vlakken en
veel geleerd van elkaar…waardoor de deelnemers stabieler en krachtiger werden…
Dan mochten de deelnemers aan het einde van de avond
kleding en spul uitzoeken dat ze nodig hadden. Een gezellige bedoening vaak tot
in de kleine uurtjes. Nicky kwam tweemaal per week naar de broodlijn met het
jongste kind in een wandelwagentje…en werd bijgestopt uit het winkeltje als
iets op was van houdbaar spul…
We hebben haar de feestdagen door gedragen met een mega
bult voedsel… gekocht o.a. van mijn Kerstactie Mijmeringen en de sponsorwerving
bij bekende Nederlanders die ik deed. John de M senior was daar een van en hij
sponsorde begin december jarenlang 5000 euro waar we vele gezinnen de
feestdagen van door konden dragen. De gereformeerde kerk gaf altijd een donatie
en de vele lezers die me hielpen al die gezinnen ruim in de boodschappen te
zetten.
Daardoor kon ik hier en daar hoognodige versleten wasmachine koelkast of gasfornuis laten brengen en de vele bigshoppers voedsel. Daar hielpen vele vrijwilligers aan mee om die te vullen…
Voor elke drie
personen in een gezin was een bigshopper en bij elke bigshopper hoorde een
envelopje met 30 euro voor vers spul. Bij een gezin van vier personen werden
twee bigshoppers gegeven en de supers gaven wat over was van Sinterklaas. Van
chocoladeletters werden pindarotsjes gemaakt en cornflakes in gesmolten chocolade
gedoopt. Hier en daar werden PLUS tegoedbonnen in stilte uitgegeven waar het
heel nodig was. Bij gezinnen met kinderen. Van de bonnen mocht geen shag of
sigaretten gekocht…dat wisten ze bij PLUS.
Nicky heeft nog lang voedsel van de broodlijn meegekregen
en hoorde ik tijdens de cursus hoe ze erbij zaten. Het kleding/voedselpasje
werd ingetrokken als de mensen niet meer naar de cursus kwamen… Nicky heeft
inmiddels een nieuwe partner en de kinderen zijn jonge volwassenen die nog
steeds ”Hoi Annemiek” roepen als ze me zien…en maakt mijn hart een blij sprongetje…Als
Nicky haar hond uitlaat en we elkaar tegenkomen zwaait ze. Ze woont bij mij om
de hoek…We maakten onlangs een praatje in het winkelcentrum waar ze was met
haar vriend… Ik heb maar niet gevraagd of ze een samenlevingscontract hadden,
dat hoeft niet omdat Nicky nu veel wijzer is dan toen…Dat zie je alleen al aan
haar lichaamshouding en zit wel goed…en gaf ik haar een knipoogje…
Annemiek.
