Aan alle onbeschoftheid weigeren deel te nemen en over
alle wegen waar mensen gaan, met zachte handen wonden helen die onverlaten
toebrachten. Dat heet liefde voor de medemens…
Mijmering 54
Tip… de hulstkrans heeft vanaf begin december 2024 aan de poort gehangen.
Zeven maanden schoonheid
van takken geript uit het gemeenteplantsoen. (ik hielp met snoeien of zo.)
Enkele vriendinnen hebben het ding vervloekt. Zeker degenen die een sleutel van de poort hadden.
Voor je de sleutel in het slot had was je
al tig keer geprikt.
Het wikkeldraad werd op een houtje gewikkeld en de hulst kwam in de compostbak.
De hedera bood moeder natuur gratis aan van de muur bij de schuur. Die staat er nu weer gladjes bij.
Met het hergebruik wikkeldraad werd eerst een laagje bont blad grof om de krans gebonden (van de voortuin.)
Waarom die ondergrond zal je denken… In de bovenlaag hedera zal hier en daar een opening vallen,
en schuif ik zo een groot blad met schuin afgeknipte stengel ertussen, die lekker in de onderlaag hecht.
dat vroeg om gesnoeid te worden voordat het wederom een boom zou verstikken.
In het gemeenteplantsoen naast mijn huis zijn al twee bomen daardoor ter ziele gegaan.
Ik kan toch niet ook nog bij de plantsoenendienst gaan werken.
In ieder geval werd mijn krans een plaatje
en zal ik eens kijken of de overbuurman ook eentje krijgt...
Tip 2... Soms heb ik bevestiging nodig, herken je dat? De tomatenplant die gebroken was stond in een achteraf hoekje.
Volgens Sonja zou hij weer uitlopen en is inderdaad gebeurd.
De kop van de plant had ik in water gezet en kreeg wortels.
Er zitten al vele bloemknopjes in die tomaatjes gaan worden.
Die kont van de plant staat aan de overkant en eigenlijk moeten ze met elkaar verenigd worden, vind je niet?
Volgens Sonja kan je een tomatenplant rond deze tijd alleen verplaatsen als een dikke homp aarde rond de wortelkluit blijft.
Met een flinke hamer kon ik de steekschop diep in de aarde rammen.
Aan de overkant was op enige afstand van de kop een gat gemaakt met koemestkorrels erin en veel water.
noemen ze dat. Moeder natuur is ongelofelijk…
Tip 3…Nostalgie op het toilet. Het lukt me maar niet om met trillende handen katheters te gebruiken zonder te knoeien.
Een doekje in een sopje in een
mooie nostalgische pot met deksel. Is het geen plaatje? Een plee/plaatje…
Met een klein handdoekje na gewreven.
Natuurlijk wordt elke dag het sopje en het doekje ververst...
Mijn leventje…Nu oefen ik elke dag met de elektrische rolstoel en het vliegengordijn is al aan flarden.
Ik weet dat ik het echt leren zal, maar
zal even duren.
Met die driewieler fietsen indertijd was ook een langdurig proces. De fysiotherapeut rende indertijd schreeuwend naast mijn fiets in rondjes om Zuyderland Geleen/Sittard.
Het is me afgelopen donderdag gelukt om de rolstoel in de voorkamer te stallen in het hoekje naast de bank.
Daarvoor moest de salontafel verplaatst en misschien hebben ze bij de RD4 een tafel met wieltjes?
Die keukenstoel staat nu bij de voordeur…
Hoe dat moet als ik met die rolstoel ga deelnemen aan het verkeer weet ik nog niet.
Eerst maar eens op het hofje oefenen, elke dag tweemaal, dus staat de
rolstoel bij de keukendeur net binnen. Handig om de wasmand op te zetten…
Ik ben nog in Heerlen geweest bij de tweedehands markt en is een bloesje aan mijn handen blijven plakken en een miskoop.
Samen voor vier euro en die miskoop heeft alweer een bestemming. Ik kwam daar mevrouw F tegen die ik van tien jaar terug van het consuminderhuis ken.
Wat een heerlijk weerzien…met een innige omhelzing. Nog een terrasje op een rustig plekje in de binnenstad en helemaal gelukkig…Tot slot een weekend verhaaltje..
Fijne sponsoring… Soms vonden we in de brievenbus koopzegeltjes van de PLUS. We plakten ze op een kaart en vulden ook wel zelf aan. Het waren goudklompjes die direct voor verlichting zorgden aan bijvoorbeeld een moeder met baby die bij gebrek aan geld en luiers theedoeken gebruikte.
Minder armoede dit jaar hoorde ik bij het NOS journaal…Onzin… De stille armoede bleef gewoon wat langer en beter verborgen… Een voorbeeld daarvan is Rietje…
In elke cursus die ik startte waren van de tien mensen wel drie die door bewindvoerders werden “genaaid.” Sorry voor het woord. Elke cursus begon na het voorstellen en de regels uitleggen, met budgetteren leren en bleek direct waar de inkomsten vandaan kwamen. Mensen met bewind voering die meestal niet wisten dat de bewindvoerder eenmaal per jaar verantwoording moest afeggen bij de rechtbank en de cliënt.
Een berichtje naar de rechtbank met de mededeling dat
betreffende cliënt nog in bescherming moest blijven was genoeg om de
bewindvoerder weer een jaar van inkomsten te voorzien.
Meestal controleerde de cliënt het werk van de
bewindvoerder niet. Vol vertrouwen dat die het wel beter wist.
Deelnemen aan een cursus hoefde van enkelen niet…ze hadden
immers een bewindvoerder die hun zaken regelde!!! Nou ik heb in die 16 jaar
verschillende bewindvoerders de bak in zien draaien…en werden de cliënten met
hogere schulden opgezadeld dan ze ooit hadden.
Bewind voering
wordt in moeilijke tijden aangevraagd door een maatschappelijk werker of je
aangepraat om een huurwoning te krijgen als je geen spaarpot hebt…
Ik heb al meegemaakt dat bewindvoerders hun snel
verdiende geld belegden in woningen die door zwartwerkers in meerdere
appartementjes werden verdeeld. Daar mocht dan hun cliënt in wonen.
Als je geen schulden hebt kostte bewind voering in mijn
tijd al 111,00 euro per maand en met schulden 155,00 (dan moesten ze meer werk
doen.) Ik zag uitschieters naar 175,00 euro p.m. Een cliënt is een mooie melkkoe
die je vooral dom moet houden…
Mijn ervaring is dat je door bewind voering nog een
probleem erbij krijgt. De eigen verantwoording blijft immers altijd bij jezelf
liggen als het mis gaat…. Dat zijn de kleine lettertjes en de bewindvoerder
gaat altijd vrijuit. Bij Rietje ging het ook goed mis…
Gelukkig had ik korte lijnen naar sociale dienst en maatschappelijk werk, de gemeentelijke afdelingen schuld hulp. Ook belde ik soms gewoon een bewindvoerder op met de cliënt naast me, die steeds wijzer werd. Het gesprek ging dan op luidspreker.
… Bij Rietje bleek een jaar lang geen bijzondere bijstand
aangevraagd te zijn voor bewindvoerderkosten waar ze recht op had. Ja…dat waren
ze vergeten aan te vragen… Dat kon niet meer met terugwerkende kracht omdat het
jaar voorbij was en bijstand nooit met terugwerkende kracht kan aangevraagd. Dat
betekende een schuld van tegen de 2000 euro voor Rietje die
van haar WAO op bijstand niveau min 10% beslaglegging, min bewindvoerderkosten
de schuld moest aflossen.
De bewindvoerder had haar dus verder in het moeras
gedrukt. De kwijtschelding BSGW (gemeentelijke belasting en waterschap) was ook
niet aangevraagd en kwam 380,00 euro bovenop haar schulden. Rietje schaamde
zich, begreep het allemaal niet, zweeg en crepeerde toen haar wekelijks
leefgeld nog een tientje lager werd. Ze gaf het beste aan de kinderen en leed
in stilte.
Gelukkig maar kwam ze via maatschappelijk werk in het
consuminderhuis terecht en kreeg per direct een warm vloerkleed, een bed voor
een van de kinderen, kleding en een wasmachine die het heel goed schijnt te
doen al maakt hij wat lawaai. Wie maalt erom in de achterkeuken… zolang hij
draait en anders staat er bij ons nog
wel een andere… Bij de bewindvoerder was geen geld voor een nieuwe wasmachine,
vertelde hij toen Rietje en ik samen belden en dat was niet vreemd als door
wanbeleid schulden ontstaan…
In de cursus was veel vrolijkheid waardoor Rietje zich
gedragen voelde. Ze werkte hard aan inzicht krijgen en ik ging met haar mee
naar de rechtbank toen ze vol trots aan de rechter haar klapper met haar
maandafrekeningen van een jaar kon laten zien. We hadden samen aan de rechtbank
beëindiging bewind/voering gevraagd. We hebben in de hal nog de bewindvoerder ontmoet
die dacht dat ik de moeder van Rietje was.
Ik luisterde met humor hoe hij haar probeerde in te
pakken, maar Rietje was voorbereid en zweeg…tot ze voor de rechter stond.
Ja...ik heb links de krans
een beetje in model gedrukt.
Toen we binnen werden geroepen keek ik Rietje dan nog
eens bemoedigend aan. In een klein zaaltje zat vooraan de rechter in toga met
naast hem iemand die notuleert denk ik wel en de namen controleert.…
Een stukje verder rechts de bewindvoerder of maatschappelijk werker. Rietje op dezelfde rij in het midden. Ik mocht daar niet bij en zat een stukje naar achter. Toen gevraagd werd wie ik was, zag ik in de ogen van de rechter een glimp van herkenning…Zoiets als daar heb je dat mens van het consuminderhuis weer… Een korte knik naar hem was genoeg… en wist hij dat ik zo nodig het woord zou vragen.
Na zo’n krachtmeting was ik meestal twee dagen gesloopt, moest een paar Bossche bollen eten tot ik misselijk was, maar in gelukkig voor Rietje… We zien elkaar nog af en toe in het dorp en ja het gaat heel goed met Rietje die uit de schulden is en de les van haar leven leerde… Wat hou ik van haar…en haar kindjes die nu hele kerels zijn...
De volgende keer over hoe je je eigen bewindvoerder kan worden.
Annemiek.
